Βιβλιοκριτική: "Autobahn Χρονικά των Ηλίανθων" του Νίκου Βλαχάκη

Συγγραφέας: Νίκος Βλαχάκης
Χρονολογία: Νοέμβριος 2023
ISBN: 978-618-231-002-1
Σελίδες: 60

Εκδόσεις: Βακχικόν

Γράφει ο Κώστας Τραχανάς

«Ηλίανθοι στρέφουν/ τα κεφάλια τους/ προς το πέταγμα των πελαργών/ και μαδούν τους σπόρους τους / στο πέρασμα των τρένων μεγάλης ταχύτητας…»

«…Στους σιδηροδρομικούς σταθμούς/ με περιμένουν αραδιασμένες οι λέξεις/ μες τη βροχή, δίπλα στις αποβάθρες,/ καθώς προσδοκούν να γίνουν ποιήματα!»

Η ποιητική αυτή συλλογή αναφέρεται στους γερμανικούς σιδηροδρόμους και τις Autobahn, τους αυτοκινητόδρομους. Επίσης ασχολείται με την ιστορία της Γερμανίας. Τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους που ξεκίνησε η Γερμανία, τα γερμανικά πάντσερ, τις μοτοσικλέτες των Ναζί, τα βρέφη που ντύνονται χακί /και βυζαίνουν το γάλα του θανάτου/ μαύρο γάλα, την Neue Sachlichkeit = το κίνημα Νέας Αντικειμενικότητας της Βαϊμάρης, τα ομολογιακά δάνεια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης , τον Χόνεκερ, τους ξένους εργάτες και πρόσφυγες που δημιούργησαν το μεταπολεμικό γερμανικό θαύμα, τα κίτρινα νερά του Ρήνου και τους κυματισμούς του Σπρέε, το Τείχος του Βερολίνου, τον Πύργο των Τηλεπικοινωνιών στο Βερολίνο, το Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ, τα μονόκλιτα Αβαεία, τους Δικαστές της Καρλσρούης, / που κάτω από την τήβεννο είναι γυμνοί, το φόνο του διαδηλωτή Beno Onesorg το 1967 στο Δυτικό Βερολίνο από αστυνομικούς, που εγκαινίασε το βίαιο και λυτρωτικό κίνημα του γερμανικού ΄68, προδρομικό του γαλλικού Μάη, τη χαλκευμένη ενημέρωση των γερμανικών ΜΜΕ με επικεφαλής τη ναυαρχίδα του γερμανικού λαϊκισμού, την The Bild, με τα χολερικά τους σχόλια και την χυδαία συκοφαντική εκστρατεία εναντίον των Ελλήνων, τον «Ήλιο του Ομήρου», που όλοι οι Γερμανοί στρέφανε τα κεφάλια τους/ κατά τον Νότο και την Ανατολή, μαζί με τους Ηλίανθους/ που διψούσαν για φως/… και τον Αιώνα του Μίσους/που στο γύρισμά του έφερνε/ τον Αλγόριθμο της υποταγής,/ τέτοιας που, έως τώρα, δεν είχαμε γνωρίσει…

Το παρελθόν, στοιχειωμένο, ελλοχεύει πανταχού παρόν, αρνούμενο να λησμονήσει εκείνα που οι άνθρωποι αποφεύγουν να θυμηθούν.

Ο ποιητής επιχειρεί, με έξοχη παραστατική πυκνότητα, ρηξικέλευθα και εξ ανάγκης ελλειπτικά, άλματα στον ιστορικό χρόνο, και ορθώς επιφυλάσσει δεσπόζουσα θέση στον Λούθηρο.

«Τα καλοκαίρια του πολέμου/ μυρίζουν θειάφι./ Τα φθινόπωρα μυρίζουν/ κάρβουνο./Οι χειμώνες καμένη σάρκα/ κι η Άνοιξη χυμένο ορυκτέλαιο/ στον χωμάτινο δρόμο./ Κάθε πόλεμος μυρίζει/ κατά τη σειρά που τα οσμιζόμαστε :/ θειάφι, κάρβουνο, καμένη σάρκα/ και ορυκτέλαιο στο χώμα./ Κάθε χώμα μυρίζει πόλεμο,/ κάθε λουλούδι γίνεται καμένη σάρκα,/ κάθε δέντρο αναπνέει/ κάρβουνο/ και τέλος κάθε πόρος του καλοκαιριού/ γεμίζει κίτρινο θειάφι.»

Τα κίτρινα φύλλα από τις φιλύρες στη λεωφόρο Unter den Linden στροβιλίζονται άταχτα στον άνεμο του Νοέμβρη («του αναθεματισμένου μήνα της γερμανικής Ιστορίας») με κατεύθυνση την Πύλη του Βρανδεμβούργου, σαρώνοντας στο διάβα τους «τις σειρήνες των ασθενοφόρων», τα οποία μεταφέρουν τον νεφρό που ο Frank Walter Steinmeier ,ο Γερμανός Πρόεδρος, δώριζε στη νεφροπαθή γυναίκα του ,την επιστημοσύνη και την καλοσύνη των γιατρών του νοσοκομείου Charite, τις ρωγμές του κλασικισμού της Βαϊμάρης, τα συντρίμμια του Τείχους, τις λιγοστές εκκλήσεις εκείνων των Γερμανών διπλωματών που είχαν εγκαίρως προειδοποιήσει για τις συνέπειες της μαζικής εχθροπάθειας εναντίον των Ελλήνων.

Στα χρόνια της Merkelrepublik, οι σιδηρόδρομοι και οι αυτοκινητόδρομοι έχουν πια χάσει την αθωότητα των πλάνων του Wim Wenders.Το γερμανικό τοπίο, παρά την απεραντοσύνη του, δεν προσφέρει το αίσθημα της ευρυχωρίας. Ο ουρανός μουντός, μοιάζει αδιαπέραστος…

«Γκρίζες νεφέλες, γκρίζες αναμνήσεις/ όλα γκρι/ και τα κύματα της Βόρειας Θάλασσας/ καταφτάνουν στις ακτές/ χωρίς ήχο!/ Ηλίανθοι γύρω από τις ράγες/ εκεί σαν ερημίτες/συνομιλητές των προσκυνητών/ και των ξεχασμένων στις μάχες/ πελταστών…»

«…Θάνατος, ανάμεσα σε λιβάδια/ που φυτρώνει μόνο εκείνη/ η παπαρούνα του θανάτου,/ μια φορά κάθε μισό αιώνα,/ ένα μισό αιώνα,/ ένα λιβάδι παπαρούνες/ που δεν μοιάζουν καθόλου με θάνατο…»

Σε αυτή την Ποιητική συλλογή ούτε μια λέξη δεν πάει χαμένη. Έξυπνη, γραμμένη με χάρη, όλο ενσυναίσθηση και με μια υπνωτική δύναμη.

Κομψή, λεπτοφτιαγμένη, μελαγχολική.

Διαβάστε τη.

Ο Νίκος Βλαχάκης γεννήθηκε στο χωριό Βρύσες Μεραμπέλλου Κρήτης (Δημ. Αγ. Νικολάου) το 1967. Είναι διδάκτορας Φιλοσοφίας, και επιπλέον έχει σπουδάσει Δημόσια Διοίκηση και Διεθνείς Σχέσεις. Εργάζεται ως Σύμβουλος Δημόσιας Διπλωματίας στο Υπουργείο Εξωτερικών, έχοντας υπηρετήσει στις ελληνικές Πρεσβείες πόλεων του εξωτερικού (Τίρανα, Βρυξέλλες, Σόφια, Βουδαπέστη, Βερολίνο και σήμερα στο Βουκουρέστι), με κάθε μια από τις οποίες έχει συνδέσει και μια ποιητική του συλλογή. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες, και έχει λάβει μέρος σε διεθνή ποιητικά φεστιβάλ. Το βιβλίο Autobahn - Χρονικά των Ηλίανθων είναι η πέμπτη ποιητική του συλλογή, και αποτελεί ένα νοητό ταξίδι στην ιστορία της Γερμανίας και της Ευρώπης.