Κωνσταντίνος Σκιπητάρης: "Η Τέχνη δεν πρέπει να έχει μονόδρομο την εξειδίκευση"


Η ενασχόλησή του με την γλυπτική, με τη σκηνογραφία, τη σκηνοθεσία, το θεατρικό σενάριο, αλλά και την πεζογραφία αποδεικνύουν έμπρακτα ότι ο Κωνσταντίνος Σκιπητάρης είναι ένας άνθρωπος που λατρεύει την τέχνη σε οποιαδήποτε μορφή της. Σήμερα φιλοξενείται στις Τέχνες με την ιδιότητα του συγγραφέα, παρουσιάζοντάς μας το βιβλίο του «Οι Σιαμαίες».

Συνέντευξη στη Στέλλα Πετρίδου


Κύριε Σκιπητάρη, πώς θα συστήνατε τον εαυτό σας στο αναγνωστικό κοινό;

Κάθε άνθρωπος, εκτός από το ονοματεπώνυμο, συστήνεται με την εικόνα και το έργο που παρουσιάζει εκεί που απευθύνεται. Οπότε στην προκειμένη περίπτωση, θα συστηθώ στο αναγνωστικό κοινό με το βιβλίο μου "Οι Σιαμαίες".

Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να εκφραστείτε μέσω της συγγραφής;

Νομίζω η αγάπη μου για όλες τις τέχνες και η από παιδί ακατανίκητη έλξη που μου ασκούσε η γοητεία της αλλαγής.

Πώς συνδυάζεται η συγγραφική σας δραστηριότητα και η ενασχόλησή σας με τη γλυπτική, τη σκηνογραφία και το θέατρο;

Πιστεύω πως η Τέχνη δεν πρέπει να έχει μονόδρομο την εξειδίκευση. Είναι σαν τον ήλιο που οι ακτίνες του φέρνουν την ζωή. Όσες περισσότερες δεχτούμε τόσο περισσότερο οι ιδιότητες τους θα μας δώσουν υγεία και φως.

Ποια τέχνη αγαπάτε περισσότερο και γιατί;

Δεν διαχώρισα ποτέ τις μελαχρινές κυρίες από τις ξανθές. Όμως ο διαχωρισμός σε γοητευτικές και αδιάφορες είναι αναπόφευκτος. Το ίδιο συμβαίνει και στην τέχνη που συμπωματικά είναι θηλυκή. Θα με ελκύσει λοιπόν περισσότερο ένας θαυμάσιος πίνακας ζωγραφικής από έναν άγνωστο ζωγράφο, παρά μία αδιάφορη μουσική σύνθεση από έναν γνωστό συνθέτη. Οπότε αγαπώ κάθε τέχνη ανάλογα με το πώς εκφράζεται. Πάντα φυσικά με τα προσωπικά μου κριτήρια.

Τι μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για εσάς;

Κάτι απωθητικό ή κάτι γοητευτικό που θα διεγείρει το συναίσθημά μου. Έμπνευση μπορεί να αποτελέσει ένα τζιτζίκι τον χειμώνα. Απροσδόκητο αλλά.... εμπνευστικό.

Υπήρξε κάποιο γεγονός στη ζωή σας που νιώσατε την ανάγκη να το μεταφέρετε στο χαρτί;

Φυσικά. Και στα θεατρικά σενάρια μου και στα παιδικά σενάρια αλλά και στα βιβλία μου, μοιράστηκα γεγονότα, σκέψεις και συναισθήματα που φιλοξενήθηκαν μέσα μου. Μοιράστηκα χωρίς φόβο αλλά πάντα με λίγη προσοχή. Με αλήθεια και ευπρέπεια. Όλοι μας διαβάζουμε με μια προσδοκία: να μας πει κάτι αυτό που διαβάσαμε. Η θετική επικοινωνία γράφοντα και αναγνώστη είναι πολύ απαραίτητη.

Δέχεστε επιρροές από άλλους αγαπημένους σας συγγραφείς στα έργα σας;

Όχι μόνον από συγγραφείς αλλά και από έναν απλό λόγο κάποιου που ίσως δεν ξέρει την αλφαβήτα.

Θεωρείτε ότι υπάρχει συνταγή για τη συγγραφή ενός καλού βιβλίου;

Όχι. Τη συνταγή ενός μεγάλου σεφ, όσο πιστά και αν την ακολουθήσουμε, από το φαγητό θα λείπει η προσωπικότητα μας.


Ας μιλήσουμε τώρα για το νέο σας βιβλίο, το οποίο είναι Αυτοέκδοση και κυκλοφόρησε το 2023. Είναι μυθιστόρημα και φέρει τον τίτλο «Οι Σιαμαίες». Πείτε μας δυο λόγια για το περιεχόμενο της ιστορίας που αφηγείστε.

Θα σας μεταφέρω προσεκτικά αυτά που θεωρώ ότι πρέπει για να διατηρηθεί η περιέργεια και η επιθυμία της ανάγνωσης του βιβλίου. Το 1910 σε ένα μικρό νησί γεννιούνται δύο Σιαμαίες αδελφές. Ενωμένες στις δεξιές τους πλευρές, από τον ώμο μέχρι την μέση έχουν απορροφηθεί τελείως τα δεξιά τους χέρια και έχουν κοινό ήπαρ. Έτσι ο προσανατολισμός τους είναι αντίθετος αλλά η ανάγκη στο να κινούνται στην ίδια κατεύθυνση τις υποχρεώνει να βαδίζουν η μία με βήματα προς τα εμπρός και η άλλη με βήματα προς τα πίσω. Η μητέρα τους πεθαίνει στη γέννα και ο σκληρός και αδίστακτος ναυτικός πατέρας τους αφού δηλώνει την νόμιμη πατρότητα, τις εγκαταλείπει στους γονείς της νεκρής μητέρας και μπαρκάρει στο πλοίο που εργάζεται ως μούτσος. Οι Σιαμαίες παρά την θλιβερή τους συνένωση μεγαλώνουν για έντεκα χρόνια, ονειρικά, με τον παππού και την γιαγιά τους ώσπου επιστρέφει ο πατέρας τους και τις παίρνει νόμιμα μαζί του στην Αθήνα. Η συνέχεια δεν νομίζω ότι πρέπει να αποκαλυφθεί. Ακολουθούν απρόβλεπτες σελίδες με καταστάσεις ιδιαίτερα σκληρές που οδηγούν σε ένα δικαστικό θρίλερ και ένα αναπάντεχο τέλος.

Ποιο υπήρξε το βασικό ερέθισμά σας για να ξεκινήσετε τη συγγραφή του συγκεκριμένου έργου;

Η παρατήρηση κάποιου ζευγαριού μεσήλικων που έπιναν δίπλα μου τον καφέ τους, με φανερή βαριεστημάρα και ενόχληση που βρισκόταν μαζί, αλλά και την επόμενη και μεθεπόμενη έκαναν το ίδιο.

Οι Σιαμαίες είναι υπαρκτά πρόσωπα ή επινόημα της φαντασίας σας;

Εδώ θα πω ότι είναι και τα δύο. Οι Σιαμαίοι είναι υπαρκτά πρόσωπα που έχουν γεννηθεί και θα εξακολουθούν να γεννιούνται, στο κάθε τόσο, ανά τον κόσμο. Όμως διαπίστωση της σκέψης μου είναι ότι συγκολλημένοι άνθρωποι, όχι από την σκληρότητα της φύσης, αλλά από δική τους επιλογή υπάρχουν ολόγυρά μας. Ακόμη και στο Σιαμαίο μας εγώ, που διαφωνούμε πεισματικά με τον εαυτό μας αλλά ακολουθούμε υποχρεωτικά την ίδια κατεύθυνση. Σε αυτό οφείλονται και πολλά από τα δεινά μας.

Γράφετε: «Είναι πολύ δύσκολο να αποφασιστεί ποιοι είναι σε τραγικότερη κατάσταση. Οι συγκολλημένοι στο σώμα… από τη φύση… Σιαμαίοι ή οι συγκολλημένοι στο μυαλό και στην ψυχή… από την εξάρτηση και την ανασφάλεια… αυτούσιοι άνθρωποι;» Τι εννοείτε με αυτό;

Νομίζω πως η απάντηση μου στο δεύτερο σκέλος της προηγούμενης σας ερώτησης καλύπτει και την παρούσα. Συγκολλημένες ψυχές, ανελεύθερες και πιεστικές σχέσεις δημιουργούν ένα νεολογισμό που επικρατεί στην ανθρώπινη κοινωνία. Τον ΣΙΑΜΕΙΣΜΟ.

Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε στον αναγνώστη;

Να στηρίζει μια όμορφη σχέση στη συνάντηση και όχι στην συνύπαρξη. Η πλήξη ξεκινάει από την συνύπαρξη όσο και αν στις αρχές είναι υπέροχη.

Θα εντοπίσει ο αναγνώστης στις σελίδες του βιβλίου σας στοιχεία της δικής σας προσωπικότητας;

Αν το επιθυμεί οπωσδήποτε.

Το βιβλίο σας απευθύνεται αποκλειστικά σε ενήλικες ή μπορεί να αποτελέσει ανάγνωσμα και για το εφηβικό κοινό;

Εκτός από τις παιδικές αθώες ψυχούλες θεωρώ ότι απευθύνεται σε όποιον θέλει να αντιληφθεί ότι ο κοινός δρόμος δεν ανήκει σε κανέναν. Αν βέβαια προτιμά μια κοινή κάθε λεπτό πορεία τότε ας ανεχτεί και τις κακοτοπιές και τις δυσκολίες και την πλήξη των Σιαμαίων. Οι Σιαμαίοι επιθυμούν όσο τίποτε άλλο το αυτούσιο. Οι αυτούσιοι κυνηγούν με λαχτάρα τον Σιαμαιισμό. Μέχρι που η λαχτάρα να γίνει πλήξη ή θλίψη.

Γιατί επιλέξατε την αυτοέκδοση και όχι κάποιο εκδοτικό οίκο για την κυκλοφορία του βιβλίου σας;

Αποφεύγω κάθε είδος εξάρτηση. Και με τους εκδοτικούς οίκους υπογράφεις μία υποτέλεια και εξάρτηση. Αφήστε που δεν θα ήξερα τι μου γίνεται. Κάλλιο πέντε και στο χέρι.....

Επόμενα συγγραφικά βήματα κάνετε;

Ναι. Σεναριοποιώ τώρα τις Σιαμαίες που θα τις δούμε αγγλόφωνες, κάνοντας υπομονή στην κινηματογραφική εκτος Ελλάδος οθόνη και γράφω τα σενάρια των επεισοδίων για μία τηλεοπτική σειρά ενός προηγουμένου μου βιβλίου, του Τρίψυχω. Ένα ψυχολογικό θρίλερ που θα παρουσιαστεί συντομότερα σε μίνι σειρά στην Ελλάδα.

Μια ευχή σας για το μέλλον;

Να μην αφήνουμε τίποτα δικό μας να το διεκπεραιώσει άλλος. Ούτε η τύχη. Όταν πετύχουμε την δική μας ομελέτα και τη στιγμή που την επιθυμούμε σίγουρα θα την απολαύσουμε περισσότερο από τις καλύτερες συνταγές των σεφ.

Πριν κλείσουμε τη συζήτηση θα ήθελα να μας παραθέσετε ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο σας.

«Ο γονιός που εκτελείται από το παιδί του, στην ουσία αυτοκτονεί, αφού προετοίμασε τον δολοφόνο του.» Αναφέρομαι στις πράξεις μας.

Κύριε Σκιπητάρη, σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη συζήτηση και σας εύχομαι κάθε επιτυχία προσωπική και συγγραφική.

Εγώ σας ευχαριστώ κυρία Πετρίδου και σας εύχομαι υγεία και χαρές.


Βιογραφικό:

Ο Κωνσταντίνος Σκιπητάρης γεννήθηκε το 1950 στη Θεσσαλονίκη. Το 1970 μετοίκησε στη Σίφνο όπου ασχολήθηκε με τη γλυπτική. Το 1984 επέστρεψε στην πόλη του, όπου δίδαξε γλυπτική. Το 1986 άνοιξε το καφέ-μπαρ «Ανεμόεσσα», το οποίο λειτουργεί μέχρι σήμερα. Από το 1990 έως και τώρα δραστηριοποιείται στη Νέα Υόρκη με την επαγγελματική θεατρική σκηνογραφία. Το 2012 δημιούργησε το θέατρο «Μπουρλέσκ», όπου εκτός από θεατρικές και μουσικές παραστάσεις που παρουσιάστηκαν, παίχτηκαν μονόπρακτα του Πιραντέλο σε δική του σκηνοθεσία και σκηνογραφία. Το 2015 ανέβασε σε θέατρα της Θεσσαλονίκης δύο όπερες, ως παραγωγός και σκηνοθέτης. Σενάριά του (θρίλερ και παιδικά), τα οποία σκηνοθέτησε και σκηνογράφησε, παίχτηκαν στη σκηνή του «Μπουρλέσκ» καθώς και σε άλλες σκηνές της Βόρειας Ελλάδας. «Οι Σιαμαίες» αποτελούν ένα μυθιστόρημα, που βασίζεται σε δικό του θεατρικό έργο. Σύντομα θα είναι διαθέσιμο στην Amazon, μεταφρασμένο στα αγγλικά. 

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια