Η «χημεία» δύο συγγραφέων κρίνεται απαραίτητη για την
απόπειρα συγγραφής ενός απαιτητικού βιβλίου όπως είναι ένα βιβλίο ψυχολογίας;
Τη θεωρείτε σημαντική;
Ξένια Ντβέικ: Ναι φυσικά. Η χημεία βοηθάει στην επικοινωνία
των δύο συγγραφέων, βοηθάει στην καλύτερη επαφή και συνεννόηση και στο
συνταίριασμα δύο ανθρώπων ξεχωριστών με άλλον τρόπο γραφής, διαφορετικές
γνώσεις και διαφορετική προσωπικότητα.
Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία μεταξύ σας;
Παναγιωτοπούλου
Ελευθερία: Έχουμε μια ξεχωριστή σχέση μητέρας -κόρης και έχουμε την ίδια
επιλογή επαγγέλματος. Έφτανε να συζητήσουμε το ενδιαφέρον μας ως προς την
ανάπτυξη των παιδιών και το ρόλο αρχικά της μουσικής και αργότερα των μύθων.
Οι ακαδημαϊκές σας σπουδές, αλλά και η επαγγελματική σας
ενασχόληση επηρεάζουν, θεωρείτε, το ενδιαφέρον σας να ασχοληθείτε με τη
συγγραφή βιβλίων ανάλογου περιεχομένου;
Ξένια Ντβέικ: Oι σπουδές ωθούν ένα συγγραφέα να επιλέξει
θεματικές για τα βιβλία του, αλλά δεν είναι πάντα ο καθοριστικός παράγοντας.
Μπορεί ταλέντα, ενδιαφέροντα, χόμπυ να οδηγήσουν στην δημιουργική συγγραφή.
Επίσης, οι γόνιμες ιδέες και η έμπνευση δίνουν στο κείμενο την τελική του πνοή.
Ποιο υπήρξε το βασικό ερέθισμα που σας ώθησε στη συγγραφή
ενός κοινού βιβλίου;
Παναγιωτοπούλου Ελευθερία: Η προσωπική εμπειρία μου ως μητέρα
δύο παιδιών, αλλά και οι επί τριάντα χρόνια επαφή μου με γονείς / φροντιστές,
που έβλεπα το σημαντικό ρόλο της σχέσης που είχαν αναπτύξει οι γονείς με τα
παιδιά.
Ξένια Ντβέικ: Η επαφή μου με τη μουσική και το ρόλο της στην ανάπτυξη των παιδιών, καθώς το ενδιαφέρον μου για την Αναπτυξιακή Ψυχολογία.
Σε ποιο κοινό απευθύνεστε κυρίως;
Ξένια Ντβέικ: Παρόλο που το θέμα που πραγματεύεται το βιβλίο
απευθύνεται στο ευρύ κοινό εστιάζει με τον απλό του λόγο του σε φροντιστές και
γονείς που θέλουν να χτίσουν την σχέση με τα παιδιά τους κατά τα πρώτα χρόνια
ζωής.
Το αναγνωστικό κοινό στην Ελλάδα στηρίζει τα βιβλία
ψυχολογίας; Υπάρχει αυτό που ονομάζουμε ικανοποιητική «εμπορική κίνηση», ώστε
να ενθαρρύνονται με τη σειρά τους και οι εκδοτικοί οίκοι για την έκδοση των
βιβλίων αυτών;
Παναγιωτοπούλου Ελευθερία: Όλα τα βιβλία έχουν το δικό τους
κοινό. Βιβλία που αφορούν γονείς /φροντιστές, επίσης βρίσκουν
ανταπόκριση. Πρέπει πάντα να έχουμε υπόψη μας, ότι το ελληνικό βιβλιοφιλικό
κοινό είναι περιορισμένο στην Ελλάδα, συγκριτικά με άλλες χώρες πχ. Ισλανδία
Ας αναφερθούμε στο δικό σας βιβλίο. Πρόκειται όπως είπαμε για ένα βιβλίο ψυχολογίας που φέρει τον τίτλο «λέμε νανουρίσματα - λέμε ιστορίες / μύθους» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Λιβάνη». Πείτε μας δυο λόγια για το περιεχόμενό του. Τι θα διαβάσει ο αναγνώστης πιάνοντας το βιβλίο αυτό στα χέρια του;
Ξένια Ντβέικ: Στην ουσία θα ξεκινήσει να διαβάζει τον ορισμό
των νανουρισμάτων, τον ρόλο των νανουρισμάτων στη δυαδική σχέση γονέα /φροντιστή
με το βρέφος, στην έννοια του δεσμού μαζί του, στην νευροψυχολογική και
γνωστική ανάπτυξη των παιδιών μέσα και από ερευνητικά δεδομένα. Στο επόμενο
στάδιο, στις ηλικίες 2-4 χρονών όταν σιγά σιγά το παιδί πρωτοξεφυλλίσει τα
πρώτα εικονογραφημένα του βιβλία ο αναγνώστης διαβάζει πώς αυτό βοηθάει στην
ανάπτυξη του λόγου του παιδιού καθώς και στην ανάπτυξη υγιών/συναισθηματικών
σχέσεων του παιδιού με τους σημαντικούς άλλους. Βλέπουμε επίσης, πώς τόσο τα
νανουρίσματα όσο και οι μύθοι βοηθούν στην τελετουργία του ύπνου και στη μείωση
του άγχους που μπορεί να δημιουργεί η νύχτα στο παιδί ή η απομάκρυνση του γονέα
κατά τον ύπνο του παιδιού.
Το βιβλίο σας, καταδεικνύει τη σπουδαιότητα των
νανουρισμάτων και των ιστοριών - μύθων στην ανάπτυξη του παιδιού, καθώς και τον
σημαντικό ρόλο που διαδραματίζουν στη δυαδική σχέση παιδιών - γονιών, μια σχέση
που, τόσο τα νανουρίσματα, όσο και οι μύθοι, εδραιώνουν και ενισχύουν.
Συμφωνείτε μ’ αυτό;
Παναγιωτοπούλου
Ελευθερία: Νομίζουμε ότι τιτλοφορώντας το βιβλίο με την καταφατικά πρόταση Λέμε
νανουρίσματα, Λέμε ιστορίες / μύθους, συμφωνούμε απόλυτα. Η αγκαλιά, η στοργή, η φροντίδα, το νανούισμα, οι ιστορίες ενισχύουν το συναισθηματικό δεσμό ανάμεσα στο γονιό
/ φροντιστή και το παιδί, συμβάλλοντας
στη νοητική, συναισθηματική και κοινωνική εξέλιξη του
Πιστεύετε ότι το βιβλίο σας είναι απαραίτητο εργαλείο για τους ανθρώπους που έρχονται σε άμεση επαφή με τα παιδιά και γιατί;
Ξένια Ντβέικ: Θα μπορούσε να είναι ένα εγχειρίδιο τσέπης,
τόσο για να χαρίσει καινούργια γνώση, αλλά και για να συνθέσει την υπάρχουσα
γνώση στους γονείς /φροντιστές / επαγγελματίες και να υποδείξει τα οφέλη των
νανουρισμάτων και των ιστοριών που σε μια ξέφρενη τεχνολογικά εποχή, που
τείνουν να υποκατασταθούν με άλλα μέσα.
Ποιες είναι οι πηγές που σας ενθάρρυναν για τη συγγραφή του
παρόντος έργου;
Παναγιωτοπούλου Ελευθερία:Το βιβλίο της κ. Ευαγγελοπούλου Β. " Ύπνος και νανουρίσματα", Εκδόσεις του Φοίνικα, καθώς και άρθρα του καθηγητή Ψυχολογίας Trevarthen Colwyn. Στο βιβλίο παραθέτουμε και βιβλιογραφία, που αν κάποιος επιθυμεί μπορεί να διαβάσει και να εμβαθύνει στο θέμα.
Πόσο καιρό χρειαστήκατε για να ολοκληρώσετε τη συγγραφή του
βιβλίου σας;
Ξένια Ντβέικ: Η συγγραφή είναι το τελικό προϊόν. Η ιδέα
γεννήθηκε στην συνάδελφο προ 12ετίας. Επικοινωνήθηκε σε εμένα προ 4 ετίας και
σιγά σιγά πήρε μορφή.
Τι το περισσότερο θα αποκομίσει ο αναγνώστης διαβάζοντας το
δικό σας βιβλίο που δεν το έχει αποκομίσει ήδη από τα υπόλοιπα βιβλία ανάλογου
περιεχομένου του εμπορίου;
Παναγιωτοπούλου Ελευθερία: Στο εμπόριο υπάρχουν πολλά βιβλία
για τον παραδοσιακό ρόλο των νανουρισμάτων, βιβλία με νανουρίσματα έντυπα και
σε ηλεκτρονική μορφή. Θέλαμε να δώσουμε κάποιες περαιτέρω πληροφορίες για το
ρόλο των νανουρισμάτων και των μύθων που δεν θα έβρισκαν εύκολα αλλού.
Σχεδιάζετε κάποια παρουσίαση του βιβλίου σας στο κοινό;
Ξένια Ντβέικ: Έγινε μια πρώτη παρουσίαση στο χώρο
«Καλλιτεχνείο» στις Αχαρναί και δρομολογούμε και επόμενες παρουσιάσεις μετά από
αντίστοιχες προσκλήσεις..
Είστε ευχαριστημένοι από τη συνεργασία σας με τις εκδόσεις
«Λιβάνη»;
Παναγιωτοπούλου Ελευθερία: Πολύ. Είναι ένας οίκος με τον οποίο συνεργάζομαι κάποια χρόνια, εκδίδοντας και τα λογοτεχνικά βιβλία μου, "Τα ανείπωτα" και τις "Ρωγμές ιστορίας".
Να περιμένουμε σύντομα και κάποιο επόμενο κοινό σας βιβλίο ή
είναι πολύ νωρίς ακόμα;
Ξένια Ντβέικ: Δεν το απορρίπτουμε σαν σκέψη. Ιδέες και
σκέψεις πολλές, που τους δίνουμε χώρο και χρόνο να ωριμάσουν.
Μια ευχή σας για το μέλλον;
Παναγιωτοπούλου Ελευθερία: Να εστιάσουμε στα παιδιά με ένα
πολύ διαφορετικό τρόπο, από αυτόν που χρησιμοποιούμε σήμερα, έχοντας υπόψη ,
ότι αυτό που δίνουμε στα παιδιά στην βρεφική και νηπιακή ηλικία επηρεάζει τη
μελλοντική τους ανάπτυξη.
Σας ευχαριστώ πολύ για την άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση και σας εύχομαι καλή συνέχεια στο σπουδαίο έργο σας.
Η Ελευθερία Παναγιωτοπούλου γεννήθηκε το 1961. Έκανε πενταετείς σπουδές Ψυχολογίας στο Πανεπιστήµιο Λοµονόσοφ της Μόσχας. Είναι κάτοχος Msc Νευροψυχολογίας. Το 1999 ολοκλήρωσε την εξειδίκευσή της στην Οµαδική Ψυχοθεραπεία και το 2012 αποφοίτησε από τη Σχολή Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Παντείου Πανεπιστηµίου. Εργάστηκε επί τριάντα χρόνια ως κλινική ψυχολόγος στο Νοσοκοµείο Παίδων Π. και Α. Κυριακού. Έχει µεταφράσει το βιβλίο Εισαγωγή στη Νευροψυχολογία της Λ. Σ. Τσβετκόβα (Εκδόσεις Πασχαλίδη). Επίσης, έχει γράψει δύο βιβλία ψυχολογίας, σε αυτοέκδοση (Παρουσίαση των Τεστ των Μύθων και Εγχειρίδιο για Ψυχολόγους Παιδιών και Εφήβων). Από τις Εκδόσεις Λιβάνη κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία της Τα Ανείπωτα και Ρωγµές Ιστορίας.
Η Άιντα Ξένη Ντβέικ είναι ψυχολόγος, κάτοχος πτυχίου Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστηµίου. Έκανε µετεκπαίδευση στην Ουαλία, στο Bangor University, στο πρόγραµµα «Βασικές Αρχές της Κλινικής Ψυχολογίας», καθώς και εκπαίδευση στην Οµαδική Ανάλυση και Ψυχοθεραπεία. Αποφοίτησε από το ετήσιο πρόγραµµα ειδίκευσης στη Συµβουλευτική και στον Επαγγελµατικό Προσανατολισµό (ΠΕΣΥΠ) της ΑΣΠΑΙΤΕ.
Έχει παρακολουθήσει το Mindfulness Stress Reduction Program (πρόγραµµα µείωσης του άγχους) στην Ουαλία και στην Αθήνα. Έχει εργαστεί σε ιδιωτικά κέντρα και σε σχολεία και τώρα εργάζεται ως ψυχολόγος στο Κέντρο Κοινότητας του Δήµου Μοσχάτου - Ταύρου.
0 Σχόλια