Η Βίκυ Θαλασσινού γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Είναι αριστούχος απόφοιτη του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών (ΕΚΠΑ).Απόφοιτη της ανώτερης σχολής Δραματικής Τέχνης Δ. Φωτιάδη. Σπούδασε παιδαγωγός και εμψυψώτρια στο Αθηναϊκό κέντρο Παιδαγωγικών Ερευνών και Σπουδών.
Διδάσκει στο ΕΑΠ (Ανοικτό Πανεπιστήμιο) στο τμήμα δημιουργικής γραφής.
Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια και εργαστήρια υποκριτικής, κινηματογράφου και γραφής (μεταξύ άλλων, σωματικού θεάτρου με τον Σοτιγκύ Κουγιατέ, γραφής στο ΕΚΕΒΙ, και εργαστήριο γραφής με τον Α. Φλουράκη) κλ.
Από νεαρή ηλικία ασχολείται με την συγγραφή θεατρικών έργων και παραμυθιών. Έχει βραβευτεί από την Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά για το θεατρικό έργο «Καλώς ήρθες Διόνυσε» 1996 , από την ένωση σεναριογράφων Ελλάδας 1ο βραβείο διασκευασμένου σεναρίου για ταινία μεγάλου μήκους «Ράτσα Νεγκατίβα» σε συνεργασία με τη Μ. Μαλλούχου2015. Το έργο της «Ηθοποιοί είστε και φαίνεστε» ανεβαίνει το 2003 στο φεστιβάλ του άδειου χώρου στο Εθνικό θέατρο, ενώ το έργο «Τι απέγινε ο Ριχάρδος» ανεβαίνει το 2012 στο φεστιβάλ divised theatre στο θέατρο του Νέου Κόσμου και στο θέατρο Βρυσάκι. Το 2010 ανεβαίνει στο θέατρο Ορφέας το έργο «Η Αλίκη στη χώρα των γευμάτων». To 2017 ανεβαίνει στο θέατρο Βαφείο το έργο της «Εξίσωση», στηριγμένο στον μύθο της Αντιγόνης.
Έχει εκδώσει δύο βιβλία στις εκδόσεις Μίνωας «Η καμηλοπάρδαλη που αγαπούσε τα καπέλα» 2006 (δύο εκδόσεις και συμμετοχή στο φεστιβάλ της Μπολόνια) και «Η απαγωγή του Αϊ Βασίλη» 2007.
Παράλληλα σαν ηθοποιός συμμετέχει σε παραστάσεις: Βάκχες σκην. Ν.Παροίκος, Ειρήνη σκην. Χρ. Τσάγκας, Ρομπέρτο Τσούκκο σκην. Ν. Σακαλίδης, Ο Λόγος που Μένει, Το τελευταίο Ρούχο σκην. Ν.Γραμματικός, Ευτυχία, σκην. Αγ. Φραντζή κλ.
Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας θεάτρου La Strada από το 2009, όπου γράφει τα κείμενα και συν-σκηνοθετεί.
Μπορεί η τέχνη του θεάματος να κάνει τον κόσμο μας καλύτερο;
Δεν ξέρω αν όλες οι εκδοχές του θεάματος κάνουν τον κόσμο μας καλύτερο. Το θέατρο πάντως που είναι το αντικείμενο μου αποτελεί ένα έναυσμα για σκέψη, ένας τρόπος να δούμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη της σκηνής και αφού από τη σκέψη ξεκινά η αλλαγή, ναι νομίζω θα μπορούσε.
Γιατί θαυμάζετε την υποκριτική ως τέχνη;
Η τέχνη της υποκριτικής ανοίγει την κουρτίνα και μας ενδύει με περσόνες ανθρώπων που δεν υπάρχουν , που είναι λέξεις στο χαρτί και μέσα από τον δικό μας ψυχισμό , το δικό μας σώμα παίρνουν ζωή κουβαλώντας κάτι από μας.
Γιατί υπηρετείτε την υποκριτική;
Νομίζω θα απαντούσα το ίδιο με την προηγούμενη ερώτηση . Όλη αυτή η διαδικασία με εξιτάρει
Θυμάστε ποιο ήταν το πρώτο θεατρικό έργο που παρακολουθήσατε στη ζωή σας;
Αν θυμάμαι καλά ήταν Ο Μορμόλης στο θέατρο Πόρτα.
Ποιο έργο θεατρικού συγγραφέα αγαπάτε περισσότερο και γιατί;
Είναι δύσκολο να ξεχωρίσω. Ένα έργο που με συγκινεί πολύ είναι ο Ματωμένος Γάμος του Φ. Γκ. Λόρκα
Σε ποιο θεατρικό έργο θα θέλατε οπωσδήποτε να συμμετέχετε στο μέλλον;
Δεν έχω προτιμήσεις. Κάθε έργο είναι και μια πρόσκληση. Ένα αίνιγμα που ζητάει λύση.
Ποιον θεατρικό συγγραφέα θαυμάζετε περισσότερο;
Νομίζω ότι ο Άντον Τσέχωφ είναι πολύ σπουδαίος με την έννοια ότι άλλαξε τον τρόπο που σκεφτόμαστε το θέατρο δίνοντας δράση στη μη – δράση.
Ποιον σεναριογράφο και ποιον σκηνοθέτη θαυμάζετε περισσότερο;
Θα ξεχώριζα τον Ντέιβιντ Μάμετ που βασικά είναι θεατρικός συγγραφέας, αλλά έχει έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο να μεταφέρει τα έργα του στη μεγάλη οθόνη.
Ποιον ηθοποιό θαυμάζετε περισσότερο;
Ο Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν ήταν ένας σπουδαίος ηθοποιός που δυστυχώς έφυγε νωρίς.
Θέατρο, κινηματογράφος ή τηλεόραση; Τι σας ελκύει περισσότερο και γιατί;
Το θέατρο γιατί και σαν συγγραφέας γνωρίζω καλύτερα του κώδικες του αλλά και γιατί δίνει αυτή τη μοναδική, μαγική επικοινωνία με τον θεατή.
Ποιο ρόλο θα θέλατε να είχατε παίξει για πρώτη φορά εσείς;
Η Μπλανς Ντι Μπουά είναι ένας πού γοητευτικός ρόλος. Θα ήθελα να τον έχω παίξει πρώτη
Ποιο ρόλο θα θέλατε να παίξετε με την πρώτη ευκαιρία;
Έναν ρόλο του ρεαλιστικού θεάτρου, για παράδειγμα τη Φιλουμένα Μαρτουράνο
Κωμωδία ή δράμα; Ποια η προτίμησή σας;
Δεν έχω προτίμηση. Για μένα το θέατρο είναι ένα.
Πού σας βρίσκουμε αυτή την περίοδο;
Στις 6/2 ανεβαίνει Το Κουτί, ένα δικό μου έργο που μιλά για τον εγκλωβισμό, τα όνειρα και τις τοξικές σχέσεις σ΄ έναν παράλογο κόσμο. Το κουτί εμπνέεται από το μύθο της Πανδώρας και πραγματεύεται τις συμφορές που ταλαιπωρούν την ανθρωπότητα, αλλά και την ελπίδα για το καλύτερο. Δύο γυναίκες ένα τρανζίστορ και μια χωματερή είναι το ουτοπικό περιβάλλον, όπου ο καθένας αναζητά απεγνωσμένα τον χώρο του. Οι δύο γυναίκες θα μπορούσαν να είναι τα μέλη ενός παράξενου τσίρκου που ξεβράστηκε σ΄ αυτό το άχρονο μέρος. Το έργο ανεβαίνει στον Τεχνοχώρο Φάμπρικα για 8 παραστάσεις κάθε Δευτέρα στις 9μμ.
Νιώθετε ικανοποίηση από τη μέχρι τώρα καλλιτεχνική σας πορεία;
Ναι, γιατί κάνω αυτό που αγαπώ. Εκτός από το έργο που ανέφερα είμαι μέλος της ομάδας θεάτρου La Strada μαζί με τη Δώρα Θωμοπούλου. Μαζί ασχολούμαστε με το θέατρο για παιδιά μέσα από το αφηγηματικές, διασταστικές παραστάσεις που ταξιδεύουν παντού. Η επαφή μας με τα παιδιά μας διδάσκει κάθε φορά πόσο σπουδαίο είναι να έρχονται σε επαφή με την τέχνη οι νεαρές ηλικίες , αλλά και με το θέατρο για ενήλικες. Πιστεύουμε ότι πρέπει με την ίδια σοβαρότητα να αντιμετωπίζουμε το θέατρο σε όποια ηλικία και αν απευθύνεται.
Ποιες είναι οι καλλιτεχνικές σας βλέψεις για το μέλλον;
Θέλω συνεχίσω το συγγραφικό και το καλλιτεχνικό μου έργο μέσα από την ομάδα μου πειραματιζόμενη κάθε φορά σε νέα πεδία συνδυάζοντας τις επιστημονικές με τις καλλιτεχνικές μου γνώσεις.
Μια ευχή σας που θα θέλατε να πραγματοποιηθεί;
Να έχουμε όλοι το κουράγιο να αντισταθούμε στην ισοπέδωση, στην αλλοτρίωση και να είμαστε υγιείς και δημιουργικοί.
0 Σχόλια