Βιβλιοκριτική: "Αδιέξοδο" του Μιχάλη Σκολιανού

Συγγραφέας: Μιχάλης Σκολιανός
Χρονολογία: Ιανουάριος 2025
Είδος: Μυθιστόρημα
ISBN: 978-618-231-160-8
Σελίδες: 160
Εκδόσεις: Βακχικόν
Γράφει η Στέλλα Πετρίδου

Σ’ έναν κόσμο σκληρό και άνισο, όπου ο δυνατός καταπατά σε κάθε ευκαιρία και με κάθε εύκαιρο τρόπο τον αδύναμο, πώς μπορεί να επιβιώσει η ελπίδα στις ψυχές των ανθρώπων; Υπάρχει ελπίδα στην πραγματικότητα ή μήπως κι αυτή αποτελεί μια ακόμα γλυκιά αυταπάτη εκείνων που επιμένουν να οραματίζονται από ανάγκη το καλό και το δίκαιο, εκείνων που προσπαθούν αν και με πενιχρά μέσα να ξεφύγουν από το μόνιμο σκοτάδι στο οποίο τους έχει βυθίσει η μοίρα τους εκ γενετής, για να διεκδικήσουν κάποτε το φως της ανταμοιβής, που τελικά θα διαπιστώσουν με απογοήτευση στην πορεία της προσπάθειάς τους ότι φωτίζει μονάχα τους λίγους;

Ο συγγραφέας Μιχάλης Σκολιανός, στο μυθιστόρημά του με τίτλο «Αδιέξοδο» αναπτύξει πολλούς σχετικούς υπαρξιακούς προβληματισμούς, μ’ έναν τρόπο αρκετά ωμό και ρεαλιστικό, που οπωσδήποτε αποτελεί γροθιά στο στομάχι για τον αναγνώστη που θα το επιλέξει ως ανάγνωσμα, ακόμα κι αν η ιστορία που αναπτύσσει στις εσωτερικές του σελίδες αφορά μια ιστορία μυθοπλασίας, επομένως φανταστική και όχι πραγματικό γεγονός. Το πλαίσιο στο οποίο κινείται από την αρχή της αφήγησης είναι καθόλα πραγματικό, μιας και η πολιτική, οικονομική, ιστορική και κοινωνική πραγματικότητα που παρουσιάζει με απόλυτη γλαφυρότητα, ακρίβεια, αλλά και ευκρίνεια, καθρεφτίζει στον μέγιστο βαθμό την πραγματικότητα του πρόσφατου χθες, που σφράγισε αρνητικά, όπως αποδεικνύεται εκ του αποτελέσματος, την κοινωνία του σήμερα σε όλα τα επίπεδα.

Το βιβλίο του κυκλοφόρησε σε δεύτερη έκδοση τον Ιανουάριο του 2025 από τις εκδόσεις «Βακχικόν», ενώ η πρώτη του έκδοση πραγματοποιήθηκε κάποια χρόνια νωρίτερα και συγκεκριμένα το 2018 από τις εκδόσεις «Γαβριηλίδης». Κι ενώ είναι ολιγοσέλιδο, μόλις 160 σελίδες, και διαβάζεται στην κυριολεξία απνευστί, είναι πολύ περιεκτικό σε νοήματα και αρκετά καταγγελτικό. Αναμφισβήτητα, ο συγγραφέας του Μιχάλης Σκολιανός θέτει αρκετούς προβληματισμούς στον αναγνώστη, καθώς τα μηνύματα που του περνάει, είτε άμεσα είτε έμμεσα, είναι πολλά και οπωσδήποτε χρήζουν βαθύτερης φιλοσοφικής και πολιτικής ανάλυσης και κατά συνέπεια μεγαλύτερου σχολιασμού.

Γιατί υπάρχει η ανισότητα στον κόσμο; Γιατί υπάρχει η εκμετάλλευση του ανθρώπου; Γιατί καταπατείται διαρκώς το δικαίωμα της επαγγελματικής εξέλιξης και καταξίωσης; Γιατί ο πλούτος επεκτείνει τα επίπεδα φτώχειας στον κόσμο; Γιατί το συμφέρον στέκεται εχθρός του συναισθήματος; Γιατί ο έρωτας παραγκωνίζεται στο όνομα της ασφάλειας και του βολέματος; Γιατί η έλλειψη αγάπης προκαλεί αμέτρητες πληγές και απωθημένα; Γιατί η απόγνωση οδηγεί σε τάσεις αυτοκτονίας και πολλές φορές στην ίδια την αυτοκτονία; Γιατί η μοναξιά γιγαντώνεται στην εποχή της απόλυτης τεχνολογικής ανάπτυξης; Γιατί ο φόβος πνίγει τον αυθορμητισμό, την ορμή και το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης; Γιατί η πίεση και ο καταναγκασμός οδηγεί στην εξαθλίωση; Γιατί η πρόσκαιρη ψυχική γαλήνη εξασφαλίζεται αποκλειστικά με τη χρήση αγχολυτικών φαρμάκων; Πού βρίσκεται η φωτεινή πλευρά του κόσμου τούτου, όπως την φαντάζονται τα παιδιά, οι έφηβοι και οι νέοι στα πρώτα τους βήματα; Μια καθόλα μελαγχολική ιστορία ζωής που δεν ωραιοποιεί σε καμία περίπτωση την εικόνα της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας, αντίθετα την αποτυπώνει όπως ακριβώς είναι.

Υπάρχει ελπίδα τελικά; Ναι, ίσως υπάρχει, αφήνει να εννοηθεί ο συγγραφέας, αρκεί να επιμείνει ο άνθρωπος στο κυνήγι της, ακόμα κι αν έχει δοκιμαστεί πολλές φορές στη ζωή του, ακόμα κι αν έχει αποτύχει σε όλες, ακόμα κι αν οι πόρτες της επιτυχίας εμφανίζονται μπροστά του ερμητικά κλειστές. Ίσως μία από αυτές τον περιμένει ανοιχτή για να τον υποδεχτεί με αγάπη και καλοσύνη στο μέλλον, για να φωτίσει την όμορφη πλευρά της ζωής του που ακόμα υπάρχει. Αρκεί ο άνθρωπος να προσπαθήσει, να πιστέψει περισσότερο στην επίτευξη της ευτυχίας του και ίσως πιο συνειδητά, πιο θαρρετά και πιο υπεύθυνα, ορθώνοντας το ανάστημά του ακριβώς τη στιγμή που πρέπει να το κάνει για να ζήσει.

Ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου Κώστας είναι ένας ταλαιπωρημένος νέος του σήμερα. Ωστόσο, δεν επιλέγει την παραίτηση ως λύση. Φτάνει στο χαμηλότερο της μοίρας του σκαλοπάτι, μα δεν πτοείται ούτε και τότε. Μετά την απόλυτη κατάπτωσή του, βρίσκει τον τρόπο να ελευθερωθεί και να ανακάμψει. Ποιος είναι πραγματικά ως ύπαρξη και τι θέλει να πετύχει; Αυτό θα το μάθει ο αναγνώστης ολοκληρώνοντας την ανάγνωση.

Συγκλονιστικό, αποκαλυπτικό, αιχμηρό, καθηλωτικό, το βιβλίο αυτό καθρεφτίζει τη διαρκή πάλη του ανθρώπου για επιβίωση, την αντίσταση που προβάλει στα δύσκολα και την αστείρευτη τόλμη που δείχνει με σκοπό την προσωπική του απελευθέρωση από τα δεσμά της δουλείας που το διεφθαρμένο κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό σύστημα του κράτους στο οποίο ζει του έχει επιβάλει με τη βία.

Μεστή και καλογραμμένη η γραφή του συγγραφέα, σε μια συναρπαστική αφήγηση μιας σύγχρονης ιστορίας με δυνατή πλοκή και απρόσμενες ανατροπές, που αξίζει οπωσδήποτε να διαβαστεί. Ας είναι καλοτάξιδη!

Περισσότερα για τον συγγραφέα και το βιβλίο: εδώ