Βιβλιοκριτική: "Επτά Χρόνια Μακριά" της Άσλεϊ Πόστον | Γράφει η Στέλλα Πετρίδου

 

Συγγραφέας: Άσλεϊ Πόστον

Ημ/νία έκδοσης: 21 Μαρ 2024

Θεματική Κατηγορία: Κοινωνικό, Αισθηματικό, Booktok

Είδος: Μυθιστόρημα

Ηλικία: 18+

Σελίδες: 416

Μεταφραστής: Έλλη Συλογίδου

ISBN: 978-618-01-5503-7

Εκδόσεις: Ψυχογιός

Γράφει η Στέλλα Πετρίδου

Ένα ακόμα υπέροχο, καλογραμμένο και άκρως καθηλωτικό βιβλίο της Αμερικανίδας συγγραφέως Άσλεϊ Πόστον είναι το κοινωνικό και παράλληλα αισθηματικό μυθιστόρημά της με τίτλο «Επτά χρόνια μακριά». Στα ελληνικά κυκλοφόρησε πρόσφατα (21 Μαρτίου 2024) από τις εκδόσεις «Ψυχογιός», σε μετάφραση της Έλλης Συλογίδου.

Πρόκειται για μια μοναδική και συγκινητική ιστορία, φανταστική φυσικά, αλλά ταυτόχρονα πολύ ρομαντική και συναρπαστική. Η πλοκή της είναι πολύ όμορφα δομημένη από την αρχή μέχρι και την ολοκλήρωση της υπόθεσης που περιγράφει, ενώ η εξαίσια σκιαγράφηση των χαρακτήρων των ηρώων που πρωταγωνιστούν σε αυτήν και η εξίσου εξαίσια επιλογή στη χρήση των λέξεων που χρησιμοποιεί ως απαραίτητα εκφραστικά εργαλεία η συγγραφέας στην αφήγησή της, οπωσδήποτε εντυπωσιάζουν τον αναγνώστη και φυσικά τον καθηλώνουν ακόμα περισσότερο. Πέρα από την πρωτοτυπία της, τη φανταστική πλοκή της και τη γρήγορη ροή της, η συγγραφέας πετυχαίνει πολύ εύστοχα να περιγράψει με έναν φυσικό και ρεαλιστικό τρόπο τη θλίψη και την αναζήτηση της πραγματικής ευτυχίας στον άνθρωπο. Η χημεία των χαρακτήρων που πρωταγωνιστούν στο βιβλίο αυτό, καθώς και η ρεαλιστική αποτύπωση των συναισθημάτων τους από την έμπειρη πένα της συγγραφέως συμπαρασύρουν τον αναγνώστη με αρκετή ευκολία στο δικό τους μυθοπλαστικό κόσμο, κάνοντάς τον να συμπάσχει μαζί τους σε κάθε λύπη και χαρά τους και να βιώνει στο έπακρο κάθε τους βίωμα καλό ή κακό.

Η μαγεία, αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας για την οποία γίνεται λόγος, δεν προκαλεί δυσπιστία κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης στον αναγνώστη, παρότι δεν παρέχει επαρκείς εξηγήσεις για την ύπαρξή της ούτε και δικαιολογεί σε καμία περίπτωση την παρουσία της στην πραγματικότητα. Συνυπάρχει εντός της πραγματικότητας αυτής, όπως ακριβώς και ο ρεαλισμός. Μαγικός ρεαλισμός είναι το αποτέλεσμα αυτού του εγχειρήματος, που συναρπάζει στο έπακρο και ικανοποιεί τις προσδοκίες του αναγνώστη για μια ευχάριστη διαδρομή στον συναισθηματικό κόσμο της κεντρικής ηρωίδας Κλέμενταϊν.

Συνοπτικά η υπόθεση έχει ως εξής: Η Κλέμενταϊν χάνει από τη ζωή της ένα πολύ αγαπημένο της πρόσωπο και πλέον επιχειρεί να διαχειριστεί την απώλεια προχωρώντας τη ζωή της παρακάτω. Η λύση που φαίνεται ιδανική στα μάτια της για να το κατορθώσει αυτό είναι η σκληρή δουλειά. Παράλληλα, δεν ξεχνά να επιδιώξει τον έρωτα και να κυνηγήσει το φεγγάρι, ώστε να έχει ένα όνειρο πάντα να πορεύεται μαζί του και να νιώθει αληθινή. Αυτό άλλωστε τη συμβούλευε και η αγαπημένη της θεία όσο ήταν ζωντανή. Κι ενώ το σχέδιό της προχωρά κανονικά, δυσκολεύεται να βρει τον έρωτα που τόσο πολύ επιδιώκει. Μήπως τελικά φταίει η ίδια γι’ αυτό και η άρνησή της να εμπιστευτεί τον φτερωτό άγγελο να εισβάλει απότομα στη ζωή της;

Μια μέρα συναντά στο σπίτι της νεκρής θείας της έναν άγνωστο, ωστόσο πολύ συμπαθή, με ευγενικά μάτια, προφορά του Νότου και γεύση λεμονόπιτας. Αυτόματα θα μεταφερθεί πίσω στο παρελθόν της και θα συναντήσει τον Ίουαν ο οποίος είχε ζητήσει εκείνο το καλοκαίρι να μείνει στο σπίτι μαζί με τη θεία της για όσο εκείνη θα ταξίδευε. 

Η γεύση της λεμονόπιτας έφερε άμεσες επιπτώσεις Πλέον, από Κλέμενταϊν έγινε Λεμονιά.

Το κεντρικό μήνυμα που προκύπτει από την ιστορία του βιβλίου είναι η μεγάλη σημασία που πρέπει να δίνεται από τους ανθρώπους στην αγάπη και στην αποδοχή του εαυτού τους όπως κι αν είναι. Η πίστη στον εαυτό μας, υποδεικνύει η συγγραφέας, είναι άκρως απαραίτητη, όπως επίσης είναι υποχρεωτική και η προσπέραση των όποιων θλιβερών εμπειριών και στιγμών μας για την περαιτέρω ενθάρρυνσή του στην αλλαγή και στην φυσιολογική εξέλιξή του στην πορεία του χρόνου.

Αξίζει να σημειωθεί η εξαιρετική απόδοση της μετάφρασης του βιβλίου, την οποία και οφείλουμε να επικροτήσουμε.

Το «Επτά χρόνια μακριά» συνιστάται ανεπιφύλακτα για όλους τους λάτρεις των ρομαντικών ιστοριών και όχι μόνο, ηλικίας 18 ετών και άνω.

Η υπόθεση της ιστορίας (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου):

Όταν η Κλέμενταϊν ζει το χειρότερο που μπορεί να συμβεί, πρέπει να βρει τρόπο να συνεχίσει παρ’ όλα αυτά. Καταστρώνει λοιπόν το σχέδιο της επόμενης μέρας για να προστατέψει την καρδιά της: Θα δουλεύει σκληρά, θα βρει ένα καλό παιδί να αγαπά και δε θα ξεχνά να κυνηγά τη σελήνη.Αυτό το τελευταίο είναι ανόητο και προφανώς μεταφορικό, αλλά η θεία της πάντα της έλεγε ότι χρειάζεσαι τουλάχιστον ένα μεγάλο όνειρο για να πορεύεσαι. Και τον τελευταίο χρόνο, το σχέδιό της δουλεύει σχεδόν ρολόι. Σχεδόν. Το ερωτικό κομμάτι είναι δύσκολο, γιατί δε θέλει να έρθει κοντά με κανέναν – δεν είναι σίγουρη ότι θα το άντεχε η καρδιά της.

Και τότε βρίσκει έναν άγνωστο στην κουζίνα της νεκρής θείας της. Έναν άνδρα με ευγενικά μάτια, προφορά του Νότου και γεύση λεμονόπιτας. Ο τύπος άνδρα που, αν δεν είχαν συμβεί όλα όσα συνέβησαν, θα μπορούσε να ερωτευτεί· κι ίσως το κάνει ξανά.

Όμως, εκείνος υπάρχει μόνο στο παρελθόν.

Επτά χρόνια μακριά, για την ακρίβεια.

Κι εκείνη κυριολεκτικά ζει επτά χρόνια μετά, στο μέλλον του.

Στο κάτω κάτω, η αγάπη δεν είναι ποτέ θέμα χρόνου αλλά συγχρονισμού.

Η ΑΣΛΕΪ ΠΟΣΤΟΝ γράφει βιβλία για τον έρωτα, τη φιλία και ιστορίες με ευτυχισμένο τέλος. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καρολίνας, από όπου και κατάγεται. Τα τελευταία δέκα χρόνια εργάζεται στον εκδοτικό χώρο, και συγκεκριμένα στον τομέα των social media και του μάρκετινγκ, ενώ πρόσφατα άρχισε να ασχολείται με τη συγγραφή. Ζει παρέα με τη γάτα της την Πάπρικα σ’ ένα σπίτι γεμάτο βιβλία. Όταν δε γράφει, της αρέσει να κάνει κατασκευές, να πηγαίνει μεγάλες βόλτες, να χαζεύει βιντεάκια με γάτες και να διαβάζει.