Η Κωνσταντίνα Κατσιαβριά είναι μόλις 23 χρονών, πτυχιούχος του τµήµατος Επιστηµών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστηµίου Θεσσαλονίκης και νυν µεταπτυχιακή φοιτήτρια ∆ηµιουργικής Γραφής του Πανεπιστηµίου ∆υτικής Μακεδονίας και του Τµήµατος Κινηµατογράφου Θεσσαλονίκης. Σήμερα, με αφορμή την πρώτη της ποιητική συλλογή που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Πηγή», με τίτλο «Η Αρχή εκείνου του Τέλους» έχουμε τη χαρά να τη φιλοξενούμε στις Τέχνες σε μία άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση.
Ας δούμε τι έχει να μας πει...
Συνέντευξη στη Στέλλα Πετρίδου
Κυρία Κατσιαβριά, ως νέα στο χώρο των γραμμάτων, πώς θα συστήνατε τον εαυτό σας στο αναγνωστικό κοινό;
Ελπίζω να μη σας απογοητεύσει η απάντησή μου, αλλά είμαι μια συνηθισμένη 23χρονη, με ό,τι περιλαμβάνει αυτό. Ανησυχίες για το μέλλον, διάβασμα για μεταπτυχιακές σπουδές, σερί βραδιές στη δουλειά και σε εξόδους με φίλες δίχως ύπνο. Και κάπου εκεί ανάμεσα βρίσκεται χρόνος και χώρος για την αγάπη προς τη γραφή.
Οι ακαδημαϊκές σας σπουδές σας στρέφουν ξεκάθαρα προς το δρόμο της λογοτεχνίας. Η ερώτησή μου είναι εύλογη. Τι ήταν αυτό που σας ώθησε στο να εκφραστείτε αρχικά μέσω της ποίησης;
Η αλήθεια είναι πως η ποίηση μπήκε τα τελευταία χρόνια στη ζωή μου. Από μικρή με θυμάμαι να ασχολούμαι με την στιχουργική, να γράφω μικρά διηγήματα είτε μεγάλη φόρμα. Όσο παράλογο κι αν ακουστεί, νομίζω ότι η ποίηση διάλεξε εμένα. Η γραφή μου ήταν ανέκαθεν λυρική. Στην ποίησή μου θα δείτε ότι οργιάζουν τα σχήματα λόγου και το περίτεχνο λεξιλόγιο είναι αρκετά έντονο. Όντας και λάτρης του ρομαντισμού σχεδόν αβίαστα συνέχισα και συνεχίζω να εκφράζομαι με αυτό το είδος δημιουργικής γραφής
Σας αρέσει ο κόσμος των ονείρων, λοιπόν, δεδομένου ότι και η ποίηση απελευθερώνει τον νου και ταξιδεύει την ψυχή σε κόσμους μαγικούς και κατά το πλείστον φανταστικούς. Ο δικός σας εσωτερικός κόσμος απελευθερώνεται με την ποίηση;
Δεν νομίζω ότι υπάρχει συγγραφέας οποιασδήποτε μορφής γραφής που θα σας απαντήσει αρνητικά σε αυτό το ερώτημα. Η συγγραφή θεωρείται ένας από τους βασικότερους τρόπους έκφρασης. Είναι όπως θέλω να λέω εγώ ‘ο σάκος του μποξ μας’ και αυτό γιατί προσφέρει μια ανακούφιση που ο προφορικός λόγος δεν μπορεί να καταφέρει. Προσωπικά η γραφή μου είναι κυρίως αυτοβιογραφική. Και αυτό σημαίνει πως κατά μία έννοια είμαι ένα ‘ανοιχτό βιβλίο’ απέναντι στους αναγνώστες μου. Αρκετά τρομακτικό αν κάτσεις και το σκεφτείς.
Τι μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για εσάς;
Τα περισσότερα ποιήματα είχαν ως αφόρμηση κάποια εφήμερη ερωτική σχέση ή γεγονότα κοινωνικά που ταλάνιζαν για μέρες το μυαλό μου, όπως η έξαρση των γυναικοκτονιών ή το αντίκτυπο του Covid-19 στις ζωές μας. Δεν φοβάμαι να μπλέξω τη ζωή μου ή να ρισκάρω. Κι αυτό γιατί μέσα από κάθε νέα εμπειρία γεννιούνται ερείσματα έμπνευσης για εμένα. Οπότε εάν ψάχνεις το κατάλληλο άτομο για μια μεταμεσονύκτια απόδραση στην άλλη άκρη της πόλης ή για μια εμπειρία ελεύθερης πτώσης ίσως είμαι ο άνθρωπός σου.
Θεωρώ ότι η μελέτη της αντίστοιχης βιβλιογραφίας και η ανάγνωση άλλων ποιητών συμβάλει θετικά στο να εξελίξεις την γραφή σου. Αυτό έχω νιώσει και παρατηρώ ότι συμβαίνει με εμένα από τότε που επέλεξα να φοιτήσω στο Μεταπτυχιακό Δημιουργικής Γραφής στην κατεύθυνση της Συγγραφής. Από κει και πέρα θεωρώ ότι δεν υπάρχει κάποιος μπούσουλας που μπορείς να ακολουθήσεις για να γίνεις πετυχημένος σε αυτό το χώρο. Επίσης, δε θέλω να σας στεναχωρήσω, αλλά οι μεγαλύτεροι ποιητές και κατ' επέκταση τα έργα τους έγιναν γνωστά μετά το θάνατό τους. Οπότε θέλω να πιστεύω ότι έχουμε ακόμα δρόμο μπροστά μέχρι την επιτυχία (γέλια).
Κυρίως επιλέγω τον ελεύθερο στίχο αντί του έμμετρου και αυτό συμβαίνει απλούστατα γιατί θεωρώ ότι μπορώ να εκφραστώ πιο εύκολα. Δεν είμαι λάτρης της ομοιοκαταληξίας. Μου αρέσει να τη διαβάζω, πχ σε ποιήματα του Καββαδία, όπως το Μαραμπού, αλλά δεν την προτιμώ στη γραφή μου. Σε κάθε περίπτωση διαδραματίζει μεγάλο ρόλο το mindset μου την ώρα που γράφω και για το τι θα γράψω και για το πώς θα το γράψω.
Έχετε πρότυπα ως ποιήτρια; Στα ποιήματά σας θα διαπιστώσει ο αναγνώστης επιρροές από άλλους αγαπημένους σας ποιητές ή ποιήτριες;
Διαβάζω αρκετά Ρίτσο, Λειβαδίτη, Δημουλά και Καρυωτάκη, Καββαδία και άλλους παλιούς και πάντα όταν συναντήσω στα έργα τους κάτι που με συναρπάζει, είτε είναι στίχος είτε ολόκληρο ποίημα, σκέφτομαι πόσο θα ήθελα να το είχα γράψει εγώ. Δε σας το κρύβω και ας μου επιτραπεί να πω ότι η ανάγνωση, πόσο μάλλον η συγγραφή μιας καλής στροφής είναι σχεδόν οργασμική για εμάς του χώρου. Σε φέρνει σε σημείο να αναγιγνώσκεις ξανά και ξανά τις ίδιες λέξεις, δίχως να τις βαρεθείς, προσφέροντας σου την ίδια σεροτονίνη σαν να είναι η πρώτη φορά.
Ξεκινήσατε επίσημα τη λογοτεχνική σας πορεία κυκλοφορώντας την πρώτη σας ποιητική συλλογή από τις εκδόσεις «Πηγή». Τίτλος της «Η Αρχή εκείνου του Τέλους». Γιατί τώρα;
Αν όχι τώρα πότε; Θα ακουστεί αρκετά κοινότοπο αυτό που πρόκειται να πω, αλλά η ζωή είναι πολύ μικρή. Το ξέρω ότι είμαι αρκετά νεαρή και ακόμα έχω πολλά να μάθω και ακόμα περισσότερη λογοτεχνία να διαβάσω, αλλά θεωρώ ότι έχω κι εγώ να προσφέρω κάτι στο αναγνωστικό κοινό εκεί έξω. Και θέλω να πιστεύω ότι ο εκδοτικός οίκος είδε κάτι αντίστοιχο σε εμένα και στο έργο μου για να επιλέξει να το προχωρήσει, γνωρίζοντας την ηλικία μου.
Πόσο χρόνο χρειάστηκε για να ολοκληρώσετε το βιβλίο σας;
Υπάρχουν ποιήματα στην συλλογή τα οποία γράφτηκαν όταν σπούδαζα ακόμα στο Προσχολικής Αγωγής στο Αριστοτέλειο. Οπότε θα έλεγα ότι το συγκεκριμένο βιβλίο εμπεριέχει τουλάχιστον 3 χρόνια από τη ζωή μου, κατά μία έννοια.
Γιατί επιλέξατε τον συγκεκριμένο τίτλο για να κοσμήσει το εξώφυλλό του βιβλίου σας; Τι υποδηλώνει;
Αν παρατηρήσετε το πρώτο ποίημα της συλλογής έχει τον ίδιο τίτλο με αυτόν του βιβλίου «Η Αρχή εκείνου του Τέλους», ενώ το τελευταίο ονομάζεται ‘Το Τέλος’. Οπότε εντοπίζουμε ένα σχήμα κύκλου, ορολογία που χρησιμοποιούμε στη λογοτεχνία. Υπάρχει ‘η αρχή’ και ‘το τέλος’ τα οποία και σαν ποιήματα έχουν άμεση σχέση μεταξύ τους, καθώς σηματοδοτούν την έναρξη και τη λήξη ενός μεγάλου έρωτα.
Πρόκειται για μια ποιητική συλλογή αρκετά λυρική και αισθαντική θα λέγαμε, βαθιάς εξομολογητικής διάθεσης, υπαρξιακού περιεχομένου. Αυτή τελικά ήταν η επιδίωξή σας; Να καταθέσετε αυτούσια την ψυχή σας στο χαρτί κι όχι απλά να φωτογραφίσετε τη σκέψη σας;
Όπως ακριβώς το θέσατε. Η γραφή συνήθως είναι κατάθεση ψυχής. Θα το παρομοίαζα με έναν άνθρωπο που βγαίνει γυμνός στον δρόμο και απαντά σε οποιοδήποτε ερώτημα δεχτεί δίχως πολλή σκέψη. Έτσι και οι ποιητές, πίσω βέβαια από την ασπίδα του υπολογιστή και του χαρτιού μας εξομολογούμαστε τις βαθύτερες επιθυμίες και τους πιο κρυφούς προβληματισμούς μας με μεγάλη ευκολία χρησιμοποιώντας απλά λίγο μελάνι και όμορφες λέξεις. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο,
Τι ακριβώς πραγματεύονται τα ποιήματά σας; Πείτε μας δυο λόγια για το περιεχόμενό τους.
Στο βιβλίο μου που κυκλοφορεί εντοπίζουμε 15 ερωτικά ποιήματα κατά κύριο λόγο και 15 κοινωνικού περιεχομένου. Μου αρέσει να εκθειάζω τον έρωτα αρκετά, όπως και τον θάνατο και αυτό γιατί είναι δύο ζητήματα με τα οποία μπορεί να ταυτιστεί ο κάθε άνθρωπος εκεί έξω. Γύρω από αυτές τις θεματικές όμως μου γεννήθηκε η ανάγκη να μιλήσω για γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας, γεγονότα που άλλοι έχουμε ζήσει ή ήμασταν απλά παρατηρητές. Μερικά από αυτά είναι το Προσφυγικό που άγγιξε για τα καλά τον Ελλαδικό χώρο όντας σταυροδρόμι τριών ηπείρων, τη διαφθορά της πολιτικής εξουσίας, την ανομία των κοινωνικών τάξεων, τις περιβαλλοντικές καταστροφές, όπως ήταν οι Πυρκαγιές στο Μάτι κ.α.
Υπάρχει κάποιο από τα ποιήματα της συλλογής στο οποίο καθρεφτίζονται αυτούσια στοιχεία του εαυτού και της προσωπικότητας σας;
Ειλικρινά αδυνατώ να ξεχωρίσω μόνο ένα. «Η Εξομολόγηση μιας Ιερόδουλης» είναι ένα από τα πιο πρόσφατα ποιήματα που προστέθηκε στην συλλογή λίγο πριν φτάσει το βιβλίο στο τυπογραφείο. Και αυτό συνέβη γιατί θεώρησα ότι πολλές γυναίκες, μεγαλύτερες και μικρότερες από εμένα έχει τύχη στη ζωή τους να νιώσουν ότι χρησιμοποιήθηκε το σώμα τους από κάποιον απλά και μόνο ως πτυελοδοχείο
Μιλήστε μας για το πρώτο σας εκδοτικό σπίτι. Είστε ευχαριστημένη από τη συνεργασία σας με τις εκδόσεις «Πηγή»; Θεωρείτε πως ένας καλός εκδοτικός οίκος συμβάλει σημαντικά για την περαιτέρω προώθηση ενός βιβλίου;
Είναι ακριβώς όπως το περιγράψατε. Μια συνεργασία η οποία μέχρι στιγμής θεωρώ είναι αρκετά κερδοφόρα και για τις δύο πλευρές. Σκοπός μου ήταν και είναι να εκπροσωπήσω όσο το δυνατόν καλύτερα τον Εκδοτικό μέσα από το δημιούργημά μου, αλλά παράλληλα να επωφεληθώ από τις απολαβές που μου προσφέρει αυτή η συμφωνία. Οι άνθρωποι αυτοί που βρίσκονται στην αφάνεια για να προωθηθούμε εμείς και με τους οποίους συνεργάζομαι φαίνεται ότι αγωνίζονται για την καθημερινή προβολή του οίκου και τους αξίζουν συγχαρητήρια.
Σχεδιάζετε κάποια παρουσίαση του βιβλίου σας το προσεχές διάστημα;
Στις 30 Ιουνίου στις 19:30 θα μας βρείτε στην Θεσσαλονίκη, συγκεκριμένα στο Garden Bar 53 στην Κάτω Τούμπα. Μαζί με την Εύη Καρκίτη (δημοσιογράφος) θα μιλήσουμε για την ποιητική συλλογή. Η Βάσω Μάμαλη (ηθοποιός) θα μας συνοδεύσει στην ανάγνωση των ποιημάτων, ενώ ο μουσικός άγγελος Προβελεγγιάδης θα ενορχηστρώσει το event. Δε θα μπορούσε να λείπει φυσικά η απόδοση στη νοηματική από την καλή μου φίλη Μαριάννα Τσομπάνη.
Πού μπορεί κάποιος να βρει το βιβλίο σας;
Κυριολεκτικά είναι παντού και ξαφνιάζομαι που το λέω με τόση ευκολία! Μπορείτε να το παραγγείλετε από το site του εκδοτικού, από την Πολιτεία net και την Πρωτοπορεία, από το Skroutz αλλά και από το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς σας είτε μένετε Ελλάδα είτε Κύπρο.
Επόμενα συγγραφικά βήματα κάνετε ή είναι πολύ νωρίς ακόμα;
Θα σας απαντήσω ότι δεν έχω σταματήσει να γράφω από τη μέρα που εκδόθηκε το βιβλίο. Το νέο μου αυτό εγχείρημα με πυροδότησε ακόμα περισσότερο και δεν επαναπαύτηκα καθόλου. Αν από εκεί και πέρα υπάρξει κάποια εξέλιξη σας υπόσχομαι ότι θα είστε οι πρώτοι που θα το μάθετε.
Μια ευχή σας για το μέλλον;
Μην σταματάτε να διαβάζετε. Όχι να γράφετε, να διαβάζετε. Γιατί τα βιβλία είναι , πεπιεσμένο χαρτί και φθηνό μελάνι, εντελώς άχρηστα δηλαδή χωρίς τους αναγνώστες.
Πριν κλείσουμε τη συζήτηση θα ήθελα να μας παραθέσετε ένα ποίημα από το βιβλίο σας.
Φέρνω στο νου τη νύχτα εκείνη
που η γειτονιά μύριζε βρεγμένο γρασίδι
η καμπάνα δεν ήχησε σαν ξημέρωνε
η δειλία κατάπιε τον εγωισμό
η λιγοψυχία έχασε στο όνομα κάποιας αγάπης
Τη νύχτα που τα αστέρια έλαμπαν περισσότερο από κάθε άλλη φορά
σε γαλανό καμβά ο αγέρας σου χάιδευε το μάγουλο
καθώς χάραζε οι φανοστάτες έσβηναν στο πέρασμά μας
Από χαρά πλημμύρισαν οι κόγχες
το στέρνο να ξεχειλίζει από ευφορία
γιατί μόνο χαρά δύναται να φέρουν δύο μάτια
μελωμένα και σχιστά
Και η χρόνια οδύνη που μου χάριζες
παύει να φαντάζει ω σα γλυκό
δίχως ζάχαρη
Οι ώρες κυλούσαν
κι εμείς μέναμε ακίνητοι
στεριωμένοι ανάμεσα στα δέντρα
Προσευχόμουν να ριζώσω
λεύκες ψηλές να γίνουμε
να γεράσουμε σε λόφο άβατο
Πιο ζωντανοί από ποτέ
πιο ερωτευμένοι αδιαμφισβήτητα οι δύο εραστές
παλλόμενοι κάτω από το γυμνό Ιουλιανό φεγγάρι
Όχι δε χωράνε μετάνοιες για εκείνη τη νύχτα
Σαν αποκοιμιέται η λυρικότητα παραδίδω τις γραμμές σου
υπεκφεύγοντας τις συζητήσεις για σένα
διότι μέσα από τις λέξεις παίρνεις ζωή
Κυρία Κατσιαβριά, σας ευχαριστώ πολύ για τη συζήτησή μας και σας εύχομαι κάθε επιτυχία στο συγγραφικό σας έργο.
Σας ευχαριστώ κι εγώ με τη σειρά μου για αυτή την ευκαιρία που μου δώσατε, να συνδεθώ πνευματικά με το αναγνωστικό κοινό σας. Να είστε καλά
Βιογραφικό:
Η Κωνσταντίνα Κατσιαβριά γεννήθηκε το 1999 και κατοικεί στη Θεσσαλονίκη, ενώ είναι δηµότισσα ενός χωριού των Φαρσάλων. Είναι πτυχιούχος του τµήµατος Επιστηµών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστηµίου Θεσσαλονίκης και νυν µεταπτυχιακή φοιτήτρια ∆ηµιουργικής Γραφής, στην κατεύθυνση της Συγγραφής του Πανεπιστηµίου ∆υτικής Μακεδονίας και του Τµήµατος Κινηµατογράφου Θεσσαλονίκης. Έχει βραβευτεί από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών, τον Σύλλογο Πολιτισµού Ελλάδας και Κύπρου, τους Πνευµατικούς Ορίζοντες Λεµεσού κ.ά. Έργα της έχουν δηµοσιευθεί επίσης σε συλλογικές ανθολογίες, εφηµερίδες και περιοδικά, όπως στον ηλεκτρονικό Μανδραγόρα.
0 Σχόλια