Βιβλιοκριτική: "Επτά Χρόνια Μακριά" της Άσλεϊ Πόστον | Γράφει η Στέλλα Πετρίδου

 

Συγγραφέας: Άσλεϊ Πόστον

Ημ/νία έκδοσης: 21 Μαρ 2024

Θεματική Κατηγορία: Κοινωνικό, Αισθηματικό, Booktok

Είδος: Μυθιστόρημα

Ηλικία: 18+

Σελίδες: 416

Μεταφραστής: Έλλη Συλογίδου

ISBN: 978-618-01-5503-7

Εκδόσεις: Ψυχογιός

Ένα ακόμα υπέροχο, καλογραμμένο και άκρως καθηλωτικό βιβλίο της Άσλεϊ Πόστον είναι το «Επτά χρόνια μακριά». Στα ελληνικά κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις «Ψυχογιός» σε μετάφραση της Έλλης Συλογίδου.

Πρόκειται για μια μοναδική και συγκινητική ιστορία, φανταστική φυσικά, ρομαντική, αλλά και όμορφα δομημένη, με μια εξαίσια σκιαγράφηση των χαρακτήρων και μια εξίσου εξαίσια επιλογή στη χρήση των λέξεων που σίγουρα εντυπωσιάζει τον αναγνώστη. Πέρα από την πρωτοτυπία της, τη φανταστική πλοκή και τη γρήγορη ροή της, η συγγραφέας πετυχαίνει να περιγράψει με έναν φυσικό και ρεαλιστικό τρόπο τη θλίψη και την αναζήτηση της πραγματικής ευτυχίας στον άνθρωπο. Η χημεία των χαρακτήρων που πρωταγωνιστούν, καθώς και η ρεαλιστική αποτύπωση των συναισθημάτων τους συμπαρασύρουν τον αναγνώστη στο δικό τους κόσμο, κάνοντάς τον να συμπάσχει μαζί τους και να βιώνει στο έπακρο κάθε τους βίωμα.

Η μαγεία, αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας, δεν προκαλεί δυσπιστία κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης, παρότι δεν παρέχει εξηγήσεις για την ύπαρξή της, ούτε και δικαιολογεί την παρουσία της στην πραγματικότητα. Συνυπάρχει εντός της, όπως ακριβώς και ο ρεαλισμός. Μαγικός ρεαλισμός είναι το αποτέλεσμα, που συναρπάζει και ικανοποιεί τις προσδοκίες για μια ευχάριστη διαδρομή στο συναισθηματικό κόσμο της κεντρικής ηρωίδας Κλέμενταϊν.

Το μήνυμα που προκύπτει από την ιστορία του βιβλίου είναι η μεγάλη σημασία που πρέπει να δίνεται στην αγάπη και στην αποδοχή του εαυτού μας όπως κι αν είναι. Η πίστη στον εαυτό μας είναι άκρως απαραίτητη, όπως επίσης είναι υποχρεωτική και η προσπέραση των θλιβερών εμπειριών και στιγμών μας για την περαιτέρω ενθάρρυνσή του στην αλλαγή και στην φυσιολογική εξέλιξή του στην πορεία του χρόνου.

Αξίζει να σημειωθεί η εξαιρετική απόδοση της μετάφρασης του βιβλίου, την οποία και οφείλουμε να επικροτήσουμε.

Το «Επτά χρόνια μακριά» συνιστάται ανεπιφύλακτα για όλους τους λάτρεις των ρομαντικών ιστοριών και όχι μόνο.

Η υπόθεση της ιστορίας (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου):

Όταν η Κλέμενταϊν ζει το χειρότερο που μπορεί να συμβεί, πρέπει να βρει τρόπο να συνεχίσει παρ’ όλα αυτά. Καταστρώνει λοιπόν το σχέδιο της επόμενης μέρας για να προστατέψει την καρδιά της: Θα δουλεύει σκληρά, θα βρει ένα καλό παιδί να αγαπά και δε θα ξεχνά να κυνηγά τη σελήνη.Αυτό το τελευταίο είναι ανόητο και προφανώς μεταφορικό, αλλά η θεία της πάντα της έλεγε ότι χρειάζεσαι τουλάχιστον ένα μεγάλο όνειρο για να πορεύεσαι. Και τον τελευταίο χρόνο, το σχέδιό της δουλεύει σχεδόν ρολόι. Σχεδόν. Το ερωτικό κομμάτι είναι δύσκολο, γιατί δε θέλει να έρθει κοντά με κανέναν – δεν είναι σίγουρη ότι θα το άντεχε η καρδιά της.

Και τότε βρίσκει έναν άγνωστο στην κουζίνα της νεκρής θείας της. Έναν άνδρα με ευγενικά μάτια, προφορά του Νότου και γεύση λεμονόπιτας. Ο τύπος άνδρα που, αν δεν είχαν συμβεί όλα όσα συνέβησαν, θα μπορούσε να ερωτευτεί· κι ίσως το κάνει ξανά.

Όμως, εκείνος υπάρχει μόνο στο παρελθόν.

Επτά χρόνια μακριά, για την ακρίβεια.

Κι εκείνη κυριολεκτικά ζει επτά χρόνια μετά, στο μέλλον του.

Στο κάτω κάτω, η αγάπη δεν είναι ποτέ θέμα χρόνου αλλά συγχρονισμού.

Η ΑΣΛΕΪ ΠΟΣΤΟΝ γράφει βιβλία για τον έρωτα, τη φιλία και ιστορίες με ευτυχισμένο τέλος. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καρολίνας, από όπου και κατάγεται. Τα τελευταία δέκα χρόνια εργάζεται στον εκδοτικό χώρο, και συγκεκριμένα στον τομέα των social media και του μάρκετινγκ, ενώ πρόσφατα άρχισε να ασχολείται με τη συγγραφή. Ζει παρέα με τη γάτα της την Πάπρικα σ’ ένα σπίτι γεμάτο βιβλία. Όταν δε γράφει, της αρέσει να κάνει κατασκευές, να πηγαίνει μεγάλες βόλτες, να χαζεύει βιντεάκια με γάτες και να διαβάζει.