Εργάζεται ως Αξιωματικός του Δικαστικού Σώματος της Εθνικής Φρουράς, ενώ παράλληλα παρακολουθεί μεταπτυχιακές σπουδές στην «Εκπαίδευση, Ηγεσία και Διοίκηση». Αυτό φυσικά δεν τον εμποδίζει από το να αποτυπώνει ελεύθερα τις σκέψεις του στο χαρτί. Κι έτσι πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο από τις εκδόσεις «Συμπαντικές Διαδρομές» που φέρει τον τίτλο «Το βιβλίο που θα ήθελα να διαβάσω στα 18». Μιλάμε για τον συγγραφέα Επιφάνιο Παστού που σήμερα έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε στις Τέχνες.
Ας δούμε τι έχει να μας πει...
Συνέντευξη στη Στέλλα Πετρίδου
Κύριε Παστού, πώς θα συστήνατε τον εαυτό σας στο αναγνωστικό κοινό;
Είμαι ο Επιφάνιος και μου αρέσει πολύ να εκφράζω τα συναισθήματα μου, να είμαι αυθόρμητος, να κάθομαι με την παρέα μου και να νιώθω 100% ο εαυτός μου. Συνήθως σε μέρη όπου πηγαίνω με δικά μου άτομα δεν περνάμε απαρατήρητοι διότι γελάμε πολύ και με πάθος. Στο τέλος της μέρας αυτό είναι που μετράει στην ζωή μας. Οι όμορφες στιγμές που μας κάνουν να γελάμε, μας κάνουν πάλι παιδιά.
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να εκφραστείτε μέσω της συγγραφής;
Η συγγραφή για μένα ξεκίνησε από πολύ νωρίς. Από μικρός έγραφα διάφορα ποιήματα, ιστορίες και σκέψεις. Ένιωθα ότι με το να γράφω , εκφραζόμουν και έβγαζα όλα μου τα συναισθήματα, όλη την ψυχή μου πάνω στο άψυχο χαρτί. Και σαν θαύμα το άψυχο χαρτί γινόταν κομμάτι του εαυτού μου. Η συγγραφή είναι η έκφραση-εξωτερίκευση των συναισθημάτων μου.
Πώς συνδυάζεται η συγγραφική σας δραστηριότητα με τις πολύ αξιόλογες σπουδές σας, αλλά και την επαγγελματική σας ενασχόληση;
Όσο μεγαλώνεις παύεις να φαντάζεσαι και να ονειρεύεσαι. Πιστεύεις ότι θα σε θεωρήσουν ανώριμο ή/και αιθεροβάμων. Οι σπουδές, η δουλειά και η ρουτίνα απειλούν να σκοτώσουν εν ψυχρώ την φαντασία και την παιδικότητα του σύγχρονου ανθρώπου. Μα πώς θα παραμείνω δημιουργικός αν στηρίζομαι μόνο στις σπουδές που έχω κάνει στη Νομική; Να καθησυχαστώ στην νομική-ορθολογιστική προσέγγιση όλης μου της ζωής λόγω των σπουδών μου; Όχι, λυπάμαι αλλά αρνούμαι να μην εκφράζομαι και να τα βλέπω όλα με την λογική. Ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο επάγγελμα μου, τις σπουδές μου και τη συγγραφική δραστηριότητα είναι ο εαυτός μου. Εκείνος που μετά από μια δύσκολη μέρα έχει ανάγκη να πάρει ένα καλό βιβλίο ή να γράψει ένα τετράστιχο. Τις πρώτες μέρες στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου έγραψα ένα ποιηματάκι και το διάβαζα κατά διαστήματα μέχρι να τελειώσω.
“Δύσκολο μονοπάτι η Νομική
Θα το παλέψω κι όπου βγει.
Και αν δεν τα καταφέρω, τι μ’ αυτό;
Θα δώσω τον καλύτερο μου εαυτό!”
Η συγγραφή μπορεί να απελευθερώνει τον εσωτερικό κόσμο του γράφοντος; Εσείς νιώθετε μια κάποιου είδους απελευθέρωση όταν γράφετε;
Η συγγραφή είναι καταπληκτική για να απελευθερωθείς. Η φαντασία πλάθει τα πιο φανταστικά, τα πιο υπέροχα σενάρια. Φτάνεις σε σημείο να δημιουργείς φανταστικά πρόσωπα και χαρακτήρες που αγαπάς, που ερωτεύεσαι ή που σε θυμώνουν πολύ με την συμπεριφορά τους. Αναπτύσσεις πολύ την ενσυναίσθηση και μπαίνεις στην θέση του κάθε χαρακτήρα , στην θέση του κάθε ανθρώπου. Πώς να μην νιώθεις μετά κατανόηση και συμπόνια για τους συνανθρώπους σου; Φτάνεις σε ένα επίπεδο απελευθέρωσης από στερεότυπα και δεν κατακρίνεις γιατί ξέρεις ότι πίσω απ’ τον καθένα μας βρίσκεται μια ιστορία.
Τι μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για εσάς;
Ομολογώ ότι η μεγαλύτερη μου έμπνευση είναι τα παιδιά και δεν το κρύβω ότι ο τρόπος που προσεγγίζουν την ζωή είναι πολύ ιδιαίτερος και σημαντικός. Μέσα από τα μάτια τους ο κόσμος είναι ιδανικός, χαρούμενος και ευχάριστος. Τα παιδιά δεν ανησυχούν για το αύριο, το μετά, το χθες. Εμείς προσπαθούμε να εξασφαλίσουμε το μέλλον, ενώ κατά βάθος γνωρίζουμε ότι δεν το καθορίζουμε εμείς. Ας δοκιμάσουμε για λίγο να σκεφτούμε σαν παιδιά και να χαμογελάμε πιο συχνά.
Έχετε πρότυπα ως συγγραφέας; Στα γραπτά σας θα διαπιστώσει ο αναγνώστης επιρροές από άλλους αγαπημένους σας συγγραφείς;
Μου αρέσουν διάφοροι συγγραφείς αλλά ομολογώ ότι οι επιρροές μου δεν είναι από αυτούς. Μου αρέσει πολύ ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, ο Ντιπακ Τσοπρα, ο Λέο Μπουσκάλια, ο Πάνος Αμυράς και ο Δημοσθένης Παπαμάρκος. Στα γραπτά μου ίσως υπάρχουν επιρροές από βίους Αγίων, οι οποίοι μου αρέσουν πολύ και είναι πρότυπο για μένα η ζωή τους. Αν κάποιος είναι ευτυχισμένος ή νομίζει ότι είναι γιατί έχει τα πάντα δεν αποτελεί πρότυπο. Αν όμως δεν έχει τίποτα, παρά μόνο την αγάπη του Θεού και είναι ευτυχισμένος είναι γεμάτος τότε ναι για μένα είναι πρότυπο. Μέχρι στιγμής μόνο οι Άγιοι απέδειξαν ότι δεν χρειάζεσαι τίποτα για να είσαι πραγματικά ευτυχισμένος και είναι πρότυπο για όλους εμάς.
Από την γέννηση μας, ή καλύτερα από την σύλληψη μας, πριν καν γίνουμε έμβρυα τρέχουμε να προλάβουμε. Για να έχουμε γεννηθεί πάει να πει ότι ο πρώτος αγώνας κερδήθηκε. Στη συνέχεια της ζωής μας συνεχώς αγωνιζόμαστε να πετύχουμε, να ευτυχήσουμε και να προκόψουμε. Δεν υπάρχει το ενδεχόμενο να μην χάσουμε ή να μην αποτύχουμε ποτέ στη ζωή μας. Το ζήτημα είναι μετά την αποτυχία να έχουμε εκείνα τα πνευματικά αντισώματα να σταθούμε ξανά και να παλέψουμε με το ίδιο (ή και περισσότερο) σθένος για να πετύχουμε. Από μια προσωπική μου εμπειρία στο πανεπιστήμιο, όπου χρειάστηκε να δώσω ένα μάθημα 8 φορές κατάλαβα κάτι πολύ σημαντικό. Κάθε φορά που έδινα ξανά το μάθημα πήγαινα με περισσότερη αισιοδοξία, με περισσότερο πάθος και λιγότερο άγχος. Και όταν ήρθε η στιγμή και πέρασα τελικά εκείνο το εμπόδιο σκέφτηκα μέσα μου: “Σιγά μην τα παρατούσα για αυτό”. Η ζωή τα λέει εμπόδια εγώ τα λέω πρόκληση.
Ποια ήταν η κυριότερη πηγή έμπνευσής σας και ποιο το ερέθισμά σας για να ξεκινήσετε τη συγγραφή του συγκεκριμένου βιβλίου;
Το συγκεκριμένο βιβλίο το εμπνεύστηκα μέσα από τα βιώματα μου κυρίως κατά την διάρκεια των σπουδών μου. Ήθελα να κάνω ένα δώρο στον 18χρονο εαυτό μου, με αναδρομική ισχύ. Βέβαια το ερέθισμα ήρθε κατά την διάρκεια της πανδημίας, όπου είχα περισσότερο ελεύθερο χρόνο και μεσολάβησε επίσης μια πολύ σημαντική γνωριμία με ένα άτομο που μου έδωσε μεγάλο κίνητρο να το τελειώσω.
Γιατί στα 18; Ποια η κρισιμότητα της ηλικίας αυτής για την ανάγνωση του βιβλίου σας;
Τα 18 είναι μια ηλικία πολύ σημαντική για τον καθένα μας. Κοιμάσαι παιδί και ξυπνάς την επόμενη μέρα και γίνεσαι ενήλικας. Φυσικά την ημέρα των γενεθλίων σου δεν το καταλαβαίνεις αλλά σιγά σιγά μπαίνεις το νόημα. Έχεις ευθύνες και αποκτάς ελευθερία να επιλέξεις πώς θα κάνεις στη ζωή σου. Ακούς χαρακτηριστικά της εξής φράση (και είναι το πρώτο καμπανάκι) “Είσαι πλέον ενήλικας”. Δεν πρέπει αυτό να σε τρομάξει αλλά να σε αφυπνίσει. Είσαι πλέον ελεύθερος να επιλέξεις αλλά και υπόχρεος να πληρώσεις το τίμημα των επιλογών σου. Εύχομαι και ελπίζω οι γονείς όσων γίνονται 18 να αφήνουν τα παιδιά τους να επιλέξουν ελεύθερα και να τα στηρίζουν στις επιλογές που κάνουν. Στηρίζω όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να επεμβαίνω στην ζωή του παιδιού. Ο 18χρονος πρέπει να ανοίξει τα φτερά του και να πετάξει με προορισμό τα όνειρα του, την ζωή του. Κι αν καμιά φορά πέσει θα σηκωθεί ξανά. Αφού από τα λάθη μας μαθαίνουμε ας κάνουμε περισσότερα λάθη.
Πού ακριβώς στοχεύετε ως νέος πλέον συγγραφέας, στην ψυχαγωγία, στον προβληματισμό, στη διαπαιδαγώγηση του αναγνώστη ή σε κάτι άλλο;
Κύριος στόχος μου είναι ο προβληματισμός του αναγνώστη. Η επανατοποθέτηση των αξιών ως βασικούς πυλώνες στην ζωή μας. Η κοινωνία είναι χρεοκοπημένη από ηθικές και πνευματικές αξίες. Ξεχνάμε τον συνάνθρωπο. Γινόμαστε εγωιστές, υπερκαταναλωτές και θεοποιούμε την ύλη. Ζούμε για να σκεφτόμαστε και υπεραναλύουμε τα πάντα. Δεν εκφράζουμε τα συναισθήματα μας και προτιμούμε να ραγίσουμε την καρδιά του άλλου αντί την οθόνη του κινητού μας. Ας βάλουμε σε ότι κάνουμε στη ζωή μας την Αγάπη και όλα θα γίνουν πολύ καλύτερα. Ότι γίνεται με αγάπη είναι ελπιδοφόρο, είναι αισιόδοξο, είναι πολλά υποσχόμενο. Ας αγαπήσουμε λίγο περισσότερο τους ανθρώπους γύρω μας, τα παιδιά μας, τα κατοικίδια μας. Η Αγάπη είναι η μόνη ανανεώσιμη πηγή ενέργειας τούτου του κόσμου. Ακόμα και ο Ήλιος το βράδυ φεύγει και πάει σε άλλα μέρη. Η αγάπη μένει άσβεστη στην καρδιά μας μέρα και νύχτα, αρκεί να την κρατάμε ανοιχτή.
Θα εντοπίσει ο αναγνώστης στις σελίδες του βιβλίου σας στοιχεία της δικής σας προσωπικότητας;
Η δική μου προσωπικότητα αποτυπώνεται αρκετά στις σελίδες του βιβλίου μου. Όμως για να με γνωρίσει κάποιος καλά και σε βάθος χρειάζεται αρκετός καιρός. Ανοίγομαι εύκολα αλλά όχι τόσο εύκολα όσο οι σελίδες ενός βιβλίου. Ένας αναγνώστης του βιβλίου μου που με γνωρίζει αρκετά καλά μου είπε ότι διαβάζοντας το βιβλίο μου νόμιζε ότι καθόμασταν μαζί και του μιλούσα και του εξιστορούσα όσα έχω γράψει.
Μιλήστε μας για το πρώτο σας εκδοτικό σπίτι. Είστε ευχαριστημένος από τη συνεργασία σας με τις εκδόσεις «Συμπαντικές Διαδρομές»; Θεωρείτε πως ένας καλός εκδοτικός οίκος συμβάλει σημαντικά για την περαιτέρω προώθηση του έργου ενός συγγραφέα;
Νιώθω ευγνώμων για τη συνεργασία μου με τις “Συμπαντικές Διαδρομές”. Είμαι πολύ ευχαριστημένος και χαρούμενος που έχω μια άψογη συνεργασία με ένα τόσο καλό εκδοτικό οίκο. Από την πρώτη στιγμή αγκάλιασαν το έργο μου και πίστεψαν σε εμένα. Είναι πολύ σημαντικό για έναν συγγραφέα, ιδίως νέο στο χώρο, να συνεργαστεί με ένα καλό εκδοτικό οίκο.
Σχεδιάζετε κάποια παρουσίαση του βιβλίου σας το προσεχές μέλλον;
Λόγω της πανδημίας δεν κατέστη δυνατό να γίνει η παρουσίαση του βιβλίου μου αλλά είμαστε σε συχνή επικοινωνία με τις “Συμπαντικές Διαδρομές” και σύντομα θα το διευθετήσουμε.
Πού μπορεί κάποιος να βρει το βιβλίο σας;
Το βιβλίο κυκλοφορεί στην Κύπρο από τα βιβλιοπωλεία “Πάργα” και στην Ελλάδα από διάφορα βιβλιοπωλεία όπως και από το επίσημο βιβλιοπωλείο του εκδοτικού μου οίκου “Συμπαντικές Διαδρομές”.
Μια ευχή σας για το μέλλον;
Για το μέλλον εύχομαι ο κόσμος όχι απλά να αγαπά περισσότερο αλλά να το εκφράζει κιόλας!
Πριν κλείσουμε τη συζήτηση θα ήθελα να μας παραθέσετε ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο σας.
Αν δεν προσπαθήσεις ξανά αποκλείεται να πετύχεις. Προσπάθησα και απέτυχα. Προσπάθησα ξανά και πάλι απέτυχα. Στην τρίτη προσπάθεια, όλοι μου έλεγαν να τα παρατήσω γιατί είναι μάταιο. Στην τέταρτη προσπάθεια, τα κατάφερα και όλοι μου έλεγαν «εγώ σ’ τα ‘λεγα ότι μπορείς». Όχι δεν μου τα ‘λεγες, φιλαράκο. Ποτέ σου δεν μου το πες. Εγώ το είπα σε εμένα. Εγώ προσπάθησα ξανά και ξανά. Και τα κατάφερα. Όπως τα κατάφερες και εσύ. Άσε το βιβλίο κάτω και σκέψου ότι κάθομαι δίπλα σου. Κοίταξε με στα μάτια και πες μου πόσες φορές νόμιζες ότι δεν θα τα καταφέρεις αλλά έβγαλες από μέσα σου περισσότερη δύναμη από όση πίστευες για να τα καταφέρεις. Κρέμομαι απ’ τα χείλη σου. Αυτές τις μάχες που έδωσες μην της ξεχνάς. Μην της λες μόνο για να τις ακούσω εγώ. Να τις λες και να τις ακούς ΕΣΥ. ΕΣΥ τα κατάφερες και συνεχίζεις να παλεύεις. Γιατί είσαι αληθινός μαχητής. Αυτό το βιβλίο δεν θέλει να σου μάθει πως να κερδίζεις τις μάχες που σου φανερώνει η ζωή. Θέλει να σου υπενθυμίσει πόσες έχεις ήδη κερδίσει. Και θα κερδίσεις άλλες τόσες. Είναι μέσα σου η δύναμη και φανερώνεται μόνο αν το θες εσύ.
Κύριε Παστού, σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη συζήτηση και σας εύχομαι κάθε επιτυχία στη συγγραφική και επαγγελματική σας πορεία.
Σας ευχαριστώ πολύ και εύχομαι κάθε επιτυχία στο έργο που επιτελείται.
Βιογραφικό:
Ο Επιφάνιος Παστού γεννήθηκε το 1994 στην Λευκωσία και κατάγεται από την Αθηένου. Τελείωσε τη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και την ΣΣΑΣ (Στρατιωτική Σχολή Αξιωματικών Σωμάτων). Εργάζεται ως Αξιωματικός του Δικαστικού Σώματος της Εθνικής Φρουράς. Παρακολουθεί μεταπτυχιακές σπουδές στο CIIM (Cyprus International Institute of Cyprus) στην «Εκπαίδευση, Ηγεσία και Διοίκηση».
Είναι κάτοχος διπλώματος «Life Coaching» από το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
«Το βιβλίο που θα ήθελα να διαβάσω στα 18» είναι το πρώτο του συγγραφικό έργο.
0 Σχόλια