Είναι η Ελένη. Γεννήθηκε στην Κύπρο το 1979 κι εκεί πέρασε τα παιδικά της χρόνια. Σπούδασε ελληνική φιλολογία στην Αθήνα, όπου και κατοικεί μόνιμα μέχρι σήμερα. Είναι παντρεμένη και μαμά 5 παιδιών. Από τότε που θυμάται τον εαυτό της γράφει κι αυτός είναι ο τρόπος να παραμένει παιδί. Αυτή τη στιγμή κάει το μεταπτυχιακό της στο ΕΑΠ και παρακολουθεί σεμινάριο συγγραφής παραμυθιού.
Κυκλοφορούν 2 έμμετρα παραμύθια της από τις Εκδόσεις Διάνοια με τίτλους: "Η κυρία Ευγενία και το βάζο της ευγένειας" και "Γιατί το 'σκασες μπαλίτσα;"
Συνέντευξη στην Ευφροσύνη Λούζη
Πως εμπνευστήκατε τον τίτλο του βιβλίου σας «Η κυρία Ευγενία και το βάζο της ευγένειας»;
Σ’ έναν κόσμο «αγενή», όπου η ευγένεια θεωρείται ένδειξη αδυναμίας, αποφάσισα να γράψω αυτό ακριβώς το βιβλίο που διαπραγματεύεται αυτό το θέμα. Την ευγένεια που δεν κοστίζει τίποτα αλλά αγοράζει τα πάντα. Σ’ ένα βιβλίο που μιλάει για την ευγένεια, πως αλλιώς θα μπορούσαν να λένε την πρωταγωνίστρια παρά Ευγενία; Η κυρία Ευγενία ανάμεσα στα πολλά βάζα με γλυκά που έχει στην κουζίνα της, έχει κι ένα βαζάκι το οποίο έχει μέσα ένα μεγάλο μυστικό. Αυτό είναι το βάζο της ευγένειας! Έτσι προέκυψε κι ο τίτλος του βιβλίου μου «Η κυρία Ευγενία και το βάζο της ευγένειας.»
Ποιες αξίες της ζωής θα πρέπει να διδάσκονται τα παιδιά και να θυμούνται οι μεγάλοι;
Τα παιδιά είναι ένας άσπρος καμβάς στον οποίο καλούμαστε να ζωγραφίσουμε. Αν το ζωγραφίσουμε με μουντά χρώματα θα δημιουργήσουμε μουντούς, δυστυχισμένους ανθρώπους. Αν όμως τον ζωγραφίσουμε με όμορφα χρώματα, ζωντανά, θα δημιουργήσουμε όμορφους ανθρώπους, ανθρώπους ευτυχισμένους που εκπέμπουν φως. Αυτά τα όμορφα χρώματα είναι οι αξίες της ζωής που πρώτα πρέπει να τις θυμηθούν οι μεγάλοι για να τις μάθουν τα παιδιά. Αξίες όπως η ευγένεια, η συγχώρεση, ο σεβασμός, η υπομονή, η φιλία, η συνεργασία, το χαμόγελο, η αγάπη…
Στο βιβλίο σας αναφέρετε «πού και που κι αν κάνεις λάθος, μάθε να ζητάς συγγνώμη». Πόσο σημαντικό είναι να το μαθαίνουν αυτό τα παιδιά; Ποια η δύναμη της συγγνώμης;
Όταν ζητάμε συγνώμη, στην ουσία αναλαμβάνουμε την ευθύνη για ό,τι κάναμε ή για ό,τι είπαμε και πληγώσαμε κάποιον συνάνθρωπό μας. Το να αναλάβουμε την ευθύνη δείχνει δύναμη κι όχι αδυναμία όπως πιστεύουν πολλοί γιατί προϋποθέτει να μπούμε στη θέση του άλλου και να δείξουμε ευαισθησία. Το 18οαιώνα ο Άγγλος ποιητής Αλεξάντερ Πόουπ έλεγε: “To να κάνεις λάθος είναι ανθρώπινο το να συγχωρείς θεϊκό’’ .Οι δεκαετίες περνάνε και δυστυχώς η συγχώρεση και η συγγνώμη παραμένουν ακόμα κάτι πολύ δύσκολο. Είναι σημαντικό να διδάξουμε στα παιδιά μέσα από παραδείγματα. Γιατί τα παιδιά μιμούνται. Αν εμείς κάνουμε κτήμα μας τη συγγνώμη και τη συγχώρεση είναι βέβαιο ότι τα παιδιά θα μας μιμηθούν. Η συγγνώμη και κατ΄ επέκταση η συγχώρεση είναι δυο μικρά λιθαράκια για να κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο!
Στο βιβλίο σας αναφέρετε « μικρές λεξούλες που έχουνε μεγάλη αξία» Ποιες είναι αυτές;
Θα μου επιτρέψετε να σας διαβάσω το σχετικό απόσπασμα : “….και κοιτάζει μ’ απορία μικρές λεξούλες να πηδάνε που έχουνε μεγάλη αξία. Πρώτα το ευχαριστώ, το παρακαλώ, μετά με μικρά φτερά η ευγένεια μπροστά του να πετά και κοντά του περπατάνε οι λεξούλες μία μία, το χαμόγελο, το γέλιο, η αγάπη, η ηρεμία, η συγχώρεση, η συγνώμη όλες τους σε μια σειρά μαζί με την ησυχία προχωράνε ζωηρά και με μια φωνούλα όλες ήσυχα και με ηρεμία και χαμογελάνε στην κυρία Ευγενία, εξηγούν στον Ζαχαρία ότι πρέπει να ηρεμήσει με αγάπη και ησυχία τη ζωή του πια να ζήσει».
Είστε ευχαριστημένη με την εικονογράφηση και τη συνεργασία σας με τις εκδόσεις Διάνοια;
Να πω πρώτα ένα μεγάλο ευχαριστώ στον εκδοτικό οίκο Διάνοια που με εμπιστεύθηκε κι έκανε το όνειρό μου πραγματικότητα. Είναι το σπίτι των βιβλίων μου και λέω των βιβλίων γιατί σε λίγες μέρες θα κρατήσουμε στα χέρια μας και το δεύτερο βιβλίο μου με χριστουγεννιάτικο θέμα. Ακόμα ένα μεγάλο ευχαριστώ να πω στη νονά των βιβλίων μου, όπως συνηθίζω να την ονομάζω, την εικονογράφο Βιβή Μαρκάτου. Είναι ένα λαμπερό πλάσμα που όλη της τη λάμψη τη βγάζει στη δουλειά της με τις εικόνες της. Πιστεύω ότι η εικονογράφηση είναι αυτή που δίνει ζωή στο παραμύθι, Φτιάχνει άλλους πλανήτες μαγικούς. Με τα χρώματά της η Βιβή μας οδηγεί σε αυτούς τους πλανήτες και παίρνουμε λίγη από τη μαγεία της.
Πιστεύετε ότι τα παιδιά διαβάζουν στις μέρες μας;
Στην εποχή της τεχνολογίας και της εναλλαγής γρήγορων εικόνων είναι δύσκολο να πω αν τα σημερινά παιδιά διαβάζουν. Αυτό που θα πω είναι ότι θέλω να διαβάζουν. Και για να το καταφέρουν αυτό πρέπει να μάθουν να διαβάζουν. Και για να μάθουν τα παιδιά να διαβάζουν πρέπει να τους το δείξουμε. Τα παιδιά μιμούνται όπως είπα και πιο πάνω. Και μιμούνται εμάς και τις πράξεις μας. Αν αφήσουμε λίγο τις οθόνες στην άκρη και πάρουμε στα χέρια μας ένα βιβλίο, θα δούμε ότι το ίδιο θα κάνουν και τα παιδιά. Μισή ωρίτσα πριν τον ύπνο ας διαβάσουμε κάτι παρέα με τα παιδιά μας και σιγά σιγά αυτό θα γίνει συνήθεια για όλους.
Ποια είναι τα άμεσα σχέδιά σας;
Εκτός από τις επισκέψεις στα νηπιαγωγεία που είναι πάντα στα σχέδιά μου, σε λίγες μέρες θα βρεθώ στη Σαντορίνη σε ένα bazzar βιβλίου που διοργανώνει το Νηπιαγωγείο Πύργου Θήρας για να παρουσιάσω το βιβλίο μου, να παίξω με τα παιδιά και να συζητήσουμε διάφορα θέματα που τα απασχολούν. Επίσης, αυτό που σας είπα και πιο πάνω. Με μεγάλη χαρά και ενθουσιασμό περιμένω σε λίγες μέρες να κρατήσω στα χέρια μου το δεύτερο βιβλίο μου με τίτλο, «Γιατί το 'σκασες μπαλίτσα;».
0 Σχόλια