Η Εκάβη κοιτάζει τον καθρέφτη και βλέπει τον εαυτό της όπως ήταν νέα. Τα δύο αυτά πρόσωπα επί σκηνής, το ρεαλιστικό και φανταστικό, συνθέτουν τα κομμάτια της πολυτάραχης ζωής της που συμβαδίζει με την πολυτάραχη ζωή της Ελλάδας.
Μεσοπόλεμος. Κατοχή. Αθήνα - Θεσσαλονίκη. Η ανήσυχη ζωή της Εκάβης και της οικογένειάς της χαρακτηρίζεται από έντονη δραματικότητα, ανατροπές, πόνο, απώλειες, έρωτα! Σε αυτή την αναδρομή στο παρελθόν με φόντο την ελληνική ιστορία στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα, προβάλλονται οι οικογενειακές περιπέτειες και οι προβληματισμοί των περισσότερων γυναικών της περιόδου μέσω της ηρωίδας μας.
Η Μαρία Παπαλάμπρου φιλοξενούμενη σήμερα στις Τέχνες απαντά στο ερωτηματολόγιο του ηθοποιού με αφορμή το νέο της απαιτητικό αλλά και πολύ ενδιαφέροντα ρόλο.
Ας δούμε τι έχει να μας πει.
Μπορεί η τέχνη
του θεάματος να κάνει τον κόσμο μας καλύτερο;
Είναι ουτοπικό να
πιστεύουμε ότι το θέατρο από μόνο του μπορεί να κάνει τον κόσμο μας καλύτερο.
Όμως σίγουρα έχει τη δύναμη να αφυπνίσει τους ανθρώπους.
Το θέατρο δίνει
την δυνατότητα στους θεατές να δουν τον κόσμο από διαφορετικές οπτικές γωνίες,
να ζήσουν μια άλλη πραγματικότητα για ένα μικρό χρονικό διάστημα, να ταυτιστούν
και να εμπνευστούν. Από κει και πέρα είναι θέμα ατομικής προσέγγισης.
Ποιο ήταν το
έναυσμα για να ασχοληθείτε με την υποκριτική αλλά και με την παραγωγή θεατρικών
παραστάσεων και καλλιτεχνικών εκδηλώσεων;
Ασχολήθηκα με την
παραγωγή, γιατί ταιριάζει στην πολύπλοκη φύση μου. Μου αρέσει να οραματίζομαι,
να σχεδιάζω και να υλοποιώ σύνθετα πράγματα. Ταυτόχρονα θέλω να ικανοποιήσω την
ανάγκη μου για μια ποιοτική εξέλιξη του πολιτιστικού γίγνεσθαι. Αναφορικά με
την ενασχόληση με την υποκριτική, δεν έχω ιδέα πως ξεκίνησε! Το μόνο που
θυμάμαι, είναι πως ύστερα από μια σχολική γιορτή όπου απήγγειλα ένα ποίημα του
Ρίτσου, είπα στον μπαμπά μου ότι θέλω να γίνω ηθοποιός. Όλα τα άλλα ήρθαν κάπως
από μόνα τους...
Θυμάστε ποιο
ήταν το πρώτο θεατρικό έργο που παρακολουθήσατε στη ζωή σας;
Ειλικρινά, όχι. Σε
μικρή ηλικία έβλεπα κυρίως σινεμά, όχι τόσο θέατρο. Θέατρο ξεκίνησα να
παρακολουθώ με πάθος, όταν μπήκα στην θεατρική σχολή. Και έβλεπα τα πάντα!
Ποιο έργο θεατρικού συγγραφέα αγαπάτε περισσότερο και γιατί;
Δεν είναι ένα,
είναι πολλά! Όμως ένα έργο που έχει σημαδέψει την ψυχή μου από τα πολύ νεανικά
μου χρόνια, είναι ο «Ρωμαίος και η Ιουλιέτα». Όχι μόνο για την ρομαντική
ιστορία, αλλά για το τεράστιο βάθος των σκέψεων του Σαίξπηρ για τον άνθρωπο,
την ζωή, τις ανθρώπινες σχέσεις.
Σε ποιο
θεατρικό έργο θα θέλατε οπωσδήποτε να συμμετέχετε στο μέλλον ως ηθοποιός;
Δεν θα πω κάποιο
συγκεκριμένο έργο, θα ήθελα ωστόσο να παίξω σε ένα μιούζικαλ! Δεν έχω ζήσει
ποτέ αυτή την εμπειρία και θα ήθελα να εκφράσω επί σκηνής πράγματα με τα οποία
ασχολούμαι πολλά χρόνια, όπως η μουσική και ο χορός.
Κωμωδία ή
δράμα; Ποια η προτίμησή σας;
Κάθε είδος έχει
τη δική του μαγεία, αλλά η κωμωδία έχει μεγαλύτερη δυσκολία από το δράμα. Όμως
ένας ηθοποιός αν δεν είναι ειδικευμένος στην κωμωδία, είναι βέβαιο ότι θα
παίξει πολύ περισσότερο σε δραματικά έργα, στην ζωή του. Μοιραία ακολουθώ και
εγώ αυτήν την πορεία.
Πού σας βρίσκουμε αυτή την περίοδο;
Αυτή την περίοδο
ξεκινάω ένα ταξίδι με συνοδοιπόρο την Εκάβη και την αγαπημένη μου φίλη Νικολέτα
Βλαβιανού. Προετοιμαζόμαστε για την παράσταση “Το Τρίτο Στεφάνι – Εγώ, η
Εκάβη”, μια νέα θεατρική διασκευή του διάσημου έργου του Κώστα Ταχτσή από τον
σκηνοθέτη Μίλτο Νίκα, η οποία πολύ πετυχημένα έχει ήδη ξεκινήσει στο θέατρο
Επίκεντρο+ στην Πάτρα και θα συνεχιστεί
από 26 Απριλίου στην Αθήνα στο
Θέατρο Μικρό Γκλόρια για περιορισμένες παραστάσεις και έπειτα σε πολλές πόλεις
της Ελλάδας!
Μιλήστε μας
για τον ρόλο σας στην παράσταση “Το Τρίτο Στεφάνι – Εγώ, η Εκάβη”.
Στην παράσταση
υποδύομαι την Εκάβη σε νεαρή ηλικία, έτσι όπως την φέρνει στην μνήμη της η Νικολέττα Βλαβιανού, που
ενσαρκώνει την ρεαλιστική Εκάβη. Μαζί θα διατρέξουμε τα διαφορετικά στάδια της
ζωής της ηρωίδας, αναδεικνύοντας τις εμπειρίες, τα συναισθήματά της, τους
προβληματισμούς και τις περιπέτειες της πολυτάραχης ζωής της. Της ζωής μια
γυναίκας που βίωσε την προδοσία και τον πόνο, τα πλούτη και την φτώχια, έζησε
πολέμους αλλά πάλεψε με δύναμη για να κρατήσει την οικογένειά της ζωντανή.
Ποιο από τα
θέλω ή τα όνειρά σας μένει να πραγματοποιήσετε στον χώρο της τέχνης;
Εκτός από ρόλους,
ακριβώς επειδή ασχολούμαι με τις παραγωγές, η επόμενη μου προσδοκία είναι να
αποκτήσω έναν δικό μου πολιτιστικό χώρο, που να μπορώ να δώσω την ευκαιρία σε
καλλιτέχνες από όλον τον κόσμο, να υλοποιήσουν τα πιο δημιουργικά τους όνειρα!
Εκτός από το θέατρο, θα θέλατε να ασχοληθείτε και με την τηλεόραση και τον κινηματογράφο; Αν ναι, γιατί;
Βεβαίως. Κάθε
μέσο προσφέρει διαφορετικές προκλήσεις και ευκαιρίες για δημιουργία. Η
τηλεόραση και ο κινηματογράφος επιτρέπουν την προσέγγιση ενός ευρύτερου κοινού
και την εξερεύνηση των ρόλων, με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο από ότι στο
θέατρο!
Ποια είναι τα
μελλοντικά σας σχέδια;
Στα άμεσα σχέδια μου εκτός από την παράστασή μου, είναι να παρουσιάσω μαζί
με την ομάδα μου για τρίτη συνεχόμενη χρονιά από 12 έως 18 Μαΐου το φεστιβάλ Piano City Athens που αγαπήθηκε τόσο πολύ από τον μουσικό κόσμο και το
κοινό.
Για μια εβδομάδα η Αθήνα θα γεμίσει με μουσική και ρεσιτάλ πιάνου, σε πάρκα, πλατείες, πεζόδρομους, στο αεροδρόμιο, σε μουσεία, πρεσβείες, νοσοκομεία, ωδεία, σχολεία, καφέ, θέατρα, γκαλερί, ιδρύματα, ξενοδοχεία, στα σπίτια των ανθρώπων με τον θεσμό των house concerts! Ανυπομονώ, για αυτό το πρωτότυπο φεστιβάλ γεμάτο έμπνευση, δημιουργικότητα και φυσικά όμορφη διάθεση! Εννοείται όλη η Αθήνα θα είναι εκεί!
0 Σχόλια