Βιβλιοκριτική: "Η αλεπού κλέφτρα" της Θωμαής-Ταμάρα Τζοχάτζε

Σελίδες: 24
ISBN: 978-618-5520-93-9
Ημερ. κυκλοφορίας: 10/2024
Συγγραφέας: Θωμαή-Ταμάρα Τζοχάτζε
Εικονογράφος: Κριστίν Μενάρ

Εκδόσεις: Πνοή

Γράφει η Κατερίνα Σιδέρη

Έχει επικρατήσει εδώ και πολλά χρόνια, η αλεπού να χαρακτηρίζεται κλέφτρα και όχι άδικα. Πάντα τριγυρίζει σε αυλές και κτήματα και για να καλύψει την πείνα της κλέβει ότι λιλιπούτειο βρεθεί μπροστά της.

Έτσι και σε τούτο το παραμύθι, η αλεπού μας είναι μια παμπόνηρη κλέφτρα, αθέατη στους ανθρώπους που κλέβει χωρίς να την αντιληφθεί κανείς…

Μια φορά κι έναν καιρό, σε έναν τόπο μακρινό κάπου στη Γαλλία, υπήρχε ένα όμορφο δάσος με πολλά ψηλά δέντρα και πολλά ζώα. Ανάμεσά τους βέβαια ζούσε η αλεπού που δεν την έλεγαν Μάρω, αλλά Λούσι. Μη ξεχνάτε, είμαστε στη Γαλλία!

Όπως σας είπα και στην αρχή της παρουσίασης, η πονηρή Λούσι ήταν μια πολύ καλή κλέφτρα. Χωρίς κανένας να την αντιλαμβάνεται, πλησίαζε το κοντινό χωριό Ντιν και έκλεβε ανενόχλητη φρούτα, καρπούς και κάποιες φορές και λαγούς! Έκλεβε ότι έβρισκε, έκλεβε ότι μπορούσε και πάντα τα κατάφερνε!

Στο χωριό Ντιν που όπως σας είπα βρίσκεται κοντά στο όμορφο δάσος, ζούσε μόνος του ο γέρο Κολ. Ήταν ένας πολύ καλός γεράκος, είχε ένα αγρόκτημα στο οποίο φιλοξενούσε πολλά ζώα τα οποία φρόντιζε ο ίδιος και επίσης στο κτήμα του, είχε πολλά καρποφόρα δέντρα.

Τώρα θα μου πείτε γιατί αφού μιλούσαμε για τη Λούσι σας αναφέρω τον Κολ, αλλά δεν θέλω να βιάζεστε!

Θα σας πω, αμέσως τον λόγο!

Μια φορά λοιπόν, η αλεπού επισκέφτηκε το κτήμα του Κολ για να κλέψει, αλλά ένα απρόσμενο γεγονός την έκανε να αλλάξει σχέδια. Παγιδεύτηκε, τραυματίστηκε και εντελώς ξαφνικά γέννησε 3 μικρά αλεπουδάκια.

Όταν έφτασε ο Κολ και είδε τι συνέβαινε στο κτήμα του, έμεινε με το στόμα ανοιχτό. Δεν ήξερε τι να κάνει…

Να παγιδέψει την αλεπού για να μην προκαλέσει ξανά ζημιές στο χωριό αλλά και στο κτήμα του ή να τη βοηθήσει;

Έβλεπε μια την αλεπού και μια τα τρία αλεπουδάκια από την άλλη και η απόφαση πάρθηκε στη στιγμή!

Θα βοηθούσε την αλεπού, θα περιέθαλπε τα τραύματά της, θα φρόντιζε τα μικρά της και όταν πια εκείνη ήταν σε θέση να φροντίσει τον εαυτό της και τα παιδιά της, θα την άφηνε ελεύθερη.

Έτσι και έγινε. Οι ημέρες περνούσαν, όλοι τους έγιναν μια όμορφη παρέα, όμως η αλεπού είναι ζώο που ζει στο δάσος και όχι φυλακισμένη μέσα σε ένα αγρόκτημα.

Άρα οι δρόμοι τους έπρεπε να χωρίσουν.

Η οικογένεια της αλεπούς έφυγε για το δάσος και ο Κολ έμεινε στο αγρόκτημα πλάι στα οικόσιτα ζώα του και όλοι τους κράτησαν στις καρδιές τους τις όμορφες κοινές τους αναμνήσεις.

Η σημερινή μας ιστορία, είναι αρκετά διδακτική. Πραγματεύεται πολλά με πρώτο όλων την ενσυναίσθηση, τη συμπόνια, την καλοσύνη αλλά και την ανιδιοτέλεια.

Ξεχειλίζει από την αγάπη που ανθρώπου προς τα ζώα, παρουσιάζει την ευεργετική αξία της φροντίδας και φυσικά διδάσκει τα οφέλη της φιλίας.

Να σας πω την αλήθεια, οι παρέα του Κολ με την αλεπού πολύ μου άρεσε. Χάρηκα που ο γεράκος της ιστορίας μας είχε παρέα και περνούσε όμορφα και όταν αντιλήφθηκα ότι δεν θα ήταν για πάντα έτσι, λίγο στενοχωρήθηκα. Μα πρέπει να σκεφτόμαστε συνετά και λογικά. Μπορεί ο άνθρωπος να ζήσει μαζί με την αλεπού; Δεν μπορεί. Ο καθένας πρέπει να ζει στο φυσικό του περιβάλλον για να είναι ευτυχισμένος… Οπότε δέχτηκα την εξέλιξη της ιστορίας, χωρίς περεταίρω στενόχωρες σκέψεις και χάρηκα που επεδίωξαν να έχουν σποραδικές επαφές!

Κλείνοντας να αναφέρω ότι το παραμύθι διαθέτει μια υπέροχη εικονογράφηση αρκετά προσεγμένη τόσο σε ύφος όσο και σε χρώματα που πραγματικά με κέρδισε από την πρώτη στιγμή.

Εικονογράφηση: Κριστίν Μενάρ

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου αναφέρει:

Ο γερο-Κολ βρίσκει τη Λούσι, την πονηρή αλεπού, τραυματισμένη στο κτήμα του, και αποφασίζει να την περιθάλψει. Η αλεπού, έκπληκτη από την καλοσύνη του άγνωστου άνδρα, άρχισε να του δείχνει εμπιστοσύνη, και σιγά σιγά αναπτύχθηκε μεταξύ τους μια δυνατή φιλία.

Η ιστορία της αλεπούς Λούσι και του γερο-Κολ μας υπενθυμίζει πως η καλοσύνη και η κατανόηση μπορούν να υπερνικήσουν κάθε εμπόδιο. Ακόμη και τα πιο αταίριαστα πλάσματα μπορούν να γίνουν φίλοι, αν τους δώσουμε την ευκαιρία. Η φιλία τους αποτελεί μια όμορφη μαρτυρία για τη δύναμη της αγάπης και της συμπόνιας, υπενθυμίζοντάς μας πως η αληθινή φιλία δεν γνωρίζει όρια.

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα του βιβλίου:

Η Θωμαή-Ταμάρα Τζοχάτζε γεννήθηκε στη Γεωργία και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, όπου ζει. Εργάζεται ως αεροσυνοδός τα τελευταία δώδεκα χρόνια.

Από μικρή διάβαζε βιβλία, και στη διάρκεια της πανδημίας που δεν πετούσε, της δόθηκε η ευκαιρία να γράψει το πρώτο της παραμύθι. Το έναυσμα για την ιστορία στάθηκε ένα σκυλάκι που υιοθέτησε κάποιος από τον περίγυρό της και έμοιαζε με αλεπού!

Έχει μεγάλη αγάπη προς τα ζώα και το όνειρο της είναι να φτιάξει κάποια στιγμή ένα καταφύγιο στο οποίο θα φιλοξενούνται αδέσποτα ζωάκια. Στον ελεύθερο της χρόνο της αρέσει να ταξιδεύει και να γνωρίζει ανθρώπους από όλο τον κόσμο και να γεμίζει με καινούργιες εικόνες.

Άλλωστε, θεωρεί πως οι πιο γεμάτοι άνθρωποι είναι αυτοί που έχουν ταξιδέψει και αφηγούνται τις ιστορίες τους στα παιδιά και στα εγγόνια τους.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.

Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο, θα βρείτε εδώ.