Γράφει στο διαδίκτυο εδώ και αρκετά χρόνια καθώς η γραφή για την ίδια αποτελεί ένα σημαντικό μέσο έκφρασης κι επικοινωνίας με τους ανθρώπους γύρω της. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που το επάγγελμά της είναι δασκάλα. Πρόσφατα κυκλοφόρησε την πρώτη συλλογή διηγημάτων της με τίτλο «Ψυχές και Χρώματα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Νίκας». Αναφερόμαστε στην αρθρογράφο και συγγραφέα Γεωργία Ανδριώτου που σήμερα έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε στις Τέχνες με σκοπό να τη γνωρίσουμε καλύτερα.
Ας δούμε τι έχει να μας πει...
Συνέντευξη στη Στέλλα Πετρίδου
Κυρία Ανδριώτου, πώς θα συστήνατε τον εαυτό σας στο αναγνωστικό κοινό;
Ας συστηθώ με δυο λόγια. Είμαι η Γεωργία Ανδριώτου, γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Λέσβο. Έζησα κάποια χρόνια στο Βέλγιο και στη Θεσσαλονίκη και το 2011 επέστρεψα στο νησί μου, όπου δουλεύω ως δασκάλα στο σχολείο του χωριού μου, στα Δάφια της Λέσβου. Είμαι μητέρα δύο παιδιών, του Λάμπρου, φοιτητή της σχολής Καλών Τεχνών της Φλώρινας, ο οποίος έχει φιλοτεχνήσει το εξώφυλλο στο «Ψυχές και Χρώματα» - είμαι πολύ συγκινημένη και περήφανη γι’ αυτό – και της Βάσως, φοιτήτρια στο Μαθηματικό Θεσσαλονίκης. Έχω κάνει μετεκπαίδευση στο Διδασκαλείο της Θεσσαλονίκης και μεταπτυχιακές σπουδές στο πρόγραμμα της Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Μακεδονία.
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να εκφραστείτε μέσω της συγγραφής;
Η γραφή σε πρώτο χρόνο, πριν ακόμα γίνει «συγγραφή», ήταν ένα μέσο έκφρασης για μένα από νεαρή ηλικία. Μεγαλώνοντας αυτή η ικανότητα ωρίμασε και έγινε πιο στοχευμένη και συστηματική. Η πρώτη μου επαφή με το αναγνωστικό κοινό έγινε το 2016 με τη δημοσίευση άρθρων μου στις «Αναπνοές» και από το 2017 είμαι στη συντακτική ομάδα του E-Woman.
Οι πολύ αξιόλογες σπουδές σας έχουν επηρεάσει, θεωρείτε, τον τρόπο σκέψης και γραφής σας;
Οι σπουδές μου ίσως να βοήθησαν σε μια πιο σύνθετη αποκωδικοποίηση των ερεθισμάτων γύρω μου. Σίγουρα κράτησαν ενεργά τον προβληματισμό, την αναζήτηση και την κριτική σκέψη. Πιστεύω, ωστόσο, πως δεν ήταν προ-απαιτούμενο. Όλοι εν δυνάμει μπορούν να γράψουν, αν πιστέψουν πως η καρδιά δεν έχει ανάγκη από τα σημεία στίξης για να εκφραστεί.
Τι μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για εσάς;
Έμπνευση ή ερέθισμα στο να γράφω είναι οι πολύπλοκες, αλλά υπέροχες ανθρώπινες σχέσεις. Μια ιστορία, μια λέξη, ένα τραγούδι, ένα βλέμμα, μια συζήτηση ή μια εικόνα είναι αρκετά για να με προβληματίσουν και να με ταξιδέψουν στον πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης, που θεωρώ πως είναι τα συναισθήματα, σε όλες τους τις διαστάσεις και εκφράσεις.
Υπήρξε κάποιο γεγονός στη ζωή σας που νιώσατε την ανάγκη να το μεταφέρετε αυτούσιο στο χαρτί;
Δεν είχα ποτέ την ανάγκη να γράψω μια στιγμή αυτοβιογραφίας, γιατί θα ήταν άστοχο. Πιστεύω πως μοιάζουν πολύ οι ζωές μας και οι ιστορίες μας. Έχουν κοινούς άξονες πλοκής με διαφορετικούς ήρωες. Παλεύουμε όλοι μέσα μας με τους ίδιους δαίμονες, ερωτευόμαστε, πληγωνόμαστε, σηκωνόμαστε πάντα όρθιοι μετά από μια σκληρή δοκιμασία. Οπότε, γράφω απλά ιστορίες, στις οποίες αναγνωρίζουμε οικείες καταστάσεις και κοινά συναισθήματα.
Ποιος θεωρείτε ότι, τελικά, είναι ο σκοπός της λογοτεχνίας; Τι έχει να προσφέρει στον σύγχρονο άνθρωπο;
Η λογοτεχνία είναι μια μορφή τέχνης και ως τέχνη ο σκοπός της ήταν ανέκαθεν πολύπλευρος. Θεωρώ πως η εποχή μας χαρακτηρίζεται από μια γενικότερη συναισθηματική αποστασιοποίηση. Ίσως αυτό το κενό να έρχεται να καλύψει η λογοτεχνία, η οποία ενεργοποιεί το συναίσθημα και καλλιεργεί την ενσυναίσθηση κάθε φορά που ο αναγνώστης ταυτίζεται με κάποιον ήρωα ή συνειδητοποιεί πως υπάρχουν πολλές οπτικές γωνίες για το ίδιο γεγονός. Αυτή η εσωτερική διεργασία μεταφέρεται στον δικό του μικρόσκοσμο και τον βοηθάει να διαχειριστεί καλύτερα εκείνα που τον προβληματίζουν. Εξίσου σημαντικές, ωστόσο, είναι η χαλάρωση και η ηρεμία που προσφέρει στον αναγνώστη, σε εποχές που ο ψυχισμός και η διάθεση μας βάλλονται από πολλά.
Οι άνθρωποι με την ολοένα και αυξανόμενη χρήση του διαδικτύου διαβάζουν βιβλία στις μέρες μας;
Πιστεύω πως το διαδίκτυο έχει μειώσει το ποσοστό αναγνωσιμότητας των βιβλίων. Η δύναμη της εικόνας είναι πλέον πιο ισχυρή από τις λέξεις και αυτό έχει αποδειχτεί και ερευνητικά. Αναφέρεται πως η συστηματική χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έχει μειώσει σημαντικά τη συγκέντρωση της προσοχής μας και κατά συνέπεια το διάβασμα. Παρόλα αυτά, όσο κάποιοι συνεχίζουν να γράφουν, κάποιοι άλλοι θα εξακολουθούν να διαβάζουν και αντίστροφα.
Έχετε πρότυπα ως συγγραφέας; Στα γραπτά σας θα διαπιστώσει ο αναγνώστης επιρροές από άλλους αγαπημένους σας συγγραφείς;
Ανήκω σε εκείνους που γενικότερα διαβάζουν οτιδήποτε τους κεντρίσει αναγνωστικά το ενδιαφέρον. Σίγουρα, όμως, έχω μεγαλώσει με επιρροές της κλασικής λογοτεχνίας, η οποία είναι για μένα μια διαχρονική επιλογή. Αν υπάρχουν στοιχεία στη γραφή μου που θυμίζουν αγαπημένους συγγραφείς, θα χαρώ να το κρίνουν οι αναγνώστες.
Το «Ψυχές και Χρώματα» είναι η πρώτη μου συλλογή διηγημάτων, με συνδετικό τους κρίκο τα χρώματα - τα οποία αποτελούν τον τίτλο κάθε ιστορίας - και τη σχέση τους με τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές μας. Οι ιστορίες μου έχουν άρωμα γυναίκας. Της γυναίκας του χθες, αλλά και της γυναίκας του σήμερα. Οι ηρωίδες μου κουβαλάνε στους ώμους τους τη μοίρα τους και είτε υποτάσσονται σ’ αυτήν είτε προσπαθούν να την αλλάξουν. Είναι γυναίκες που έχουν μεγαλώσει σε διαφορετικά περιβάλλοντα και σε διαφορετικές εποχές, συμβιβασμένες και ασυμβίβαστες, γυναίκες που στο σύνολό τους, ωστόσο, διψούν για έρωτα, για ζωή, για αυτοσεβασμό, για αυτοπραγμάτωση. Πρόκειται για ένα ψυχογραφικό ταξίδι στην τραγικότητα της ζωής, στα ανελέητα παιχνίδια της μοίρας και των ανθρώπινων σχέσεων. Σε κάποια διηγήματα υπάρχει έντονη πλοκή με τις ανατροπές και τις συγκρούσεις να κρατάνε αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη, ενώ σε κάποια άλλα υπερισχύει ο φιλοσοφικός άξονας, ο οποίος τον προκαλεί να σκύψει βαθιά μέσα του για να αναμετρηθεί με τους προσωπικούς του δαίμονες για να συμφιλιωθεί μαζί τους ή να τους ξορκίσει.
Υπάρχει κάποια ιστορία στο βιβλίο σας, της οποίας πρωταγωνιστής υπήρξατε εσείς η ίδια;
Το διάστημα που έγραφα τα διηγήματα έχασα αναπάντεχα και αιφνιδιαστικά τον πατέρα μου. Τα συναισθήματα και οι σκέψεις μου εγκλωβίστηκαν μέσα στον πόνο της απώλειας. Φυσικά αυτό επηρέασε και τη συγγραφή του βιβλίου. Έτσι, ενώ είχα σκοπό να αφιερώσω το Λευκό χρώμα στην αθωότητα της παιδικής ψυχής, τελικά έγραψα για την καθαρότητα της ψυχής που φεύγει. Είναι μια ιστορία που έχει προσωπική συναισθηματική αφετηρία, αλλά, όπως έχω ήδη αναφέρει, οι ιστορίες της ζωής μας έχουν κοινές συνισταμένες και μια από αυτές είναι ο πόνος της απώλειας. Το Λευκό είναι εκείνη η ιστορία που έχει αποτυπωμένο νωπό μέσα της ένα πικρό κομμάτι της δικής μου ζωής. Αν με ρωτούσατε, θα έλεγα πως αυτό είναι το δικό μου αγαπημένο μου χρώμα.
Πού ακριβώς στοχεύετε ως συγγραφέας μέσω του βιβλίου σας αυτού, στην ψυχαγωγία, στον προβληματισμό, στη διαπαιδαγώγηση του αναγνώστη ή σε κάτι άλλο;
Ένα καλό βιβλίο μπορεί να πετυχαίνει ταυτόχρονα ψυχαγωγία, προβληματισμό ή λύτρωση και να επηρεάζει τον αναγνώστη σε πολλά επίπεδα. Προσωπικά, αυτό που θα επιθυμούσα και θα θεωρούσα επιτυχία είναι να έχει ο αναγνώστης την αίσθηση, όταν γυρίσει την τελευταία σελίδα, πως διάβασε ένα καλό βιβλίο. Οι ιστορίες μου σίγουρα δημιουργούν προβληματισμό, έχουν μια ενδιαφέρουσα πλοκή, αλλά και προκαλούν το συναίσθημα του αναγνώστη με διαφορετικό τρόπο και σε διαφορετική ένταση. Η επίγευση στο τέλος είναι θετική αφήνοντάς του ένα αίσθημα αισιοδοξίας κι ελπίδας. Η ζωή πάντα επιστρέφει τα δανεικά της, ανεξάρτητα από τα εμπόδια που φρενάρουν τη χαρά μας και η αγάπη βρίσκει πάντα τον τρόπο και τον δρόμο για να λυτρωθεί.
Το βιβλίο σας μπορεί να αποτελέσει ανάγνωσμα και για το εφηβικό κοινό;
Πολύ ενδιαφέρουσα αυτή η ερώτηση. Θα τολμούσα να πω «ναι» για πολλούς λόγους. Η επαφή με τη λογοτεχνία μόνο θετική θα μπορούσε να θεωρηθεί για τους εφήβους και για τα παιδιά γενικότερα. Σύμφωνα με τις κριτικές και τα σχόλια των αναγνωστών, το «Ψυχές και Χρώματα» έχει μια γρήγορη ροή του λόγου και είναι κατάλληλο για όλα τα αναγνωστικά επίπεδα. Επομένως, ένας έφηβος θα μπορούσε να το διαβάσει ευχάριστα, χωρίς να τον «πνίγουν» βαρύγδουπες λέξεις ή έννοιες. Επιπλέον, οι έφηβοι σήμερα αντιμετωπίζουν διλήμματα και προβλήματα σε όλο το φάσμα των προσωπικών τους σχέσεων, τις οικογενειακές, αισθηματικές και φιλικές, σε μεγαλύτερο βαθμό από τη δική μας γενιά. Πιστεύω, λοιπόν, πως θα υπάρξουν ιστορίες που θα τους συγκινήσουν κι άλλες που θα τους προβληματίσουν.
Αυτό που θα ήθελα να κρατήσει ο αναγνώστης από το βιβλίο μου είναι πως η αξιοπρέπεια και η καλοσύνη είναι διαχρονικές αξίες, πως μέσα από την τραγικότητα της ζωής βγαίνουμε πιο δυνατοί και πως η αγάπη πάντα βρίσκει τον δρόμο της.
Η κρίση αναμφίβολα έχει επηρεάσει σημαντικά την τέχνη και φυσικά τη λογοτεχνία. Μπορεί σήμερα ένας συγγραφέας να βιοποριστεί από τα έργα του;
Ένας πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας δεν μπορεί να βιοποριστεί από τα έργα του και προφανώς θα ήταν μια λανθασμένη επιλογή αν ήταν οικονομικό το κίνητρο της συγγραφής ενός βιβλίου. Ενδεχομένως αυτό να μην ισχύει για τους αναγνωρισμένους συγγραφείς, οι οποίοι έχουν ένα μεγάλο αναγνωστικό κοινό.
Μιλήστε μας για το εκδοτικό σπίτι. Είστε ευχαριστημένη από τη συνεργασία σας με τις εκδόσεις «Νίκας»;
Είμαι πολύ ευχαριστημένη από τη συνεργασία μου με τις εκδόσεις «Νίκας». Με υποδέχτηκαν στην ομάδα τους με σεβασμό στο πρόσωπό μου και εμπιστοσύνη στο βιβλίο μου. Τους ευχαριστώ θερμά γι’ αυτό.
Έχετε σκεφτεί το ενδεχόμενο να μεταφραστεί το βιβλίο σας σε κάποια άλλη γλώσσα, την αγγλική ίσως; Θα σας ενδιέφερε ένα τέτοιο ενδεχόμενο;
Αυτή είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα προοπτική, την οποία αφήνω ανοιχτή καθώς έχω ζήσει κάποια χρόνια στο Βέλγιο, έχω συγγενείς και φίλους εκεί, όπως και την Αυστραλία και θα ήθελα να έχουν τη δυνατότητα να διαβάσουν το βιβλίο μου.
Πού μπορεί κάποιος να βρει το βιβλίο σας;
Το «Ψυχές και Χρώματα» μπορεί κανείς να το προμηθευτεί μέσω του e-shop των εκδόσεων Νίκας, τα ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία, σε όλα τα ενημερωμένα βιβλιοπωλεία στην Ελλάδα και φυσικά μπορεί να το αναζητήσει στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς του.
Μια ευχή σας για το μέλλον;
Είναι πολύ ιδιαίτερη η συγκυρία για ευχές, με ένα πόλεμο να μαίνεται αυτήν τη στιγμή και η λέξη «ειρήνη» ακούγεται πλέον γραφική. Εύχομαι να γίνουμε όλοι πιο ενεργητικοί στις προκλήσεις της εποχής μας, ξεφύγουμε από τα στερεότυπα πια ευχολόγια και να πορευόμαστε με αλήθεια, με σεβασμό και με αξιοπρέπεια προς τον κόσμο και τους ανθρώπους που τον περιβάλλουν.
Πριν κλείσουμε τη συζήτηση θα ήθελα να μας παραθέσετε ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο σας.
Το απόσπασμα είναι από το αγαπημένο μου Λευκό.
«Παππού, υπάρχουν άγγελοι; Ο φίλος μου ο Νικόλας, λέει πως δεν υπάρχει Θεός, άρα ούτε άγγελοι». Με την άκρη του ματιού μου, είδα τον πατέρα μου να κρατάει ακίνητο το ποτήρι με το ούζο στο στόμα του, αλλά δεν τον κοίταξα για να μη με μαλώσει. Ο παππούς με πήρε στα γόνατά του και με φίλησε στα μαλλιά.
«Και βέβαια υπάρχουν άγγελοι, κοκόνα μου. Παρακαλάς τον Θεό να σου κρατήσει μια θέση. Να, έχω κι εγώ παραγγείλει τη δική μου.»
«Θα γίνεις άγγελος, παππού;»
«Για να γίνεις άγγελος, πρέπει να είσαι καλός άνθρωπος, να μην κάνεις κακό επίτηδες. Να αγαπάς αληθινά και να σέβεσαι τον άλλον. Να μη λες κουβέντες που τον κάνουν να κλαίει, ούτε να τον αδικείς. Είναι δύσκολο να είσαι καλός άνθρωπος, αλλά πρέπει να προσπαθήσεις. Αυτό βλέπει ο Θεός, άμα προσπάθησες για όχι. Εγώ λέω πως προσπάθησα και μπορεί να μου δώσει μια θέση. Και τότε θα σας καμαρώνω από εκεί πάνω. Και θα έρχομαι κρυφά τα βράδια να σας λέω τα παραμύθια μου. Θα σας σκεπάζω με τα μεγάλα άσπρα φτερά μου και θα σας ψιθυρίζω τις αγαπημένες σας ιστορίες». Χτύπησα χαρούμενη παλαμάκια με την καταπληκτική ιδέα του παππού μου. Έδωσα μια και έτρεξα στην κουζίνα να πω ενθουσιασμένη τα νέα. Ο παππούς ο Κωνσταντής θα γινόταν άγγελος και θα μας σκέπαζε με τα μεγάλα του άσπρα φτερά, είπα και σήκωσα ψηλά τα χέρια μου για να τους δείξω πόσο μεγάλα θα ήταν.»
Κυρία Ανδριώτου, σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη συζήτηση και σας εύχομαι κάθε επιτυχία στο συγγραφικό σας έργο.
Σας ευχαριστώ κι εγώ με τη σειρά μου για τον χρόνο και τον χώρο που μου διαθέσατε γι’ αυτήν την πρώτη μου συνέντευξη. Είναι πολύ σημαντικό για εμάς τους νέους συγγραφείς να μας δίνεται η ευκαιρία για να μας γνωρίσουν οι αναγνώστες. Να είστε καλά!
Βιογραφικό:
Η Γεωργία Α. Ανδριώτου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λέσβο. Έχει τελειώσει το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του ΑΠΘ και εργάζεται ως δασκάλα σε δημοτικό σχολείο τα τελευταία είκοσι χρόνια. Έχει ζήσει στο Βέλγιο , όπου δούλεψε ως δασκάλα της ελληνικής γλώσσας σε τμήματα ενηλίκων. Το 2008 ολοκλήρωσε τη μετεκπαίδευσή της στο Διδασκαλείο Θεσσαλονίκης και το 2011 το μεταπτυχιακό της στην Ειδική Αγωγή στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Είναι επιμορφώτρια στη μέθοδο Μοντεσσόρι και στη μέθοδο Creative Learning (CLEAR) και έχει μεταφράσει στα ελληνικά το βιβλίο της Clare Healy Walls, «Montessori in a Nutshell», στο πλαίσιο προγράμματος Erasmus. Μιλάει αγγλικά και φλαμανδικά. Από το 2016 αρθρογραφεί στο διαδίκτυο.
0 Σχόλια