Κωνσταντίνα Βαρβαρήγου: "Οποιαδήποτε μορφή τέχνης αν την επικοινωνήσουμε σωστά μπορεί να ευαισθητοποιήσει το κοινό"

Σήμερα οι Τέχνες φιλοξενούν την ηθοποιό Κωνσταντίνα Βαρβαρήγου για να μας μιλήσει για την παράσταση «Ακανθώδης» (σε κείμενο και σκηνοθεσία Ζαχαρούλας Χρόνη), στην οποία πρωταγωνιστεί και που παρουσιάζεται για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στο Θέατρο Αθηναϊκή Σκηνή Κάλβου-Καλαμπόκη.

Συνέντευξη στη Στέλλα Πετρίδου

Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίσατε στην ερμηνεία του ρόλου της Δήμητρας, ειδικά δεδομένου του ευαίσθητου κοινωνικού ζητήματος της γυναικοκτονίας;

Η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν ίσως το να αποδώσω την αμφιβολία που νιώθει η Δήμητρα κατά την διάρκεια όλων των γεγονότων.  Μέχρι να αποκαλύψει τον δολοφόνο, η Δήμητρα εκτός από το ξαφνικό πένθος που έχει, καλείται να αντιμετωπίσει και την αμφιβολία. Ερωτήματα όπως, το πόσο καλά ήξερε την αδερφή της και τον σύζυγό της τελικά, πόση πίστη να έχει στο ένστικτό της – που της φωνάζει πως η αδερφή της δεν θα αυτοκτονούσε-, πόσο μπορεί να κρατήσει την λογική της σε έναν κόσμο που καταρρέει και θολώνει. Το να επικοινωνήσω όλη αυτή την αγωνία ίσως ήταν και η μεγαλύτερη πρόκληση του ρόλου. 

Πώς προσεγγίσατε τη συναισθηματική ένταση του χαρακτήρα σας; Υπήρξαν στιγμές που χρειάστηκε να κάνετε μια προσωπική σύνδεση με την ιστορία;

Όχι, προσωπική σύνδεση με την ιστορία δεν θα μπορούσα να κάνω. Όπως ισχύει για κάθε ρόλο, έτσι και για την Δήμητρα, προσπάθησα να βρω κοινά στοιχεία. Βέβαια ο ρόλος είναι μία κατάθεση ψυχής, μια κραυγή και ένα κατηγορώ. Από την πρώτη ανάγνωση με συνεπήρε η δύναμη αυτής της γυναίκας και θαύμασα την ανιδιοτελή αγάπη που έχει στην μικρή της αδερφή. Η Δήμητρα μιλάει στην καρδιά κάθε γυναίκας, έτσι άγγιξε και την δική μου. 

Σε ποιο βαθμό πιστεύετε ότι το έργο μπορεί να προκαλέσει κοινωνική αλλαγή ή τουλάχιστον να ευαισθητοποιήσει το κοινό σε θέματα γυναικοκτονίας και δικαιοσύνης;

Οποιαδήποτε μορφή τέχνης αν την επικοινωνήσουμε σωστά μπορεί να ευαισθητοποιήσει το κοινό. Ένα έργο δυστυχώς τόσο επίκαιρο που μιλάει για την διαστροφική δύναμη, για την ανισότητα, για την παράφορη ζήλια, για την ανθρώπινη φύση στα χειρότερά της, είναι καθηλωτικό. Το κοινό σίγουρα ευαισθητοποιείται και προβληματίζεται. Σαφώς και ένα θεατρικό έργο από μόνο του δεν μπορεί να αλλάξει την σύσταση της κοινωνίας μας. Είμαστε όμως εδώ για να τσιγκλήσουμε, να φωνάξουμε την ασχήμια και να ακουστούμε όσο πιο πολύ μπορούμε.