Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε σε οικογενειακή ατμόσφαιρα, ζεστό Μικρασιάτικο κλίμα υπό την υπόκρουση της Πολίτικης Μουσικής, περίπου στις 19.00 στον πρώτο όροφο του ξενοδοχείου Αμαλία και ακολούθησε γεύμα διοργανωμένο κι αυτό από τον Σύλλογο οι Φίλοι του Μουσείου Δροσίνη και την οτρηρή πρόεδρο του κα. Ελένη Βαχάρη η οποία άνοιξε την αυλαία της βραδιάς με την ανάγνωση ενός αποσπάσματος" Τα κεντίδια της Παράδοσης, ο παλιός κινηματογράφος, το Ρόζι κλαιρ του Σμυρνιού, Δημητρίου Καρρά. Έπειτα την βραδιά πλαισίωσε ο κ. Στέφος, Αντιπρόεδρος του Συλλόγου Δροσίνη και φίλεργος Θεολόγος, Φιλόλογος και γραμματέας του Συλλόγου κ. Φήμης. Η συντονίστρια ήταν η κα. Χριστίνα Βεϊκου.
Ο κ. Στέφος τόνισε την Ελληνικότητα του Νομού Προύσης και Σμύρνης μάλιστα στην εισαγωγή του βιβλίου του οποίου συγγραφέας είναι ο Παύλος Κοντογιάννης ανήκει στη σειρά του Σ.Ω.Β και πρόκειται για ελληνικά δημοσιεύματα τα οποία έχει επιμεληθεί ο Γ. Δροσίνης. Ο κ. Στέφος μας λέει επίσης ότι στο βιβλίο αυτό δίνονται πληροφορίες για τα γεωγραφικά όρια των νομών αυτών. Επιπλέον, το βιβλίο διαρθρώνεται σε πέντε κεφάλαια. Ενώ μάθαμε ότι η Μικρασία κατά τους Βυζαντινούς χρόνους υπήρξε κοιτίδα πολιτισμού. Σε μια άλλη ενότητα του βιβλίου εξαίρεται η φιλοπατρία του Έλληνα και η πίστη στις παραδόσεις! Μάλιστα τρανό δείγμα ευσέβειας αποτελεί το γεγονός της πληθώρας των εκκλησιών που αναγείρουν οι Σμυρνιοί. Οι Τούρκοι αποκαλούσαν το Κέντρο του Ελληνισμού, τη Σμύρνη, «Γκιαούρ Ισμήν» δηλαδή «άπιστη Σμύρνη»!
Αξιοσημείωτο είναι ότι στα παράλια των Κυδωνίων δίδαξαν οι διαπρεπέστεροι δάσκαλοι των Ελλήνων. Επιπρόσθετα, πληροφορούμαστε ότι η Μουδανιά υπήρξε λιμάνι με σπουδαία εμπορική κίνηση. Το κεφάλαιο σχολεία και εκπαιδευτικά σωματεία πραγματεύεται τον έμφυτο πόθο των Ελλήνων για πνευματική μόρφωση. Μάλιστα, οι ξένοι διανοούμενοι αναφέρονται στη φιλομουσία των Ελλήνων της Σμύρνης.
Περαίνοντας τη συνοπτική περιδιάβαση της ποιοτικής ομιλίας πληροφορούμαστε ότι η Μ. Ασία μεταξύ Ευρώπης και Ασίας χρημάτισε σημαντικό πεδίον αγώνα. Επίσης, μαθαίνουμε ότι οι Έλληνες είναι ικανοί στην ειρήνη ενώ οι Τούρκοι είναι ικανοί πολεμιστές. Έτσι η συμβίωση των δύο θα φάνταζε ιδανική και θα καθιστούσε την Πόλη ευτυχέστερη. Επίσης ,ο κ. Στέφος συγκέντρωσε τις πόλεις ή πολίσματα σε μια μελέτη που έχει εκπονήσει ο ίδιος.
Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε ότι την ομιλία πλαισίωσε με την παρουσία του ο κ. Φήμης γραμματέας του Συλλόγου, ο οποίος αναφέρθηκε σε ιστορικά γεγονότα που δεν έχουμε ξανακούσει ή διδαχθεί. Η καταστροφή της Σμύρνης λοιπόν αποτέλεσε μια τραγωδία, όπου ο ελληνισμός προσφύγεψε και ξαναδημιούργησε μια νέα ζωή στην Ελλάδα διατηρώντας ανόθευτα τα ήθη και έθιμά τους. Οι Μικρασιάτες επανίδρυσαν τις πόλεις τους κυρίως στο Λεκανοπέδιο της Αττικής , στη Μακεδονία, στη Θράκη και την Εύβοια.
Τέλος, αξιοσημείωτο είναι ότι αναφέρθηκε στο ότι στον πόλεμο τροπαιούχος είναι εκείνος που κερδίζει από τους Τούρκους την τελευταία μάχη. Στη Σμύρνη υπήρξαν τραγικές σκηνές αποκτήνωσης που μας κάνει να αισθανόμαστε ντροπή που υπήρξαμε στο ανθρώπινο γένος. Η Σμύρνη σα μια άλλη Ανδρομάχη μαθαίνουμε ότι έχασε τη μάχη!
0 Σχόλια