Σήμερα οι Τέχνες φιλοξενούν την ηθοποιό, συγγραφέα και δημοσιογράφο Έφη Χατζούλη για να μας μιλήσει για την παράσταση στην οποία θα συμπρωταγωνιστήσει προσεχώς μαζί με άλλους εξαίρετους ηθοποιούς και συγκεκριμένα το «ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΜΕ ΘΕΣ», ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά έργα του Λουίτζι Πιραντέλλο, σε μετάφραση – διασκευή Γιώργου Δανεσή και σκηνοθεσία Μαίρης Βιδάλη. Η παράσταση ανοίγει αυλαία το Σάββατο 1η Μαρτίου και θα παρουσιάζεται στο κοινό κάθε Σάββατο (ώρα 21:00) και Κυριακή (ώρα 19:00), και στους συλλόγους κάθε Παρασκευή (ώρα 21:00) στο ΔΙΑΧΡΟΝΟ ΘΕΑΤΡΟ Μαίρης Βιδάλη.
Συνέντευξη στη Στέλλα Πετρίδου
Μπορεί η τέχνη του θεάματος να κάνει τον κόσμο μας καλύτερο;
Ο σπουδαίος Άγγλος δραματουργός Σαίξπηρ είχε πει: «Ο σκοπός της Τέχνης είναι να δώσει σχήμα στη ζωή μας» για να έρθει ο ξεχωριστός ζωγράφος Πάμπλο Πικάσο να προσθέσει: «Η τέχνη ξεπλένει από την ψυχή μας τη σκόνη της καθημερινότητας». Με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη η ρήση του Γερμανού φιλόσοφου Νίτσε που είχε πει ότι «Η αλήθεια είναι άσχημη. Κι έχουμε την τέχνη για να μην μας σκοτώσει η αλήθεια». Πολλά μπορούμε να πούμε για τις ευεργετικές επιρροές της Τέχνης και για το πόσο μας βοηθά να γίνει καλύτεροι άνθρωποι. Αν το θέλουμε φυσικά. Η Τέχνη και ιδιαίτερα η Τέχνη του θεάματος που διαθέτει τη δύναμη της εικόνας κατά τη δική μου άποψη, μας δίνει ερεθίσματα να προβληματιστούμε, να διορθωθούμε να πάμε ένα βήμα πιο πέρα τον εαυτό μας και την προσωπικότητά μας, αν φυσικά το θέλουμε οι ίδιοι. Η ζωή είναι ένας διαρκής αγώνας κατάκτησης εμπειριών, ιδεών και πανανθρώπινων ιδανικών που οφείλουμε να προασπίσουμε με κάθε τόπο. Εξάλλου η Τέχνη μας δίνει πνοή με τα συναισθήματά της και μας κρατά ζωντανούς. Ο ποιητής Νίκος Εγγονόπουλος έλεγε: «Η ζωή, ο θάνατος και ανάμεσά τους η Τέχνη».
Πότε καταλάβατε ότι επαγγελματικά θέλετε να ασχοληθείτε με την υποκριτική; Ποιο ήταν το έναυσμα;
Από μικρό παιδί! Το έναυσμα ήταν για μένα οι ελληνικές ταινίες που παρακολουθούσα στην τηλεόραση. Λάτρευα και λατρεύω τον ελληνικό κινηματογράφο χωρίς βέβαια να μένω μόνο εκεί. Δυστυχώς όμως δεν έκανα πραγματικότητα το όνειρό μου από μικρή όπως θα επιθυμούσα γιατί οι γονείς μου προερχόμενοι από περιβάλλον της επαρχίας είχαν αρνητική εικόνα για το επάγγελμα του ηθοποιού και ούσα μοναχοπαίδι δεν ήθελα να συγκρουστώ μαζί τους. Ήθελαν να σπουδάσω και όχι να ασχοληθώ με την υποκριτική που δεν θα μου έδινε οικονομική σταθερότητα. Εγώ όμως κατάφερα να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα και είμαι πολύ περήφανη για αυτό.
Θυμάστε ποιο ήταν το πρώτο θεατρικό έργο που παρακολουθήσατε στη ζωή σας;
Θυμάμαι δύο θεατρικές παραστάσεις με πρωταγωνίστρια την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Το 1979 «ΤΟ ΚΑΜΠΑΡΕ» του Τζ. Μάστεροφ με τον Δάνη Κατρανίδη, τον Γιώργο Μιχαλακόπουλο και τη Δέσπω Διαμαντίδου και ιδιαίτερα το 1982 την «ΕΒΙΤΑ» του Τ. Ράις και Άν. Λ. Γουέμπερ στο Θέατρο Αλίκη γιατί πραγματικά η τελευταία ήταν μια εντυπωσιακή παράσταση με τεράστια συρροή θεατών στο θέατρο. Στην τελευταία έπαιζε και ο Βλάσης Μπονάτσος τον Τσε και ο Δημήτρης Μαλαβέτας τον Περόν.
Ποιο έργο θεατρικού συγγραφέα αγαπάτε περισσότερο και γιατί;
Λατρεύω τρεις θεατρικούς συγγραφείς χωρίς όμως να απορρίπτω τους άλλους. Τον Ουίλλιαμ Σαίξπηρ για το ελεύθερο, αθώο και ονειρικό του πνεύμα αλλά και για τη βαθιά κατανόηση της ανθρώπινης φύσης, τον Τενεσί Ουίλιαμς γιατί εκείνο που τον σπρώχνει να δημιουργήσει θεατρικούς χαρακτήρες είναι ο έρωτας και τον Όγκουστ Στρίντμπεργκ για την τολμηρότητα της γραφής του και για τον αγώνα του υπέρ των καταπιεσμένων. Ξεχωρίζω το έργο του τελευταίου «Η πιο δυνατή» γιατί φέρνει σε αντιπαράθεση τον ψυχισμό δύο γυναικών της συζύγου και ερωμένης, τις δύο όψεις του νομίσματος όπου εκεί ξετυλίγονται τα συναισθήματα της καθεμιάς με αληθινό και πηγαίο τρόπο. Ένα επίκαιρο θέμα που πάντα έχει ενδιαφέρον αφού ο απόλυτος έρωτας δεν υπάρχει. Με το πέρασμα του χρόνου οι ερωτικές σχέσεις αλλάζουν, μεταλλάσσονται, όπως γενικά όλες οι ανθρώπινες σχέσεις.
Σε ποιο θεατρικό έργο θα θέλατε οπωσδήποτε να συμμετέχετε στο μέλλον ως ηθοποιός.
Σε ένα καλογραμμένο έργο (κλασικό ή νεοελληνικό) που θα με εκφράζει ο ρόλος που θα υποδυθώ. Δεν υπάρχει για μένα η λέξη «οπωσδήποτε» στη ζωή μου. Η ζωή μας κυλά και εμείς έχουμε ή δεν έχουμε κάποιες φορές δυνατότητα επιλογής. Αλλού θέλουμε να πάμε κάποιες φορές και η ζωή μας αλλά και η τυφλή θεά Τύχη αλλού μας πάει. Αυτό που θα ήθελα είναι να παίζω σε ποιοτικά κωμικά ή δραματικά έργα που θα έχουν να δώσουν ένα ή περισσότερα μηνύματα στο κοινό. Γιατί θέατρο παίζουμε για τους ανθρώπους εκείνους που μας επέλεξαν να έρθουν να μας δουν και δεν πρέπει να τους απογοητεύουμε. Δεν παίζουμε για εμάς και για την προβολή μας. Και σίγουρα το κοινό είναι αλάνθαστος κριτής. Και πάνω από όλα θα ήθελα να έχω καλούς συνεργάτες που να τους σέβομαι και να με σέβονται. Να περνάμε όμορφα και με το χαμόγελο στα χείλη.
Κωμωδία ή δράμα; Ποια η προτίμησή σας;
Τόσο η κωμωδία όσο και το δράμα έχουν τις ενδιαφέρουσες πλευρές τους που με συγκινούν και αποτελούν πρόκληση για εμένα. Ο καλός ηθοποιός οφείλει και πρέπει να υπηρετεί με τον καλύτερο τρόπο και τα δύο αυτά είδη θεάτρου. Δεν επιλέγω έναν ρόλο με γνώμονα την κωμικότητα ή τη δραματικότητά του αλλά με το πόσο καλός είναι και ποιες δυνατότητες μου δίνει να ξεδιπλώσω πάνω στη σκηνή την υποκριτική μου. Πολλοί θεωρούν ότι είμαι κωμική ηθοποιός εγώ όμως μέσα από τους ρόλους μου έχω αποδείξει ότι υπηρέτησα με σοβαρότητα και το δράμα. Ειδικά με τον τελευταίο μονόλογό μου τη «Φρέγια» αλλά και με τη Λουκρητία του Σαίξπηρ. Όσοι παρακολούθησαν αυτές τις δύο παραστάσεις είδαν και την άλλη πλευρά της Έφης την δραματική και βαθιά ψαγμένη. Προτιμώ λοιπόν να παίζω σε καλογραμμένα κλασικά έργα ή έργα νεοελλήνων συγγραφέων ανεξάρτητα αν είναι δράματα ή κωμωδίες.
Πού σας βρίσκουμε αυτή την περίοδο;
Από 1η Μαρτίου 2025 έως και την Κυριακή των Βαΐων θα παίζουμε Πιραντέλλο στο θέατρο «Διάχρονο», της εκλεκτής ηθοποιού και φίλης της κ. Μαίρης Βιδάλη. Πυθέου 52 στο Νέο Κόσμο. Δύο έργα του Λουίτζι Πιραντέλλο σε μια θεατρική παράσταση. Αποτελεί πρόκληση αυτή η παράσταση γιατί εκτός που είναι πολύ προσεγμένη και με επίλεκτους ηθοποιούς και σκηνοθεσία εξαιρετική οι θεατές με ένα εισιτήριο θα παρακολουθήσουν δύο έργα: «Έτσι όπως με θες» που σκηνοθετεί η κ. Μαίρη Βιδάλη και «Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα» που σκηνοθετεί ο κ. Μπάμπης Χατζηδάκης. Η μετάφραση – διασκευή είναι του Γιώργου Δανεσή, η σκηνοθεσία της Μαίρης Βιδάλη, ημουσική Θάνου Γεωργουλά, τα σκηνικά της Ιωάννας Κατσιαβού. Πρωταγωνιστούν η Μαίρη Βιδάλη, ο Βύρων Κολάσης, ο Μπάμπης Χατζηδάκης και η Ελένη Ροδά. Συμπρωταγωνιστούν αλφαβητικά: Σωτήρης Αντωνίου, Κώστας Ζέκος, Φιλίτσα Καλογεράκου, Τάσος Μπλάτζιος, Αιμιλία Σπαχάι και Έφη Χαντζούλη.
Μιλήστε μας για τον ρόλο σας στην παράσταση.
Υποδύομαι την Ινές Μάσπερι την αδερφή της πρωταγωνίστριας της Λουτσία (της Άγνωστης) που υποδύεται η κ. Μαίρη Βιδάλη. Ο άντρας μου είναι επιφανής δικηγόρος. Είμαι μια γυναίκα που αγαπά τη ζωή αλλά και το χρήμα. Τα υπόλοιπα επί σκηνής!
Ποιο από τα θέλω ή τα όνειρά σας μένει να πραγματοποιήσετε στον χώρο της τέχνης;
Έχω παίξει σε αρκετές θεατρικές παραστάσεις και είμαι πολύ ευχαριστημένη γι΄ αυτό. Εκείνο που θα ήθελα πολύ τώρα είναι να παίξω έναν ωραίο, ώριμο ρόλο στην τηλεόραση. Ευχαρίστως θα έλεγα ναι σε μια τηλεοπτική πρόταση, γιατί αν και μου είχαν γίνει προτάσεις έως τώρα έχω παίξει ελάχιστα στη μικρή οθόνη. Ήθελα να αποδείξω στον εαυτό μου πως «τα λέω» πρώτα πάνω στη σκηνή και μετά να προχωρήσω σε τηλεοπτικές δουλειές. Πιστεύω πως «το σανίδι» καταξιώνει τον ηθοποιό, γιατί η ζωντανή παρουσία και ο λόγος του κατεβαίνει κάτω στο κοινό που τον επευφημεί ή όχι. Μακάρι να γίνει το όνειρό μου αυτό πραγματικότητα!
Εκτός από το θέατρο ασχολείστε και με την συγγραφή βιβλίων. Μιλήστε μας και γι' αυτή την ενασχόλησή σας.
Εκτός από την υποκριτική μεγάλη μου αγάπη αποτελεί και η ποίηση. Μου αρέσει να εκφράζω τα συναισθήματά μου με συμβολικό τρόπο πάνω στο χαρτί. Είναι μαγεία να μπορείς να γράφεις και να εξωτερικεύεις ό,τι συμβαίνει στον ψυχικό σου κόσμο κάθε στιγμή αλλά και ό,τι παρατηρείς και σου κεντρίζει την προσοχή από τον εξωτερικό κόσμο που κινούμαστε και ζούμε. Έχω εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές (Γλυκόπικρες νότες και Ταξίδι συναισθημάτων)
και τώρα μέσα στο 2025 θα εκδώσω την τρίτη. Επίσης έχω εκδώσει δύο παιδικά βιβλία (Τα μαθήματα στο δάσος και Το Καραμελένιο νησί).
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Αν κάνεις σχέδια ο Θεός γελά. Δεν έχω λοιπόν σχέδια για το μέλλον. Ή δε θέλω να τα αναφέρω αυτή τη στιγμή. Με νοιάζει να υπηρετήσω σωστά τώρα το ρόλο μου στην παράσταση αυτή που συμμετέχω και μετά βλέπουμε.
0 Σχόλια