Βιβλιοκριτική: "Παλμίτα" της Αντιγόνης Ζόγκα | Γράφει η Στέλλα Πετρίδου

Ημ/νία έκδοσης: 8 Φεβ 2024

Θεματική Κατηγορία: Κοινωνικό

Είδος: Μυθιστόρημα

Ηλικία: 18+

Σελίδες: 256

ISBN: 978-618-01-5373-6

Εκδόσεις: Ψυχογιός

Γράφει η Στέλλα Πετρίδου

Η συγγραφέας Αντιγόνη Ζόγκα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ψυχογιός» το τρίτο κατά σειρά μυθιστόρημά της, κοινωνικού περιεχομένου, με τίτλο «Παλμίτα». Στο βιβλίο της αυτό η συγγραφέας επιχειρεί να παντρέψει το Μπουένος Άιρες με την Ελλάδα, παρουσιάζοντάς μας την εικόνα του κεραυνοβόλου έρωτα όπως αυτός προέκυψε μέσα από δυο διαφορετικές μεταξύ τους ιστορίες που αναπτύσσονται όχι μόνο σε διαφορετικό τόπο, Ελλάδα και εξωτερικό), αλλά και σε διαφορετικό χρόνο (η μία αναπτύσσεται στα μέσα περίπου του εικοστού αιώνα και η άλλη στη σημερινή εποχή), μα που όμως με έναν ιδιαίτερο και ξεχωριστό τρόπο συνδέονται. 

Πιο συγκεκριμένα, η πρώτη ιστορία του βιβλίου μας μεταφέρει στην Αργεντινή του 1974, λίγο πριν το πραξικόπημα της χώρας, που αναπόφευκτα επηρεάζει τον τρόπο ζωής των ανθρώπων της, δυσχεραίνει την επικοινωνία τους και επιφέρει με τη βία τον φόβο, την ανασφάλεια και την επιφυλακτικότητα στην καθημερινότητά τους. Ένα γράμμα μιας ερωτευμένης γυναίκας, συζύγου και μητέρας ενός άρρωστου κοριτσιού, της οποίας ο άντρας λείπει μακριά από το σπίτι, έρχεται να φανερώσει τον πόνο, την έλλειψη και τη στενοχώρια που νιώθει ο άνθρωπος όταν του λείπει το άλλο του μισό. Είναι ένα γράμμα πλημμυρισμένο με βαθιά ερωτική και εξομολογητική διάθεση, γραμμένο με μια γλώσσα αυθόρμητη, ωμή και αληθινά φυσική, ενίοτε όμως προκλητική και χυδαία, κυρίως όταν ξεδιπλώνει τον πόνο, την ανησυχία και την ανασφάλεια του ανθρώπου που η μοίρα του όρισε διαφορετικά να εκπληρωθούν τα όνειρά του. 

Η δεύτερη ιστορία του βιβλίου μας μεταφέρει στην Αθήνα του 2018, λίγο πριν την εμφάνιση του κορωνοϊού, ο οποίος επίσης επηρεάζει την κοινωνική πραγματικότητα του σήμερα, αφού ορίζει εκ νέου τις ζωές των ανθρώπων με βάση τον φόβο και την ανασφάλειά τους, ωθώντας τους κατ’ ανάγκη στην απομόνωση και τη μοναξιά. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα θα συναντηθούν οι ζωές δύο ανθρώπων, οι οποίες με τη δύναμη του έρωτα θα ανθίσουν και πάλι απ’ την αρχή. 

Παρότι πρόκειται για δύο διαφορετικές ιστορίες μεταξύ τους, η ίδια η ορμή του έρωτα είναι αυτή που τις ενώνει και αποδεικνύει πως ανεξάρτητα από τον τόπο και την εποχή έχει τη δύναμη να ορίσει, είτε αρνητικά είτε θετικά, τις μοίρες των ανθρώπων, να ταράξει τον συναισθηματικό τους κόσμο και να τον στιγματίσει. 

Το μήνυμα που επιθυμεί να περάσει η συγγραφέας είναι το εξής: ο έρωτας αποπροσανατολίζει τον άνθρωπο, ανατρέπει τα δεδομένα του και δημιουργεί καινούρια, είτε με τη θέλησή του είτε χωρίς αυτήν. Το βέβαιο είναι ότι οδηγεί τη συμπεριφορά του στα άκρα, κι ενώ φαινομενικά μόνο χαρά μπορεί να προκαλέσει τριγύρω του, δεν είναι λίγες οι φορές που επιτυγχάνει το εντελώς αντίθετο μέσω της βίαιης και σκοτεινής εικόνας του που πολλές φορές επικρατεί της ρομαντικής του πλευράς. Το χειρότερο όλων είναι η αναπαραγωγή των εικόνων αυτών και τελικά η επικράτηση της θλίψης, της απόγνωσης, του συναισθηματικού μαρασμού. Ωστόσο, η σπίθα του έρωτα έχει τη δύναμη ακόμα και μετά από όλα αυτά να ζεσταίνει τις πληγωμένες καρδιές που στο πέρασμα των χρόνων παγώνουν και απομονώνονται. 

Ένα καθηλωτικό βιβλίο που δεν επιθυμεί να εντυπωσιάσει τον αναγνώστη, μα που όμως μέσω της απλής, ωμής κι ελεύθερης από τύπους και κανόνες γραφής της συγγραφέως Αντιγόνης Ζόγκα καταφέρνει αυτό ακριβώς. 

Ας είναι καλοτάξιδο!

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΪΡΕΣ, 1974. Λίγο πριν απ’ το πραξικόπημα. Μια γυναίκα και ένας άντρας, σε ένα γύρισμα της τύχης.

ΑΘΗΝΑ, 2018. Λίγο πριν απ’ την πανδημία. Ένας άντρας και μια γυναίκα, σε μια εξομολόγηση εκ βαθέων.

Υπάρχει κεραυνοβόλος έρωτας; Κι αν ναι, από τι εξαρτάται; Από την τρέλα μιας μέρας, ή από το πεπρωμένο της καρδιάς, όπως τραγουδούν οι ποιητές του τάνγκο;

Δύο ερωτικές ιστορίες που στροβιλίζονται στον δικό τους ρυθμό, όσο οι άντρες και οι γυναίκες, με τα λάθη και τα πάθη που τους ενώνουν, τυλίγονται σε κόμπους πιο σφιχτούς από την αγάπη, πιο ισχυρούς από τον πόθο, πιο αέναους από τον θάνατο, καταραμένους σαν το διαγενεακό τραύμα, να επαναλαμβάνονται στο διηνεκές – μέχρι να καούν για να ξαναγεννηθούν.

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΤΑΝΓΚΟ ΧΟΡΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΔΥΟ.

Η ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΖΟΓΚΑ γεννήθηκε στην Αργεντινή, μεγάλωσε στην Ελλάδα, έζησε στην Ιταλία και την Ισπανία. Έχει εργαστεί σε φεστιβάλ, καλλιτεχνικές παραγωγές (σε θέατρο και κινηματογράφο) και πολιτιστικά προγράμματα, και έχει συνεργαστεί με περιοδικά και εφημερίδες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει σπουδάσει Θεατρολογία, Κινηματογράφο και Πολιτιστική Διαχείριση. Εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο, το μυθιστόρημα Ελένα Μοράδο / El enamorado, στην τρυφερή ηλικία των είκοσι πέντε. Η συλλογή διηγημάτων Κιντσούγκι κυκλοφόρησε το 2019. Έχει συμμετάσχει στο συλλογικό βιβλίο για παιδιά Οι Καλύτερες Ιστορίες με Σκύλους και Γάτες, ενώ έχει ασχοληθεί και με τη συγγραφή σεναρίων. Το σενάριό της Έσσεται Ήμαρ κέρδισε το Βραβείο Οδυσσέας και συμμετείχε στο Script Station της Μπερλινάλε, ενώ το σενάριο μικρού μήκους Φθινοπωρινά Χριστούγεννα συμμετείχε στο φεστιβάλ Κλερμόν-Φεράν. Τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιείται στον χώρο της επικοινωνίας. Αυτό είναι το τρίτο της βιβλίο.