Χριστίνα Στεφανίδου: ΜΗΤ(Ε)ΡΑ. Μικρά διηγήματα

ISBN: 9789606157011

Συγγραφέας: Χριστίνα Στεφανίδου

Εκδόσεις: Αρμός

Σελίδες: 72

Ημ.Κυκλοφορίας:24-05-2024

ΜΗΤ(Ε)ΡΑ. Μικρά διηγήματα « Από εκεί που περνούσαμε, τα βουνά ρουφούσαν σύννεφα. Τα χώματα εύφορα, αλεσμένα, αλλού βροχή, κάπου καπνοί, μπάλες στάχυα, βαμβάκια, πολύ κρύο, πετριχώρ· Κυριακή. Πιο μακριά, στον ορίζοντα, τα σύννεφα απλώνονται, τεντώνονται να πιάσουν τα βουνά, ξεχύνονται πάνω τους, χαϊδεύονται σαν εραστές. Εδώ δεν βρέχει. Από τη θέση του συνοδηγού, τα βλέπω όλα σε υψηλή ανάλυση· Βοριάς. Τα βουνά μένουν βουβά. Με τον τρόπο τους τραβούν τα σύννεφα κοντά κι εκείνα ξαλαφρώνουν πάνω τους. “Ένα μόνο δεν σωπαίνει…”»

Βιογραφικό:

Η Χριστίνα Στεφανίδου γεννήθηκε το 1980 και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε διαφήμιση, δημοσιογραφία και ψηφιακή επικοινωνία, αλλά πάντα έγραφε λογοτεχνία, κρυφά. Πλέον κατοικεί κοντά στη φύση και τη θάλασσα. Γράφει μικρά διηγήματα, ζωντανά, λυρικά, αληθινά ή ψεύτικα, συμπυκνωμένα. Ζωές θνητές, στριμωγμένες σε λέξεις. Το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «33» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αρμός. Το «ΜΗΤ(Ε)ΡΑ» είναι μια συνομιλία με την αρχή, τη μητέρα-μήτρα, την αγάπη, την ενηλικίωση και τη ματαίωση.Ο ΓΙΟΣ

Θα ’θελε εννιακόσιους εξήντα μήνες να τον κουβαλά στην κοιλιά της. Το προσδόκιμο: ογδόντα χρόνια. Να τον φυλάει, μην πάθει κάτι. Να μην του τύχει η ζωή κι αυτά που εκείνη φέρνει. Να μείνει γερός, στα τρυφερά σκοτάδια, μέσα της. Κι ας μη δει ωκεανό, παρά μόνον τα νερά του. Κι ας είναι το φως που θα δει, αυτό το δικό του κι όχι του ήλιου ν’ ανατέλλει. Να μείνει κρυφός από τη ζωή κι αυτά που εκείνη λέει δώρα. Γιατί μαζί με τα όμορφα, πολλά δεινά θα φέρει. Και ποια μάνα αντέχει να φανερώσει στη ζωή κι αυτά που εκείνη φέρνει, τον γιο της τον μονάκριβο, το μόνο της που έχει; Θα ’θελε εννιακόσιους εξήντα μήνες, μέσα της να τον έχει. Ήσυχη να μείνει, τίποτα να μην της πάθει. Και όχι, θάρρητα και τόλμες εκείνη δεν θέλει. Λιπόψυχη ας μείνει και κρυμμένη. Να του στερήσει τα κακά – και τα καλά μαζί αφού πρέπει. Και να τον γεννούσε, πάλι αυτά θα ζούσε: από τύχη ζωντανός, με αυτά που εκείνη φέρνει.