Δημήτρης Κολοτούρος: "Τα επόμενα χρόνια θα είναι δύσκολα και για το θέατρο και για το κουκλοθέατρο"


Σήμερα οι Τέχνες φιλοξενούν τον ηθοποιό Δημήτρη Κολοτούρο. Αφορμή η παιδική παράσταση "Το κανόνι της Ειρήνης" στην οποία πρωταγωνιστεί και που συνεχίζει τις παραστάσεις τις στο θέατρο Αλκμήνη.

Συνέντευξη στη Στέλλα Πετρίδου


Μεγαλώσατε στην Αθήνα και ξεκινήσατε να χρησιμοποιείτε θεατρικές τεχνικές από μικρή ηλικία. Θυμάστε κάποιο περιστατικό που σας έκανε να συνειδητοποιήσετε τη δύναμη του θεάτρου;

Σαν παιδί στη Νέα Μάκρη όπου παραθερίζαμε τα καλοκαίρια με την οικογένειά μου, μέναμε σε μια μονοκατοικία και είχαμε μία παρέα στη γειτονιά με την οποία μεταξύ άλλων πραγματοποιούσαμε και αυτοσχέδιες θεατρικές παραστάσεις. Με εισιτήριο κάτι κέρματα και (αναγκασμένους να έρθουν) θεατές τους γονείς όλων μας. Ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα να κερδίζω τον σεβασμό των μεγάλων για κάτι που έκανα και ίσως αυτό ήταν που με έκανε να αγαπήσω το θέατρο.

Τι σας τράβηξε στο θέατρο όταν συμμετείχατε σε ερασιτεχνικές ομάδες;

Αυτό που με έλκυε αρχικά και συνεχίζει να με ελκύει στο θέατρο είναι ο φόβος της προβολής και της παρουσίας στη σκηνή την ώρα που σε παρακολουθεί το κοινό. Περιμένεις ότι με τα χρόνια και την εμπειρία αυτό θα φθίνει, όμως τελικά είναι πάντα εκεί να σε προκαλεί και να σε πεισμώνει για να τον νικήσεις. Επίσης, πολύ σημαντικός ήταν και ο πρώτος μου δάσκαλος - ο Άκης - σε μια ομάδα στο Παλαιό Φάληρο. Χωρίς αυτόν, δε νομίζω να είχα αγαπήσει τόσο το θέατρο.

Τι διαφορές έχει το κοινό των Αθηνών με της Κρήτης;

Χωρίς να θέλω να φανώ «πρωτευουσιάνος», το κοινό της Αθήνας σε γενικές γραμμές σέβεται περισσότερο τους ηθοποιούς όταν βρίσκονται στη σκηνή. Στην Κρήτη είναι πιο συχνό το φαινόμενο να παίζουν οι θεατές με το κινητό τους την ώρα της παράστασης, να μιλάνε ή ακόμα και να τρώνε. Δεν συνειδητοποιούν πως έτσι υπονομεύουν την ίδια την παράσταση που παρακολουθούν.

Τι θα θέλατε να πετύχετε μέσω του κουκλοθέατρου τα επόμενα χρόνια;

Τα επόμενα χρόνια θα είναι δύσκολα και για το θέατρο και για το κουκλοθέατρο. Οι νέες γενιές μεγαλώνουν μπροστά από μία οθόνη, οπότε με την έλευση και της εικονικής πραγματικότητας τα παραδοσιακά θεάματα θα είναι ολοένα και λιγότερο ελκυστικά για τους νέους. Πρέπει να βρούμε καινούργιες τεχνικές και μέσα για να τους κερδίσουμε. Ο βαθμός δυσκολίας θα είναι αυξημένος, αλλά αυτό θα είναι και το μεγάλο στοίχημα.

Ασχοληθήκατε ενεργά με το forum theater. Τι σας τράβηξε σε αυτή τη μορφή θεάτρου και ποια είναι τα σημαντικότερα μαθήματα που πήρατε από τη συμμετοχή σας;

Το κοινωνικό θέατρο είναι μία ενωτική προσπάθεια ηθοποιού και κοινού: Οι θεατές συμμετέχουν ενεργά στην παράσταση και ο ηθοποιός πρέπει να είναι σε θέση να αυτοσχεδιάσει άμεσα ώστε να πετύχει το στόχο του. Ο οποίος δεν είναι άλλος από την ευαισθητοποίηση και κινητοποίηση του κόσμου για κάποιο θέμα το οποίο τον απασχολεί. Είναι τρομερή η αίσθηση να νιώθεις πως αυτό που έκανες είχε άμεσο αντίκτυπο στο κοινό.


Πιστεύετε ότι το forum theater μπορεί να έχει εφαρμογή στο παιδικό ή κουκλοθέατρο;

Ασφαλώς και θα μπορούσε, αλλά νομίζω πως δεν θα μπορούσαν να συμμετάσχουν παιδάκια πολύ μικρών ηλικιών γιατί δεν θα μπορούσαν να αντιληφθούν τι πρέπει να κάνουν. Πιθανώς θα μπορούσε να έχει εφαρμογή σε παιδιά 10-11 ετών και πάνω. Επίσης, αν μιλάμε για κουκλοθέατρο θα έπρεπε να σκεφτούμε και την ασφάλεια των κουκλών, γιατί μία κούκλα παίρνει πολύ χρόνο να κατασκευαστεί και αν καταστραφεί για κάποιο λόγο, τα χρονικά περιθώρια για την αντικατάστασή της είναι στενά.

Από το 2011 είστε μόνιμος κάτοικος Κρήτης. Πώς σας υποδέχθηκε το θεατρικό κοινό του νησιού;

Πολύ θερμά κι ας είμαι «ξενομπάτης». Γενικά οι Κρητικοί είναι ζεστοί άνθρωποι, αρκεί να μην τους δώσεις κάποια αιτία για σε αντιπαθήσουν. Αν συμβεί αυτό, καλύτερα να τα μαζέψεις και να φύγεις!

Συμμετείχατε σε πολλές θεατρικές ομάδες στην Κρήτη. Ποια ήταν η πιο ξεχωριστή εμπειρία σας μέχρι τώρα;

Νιώθω ότι αν επιλέξω μία, θα αδικήσω τις υπόλοιπες. Ίσως ο πρώτος μου ποτέ πρωταγωνιστικός ρόλος ως Δον Κιχώτης σε παιδική παράσταση να είναι ο αγαπημένος μου όμως. Είναι και από τις λίγες φορές που έχω υποδυθεί κάποιον «καλό», συνήθως μου έδιναν να παίζω τους «κακούς».


Τι ήταν αυτό που σας έφερε στο κουκλοθέατρο το 2016 και τι σας κράτησε σε αυτό μέχρι σήμερα;

Ο Γιώργος και η Ειρήνη από το κουκλοθέατρο Κρήτης με έφεραν στο χώρο αυτό και αυτοί είναι που με κράτησαν κιόλας. Εξαιρετικοί άνθρωποι και συνεργάτες. Αγάπησα το κουκλοθέατρο μέσα από τα μάτια τους.

Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις στο να "ζωντανεύετε" μια κούκλα στη σκηνή;

Νομίζω το βασικό είναι πως πρέπει να ξεχάσεις ότι είσαι ηθοποιός και να επικεντρωθείς στο ότι αυτόν το ρόλο τον έχει πλέον η κούκλα σου. Πολλές φορές στο ξεκίνημά μου ως κουκλοπαίκτης, κουνούσα το δικό μου κεφάλι και έκανα γκριμάτσες ενώ έπαιζα, ξεχνώντας ότι δε με βλέπει κανείς και όλοι κοιτούν την κούκλα. Πρέπει λοιπόν αυτά που θα έκανες εσύ στη σκηνή, να καταφέρεις να τα κάνει η κούκλα σου.

Ποια είναι η αγαπημένη σας παράσταση ή κούκλα που έχετε εμψυχώσει και γιατί;

Ξανά για συναισθηματικούς λόγους, θα ανατρέξω στην πρώτη μου παράσταση στο κουκλοθέατρο και τον Πινόκιο. Ήταν δύσκολη κούκλα, ψηλή και δυσκίνητη, αλλά τόσο συμπαθητική! Οι πρώτες αγάπες δεν ξεχνιούνται.

Πώς είναι η συνεργασία σας με το Κουκλοθέατρο Κρήτης και τι σας έχει διδάξει αυτή η εμπειρία;

Δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη, όπως ανέφερα και παραπάνω. Όλο το κλίμα είναι υπέροχο, υπάρχει μία πολύ καλή ισορροπία μεταξύ εργοδοσίας και ανθρωπιάς. Η διδαχή που βγαίνει από αυτό είναι πως μπορεί να υπάρξει ένα πολύ καλό περιβάλλον εργασίας σε αυτό το χώρο, όσο κι αν αυτό δεν είναι συχνό.

Ποιο θεωρείτε το πιο δυνατό στοιχείο που φέρνετε στη δουλειά σας ως εμψυχωτής;

Αυτό θα έπρεπε να το απαντήσει άλλος για μένα. Νομίζω πάντως πως είμαι συνεπής και προσπαθώ να διορθώνω τα λάθη μου. Τα οποία πάντως δεν αποφεύγω παρά τα αρκετά χρόνια εμπειρίας.


Πώς νιώθετε όταν βλέπετε τα παιδιά να αντιδρούν στις παραστάσεις σας;

Στο κουκλοθέατρο και γενικότερα στις παιδικές παραστάσεις, οι αντιδράσεις των παιδιών είναι το πιο σημαντικό στοιχείο. Από αυτές καταλαβαίνεις αν είναι καλή η παράσταση, αν τους έχεις αγγίξει, αν σε παρακολουθούν ή αν έχουν βαρεθεί. Όταν τα ακούς να αντιδρούν σε κάτι που λες, ξέρεις ότι τους έχεις κερδίσει και φυσικά αυτό σε κάνει να νιώθεις καταπληκτικά.

Αν μπορούσατε να δώσετε μια συμβουλή σε κάποιον που θέλει να ασχοληθεί με το κουκλοθέατρο, ποια θα ήταν αυτή;

Θα ακουστεί κλισέ, αλλά υπομονή και επιμονή. Το κουκλοθέατρο έχει αρκετές ομοιότητες αλλά και αρκετές διαφορές από το θέατρο. Κάποιος που ξεκινάει τώρα, πρέπει να μάθει από τους παλιότερους.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια στο χώρο του κουκλοθέατρου;

Δεν έχω κάποια σχέδια, θα δείξει τι θα φέρει ο χρόνος.

Σκέφτεστε να ενσωματώσετε νέες θεατρικές τεχνικές στις παραστάσεις σας;

Δεν εξαρτάται από εμένα αποκλειστικά, αλλά πιστεύω πως οι νέες τεχνικές είναι απαραίτητες. Ο κόσμος μας αλλάζει και τα θεάματα είναι υποχρεωμένα να ακολουθήσουν. Ότι δεν αλλάζει, πεθαίνει.

Που σας βρίσκουμε στα social;

Dimitris Kolotouros στο facebook. Παλιός, παραδοσιακός. Με τα υπόλοιπα δεν ασχολούμαι.

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια