Γιώργος Αρβανίτης: "Μου ταιριάζει περισσότερο η αφήγηση με χιούμορ, παρά με οποιονδήποτε άλλο τρόπο"

Ο Γιώργος Αρβανίτης, αφήνοντας για λίγο στην άκρη τη μεγάλη αγάπη του για τη στιχουργική, μας παρουσιάζει μια διαφορετική πλευρά της συγγραφικής του δραστηριότητας, μέσα από το βιβλίο του με τίτλο «Ταξίδι στον Πράσινο Ήλιο, Η πιο βλαχομπαρόκ χρεοκοπία που έγινε ποτέ» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Αρμός». Σήμερα φιλοξενείται στις Τέχνες για να μας μιλήσει γι' αυτό, αλλά και για να μας συστήσει ο ίδιος τον εαυτό του ως συγγραφέα.

 Συνέντευξη στη Στέλλα Πετρίδου

Κύριε Αρβανίτη, τι ήταν αυτό που σας ώθησε να εκφραστείτε μέσω της συγγραφής; 

Η συγγραφή, η αποτύπωση δηλαδή μιας σειράς σκέψεων ακόμη και αναμνήσεων πάνω σε ένα κομμάτι χαρτί είναι αυτό που σου δίνει τη δυνατότητα πολλές φορές να ξαναφέρεις στο νου σου μια σειρά από πράγματα, να τα ξαναζήσεις εν μέρει και μάλιστα κάτω από το πρίσμα μιας πιο ήρεμης και νηφάλιας ανάγνωσης και ταυτόχρονα να πάρεις θέση για όλα αυτά και να λειτουργήσεις δημιουργικά. Να εξωτερικεύσεις τα συναισθήματα και να απευθυνθείς στους πολλούς, μήπως και αγγίξεις κάτι μέσα τους. Νομίζω αυτό το τελευταίο με ώθησε πιο πολύ.

Πώς θα συστήνατε τον εαυτό σας στο αναγνωστικό κοινό;

Αν και το να αυτοσυστήνομαι δεν είναι το φόρτε μου, θα τολμούσα να πω ότι πολύ απλά είμαι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας που με το πέρασμα του χρόνου διαπιστώνει ότι ο καλύτερος τρόπος για να αντιδράσει σε αυτό που βλέπει γύρω αλλά και μέσα του ίσως, είναι να προσπαθήσει να μιλήσει για αυτό, βάζοντας στη σειρά λέξεις και φράσεις.

Τι μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για εσάς;

Έμπνευση είναι πάντοτε τα συναισθήματα στη ζωή. Τα θετικά, τα αρνητικά ακόμη και τα ουδέτερα. Ακόμη και οι αναμνήσεις όλες και τα βιώματα μας όλα είναι συναισθήματα. Ακόμη και οι σκέψεις και οι θέσεις μας για πολλά πράγματα και η τέχνη και η μουσική, ντυμένες με συναισθήματα είναι.

Υπήρξε κάποιο γεγονός στη ζωή σας που νιώσατε την ανάγκη να το μεταφέρετε στο χαρτί; 

Πολλά γεγονότα, πολλές φορές ίσως όχι αυτούσια αλλά με το χρώμα που κουβαλάνε πάνω τους με την αύρα τους. Το «Ταξίδι στον πράσινο ήλιο» είναι γεμάτο από τέτοια γεγονότα, έτσι όπως έγιναν ή περίπου έτσι ώστε να μπορούν να φορεθούν από τους ήρωες του βιβλίου και να τους ταιριάζει. Θα έλεγα ότι η αρχή του βιβλίου, το πρώτο κεφάλαιο είναι για εμένα μια εξομολόγηση είναι τόσο ζωντανό μέσα μου λες και συνέβη χτες το βράδυ.

Ποια τα συναισθήματά σας όταν βλέπετε αποτυπωμένες τη σκέψεις σας;

Το πρώτο συναίσθημα είναι η χαρά, γιατί η χαρά είναι το βασικό, γιατί από μόνη της πολλές φορές γίνεται αιτία για να πεις πράγματα. Σίγουρα η συγκίνηση και μαζί της φυσικά πλάι πλάι η ικανοποίηση που νιώθεις όταν αυτό που λες βγαίνει προς τα έξω.

Έχετε πρότυπα ως συγγραφέας ή ως στιχουργός; Στα γραπτά σας θα διαπιστώσει ο αναγνώστης επιρροές από άλλους αγαπημένους σας δημιουργούς;

Δεν μπορώ να πω ότι έχω κάποιο συγκεκριμένο πρότυπο τουλάχιστον στον τρόπο με τον οποίο αποτυπώνεται αυτό που έχω μέσα μου, σίγουρα όμως με έχουν επηρεάσει συγγραφείς και στιχουργοί – ποιητές. Θα έλεγα ότι οι στίχοι του Καββαδία και τα χρονογραφήματα του Ψαθά έχουν ιδιαίτερη θέση μέσα στο μυαλό και στην καρδιά μου.

Υπάρχει συνταγή για τη συγγραφή ενός καλού βιβλίου ή ενός καλού στιχουργήματος;

Μάλλον η μοναδική συνταγή για έναν καλό στίχο ή ένα καλό βιβλίο είναι η αυθεντικότητα, η αναλλοίωτη και αδιαμεσολάβητη σχέση αυτού που έχεις μέσα σου με αυτό που τελικά θα ειπωθεί. Κάπως έτσι φαντάζομαι πως είναι ο δρόμος που οδηγεί στην όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αποδοχή από τον κόσμο.

Ποια ιδιότητά σας σας χαρακτηρίζει περισσότερο; Του στιχουργού ή του συγγραφέα; Εσείς ποια προτιμάτε και γιατί;

 

 Και τις δύο τις αγαπώ το ίδιο και με κάνουν να νοιώθω εξίσου όμορφα γιατί μου έχουν δώσει τη δυνατότητα να εκφραστώ με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Σίγουρα με το «Ταξίδι στον πράσινο ήλιο» έγινε ένα μεγάλο βήμα παραπάνω στη συγγραφή και αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα. Θα ήθελα βέβαια να δοκιμαστεί στην πράξη και η προσπάθεια και η ενασχόληση μου με τον στίχο. Τότε πιθανόν να μπορώ να πω κατά προσέγγιση πάντα ποιο από τα δύο μου ταιριάζει περισσότερο.  

Πότε χαρακτηρίζεται ένα έργο καλό;

Πιστεύω ότι ένα έργο είναι καλό όταν διατηρεί τη δυνατότητα του να απευθύνεται και να αγγίζει όσο ποιο πολλούς ανθρώπους γίνεται. Όταν με ένα μαγικό ραβδί καταφέρνει να αγγίξει κάποιες από τις ποιο ευαίσθητες χορδές μας. Όταν διαβάζοντάς το ή ακούγοντάς το μπορεί να σε ταξιδέψει και να σε πάει εκεί που διαδραματίζονται αυτά που λέει.

Τον Απρίλιο του 2024, κυκλοφόρησε το πρώτο σας βιβλίο και συγκεκριμένα το μυθιστόρημά σας με τίτλο «Ταξίδι στον Πράσινο Ήλιο, Η πιο βλαχομπαρόκ χρεοκοπία που έγινε ποτέ» από τις εκδόσεις «Αρμός». Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο, ιδιαίτερο θα λέγαμε, τίτλο το βιβλίο σας; 

 

Είναι αυτό που λένε μου βγήκε αυθόρμητα, αβίαστα. Όταν ξεκίνησα αυτό το ταξίδι στις αναμνήσεις και τα βιώματα, στα παιδικά και τα εφηβικά χρόνια, σκέφτηκα ότι ο πράσινος ήλιος είναι η εικόνα που σηματοδότησε ολόκληρη αυτή την εποχή, είναι η εικόνα της, η περιγραφή της στον χωροχρόνο. Η πιο βλαχομπαρόκ χρεοκοπία αφορά κατά βάση ένα τμήμα αυτής της ιστορίας, το νεότερο και θεωρώ ότι το περιγράφει με γλαφυρό τρόπο. Μάλιστα αν το απομονώσουμε από τον υπόλοιπο τίτλο νομίζω ότι ανταποκρίνεται στο κλίμα και την τρέλα μιας εποχής που οδήγησε εκεί που οδήγησε τα πράγματα, όχι από μόνη της βέβαια.  

Ποιο το περιεχόμενο της ιστορίας που αφηγείστε με δυο λόγια;

Είναι η ζωή μας τα τελευταία σαράντα χρόνια με τα μεγάλα και σπουδαία γεγονότα ή και με τα μικρότερα ακόμη που τη σημάδεψαν, μέσα από τα μάτια και τη ζωή μιας μικροαστικής οικογένειας με επαρχιώτική καταγωγή, κάπου στα βάθη της πρωτεύουσας. Μέσα από τη δική της καθημερινότητα τα πάθη, τα λάθη, τις αγωνίες και τις ανάγκες της.

Τι σας ενέπνευσε για να προβείτε στη συγγραφή του πρώτου σας βιβλίου;

Αυτό που με ενέπνευσε ήταν η ανάγκη μου να εκφράσω και να εκφραστώ. Να πω αυτό που νοιώθω και που έζησα μια ολόκληρη εποχή και να τοποθετηθώ πάνω σε αυτό. Να βγάλω από μέσα μου με τρόπο δομημένο και με σειρά όλα αυτά που κατά καιρούς ήταν σκέψεις, αναμνήσεις ακόμη και κουβέντες με φίλους και παρέες.

Γιατί επιλέξατε να αφηγηθείτε την ιστορία σας με μια δόση χιούμορ;

Μου ταιριάζει περισσότερο η αφήγηση με χιούμορ, παρά με οποιονδήποτε άλλο τρόπο. Θεωρώ ότι ο σαρκασμός και ο αυτοσαρκασμός δίνει μια άλλη οπτική στα πράγματα. Το κυριότερο όμως είναι ότι αυτό είναι το ύφος μου, είναι αυτό που μου βγαίνει αυθόρμητα όταν γράφω και περιγράφω κάτι. Είναι μάλλον ο τρόπος που βλέπω και αντιμετωπίζω τα πράγματα.

Περνάτε μηνύματα μέσω από το βιβλίο σας;

Νομίζω ότι είναι πολύ μεγάλη κουβέντα το να μπορεί κανείς να πει ότι περνά μηνύματα, να διαθέτει δηλαδή αυτή τη δυνατότητα. Πιστεύω όμως ότι λέω πράγματα που αγγίζουν τους αποδέκτες, τώρα αν αυτά μπορεί να είναι μηνύματα, ίσως, δεν ξέρω.

Το βιβλίο σας απευθύνεται αποκλειστικά σε ενήλικες ή μπορεί να αποτελέσει ανάγνωσμα και για το εφηβικό κοινό;

Το βιβλίο απευθύνεται σε όλους και είναι γραμμένο με έναν τρόπο άμεσο, σχεδόν προφορικό, καθημερινό λόγο που είναι απλός και κατανοητός από τη φύση του. Μπορεί λοιπόν να το διαβάσει εύκολα ένας έφηβος και ίσως μέσα από αυτό να γνωρίσει με διαφορετικό τρόπο μια σειρά από γεγονότα και καταστάσεις που δεν του είναι οικεία, που δεν τα έχει ζήσει. Αρκεί να μπει στον πειρασμό και να το ξεφυλλίσει.

Μιλήστε μας για το εκδοτικό σας σπίτι. Είστε ευχαριστημένος από τη μέχρι τώρα συνεργασία σας με τις εκδόσεις «Αρμός»;

Είναι πάρα πολύ ευχαριστημένος από τις εκδόσεις «Αρμός» και από τη συνεργασία μας. Με εμπιστεύθηκαν μου έδωσαν αυτή τη τεράστια δυνατότητα να εκφραστώ προς τα έξω και με στήριξαν με τον καλύτερο τρόπο σε κάθε βήμα μέχρι τώρα. Και για το επόμενο ταξίδι μου πάλι τις εκδόσεις «Αρμός» θα ήθελα να είναι κοντά μου.

Επόμενα συγγραφικά σχέδια κάνετε ή είναι πολύ νωρίς ακόμα;

Από σχέδια άλλο τίποτα! Γράφω με την πρώτη ευκαιρία σε κάθε στιγμή που μου δίνεται η δυνατότητα από τις πιεστικές συνθήκες της καθημερινότητας και έχω στο νου μου πολλά πράγματα. Αυτή τη περίοδο ολοκληρώνω κάποιες δουλειές μου πάνω στο στίχο που θα ήθελα πολύ να τις δω να προχωράνε και αυτές ή μάλλον για την ακρίβεια να τις ακούσω μελοποιημένες και ταυτόχρονα είμαι στην αρχή, στο πρώτο κεφάλαιο του επόμενου βιβλίου μου.

Μια ευχή σας για το μέλλον;

Να είμαστε καλά να μπορούμε να μιλάμε με τη φωνή και με την πένα και να μπορούμε να ακουγόμαστε και να εκφραζόμαστε!

Πριν κλείσουμε τη συζήτηση θα ήθελα να μας παραθέσετε ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο σας.

«Πριν ακόμη προλάβει να στεγνώσει η λάσπη και τα τσιμέντα το ποτίσανε με κρασί και με χορούς και τραγούδια. Είναι αυτή η ειδική θυσία που πρέπει οπωσδήποτε να γίνει για να ξορκιστεί το κακό και να φύγει μακριά. Συνήθεια πανάρχαια.

Με μια σκουριασμένη ψησταριά και πέντε μπριζόλες, μια νταμιτζάνα κρασί και πλαστικά ποτήρια, στήθηκε το πρώτο γλέντι, δίπλα στον ασβέστη και τις σκαλωσιές. Εκεί, πάνω σε δυο μαδέρια οικοδομής στο χώμα, για τα καλορίζικα με τραγούδια της τάβλας, αλλά με τόσο μεγάλα χαμόγελα που δεν υπάρχουν ούτε στις καλύτερες διαφημίσεις οδοντόκρεμας στην τηλεόραση.»

 
Κύριε Αρβανίτη, σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη συζήτηση και σας εύχομαι κάθε επιτυχία στο συγγραφικό σας έργο.

Βιογραφικό:

Ο Γιώργος Αρβανίτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1974 και μεγάλωσε στον Κορυδαλλό, κουβαλώντας μέσα του όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά της λαϊκής συνοικίας και των ανθρώπων της. Τελείωσε το Ενιαίο Πολυκλαδικό Λύκειο Κορυδαλλού και στη συνέχεια σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Είναι παντρεμένος με τη Μάρθα Γραμματικοπούλου και έχουν δύο γιους, τον Κωνσταντίνο και τον Διονύση. Τα τελευταία 25 χρόνια εργάζεται ως δημόσιος υπάλληλος και έχει αναπτύξει συνδικαλιστική δράση, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε και με την Τοπική Αυτοδιοίκηση καταθέτοντας την προσπάθεια του για την επίλυση των προβλημάτων της πόλης και της γειτονιάς. Είναι στιχουργός και η σχέση του με τη συγγραφική δραστηριότητα μέχρι τώρα ήταν προσανατολισμένη στο τραγούδι και τον στοίχο. Το «Ταξίδι στον πράσινο ήλιο» είναι η πρώτη του συγγραφική προσπάθεια στο χώρο του πεζογραφήματος.