Ο Νίκος Γιαλελής γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1977. Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής Βεάκη και του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 2002-2003 παρακολούθησε το Εργαστήρι Υποκριτικής και Σκηνοθεσίας της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου. Συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο, τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Πάτρας Βέροιας και Ρόδου, το Θεσσαλικό Θέατρο, το Από Μηχανής Θέατρο, την Ομάδα Μουσικού Θεάτρου Oπera, με τους σκηνοθέτες Κ. Ρουγγέρη, Μ. Παπαμιχάλη, Γ. Αρμένη, Β. Παπαβασιλείου, Ε. Μποζά, Α. Τρουπάκη, Σ. Λιβαθινό, Σ. Τσακίρη, Θ. Αμπαζή, Ε. Λυγίζο, Σ. Πανούριο, Ν. Χατζόπουλο, Γ. Μαρκοπούλου. Επίσης, συμμετείχεσε τηλεοπτικές σειρές (Μωβ-Ροζ, Λούφα και Παραλλαγή, Επτά θανάσιμες πεθερές). Έχει εργαστεί στο γαλλικό θέατρο (Ithaque – σκηνοθ. J-L. Martinelli, Pays Natal – σκηνοθ. Δ. Ντάσκα & P-M. Poirier). Το 2004 ήταν υποψήφιος για το Βραβείο Χορν.
Μπορεί η τέχνη του θεάματος να κάνει τον κόσμο μας καλύτερο;
Δεν ξέρω αν μπορεί να τον κάνει καλύτερο αμέσως, αλλά σίγουρα έχει τη δύναμη να μετακινεί την οπτική μας για αυτόν, με τα ερωτήματα που μας θέτει.
Γιατί θαυμάζετε την υποκριτική ως τέχνη;
Γιατί εμπεριέχει υποχρεωτικά την ενσυναίσθηση και με αυτήν την έννοια είναι μια τέχνη επί της ουσίας, αφού μας ζητά να κατανοήσουμε την οπτική του Άλλου.
Γιατί υπηρετείτε την υποκριτική;
Επειδή μου δίνει μεγάλη χαρά.
Θυμάστε ποιο ήταν το πρώτο θεατρικό έργο που παρακολουθήσατε στη ζωή σας;
Η Ηλέκτρα του ΚΘΒΕ σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά.
Ποιο έργο θεατρικού συγγραφέα αγαπάτε περισσότερο και γιατί;
Είναι πολλά. Αν έπρεπε οπωσδήποτε να ξεχωρίσω κάποιο θα έλεγα τους Πέρσες του Αισχύλου, γιατί και μόνο η σύλληψή του μου φαίνεται αδιανόητα μεγαλοφυής.
Σε ποιο θεατρικό έργο θα θέλατε οπωσδήποτε να συμμετέχετε στο μέλλον;
Δεν είναι συγκεκριμένα έργα που ονειρεύομαι αλλά όσο γίνεται πιο ουσιαστικές συνεργασίες.
Ποιον θεατρικό συγγραφέα θαυμάζετε περισσότερο;
Είναι πολλοί οι συγγραφείς που αγαπώ, δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιον.
Ποιον σεναριογράφο και ποιον σκηνοθέτη θαυμάζετε περισσότερο;
Ομοίως.
Ποιον ηθοποιό θαυμάζετε περισσότερο;
Δεδομένων των πρόσφατων εξελίξεων με το ΠΔ85, θα έλεγα ότι πλέον θαυμάζω οποιονδήποτε κάνει την επιλογή να γίνει ηθοποιός και το παλεύει, στη χώρα μας…
Θέατρο, κινηματογράφος ή τηλεόραση; Τι σας ελκύει περισσότερο και γιατί;
Το καθένα έχει την ομορφιά του και τις προκλήσεις του. Μια που δεν έχω κάνει παρά ελάχιστο κινηματογράφο και με πολύ μικρές συμμετοχές, θα έλεγα ότι τον σκέφτομαι πολύ, τελευταία.
Ποιο ρόλο θα θέλατε να είχατε παίξει για πρώτη φορά εσείς;
Δεν το έχω σκεφτεί ως τώρα, ομολογώ.
Ποιο ρόλο θα θέλατε να παίξετε με την πρώτη ευκαιρία;
Δεν είναι συγκεκριμένος. Έχω αγαπήσει πολλές φορές ρόλους που δε με τράβηξαν με
την πρώτη. Όταν ανακαλύπτεις μέσω ενός ρόλου «περιοχές» σου που δεν ήξερες ότι υπάρχουν είναι πάντα συναρπαστικό. Έναν τέτοιο ρόλο, λοιπόν.
Κωμωδία ή δράμα; Ποια η προτίμησή σας;
Δεν έχω. Τα καλά έργα έχουν και τις δυο πλευρές. Όπως η ζωή μας.
Πού σας βρίσκουμε αυτή την περίοδο;
Στην παράσταση «Ο Μποτιτσέλι στην πυρά» του Τζόρνταν Τάναχιλ, με τον Θεατρικό Οργανισμό «Πρώτες Ύλες» σε σκηνοθεσία Χ. Λύγκα στο Θέατρο Vault κάθε Σάββατο απόγευμα και Κυριακή βράδυ και στην «Ειρήνη» του Αριστοφάνη για παιδιά σε σκηνοθεσία Αικ. Παπαγεωργίου στο Θέατρο Μπέλλος κάθε Κυριακή πρωί.
Νιώθετε ικανοποίηση από τη μέχρι τώρα καλλιτεχνική σας πορεία;
Θα ήμουν αχάριστος αν είχα το παραμικρό παράπονο.
Ποιες είναι οι καλλιτεχνικές σας βλέψεις για το μέλλον;
Να έχω την τύχη να συμμετέχω σε παραστάσεις που να θυμούνται οι άνθρωποι με αγάπη.
Μια ευχή σας που θα θέλατε να πραγματοποιηθεί;
Δυστυχώς βρίσκομαι αυτή τη στιγμή υπό το κράτος του σοκ λόγω της πρόσφατης σιδηροδρομικής τραγωδίας. Εύχομαι λοιπόν να έρθει επιτέλους μια στιγμή που να μη νιώθουμε ότι ζούμε απλώς από τύχη στη σύγχρονη Ελλάδα.
0 Σχόλια