Βιβλιοκριτική: "Η 13η Πύλη" της Χρισηίδας Δημουλίδου

Συγγραφέας: Χρισηίδα Δημουλίδου
Ημ/νία έκδοσης: 1 Ιουν 2023
Είδος: Μυθιστόρημα
Σελίδες: 640
ISBN 978-618-01-4829-9

Εκδόσεις: Ψυγογιός

Άλλο ένα βιβλίο της συγγραφέως Χρισηίδας Δημουλίδου είναι το παρόν, το οποίο μεταφέρει τον αναγνώστη σε έναν κόσμο αρκετά μεταφυσικό, σε έναν κόσμο που δεν επιδέχεται ούτε ευκρινή όρια, ούτε και λογικά καλούπια. Άλλωστε, η συγγραφέας γνωρίζει πολύ καλά τον κόσμο αυτό, καθώς τον έχει περιγράψει αρκετά και σε προηγούμενα βιβλία της. Κι αυτή, βέβαια, η συγκεκριμένη μεταφορά της ιστορίας στον χωροχρόνο, γίνεται με αρκετή επιδεξιότητα, με προσοχή και λεπτομέρεια, ώστε ούτε να οδηγεί με η πλοκή της στην υπερβολή, ούτε και να προκαλεί τη δυσπιστία και την αμφιβολία στον αναγνώστη.

Όπως διαβάζουμε και στον πρόλογο της συγγραφέως, το βιβλίο αυτό γεννήθηκε κυριολεκτικά μέσα σε μία ώρα. Είναι αρκετή άραγε η ώρα αυτή για έναν έμπειρο δημιουργό να περιλάβει στο περιεχόμενό του όλα εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται, ώστε να είναι η ιστορία του ολοκληρωμένη και πλήρης; Είναι, θα μας απαντήσει εκ των πραγμάτων η ίδια η συγγραφέας Χρισηίδα Δημουλίδου έπειτα κι από τη δική της προσωπική εμπειρία. Κι αυτό γιατί το απρόβλεπτο τελικά είναι αυτό που οδηγεί τα βήματα στη ζωή του ανθρώπου, ευχάριστα πολλές φορές, αλλά και δυσάρεστα κάποιες άλλες. Κι ένα από τα δυσάρεστα απρόβλεπτα της ζωής του είναι η απότομη επιδείνωση της υγείας του. Όπως ακριβώς συνέβη και στην περίπτωση της συγγραφέως στην πραγματική της ζωή, με αποτέλεσμα την μεγάλη καθυστέρηση της έκδοσης του συγκεκριμένου βιβλίου της.

Το βιβλίο περιέχει δύο διαφορετικές ιστορίες, όπως αποκαλύπτει και η ίδια η συγγραφέας. Την πρώτη, που η πλοκή της διαδραματίζεται στην Ιρλανδία και τη Σκοτία και τη δεύτερη, που η πλοκή της διαδραματίζεται στην Κρήτη. Δύο ιστορίες, όμως, που τελικά θα ενωθούν μεταξύ τους στην πορεία και θα επιφέρουν την πολυπόθητη κάθαρση. Δε θα μιλήσουμε για το περιεχόμενό των ιστοριών, βέβαια, καθώς σεβόμαστε την επιθυμία της συγγραφέως να μην αποκαλύψουμε καίρια σημεία της υπόθεσης που δεν πρέπει να γνωρίζει ο αναγνώστης πριν να ολοκληρώσει το βιβλίο. Έτσι, λοιπόν, αυτό που μπορούμε να πούμε μονάχα είναι ότι πρόκειται για ένα βιβλίο αρκετά περιγραφικό κι ενδιαφέρον, με πολλά απρόοπτα και πολλές ανατροπές, με πλούσια πλοκή, με έντονες διακυμάνσεις, με όμορφες εικόνες των τοπίων της Ιρλανδίας και της Κρήτης και με μια γρήγορη ροή του λόγου που ιντριγκάρει τον αναγνώστη χωρίς να τον κουράζει παρόλη την έκτασή των σελίδων. Κύρια επιδίωξή του, ο αναγνώστης να εισχωρήσει με επιτυχία στον συναισθηματικό κόσμο των ηρώων και να λάβει ρόλο πρωταγωνιστή.

Συμπερασματικά, θα λέγαμε ότι πρόκειται για ένα πολύ αξιόλογο ανάγνωσμα κοινωνικού κι αισθηματικού περιεχομένου, το οποίο εμπεριέχει παράλληλα το ιστορικό, λαογραφικό, μεταφυσικό και αστυνομικό στοιχείο, απαραίτητο στο σύνολό του για την επιτυχή του ολοκλήρωσή. Κι όπως όλα τα βιβλία της συγγραφέως, έτσι κι αυτό περιέχει και το στοιχείο της διδαχής, όχι μόνο ως προς το μέγεθος και τη δύναμη που μπορεί να κρύβει η αγάπη στη ζωή του ανθρώπου, αλλά και στο ότι η διαφορετικότητα του καθενός δεν είναι κατ’ ανάγκη πρόβλημα, ούτε πρέπει να αντιμετωπίζεται με αρνητισμό, ενοχική διάθεση, λύπηση ή και δυσπιστία.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Η Μέρεντιθ Ο’Ντόνοβαν, μια νεαρή Ιρλανδέζα, ζει με τον εξάχρονο γιο της Ίαν στο Κόρταουν, μια μικρή πόλη της Ιρλανδίας. Ο πατέρας του τους εγκατέλειψε αμέσως μόλις το παιδί διαγνώστηκε με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής. Ο μικρός δημιουργεί συνεχώς προβλήματα με τη συμπεριφορά του που κάποιες φορές φτάνει τη μητέρα του στα όριά της. Ώσπου μια μέρα αρχίζει να αντιδρά σχεδόν παρανοϊκά. Ζωγραφίζει με μανία περίεργες εικόνες, επαναλαμβάνει άγνωστες λέξεις και αναφέρει μέρη και ονόματα που η ίδια δε γνωρίζει, ζητώντας να τον πάει στη μητέρα του. Η μόνη που φαίνεται να παίρνει στα σοβαρά τα λόγια του είναι η αδελφή της, Σίρλεϊ, που είναι δασκάλα. Όλα όσα αναφέρει ο ανιψιός της, δείχνουν να έχουν σχέση με το ελληνικό νησί Κρήτη. Πώς είναι όμως δυνατόν ένα εξάχρονο παιδί, που δεν ξέρει ακόμη να διαβάζει, να γνωρίζει τόσες λεπτομέρειες για μέρη και ονόματα αυτού του ελληνικού νησιού; Η συμπεριφορά του μικρού είναι τόσο αλλόκοτη που δημιουργεί τεράστια ερωτηματικά· τέτοια που οι δύο γυναίκες αποφασίζουν να επισκεφτούν το νησί. Με μοναδικά στοιχεία έρευνας τις ζωγραφιές του, λέξεις και ονόματα, οδηγούνται σε ένα χωριό του Λασιθίου, την Ανατολή, όπου μισό αιώνα πριν συνέβη ένα τραγικό γεγονός, με μία περίεργη εξαφάνιση που ρήμαξε οικογένειες και στιγμάτισε το χωριό. Και ο Ίαν φαίνεται να έχει σχέση με το γεγονός αυτό…

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΠΟΥ ΕΧΑΣΑΝ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΑΠΟ ΑΔΙΚΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗ 13η ΠΥΛΗ ΤΗΣ ΚΑΘΑΡΣΗΣ.

Η ΧΡΥΣΗΙΔΑ ΔΗΜΟΥΛΙΔΟΥ γεννήθηκε και μεγάλωσε στις Σέρρες. Μόλις αποφοίτησε, ήρθε στην Αθήνα και γράφτηκε στη Σχολή Αεροσυνοδών, την Α.S.T. Αμέσως μετά προσελήφθη στην Ολυμπιακή Αεροπορία ως ιπτάμενη συνοδός. Παράλληλα με τη δουλειά της, συνεργάστηκε για κάποιο διάστημα ως δημοσιογράφος με το περιοδικό Discomoda In, κάνοντας ρεπορτάζ σε όλο τον κόσμο. Το 1997 εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο από τις Εκδόσεις Λιβάνη. Από το 2009 μέχρι σήμερα συνεργάζεται με τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ, όπου έχει εκδώσει συνολικά 36 έργα για ενηλίκους και παιδιά. Όλα της τα βιβλία έχουν γίνει μπεστ σέλερ. Ακούραστη, αστείρευτη και αγιάτρευτα ερωτευμένη με την πένα, όπως δηλώνει η ίδια, ζει πλέον για να γράφει. Για το βιβλίο της ΜΗΝ ΠΥΡΟΒΟΛΕΙΤΕ ΤΗ ΝΥΦΗ πήρε το Πρώτο Βραβείο Αναγνωστικού Κοινού στην Κύπρο, ενώ παράλληλα ήταν υποψήφια για το ίδιο βραβείο και στην Ελλάδα. Για τρεις συνεχόμενες χρονιές ήταν υποψήφια για το βραβείο «Συγγραφέας της χρονιάς» του περιοδικού Life & Style. Το 2004 βραβεύτηκε από το ΠΟΛΚΕΟΑ, το Πολιτιστικό Κέντρο Εργαζομένων της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Το 2011 βραβεύτηκε από τη γενέτειρά της, τις Σέρρες, για την προσφορά της στα γράμματα. Τον Ιανουάριο του 2014, βραβεύτηκε από το λογοτεχνικό τμήμα της πρώην Ολυμπιακής Αεροπορίας. Το βιβλίο της ΤΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΌΜΙ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ μεταφράστηκε στα αγγλικά και ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ στα βραζιλιάνικα και τα τσέχικα, ενώ ΤΟ ΚΕΛΑΡΙ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ κυκλοφόρησε στα τουρκικά. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα σεναρίου και σεμινάρια φιλοσοφίας, γράφει σενάρια και στίχους και το 2014 έγραψε τα πρώτα τρία θεατρικά έργα της: ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΠΟΥΚΑΛΙ ΦΘΗΝΌ ΚΡΑΣΙ, ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ και ΕΝΝΕΑ ΧΡΌΝΙΑ ΣΙΩΠΗΣ. Τα τελευταία τρία χρόνια συνεργάζεται με το περιοδικό ΛΟΙΠΟΝ έχοντας δικό της δισέλιδο όπου απαντά σε αναγνώστες σε προσωπικούς τους προβληματισμούς. Άνθρωπος προσιτός και ιδιαίτερα κοινωνικός, έχει ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο και της αρέσουν πολύ το διάβασμα και η έρευνα. Είναι φανατική φιλόζωη και οικολόγος, και θεωρεί ότι τα παιδιά είναι η μοναδική ελπίδα για ένα ειρηνικό αύριο, αρκεί να γαλουχηθούν σωστά. Μότο της: σπίτι χωρίς βιβλία, δωμάτιο δίχως παράθυρα. Επιθυμία της: να τα προλαβαίνει όλα. Στόχος της: να γράφει βιβλία που θα αγαπηθούν. Όνειρό της: να υπάρξουν αγάπη και δικαιωμένοι άνθρωποι. Ευχή της: να υπάρχουν ευτυχισμένα και χαρούμενα παιδιά. Ουτοπία της: να μπορούσε να γυρίσει πίσω τον χρόνο και να πετάξει ξανά με στολή, με τα φτερά της Ολυμπιακής, δίπλα στους παλιούς συναδέλφους της…