Σήμερα οι Τέχνες με πολύ μεγάλη χαρά φιλοξενούν την παγκόσμια πρωταθλήτρια πυγμαχίας και kick-boxing, Resilience & Performance Coach, αλλά και συγγραφέα πλέον Αρετή Μαστροδούκα. Το βιβλίο της για το οποίο θα μας μιλήσει στη συνέντευξη που ακολουθεί κυκλοφόρησε λίγες μέρες πριν από τις εκδόσεις «Αρμός» και φέρει τον χαρακτηριστικό τίτλο «Αντέχεις; Μάθε πώς να χτίζεις ψυχική ανθεκτικότητα».
Κυρία Μαστροδούκα, είστε η πρώτη Ελληνίδα επαγγελματίας πυγμάχος και μάλιστα παγκόσμια πρωταθλήτρια πυγμαχίας και kick-boxing. Έχετε κατακτήσει τέσσερις παγκόσμιους τίτλους σε επαγγελματικό επίπεδο και πολλαπλά ευρωπαϊκά και διεθνή μετάλλια. Πλέον εργάζεστε ως life coach, γεγονός που σας δίνει τη δυνατότητα μέσα από την επαγγελματική σας ενασχόληση να καθοδηγείτε καθημερινά ανθρώπους προκειμένου να ανακαλύψουν και να αξιοποιήσουν τη δική τους εσωτερική δύναμη. Αυτά σημειώνετε στο βιογραφικό σας σημείωμα και πράγματι το ίδιο το βιβλίο σας, αυτό που κρατώ στα χέρια μου, τα επιβεβαιώνει με τον καλύτερο τρόπο. Πριν όμως πούμε περισσότερα πράγματα γι’ αυτό, θα ήθελα να μας συστήσετε η ίδια τον εαυτό σας. Πώς θα τον περιγράφατε εν συντομία στο αναγνωστικό κοινό και πώς θα τον χαρακτηρίζατε;
Θα έλεγα πως είμαι ένας άνθρωπος που έμαθε να μετατρέπει τον πόνο σε δύναμη και τον φόβο σε θάρρος.
Δεν γεννήθηκα πρωταθλήτρια, ούτε ήμουν πάντα ανθεκτική· έγινα. Έγινα μέσα από τις πτώσεις, τις ήττες, τις απορρίψεις και τις στιγμές που έπρεπε να σταθώ μόνη μου. Ό,τι έχω πετύχει δεν είναι αποτέλεσμα μόνο ταλέντου, αλλά καθημερινής επιλογής να συνεχίζω, ακόμα κι όταν ίσως δεν έχω πια δυνάμεις. Στην πυγμαχία έμαθα να σηκώνομαι, και στη ζωή έμαθα να μη φοβάμαι να εκτεθώ.
Το χαρακτηριστικό που με ορίζει είναι το θάρρος — όχι το θάρρος του “δεν φοβάμαι τίποτα”, αλλά εκείνο που λες “φοβάμαι, κι όμως προχωράω”.
Αυτό κάνω και σήμερα μέσα από τη δουλειά μου: βοηθάω τους ανθρώπους να θυμηθούν ποιοι είναι, να σταματήσουν να κρύβονται πίσω από φόβους και να παλέψουν — όχι με τους άλλους, αλλά με τον εαυτό τους. Να σταθούν απέναντι στον εαυτό τους με αλήθεια. Αν έπρεπε να με χαρακτηρίσω με μία λέξη, θα έλεγα “μαχήτρια”. Όχι γιατί πάντα νικώ, αλλά γιατί δεν σταματάω ποτέ να προσπαθώ.
Πώς ένας άνθρωπος του αθλητισμού ωθείτε στη συγγραφή; Πώς προκύπτει αυτή η επιθυμία αποτύπωσης γνώσεων και εμπειριών, αλλά και χρήσιμων συμβουλών που προσφέρονται ως μυστικά επιτυχίας σε αθλητές, σε υποψήφιους αθλητές και όχι μόνο;
Η συγγραφή δεν ήταν ποτέ ένα σχέδιο. Ήταν ανάγκη. Όταν ζεις πράγματα που σε λυγίζουν και ταυτόχρονα σε χτίζουν, κάποια στιγμή νιώθεις πως πρέπει να τα βγάλεις από μέσα σου για να συνεχίσεις να αναπνέεις.
Ο αθλητισμός με δίδαξε πειθαρχία, αλλά η ζωή με έμαθε να ψάχνω πίσω από την επιφάνεια. Να καταλάβω γιατί μερικοί αντέχουν κι άλλοι σπάνε. Έτσι γεννήθηκε το “ΑΝΤΕΧΕΙΣ;”.
Μπορεί πρακτικά να γράφτηκε μέσα σε έναν χρόνο, αλλά στην πραγματικότητα το γράφω μια ζωή. Κάθε ήττα, κάθε νίκη, κάθε φόβος και κάθε απόρριψη είναι μέσα σε αυτές τις σελίδες.
Δεν ήθελα να φτιάξω ένα ακόμη “βιβλίο αυτοβελτίωσης”. Ήθελα να μοιραστώ όσα έμαθα στο ρινγκ και στη ζωή: πως η ψυχική ανθεκτικότητα δεν είναι δώρο — είναι απόφαση. Και πάνω απ’ όλα, ήθελα να προσφέρω.
Αυτό το βιβλίο είναι η δική μου ανάγκη να δώσω πίσω στον κόσμο, να βοηθήσω όσο περισσότερους ανθρώπους μπορώ μέσα από τη δική μου πορεία. Γιατί μόνο τότε αποκτούν νόημα όλα όσα κατάφερα — όταν μπορούν να γίνουν φως και για κάποιον άλλον.
Το συγγραφικό σας ενδιαφέρον είναι καθαρά δοκιμιακό. Γράφετε όχι για να ψυχαγωγήσετε, αλλά για να καθοδηγήσετε το αναγνωστικό σας κοινό εκεί που από την αρχή επιθυμείτε και παραδέχεστε, στην επιτυχία δηλαδή, την προσωπική, την κοινωνική και φυσικά την επαγγελματική. Άλλωστε, οι ακαδημαϊκές σας σπουδές, η εμπειρία σας ως αθλήτρια και η επαγγελματική σας δραστηριότητα πλέον επιτρέπουν το εν λόγω εγχείρημα, το οποίο αποτελεί ομολογουμένως έναν πολύ καλό οδηγό για όποιον επιθυμεί να ακολουθήσει πιο σοβαρά και πιο επιμελημένα και προσεκτικά τις προσωπικές του φιλοδοξίες. Πώς προέκυψε όμως αυτό το συγγραφικό ενδιαφέρον και πώς εξελίχθηκε στην πράξη;
Η αλήθεια είναι πως δε γράφω για να καθοδηγήσω. Γράφω για να μοιραστώ. Δεν πιστεύω ότι κάποιος μπορεί να δείξει τον δρόμο σε άλλους, αν πρώτα δεν έχει χαθεί ο ίδιος. Κι εγώ έχω χαθεί πολλές φορές — στο ρινγκ, στις σχέσεις, στη ζωή.
Το συγγραφικό μου ενδιαφέρον δε γεννήθηκε από τη θεωρία, αλλά από την ανάγκη να βάλω σε λόγια όσα έζησα και κατανόησα βαθιά μέσα μου. Όλα όσα διδάσκω και γράφω σήμερα έχουν περάσει πρώτα από το σώμα και την ψυχή μου. Οι σπουδές μου στο life coaching, όλα τα σεμινάρια επιμόρφωσης πάνω στον τομέα της ψυχολογίας μου έδωσαν τα εργαλεία να καταλάβω το “πώς”. Η αθλητική μου πορεία, όμως, μου έδωσε το “γιατί”.
Το “ΑΝΤΕΧΕΙΣ;” είναι το σημείο που αυτά τα δύο ενώθηκαν — η επιστήμη και η εμπειρία. Ήθελα να δείξω ότι η επιτυχία δεν είναι αποτέλεσμα τύχης ή συγκυρίας, αλλά καθημερινής ψυχικής προπόνησης. Κι αυτή η προπόνηση δεν αφορά μόνο τους αθλητές· αφορά κάθε άνθρωπο που θέλει να ξεπεράσει τον εαυτό του. Η συγγραφή για μένα ήταν ο τρόπος να μεταφέρω αυτή τη φιλοσοφία με λόγια, όχι για να πω “κάνε αυτό”, αλλά για να πω “κοίτα, γίνεται”. Ό,τι κατακτάς με κόπο, έχει αξία μόνο όταν μπορεί να βοηθήσει κι άλλους να σταθούν στα πόδια τους. Έτσι εξελίχθηκε στην πράξη: από μια προσωπική ανάγκη εξήγησης, σε μια αποστολή προσφοράς. Ήταν ο τρόπος να επιστρέψω κάτι πίσω. Να μεταφέρω όλα όσα έμαθα μέσα και έξω απ’ το ρινγκ σε ανθρώπους που μπορεί να μην φορέσουν ποτέ γάντια, αλλά δίνουν καθημερινές μάχες μέσα τους. Γιατί στο τέλος, αυτό έχει σημασία: όχι μόνο να φτάσεις ψηλά, αλλά να μπορείς να απλώσεις το χέρι και να ανεβάσεις κι άλλους μαζί σου.
Πού αποσκοπείτε μέσα από τη συγγραφή; Θεωρείτε ότι ένα βιβλίο είναι σε θέση να προσελκύσει περισσότερο το ενδιαφέρον εκείνων που επιθυμούν την προσωπική τους επιτυχία και εξέλιξη απ’ ότι η προσωπική τους επαφή με τον ίδιο τον συγγραφέα που τυγχάνει στην περίπτωσή σας να είναι και επαγγελματίας καθοδηγητής και παρακινητής μιας τέτοιας δύσκολης ομολογουμένως απόπειρας;
Ο στόχος μου μέσα από τη συγγραφή δεν είναι απλώς να εμπνεύσω, αλλά να ενεργοποιήσω. Θέλω ο αναγνώστης να φτάσει στο σημείο να σταματήσει να διαβάζει και να αρχίσει να πράττει. Να κοιτάξει μέσα του και να ρωτήσει “εγώ αντέχω;”. Ένα βιβλίο δεν μπορεί να αλλάξει τη ζωή σου από μόνο του· μπορεί όμως να σου δείξει πού χρειάζεται να στραφείς για να τη αλλάξεις εσύ. Για μένα, αυτό είναι το ουσιαστικό νόημα της γραφής: να σε φέρει πιο κοντά στη δράση.
Φυσικά, η προσωπική επαφή έχει άλλη δύναμη. Όταν δουλεύω με κάποιον face to face, εκεί υπάρχει ενέργεια, συναίσθημα, καθρέφτισμα. Όμως το βιβλίο έχει κάτι που δεν έχει καμία συνεδρία: φτάνει σε ανθρώπους που ίσως δεν θα τολμούσαν ποτέ να ζητήσουν βοήθεια. Κι αυτό για μένα είναι ιερό. Το “ΑΝΤΕΧΕΙΣ;” δεν γράφτηκε μόνο για όσους έχουν ήδη αρχίσει το ταξίδι της αυτοβελτίωσης, αλλά και για εκείνους που δεν έχουν κάνει ακόμη το πρώτο βήμα.
Γι’ αυτό και πιστεύω πως η συγγραφή και η προσωπική καθοδήγηση δεν λειτουργούν η μία αντί της άλλης, αλλά η μία μέσα από την άλλη. Το βιβλίο είναι η φωνή που σε βρίσκει όταν δεν έχεις τη δύναμη να ψάξεις. Κι εγώ θέλω αυτή η φωνή να φτάσει όσο πιο μακριά γίνεται, γιατί αν μέσα από μια σελίδα κάποιος καταφέρει να σηκωθεί, τότε όλος ο κόπος άξιζε.
Αρκετά πρόσφατα, για την ακρίβεια λίγες μέρες πριν, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Αρμός» το πρώτο σας βιβλίο, με τίτλο «Αντέχεις; Μάθε πώς να χτίζεις ψυχική ανθεκτικότητα». Πρόκειται στην ουσία για έναν οδηγό αυτοβελτίωσης, το οποίο όμως δεν απευθύνεται σε όλους, αλλά μόνο σε εκείνους που αρνούνται να συμβιβαστούν, που είναι διατεθειμένοι να ξεπεράσουν τα όριά τους και να αποκτήσουν μέσα από την τόλμη τους την ψυχική ανθεκτικότητα που θα τους ξεχωρίζει ολοφάνερα από τους ηττημένους. Δώστε μας περισσότερες πληροφορίες γι’ αυτό το βιβλίο. Τι ακριβώς περιλαμβάνει και τι πραγματεύεται;
Το “ΑΝΤΕΧΕΙΣ;” είναι κάτι πολύ περισσότερο από έναν οδηγό αυτοβελτίωσης. Είναι ένας καθρέφτης. Δεν γράφτηκε για να χαϊδέψει αυτιά, αλλά για να ξυπνήσει συνειδήσεις. Δεν απευθύνεται σε όλους — και αυτό είναι συνειδητό. Είναι για τους ανθρώπους που έχουν κουραστεί να ψάχνουν δικαιολογίες και είναι έτοιμοι να κοιτάξουν τη ζωή τους στα μάτια. Για όσους θέλουν να σταματήσουν να επιβιώνουν και να αρχίσουν να ζουν.
Το βιβλίο βασίζεται πάνω σε έξι δομικά στοιχεία της ψυχικής ανθεκτικότητας: το focus, τη motivation, τη determination, τον emotional control, την confidence και τη resilience. Αυτά είναι το θεμέλιο του Your A Game, της φιλοσοφίας και της μεθοδολογίας που έχω αναπτύξει μέσα από τη δική μου εμπειρία ως αθλήτρια, coach και άνθρωπος. Μέσα από βιωματικά παραδείγματα, προσωπικές ιστορίες και επιστημονική γνώση, δείχνω βήμα-βήμα πώς μπορεί κάποιος να χτίσει τη δική του ψυχική ανθεκτικότητα, όχι θεωρητικά, αλλά μέσα από πράξη και συνειδητή αλλαγή.
Δεν γράφω από τη θέση του “ειδικού”, αλλά από τη θέση του ανθρώπου που πέρασε μέσα απ’ όλα. Πόνο, φόβο, αποτυχία, επανεκκίνηση. Το “ΑΝΤΕΧΕΙΣ;” είναι ένας διάλογος με τον αναγνώστη — ένας ειλικρινής, σκληρός, αλλά δίκαιος διάλογος. Είναι η φωνή που σου λέει “ναι, μπορείς”, αλλά και “δεν θα είναι εύκολο”. Γιατί η ψυχική ανθεκτικότητα δεν χτίζεται με ευχές· χτίζεται με θάρρος, επιμονή και αυτογνωσία.
Στην ουσία, είναι ένα βιβλίο που σε βάζει να παλέψεις με τον εαυτό σου. Κι αν βγεις από αυτή τη μάχη πιο αληθινός, τότε έχει πετύχει τον σκοπό του.
Ο τίτλος του βιβλίου σας είναι αρκετά δυνατός και διεισδυτικός. Ωστόσο, όπως διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο του, δεν είναι απλά μια ερώτηση το «Αντέχεις», αλλά μια πρόκληση. Ποιον προκαλεί όμως περισσότερο και γιατί;
Το “ΑΝΤΕΧΕΙΣ;” δεν είναι πρόκληση προς τον άλλον. Είναι πρόκληση προς τον ίδιο μας τον εαυτό. Είναι εκείνη η φωνή που εμφανίζεται όταν τελειώνουν οι δικαιολογίες και αρχίζουν οι αλήθειες. Δεν έχει να κάνει με το αν αντέχεις τα δύσκολα της ζωής· έχει να κάνει με το αν αντέχεις να τη ζήσεις όπως πραγματικά θέλεις.
Όταν επέλεξα αυτόν τον τίτλο, ήξερα πως θα διχάσει. Άλλοι θα τον δουν σαν επιθετικό, άλλοι σαν κάλεσμα. Για μένα, είναι καθρέφτης. Αν σε ενοχλεί, σημαίνει ότι σε αφορά. Αν σε κινητοποιεί, σημαίνει ότι είσαι έτοιμος να αλλάξεις. Αυτή η λέξη, “Αντέχεις”, είναι μια δοκιμασία. Δεν ρωτάει αν είσαι δυνατός· ρωτάει αν είσαι διατεθειμένος να γίνεις.
Και στο τέλος, η πρόκληση δεν απευθύνεται σε κανέναν άλλο πέρα από εμάς. Γιατί μόνο εμείς ξέρουμε πόσο πραγματικά αντέχουμε — και πόσο συχνά επιλέγουμε να μην το δείξουμε ούτε στον εαυτό μας.
Πόσο χρόνο χρειαστήκατε για την ολοκλήρωση της συγγραφής αυτού του βιβλίου;
Αν μιλήσουμε πρακτικά, χρειάστηκα περίπου έναν χρόνο για να το ολοκληρώσω. Αν μιλήσουμε ουσιαστικά, το γράφω μια ζωή. Κάθε εμπειρία, κάθε πτώση, κάθε στιγμή που έπρεπε να επιλέξω αν θα συνεχίσω ή θα τα παρατήσω, είναι μέσα σε αυτό το βιβλίο. Δεν γράφτηκε σε γραφείο με ησυχία — γράφτηκε ανάμεσα σε προπονήσεις, ταξίδια, ψυχολογικές μάχες, και σιωπές που πονούσαν.
Η διαδικασία δεν ήταν εύκολη, γιατί έπρεπε να επιστρέψω σε κομμάτια του εαυτού μου που είχα αφήσει πίσω. Να ξαναζήσω όσα με πλήγωσαν, αλλά και όσα με έχτισαν. Κάθε κεφάλαιο ήταν σαν γύρος στο ρινγκ· έπρεπε να αντέξω μέχρι το τέλος για να το κλείσω. Κι αυτό, νομίζω, είναι που κάνει το βιβλίο αληθινό — γράφτηκε με συνέπεια, αλλά κυρίως με αλήθεια.
Εκ του αποτελέσματος και κρατώντας πλέον το βιβλίο στα χέρια σας, ποια αίσθηση σας προκαλεί και πόση ικανοποίηση; Θεωρείτε πως καταφέρατε να πετύχετε τον στόχο σας;
Κρατώντας το βιβλίο στα χέρια μου, η αίσθηση δεν είναι περηφάνια· είναι συγκίνηση. Είναι σαν να βλέπω όλη μου τη διαδρομή μέσα σε αυτές τις σελίδες. Όλα όσα κάποτε με λύγισαν, τώρα έχουν βρει λόγια και μορφή. Δεν το βλέπω σαν επίτευγμα, αλλά σαν ολοκλήρωση ενός κύκλου.
Δεν ξέρω αν πέτυχα τον στόχο μου — γιατί ο στόχος μου δεν ήταν να γράψω ένα επιτυχημένο βιβλίο, αλλά ένα αληθινό. Αν αυτό το βιβλίο καταφέρει να αγγίξει έστω και έναν άνθρωπο, να τον κάνει να σταματήσει για λίγο και να σκεφτεί “κι εγώ μπορώ”, τότε για μένα έχει ήδη πετύχει.
Η μεγαλύτερη ικανοποίηση δεν είναι ότι το κρατάω στα χέρια μου, αλλά ότι μπορώ να το μοιραστώ. Γιατί μέσα από το μοίρασμα βρίσκει νόημα ο αγώνας. Και κάθε φορά που κάποιος μου λέει “το διάβασα και ένιωσα σαν να μιλάς σε μένα”, τότε ξέρω ότι αυτό το βιβλίο έχει κάνει αυτό για το οποίο γράφτηκε — να ενώσει, να ξυπνήσει, να θυμίσει ότι όλοι μπορούμε να αντέξουμε.
Σας ενδιαφέρει η κριτική που εκ των πραγμάτων θα δεχτείτε γι’ αυτό το συγγραφικό πόνημα; Θα σας επηρεάσει ως άνθρωπο, είτε θετικά είτε αρνητικά;
Η κριτική είναι αναπόφευκτη, και γι’ αυτό την περιμένω με καθαρό μυαλό. Δεν γράφεις για να αρέσεις σε όλους· γράφεις για να πεις την αλήθεια σου. Και η αλήθεια, πολλές φορές, ενοχλεί. Όπως στο ρινγκ — όταν ανεβαίνεις, ξέρεις πως θα δεχτείς και χτυπήματα. Αν δεν είσαι έτοιμος γι’ αυτό, μην ανέβεις.
Φυσικά και θα με αγγίξει, γιατί είμαι άνθρωπος. Αν κάποιος δει μέσα στις σελίδες κάτι που τον βοήθησε, αυτό θα με γεμίσει χαρά και δύναμη. Αν κάποιος άλλος δει κάτι που δεν του ταιριάζει, θα το σεβαστώ εξίσου. Η κριτική, είτε θετική είτε αρνητική, είναι καθρέφτης — δείχνει πώς αγγίζει το έργο τον κάθε άνθρωπο.
Δεν αφήνω όμως την κριτική να με καθορίσει. Γιατί αυτό το βιβλίο δεν γράφτηκε για επιβεβαίωση, αλλά για να καταθέσω τη δική μου αλήθεια. Και η αλήθεια έχει πάντα ρίσκο. Αν ήθελα να ακούσω μόνο “μπράβο”, δεν θα τολμούσα να εκτεθώ. Αν κάτι με επηρεάζει, είναι η αίσθηση ότι μέσα από τις σελίδες του μπορεί να ξεκινήσει ένας διάλογος· όχι για μένα, αλλά για τη δύναμη που όλοι κρύβουμε μέσα μας.
Είστε ευχαριστημένη από την πρώτη συνεργασία σας με το εκδοτικό σας σπίτι, τις εκδόσεις «Αρμός»;
Ναι, είμαι πραγματικά ευχαριστημένη. Οι Εκδόσεις Αρμός στάθηκαν δίπλα μου με σεβασμό, συνέπεια και ανοιχτό πνεύμα. Από την πρώτη στιγμή ένιωσα ότι καταλαβαίνουν όχι μόνο το περιεχόμενο, αλλά και το μήνυμα πίσω από το βιβλίο — κι αυτό για μένα είναι πολύ σημαντικό. Το “ΑΝΤΕΧΕΙΣ;” δεν είναι ένα εύκολο βιβλίο· είναι ωμό, είναι αληθινό, και χρειαζόταν έναν εκδοτικό που να στηρίζει την αλήθεια χωρίς να την “μαλακώνει”.
Ιδιαίτερα θέλω να αναφερθώ στον εκδότη μου, τον κύριο Γιώργο Χατζηιακώβου, που πίστεψε στο βιβλίο από την πρώτη στιγμή. Με αντιμετώπισε με εμπιστοσύνη και σεβασμό, και κυρίως με κατανόηση για το τι ήθελα να επικοινωνήσω. Είναι σπάνιο να συναντάς ανθρώπους στον χώρο του βιβλίου που δεν ενδιαφέρονται απλώς για την κυκλοφορία, αλλά για το μήνυμα που κουβαλάει. Εκείνος το είδε αυτό από την αρχή. Η συνεργασία μας βασίστηκε στην αλήθεια, όχι στην εικόνα. Και αυτό είναι κάτι που εκτιμώ βαθιά. Όταν υπάρχει κοινό όραμα και σεβασμός, το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι αληθινό.
Προετοιμάζετε και κάποιο άλλο βιβλίο σας για το μέλλον; Αν όχι, σκέφτεστε αυτό το ενδεχόμενο;
Ναι, θα υπάρξει συνέχεια — αλλά αυτή τη στιγμή, όλη μου η ενέργεια ανήκει στο “ΑΝΤΕΧΕΙΣ;”. Θέλω πρώτα να του δώσω τον χώρο και τον χρόνο που του αξίζει, να το δω να φτάνει στους ανθρώπους, να κάνει τον κύκλο του. Θέλω να γράφω όταν έχω κάτι ουσιαστικό να πω. Κάθε βιβλίο είναι ένας αγώνας, και κάθε αγώνας χρειάζεται να τον ζήσεις μέχρι το τέλος πριν μπεις στον επόμενο. Οπότε ναι, θα υπάρξει συνέχεια — αλλά τώρα προέχει αυτό το ταξίδι. Και θέλω να το ζήσω μέχρι την τελευταία του σελίδα.
Πείτε μας μια ευχή σας για το μέλλον που θα θέλατε να πραγματοποιηθεί;
Εύχομαι να μπορώ πάντα να ζω με αλήθεια και να προσφέρω. Όλα τα υπόλοιπα έρχονται και φεύγουν. Θέλω να συνεχίσω να στηρίζω ανθρώπους να σταθούν στα πόδια τους, να αντέχουν, να βρίσκουν δύναμη εκεί που νομίζουν ότι δεν έχουν άλλη. Αν καταφέρω να το κάνω αυτό για όσο περισσότερα χρόνια μπορώ, τότε θα νιώσω πως άφησα κι εγώ κάτι πίσω σε αυτή τη ζωή. Δεν ονειρεύομαι δόξα ή τίτλους· ονειρεύομαι να αφήσω κάτι που να έχει ουσία. Να πει κάποιος, έστω κι ένας, “εξαιτίας αυτού του ανθρώπου δεν τα παράτησα”. Αυτή θα είναι πάντα η πιο μεγάλη μου νίκη.
Πριν κλείσουμε τη συζήτηση θα ήθελα να μας παραθέσετε ένα απόσπασμα από το βιβλίο σας.
(σελ 39)
«Από μικρή, μεγάλωσα με τη φράση «να είσαι ο εαυτός σου», λες κι αυτή ήταν η λύση για όλα. Σαν να ήταν τόσο απλό, σαν να μπορούσα να πορευτώ στη ζωή κρατώντας αυτή τη σημαία, περήφανα υψωμένη, και να με αποδεχτούν όλοι όπως είμαι. Αλλά κανείς δεν μου είπε ποτέ ότι η κοινωνία δεν σε δέχεται έτσι απλά. Κανείς δεν μου εξήγησε πως ο κόσμος έχει ήδη στο μυαλό του ένα καλούπι, κι όταν εσύ δεν ταιριάζεις σε αυτό, η ύπαρξή σου γίνεται αγκάθι στα μάτια των άλλων. Δεν σ’ το λένε ξεκάθαρα. Το καταλαβαίνεις όμως, το νιώθεις σε κάθε βλέμμα, σε κάθε ψίθυρο, σε κάθε παγωμένη σιωπή. Κι «έτσι ξεκινάς να αναρωτιέσαι: «Μήπως πρέπει να αλλάξω για να με αποδεχτούν;»
Η δική μου διαφορετικότητα φάνηκε από νωρίς. Ήταν εκεί, ζωντανή, πριν καν μάθω να της δώσω όνομα. Ήταν αυτή η αίσθηση του να κοιτάς γύρω σου και να καταλαβαίνεις ότι ο δικός σου τρόπος να νιώθεις, να αγαπάς, να βλέπεις τον κόσμο, δεν χωράει στις προσδοκίες που έχουν οι άλλοι για σένα. Κι όσο κι αν ήθελα να κρατηθώ από το «να είμαι ο εαυτός μου», τόσο πιο βαρύ γινόταν το φορτίο. Γιατί η αλήθεια είναι πως όταν έχεις μάθει να ψάχνεις αποδοχή στα μάτια των άλλων, κάθε απόρριψη χαράζει μέσα σου μια πληγή. Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι το πρόβλημα δεν ήταν ό,τι ήμουν εγώ. Το πρόβλημα ήταν ότι είχα πιστέψει πως έπρεπε να αρκεστώ στο να είμαι απλώς ο εαυτός μου, λες κι αυτό από μόνο του ήταν αρκετό για να βρω τη θέση μου στον κόσμο. Μα ο κόσμος δεν λειτουργεί έτσι. Ο κόσμος σε προκαλεί να τον πείσεις γιατί αξίζεις χώρο. Κι αν δεν το κάνεις εσύ, δεν θα το κάνει κανείς για σένα.
Μέσα μου άνοιξε μια ρωγμή. Από τη μια υπήρχε εκείνο το κομμάτι που ήθελε να φωνάξει «αυτή είμαι, πάρτε με όπως είμαι ή αφήστε με ήσυχη». Από την άλλη, όμως, υπήρχε και εκείνο το κομμάτι που έλεγε «αν θέλεις να ανοίξεις δρόμο, πρέπει να τον χαράξεις εσύ». Κι έτσι άρχισα να χτίζω τον εαυτό που εγώ επιλέγω να είμαι, όχι εκείνον που μου όρισαν οι συνθήκες. Έναν εαυτό που δεν ζητιανεύει αποδοχή, αλλά κερδίζει σεβασμό. Που δεν σκύβει το κεφάλι για να χωρέσει στα κουτιά των άλλων, αλλά ανοίγει τον χώρο που του αξίζει.
Δεν ήταν εύκολο. Στην αρχή, ο φόβος ήταν μεγαλύτερος από το θάρρος. Οι αμφιβολίες φώναζαν μέσα μου πιο δυνατά από την εσωτερική μου φωνή. Αλλά η στιγμή, που αποφάσισα ότι δεν θα περιμένω άλλο την αποδοχή για να προχωρήσω, ήταν η στιγμή που γεννήθηκε η αληθινή μου δύναμη. Δεν χρειάστηκε να γίνω κάποια άλλη. Χρειάστηκε να γίνω η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου, όπως εγώ την οραματίστηκα, όπως εγώ την έχτισα, κομμάτι κομμάτι, μέρα με τη μέρα.
Σήμερα ξέρω κάτι που τότε δεν ήξερα. Το «να είσαι απλώς ο εαυτός σου» είναι το μεγαλύτερο μισό ψέμα που μας έχουν πει. Ο εαυτός σου δεν είναι κάτι στατικό. Είναι κάτι που χτίζεις, που ανακαλύπτεις, που καλλιεργείς. Δεν σου χαρίζεται. Τον διεκδικείς. Τον κατακτάς. Και όσο περισσότερο τον χτίζεις με επίγνωση, τόσο λιγότερο σημασία έχει ποιοι σε αποδέχονται ή όχι. Γιατί στο τέλος της ημέρας, η μεγαλύτερη αποδοχή που χρειάζεσαι είναι η δική σου.
Αυτή είναι η αλήθεια που κανείς δεν σου είπε ποτέ: δεν φτάνει να είσαι απλώς ο εαυτός σου. Πρέπει να γίνεις ο εαυτός που θα θαυμάσεις εσύ πρώτος, πριν τον αναγνωρίσουν οι άλλοι. Να σηκωθείς όρθιος απέναντι στις προσδοκίες του κόσμου και να πεις: «Δεν ήρθα για να ενταχθώ. Ήρθα για να ανοίξω δρόμο». Και πίστεψέ με, εκεί αρχίζει η αληθινή σου ζωή.»
Κυρία Μαστροδούκα, σας ευχαριστώ πολύ για την παραχώρηση αυτής της συνέντευξης. Εύχομαι από καρδιάς καλή επιτυχία σε όλα τα επαγγελματικά, συγγραφικά αλλά και προσωπικά σας βήματα! Ας αποτελέσει το πρώτο σας βιβλίο την αρχή για πολλά ακόμα ενδιαφέροντα που θα ακολουθήσουν στην πορεία του χρόνου.
Σας ευχαριστώ πολύ. Εύχομαι να αντέχουμε όλοι λίγο παραπάνω απ’ όσο νομίζουμε πως μπορούμε, γιατί εκεί αρχίζει η πραγματική ζωή.
Βιογραφικό:
Η Αρετή Μαστροδούκα είναι παγκόσμια πρωταθλήτρια πυγμαχίας και kick-boxing και σήμερα εργάζεται ως Resilience & Performance Coach. Έχει βιώσει την εμπειρία της ανθεκτικότητας από ΠΟΛΥ ΝΩΡΙΣ – τόσο στο ρινγκ της πυγμαχίας όσο και στο ρινγκ της ζωής. Ως η πρώτη Ελληνίδα επαγγελματίας πυγμάχος, έμαθε τι σημαίνει να δέχεσαι χτυπήματα, να πέφτεις και να βρίσκεις τη δύναμη να σηκωθείς ξανά. Έμαθε να διαχειρίζεται την πίεση, να εστιάζει στον στόχο της και να μετατρέπει κάθε πρόκληση σε ευκαιρία για εξέλιξη. Έχει κατακτήσει τέσσερις παγκόσμιους τίτλους σε επαγγελματικό επίπεδο και πολλαπλά ευρωπαϊκά και διεθνή μετάλλια στην πυγμαχία, και μεταξύ άλλων διατηρεί ακόμη τη μεγαλύτερη διάκριση σε ερασιτεχνικό επίπεδο (άντρες και γυναίκες) από το 2002. Είναι απόφοιτη του ΤΕΦΑΑ του ΕΚΠΑ και έχει ολοκληρώσει πολύπλευρες σπουδές στην προπονητική, καθώς και εξειδικευμένες επιμορφώσεις στον τομέα της ψυχολογίας. Την πολύτιμη εμπειρία που απέκτησε στο ρινγκ, η Αρετή την έφερε στον κόσμο της προσωπικής ανάπτυξης και της επιχειρηματικότητας, ιδρύοντας το “Your A Game”. Μέσα από τη δουλειά της ως life coach και ειδική στην ψυχική ανθεκτικότητα, καθοδηγεί καθημερινά ανθρώπους να ανακαλύψουν και να αξιοποιήσουν τη δική τους εσωτερική δύναμη. Η Αρετή συνδυάζει υψηλό επιστημονικό, ακαδημαϊκό και αθλητικό υπόβαθρο με πρακτική εμπειρία, οδηγώντας αθλητές, στελέχη και ιδιώτες να «παίξουν το δικό τους A Game» με σταθερότητα, νοητική ευελιξία και αυτοπεποίθηση.
Διαβάστε τη βιβλιοκριτική μας εδώ
0 Σχόλια