Βιβλιοκριτική: "Immortālis Atheus/Αθάνατος Άθεος" του Αλέξανδρου Καψοκόλη

Συγγραφέας: Αλέξανδρος Καψοκόλης

Χρονολογία έκδοσης: Νοέμβριος 2024
Είδος: Μυθιστόρημα
ISBN: 978-618-231-144-8
Σελίδες: 200
Εκδόσεις: Βακχικόν
Εικονογράφηση έκδοσης: Αθηνά Ντόλκου

Μπορεί ένα πολεμικό μυθιστόρημα να συνδυάσει αρμονικά σκηνές που παρουσιάζουν από τη μία ανθρώπινες φρικαλεότητες, διαρκείς και ξέφρενες μάχες επιβίωσης, καταδιώξεις, αιματοχυσίες, μίση και φιλοδοξίες και ταυτόχρονα πράξεις βαθιάς πίστης και προσήλωσης, αγάπης, προσφοράς, αλληλεγγύης και ανθρωπιάς που φωτίζουν την αγνότητα της ψυχής και το μεγαλείο της; Ο συγγραφέας Αλέξανδρος Καψοκόλης υποστηρίζει πως όλα είναι πιθανά καταγράφοντας τη δική του όψη της ιστορίας του κόσμου μέσα από το νέο του μυθιστόρημα, το τρίτο κατά σειρά έκδοσης, που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2024 από τις εκδόσεις «Βακχικόν», με τίτλο «Immortālis Atheus/Αθάνατος Άθεος».

Παρότι ολιγοσέλιδο, μόλις 200 σελίδες στο σύνολό του, το βιβλίο του είναι αρκετά περιεκτικό και πολυποίκιλο σε πλοκή. Ο αναγνώστης θα περιηγηθεί από τη μια στιγμή στην άλλη στα βάθη των αιώνων, ώσπου να φτάσει στην αρχή του νήματος της ιστορίας του κεντρικού ήρωα και συγκεκριμένα στις τελευταίες στιγμές που μοιράστηκε με τον Ιησού Χριστό, λίγο πριν την σταύρωσή Του. Τότε είναι που επί της ουσίας ξεκινά και η αφήγηση της ζωής του ανθρώπου αυτού, ο οποίος μας συστήνεται με τον τίτλο «Αθάνατος».

Ο χαρακτηρισμός του ήρωα δικαιολογείται από την πρώτη στιγμή της αφήγησης, μιας και πράγματι αποδεικνύεται όχι μόνο στον όνομα, μα και στην ουσία αθάνατος. Ο λόγος της ξεχωριστής και σπάνιας ιδιαιτερότητάς του είναι το αποτέλεσμα μιας μεγαλειώδους πράξης γενναιότητας και αυτοθυσίας από μέρους του, που είχε ως αποδέκτη της τον Ιησού Χριστό. Ο Αθάνατος είναι εκείνος που σήκωσε τον Σταυρό του Θεανθρώπου για χάρη Του στις τελευταίες Του στιγμές και για το λόγο αυτό χρίστηκε από τον Θεό εκλεκτός, προκειμένου να διασώσει το θέλημά Του απ’ άκρη σ’ άκρη της γης και να το μεταδώσει στον κόσμο μέσα από τις γραπτές του σημειώσεις. Είναι εκείνος που, παρότι άθεος φαινομενικά, συμπεριφέρεται φιλεύσπλαχνα και συμπονετικά, αυθόρμητα και ανθρώπινα σε όλους όσους χρειάζονται τη βοήθειά του κατά καιρούς και τον εμπιστεύονται απόλυτα χωρίς να τον γνωρίζουν.

Μόνο που τα πράγματα, όπως προκύπτουν μέσα από τη συνεχόμενη και αδιάκοπη ροή της ιστορίας, της σκληρής και αιματοβαμμένης εξέλιξης του ανθρώπινου είδους ανά τους αιώνες, δε στέκονται ευνοϊκά για τον εκλεκτό του Θεού που παλεύει να προστατέψει τον κόσμο και να τον διατηρήσει αμόλυντο και άσπιλο με κάθε κόστος και θυσία. Παρότι προσελκύει στους κόλπους του ανθρώπους που διψούν να πιστέψουν στον Ιησού Χριστό και να βαδίσουν στα καθάρια βήματά Του, η καταδίωξη των αμαρτωλών καραδοκεί από παντού, πάντα απειλητική και εφιαλτική, και κατατροπώνει κάθε καλό που ανθίζει εις βάρος μιας κοινωνίας του τρόμου και της συμφοράς. Ο ωφελιμισμός, η ματαιοδοξία, η κατάχρηση της εξουσίας και η επιβολή σκληρών κανόνων και ποινών στο όνομα της ηγεσίας του τόπου αρχικά και έπειτα στο όνομα της θρησκείας που εξουσιάζει τις ψυχές και τις καθοδηγεί στα δικά της σκοτεινά μονοπάτια φθείρει περισσότερο τον χαρακτήρα των ανθρώπων με αποτέλεσμα την ολοκληρωτική τους συντριβή.

Μια διαρκής φθορά του ανθρώπινου είδους λοιπόν, μια διαρκής καταδίωξη του καλού και του άσπιλου γίνεται αυτοσκοπός για την υπεράσπιση μιας εξουσίας που αναλαμβάνει να αποπροσανατολίσει τη βούληση, προκειμένου να επιβάλει και να υπερασπίσει αισχρά πάθη, βρώμικες φιλοδοξίες και νοθείες, χωρίς ενοχές, χωρίς τύψεις, χωρίς όρια και δεσμεύσεις.

Παρότι η ιστορία αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας, στην οποία το πολεμικό στοιχείο υπερισχύει και πρωταγωνιστεί σε όλη τη διάρκεια της αφήγησης, το σημείο που συχνά προβάλει στον αναγνώστη του ο συγγραφέας ως άξιο προσοχής και προβληματισμού μέσα από τις πολλές και διαφορετικές όψεις της επίγειας φθοράς είναι η δύναμη της καλοσύνης και της δοτικότητας στον κόσμο, η οποία μπορεί να καρπίσει και στις πιο δύσκολες συνθήκες εξαθλίωσης, παρακμής και κατάρρευσης του ανθρώπινου είδους. Παντού και πάντα, σε κάθε γωνιά του κόσμου, σε κάθε εποχή και συνθήκη, υπάρχουν άνθρωποι καλοί, είτε πιστοί σε κάποια θρησκεία είτε και άθεοι εκ πεποιθήσεως, που σε πείσμα των καιρών δε διστάζουν να προβάλουν τα αγνά τους συναισθήματα, θέτοντας τον εαυτό τους σε διαρκή κίνδυνο. Αυτοί οι άνθρωποι δεν περνούν απαρατήρητοι. Ακόμα κι αν σε γενικότερο πλαίσιο κινούνται αδιάφορα, με κάποιο ιδιαίτερο και ξεχωριστό τρόπο απολαμβάνουν τα δώρα της ζωής που τους αξίζει. Γιατί η αγάπη όταν προσφέρεται απλόχερα στον κόσμο, επιστρέφει πάντα στο πολλαπλάσιο σε αυτόν που τη χαρίζει, έστω κι αν εμφανίζεται με διαφορετικό τρόπο και όψη μπροστά του.

Ο Αθάνατος, παρότι ταλαιπωρείται πολύ στη ζωή του διανύοντας με δυσκολία τους αιώνες, εισπράττει πολλή αγάπη από κάποιους που η μοίρα φέρνει φαινομενικά τυχαία στον δρόμο του. Ίσως, για να δείξει σε εκείνον αλλά και στον αναγνώστη αυτής της ιστορίας ότι τίποτα δε χάνεται εντελώς όσο ακόμα αναπνέουν στον κόσμο η καλοσύνη και η γενναιοδωρία.

Το βιβλίο απευθύνεται κυρίως στους λάτρεις των πολεμικών ιστοριών, μιας και οι συνεχείς πολεμικές εμπλοκές, οι βιαιότητες και οι αιματοχυσίες πρωταγωνιστούν σε όλη τη διάρκεια της αφήγησης. Άλλωστε, ο συγγραφέας έχει ήδη δοκιμαστεί σε αυτού του είδους τα επικά μυθιστορήματα όπου η περιπέτεια, η έντονη δράση, οι συνεχόμενες μάχες, οι ξαφνικές συγκρούσεις, οι εξαντλητικές καταδιώξεις, ο τρόμος του θανάτου και η αγωνία της επιβίωσης έχουν την τιμητική τους. Παρ’ όλα αυτά, πρέπει να επισημανθεί οπωσδήποτε για το συγκεκριμένο βιβλίο το μεγάλο ρίσκο του συγγραφέα να καταπιαστεί με ένα θέμα που όχι μόνο αγγίζει επιδερμικά, αλλά θίγει εις βάθος φλέγοντα και ιδιαίτερης σημασίας θρησκευτικά θέματα, κινδυνεύοντας εις γνώσιν του να θεωρηθεί βλάσφημος, προκλητικός και αιρετικός.

Εν ολίγοις, θα λέγαμε ότι η ιστορία του βιβλίου παρουσιάζει μια έντονη και διαρκή εναλλασσόμενη πλοκή δράσης, με συνεχείς ανατροπές και εκπλήξεις, ακόμα και στο τέλος της αφήγησης. Ιδιαίτερο γνώρισμά της είναι το γεγονός ότι δε χωρίζεται σε κεφάλαια ούτε και σε ξεχωριστές χρονικές περιόδους. Ίσως, επιδίωξη του συγγραφέα είναι να διατηρήσει σε μια αμείωτη και διαρκή εγρήγορση το ενδιαφέρον του αναγνώστη, χωρίς ωστόσο να τον κουράζει με πλατειασμούς και περιττές λεπτομέρειες. Το αίσιο τέλος της ιστορίας δε συνιστά τον εφησυχασμό του σε καμία περίπτωση, καθώς ο συγγραφέας αφήνει εύστοχα να εννοηθεί ότι τίποτα δεν τελειώνει ολοκληρωτικά στον επίγειο κόσμο όσο η ζωή προχωρά το βήμα της παρακάτω και όσο το κακό επιμένει να πολεμά το καλό. Το σκληρό περιεχόμενο του βιβλίου κρίνεται απαγορευτικό προς ανάγνωση για αναγνώστες μικρότερης ηλικίας, παρότι τα μηνύματα που απορρέουν μέσα από τη βιαιότητα των σκηνών του είναι τρυφερά και συγκινητικά.

Άξια προσοχής είναι και η εικονογράφηση της Αθηνάς Ντόλκου που συνοδεύει το εσωτερικό του βιβλίου, απόλυτα εναρμονισμένη με το ύφος και τη θεματολογία της ιστορίας που φιλοξενείται σε αυτό. Μια ιστορία που τρομάζει, συγκινεί, μελαγχολεί, προβληματίζει, εκπλήσσει, αλλά ταυτόχρονα προκαλεί και πλήθος ερωτηματικών στον αναγνώστη για όσα διαβάζει στις εσωτερικές του σελίδες και για όσα αφήνει να εννοηθούν επιτηδευμένα ο συγγραφέας του χωρίς να τα σχολιάσει ούτε και να τα αναπτύξει περισσότερο. Σαφέστατα ενδείκνυται για βαθύτερο στοχασμό και επαναπροσδιορισμό σταθερών και προτεραιοτήτων.

Ας είναι καλοτάξιδο!

Βιογραφικό:

Ο Αλέξανδρος Καψοκόλης γεννήθηκε στον Πειραιά και μεγάλωσε στην Καστέλα. Από την ηλικία των επτά ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και συγκεκριμένα έκανε πρωταθλητισμό στην υδατοσφαίριση, με το σωματείο του Εθνικού Πειραιώς και με άλλες ομάδες μετέπειτα. Διακρίθηκε τόσο στο εγχώριο πρωτάθλημα της Α1, όσο και σε επίπεδο εθνικών ομάδων, με αρκετά μετάλλια. Το 2005 αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή Αθηνών και το 2015 πήρε τον τίτλο της ειδικότητας του χειρουργού οφθαλμίατρου. Το 2018 διορίζεται στο Γ.Α.Ο.Ν.Α. Ο Άγιος Σάββας όπου υπηρετεί έως και σήμερα από τη θέση του επιμελητή Α' ως εξειδικευμένος οφθαλμοπλαστικός χειρουργός στα βλέφαρα, στους οφθαλμικούς όγκους, στη δακρυϊκή συσκευή και στην περιοχή του οφθαλμικού κόγχου. Το 2020 ορκίστηκε διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής Αθηνών. Από τις εκδόσεις Βακχικόν κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά του: Το άβατο: Η ματωμένη γη (2020) και Τα Βασίλεια (2022). Το Immortālis Atheus/ Αθάνατος Άθεος είναι το τρίτο μυθιστόρημά του.