Θεματική Κατηγορία: Κοινωνικό, Χιούμορ, Αισθηματικό
Τύπος: Μυθιστόρημα
Ηλικία: 18+
Σελίδες: 288
ISBN: 978-618-01-6146-5
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Ευτυχία. Ποια κατάσταση προσδιορίζει απόλυτα την επικράτησή
της; Ουσιαστικά καμία, αφού ως λέξη και ως έννοια προσδιορίζεται διαφορετικά
από άνθρωπο σε άνθρωπο. Άλλοι τη συγχέουν με την εξασφάλιση του πλούτου, άλλοι
με την απόκτηση της δόξας, άλλη με τη δημιουργία οικογένειας, άλλοι με την
εκπλήρωση μακρινών ταξιδιών, άλλοι με την επαγγελματική αποκατάσταση, άλλοι με
την κοινωνική αποδοχή τους, άλλη με την σταθεροποίηση της φιλίας τους με τα
αγαπημένα τους πρόσωπα, άλλη με την εύρεση ενός καλού ερωτικού συντρόφου κ.τ.λ.
Τι είναι όμως στην πραγματικότητα η ευτυχία;
Ευτυχία θα μπορούσε να πει κανείς με απλά λόγια ότι είναι η
αίσθηση ικανοποίησης των προσωπικών ονείρων και φιλοδοξιών του ανθρώπου, μικρών
ή μεγάλων, αυτών που καταφέρνουν να του εξασφαλίσουν την εσωτερική ηρεμία και
γαλήνη του, επομένως την προσωπική του πληρότητα, τη συναισθηματική του ασφάλεια
και σιγουριά. Πράγματι, όταν ο άνθρωπος γνωρίζει τι είναι αυτό που πραγματικά
επιθυμεί κι επιδιώκει, όταν απαλλαγεί από τις όποιες φοβίες του και τις ανασφάλειές
του, όταν παλέψει και τελικά κατακτήσει το ποθητό, τότε βαθμιαία νιώθει την
πραγματική ευτυχία εντός του.
Επιτυγχάνεται όμως η ευτυχία τόσο εύκολα στην πράξη όσο και
στη θεωρία; Η απάντηση είναι όχι. Δικαιολογημένα, άλλωστε, καθώς τίποτα στη ζωή
δεν είναι εύκολο ούτε και ο άνθρωπος αποτελεί ένα καλοκουρδισμένο εργαλείο που
πράττει πάντα με πρόγραμμα και πάντα αυτό που του υποδεικνύει η φωνή της λογικής
του. Μια ύπαρξη με πολλές και εμφανείς αδυναμίες καθρεφτίζει στην
πραγματικότητα η παρουσία του στον κόσμο, με ακόμα πιο πολλές ανασφάλειες και
φοβίες κι άλλες τόσες καχυποψίες που πηγάζουν από τα βάθη της ψυχής του και
ό,τι αυτά κρύβουν μέσα τους καλά φυλαγμένο. Ίσως τη δική τους προσωπική αλήθεια,
την πιο ανθρώπινη και πιο θολή, αυτή που δεν είναι πάντα ούτε απόλυτα ξεκάθαρη
ούτε και καθολικά ιδανική. Ίσως γιατί δεν είναι καθόλου τέλεια στην όψη της,
αφού τίποτα στη ζωή του ανθρώπου δεν είναι τέλειο στο σύνολό του.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας ανάλογης αδύναμης ανθρώπινης
ύπαρξης που κεντρίζει από την πρώτη στιγμή το ενδιαφέρον και την προσοχή του
αναγνώστη (και όχι άδικα) είναι η περίπτωση της κεντρικής ηρωίδας Βιολέτας με
την οποία έρχεται σε επαφή διαβάζοντας το νέο βιβλίο της συγγραφέα Κατερίνας
Μανανεδάκη με τίτλο «Κάποιος με έχει ματιάσει», που κυκλοφορεί εδώ και λίγες
μέρες από τις εκδόσεις «Ψυχογιός». Πολύ αποκαλυπτικός και ξεκάθαρος ο τίτλος
του βιβλίου της, εισάγει κατευθείαν στο νόημα τον αναγνώστη. Η ηρωίδα του βιβλίου
νιώθει πως όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή της, άσχημα και καταστροφικά τα
περισσότερα, είναι αποτέλεσμα μιας κακής ενέργειας στην οποία η ίδια βρέθηκε
άθελά της εγκλωβισμένη. Τι γίνεται όμως στη συνέχεια και πώς τολμά να
αποδεσμευτεί από το κακό το μάτι;
Ο αναγνώστης πραγματικά θα απολαύσει την ανάγνωση αυτού του
βιβλίου και θα διασκεδάσει με τα παθήματα της ηρωίδας Βιολέτας, καθώς ο τρόπος
που ξεδιπλώνονται στην πορεία της ανάγνωσης είναι χιουμοριστικός και αρκετά
ακομπλεξάριστος. Επί του περιεχομένου συγκεκριμένα, η ματιασμένη Βιολέτα
αποφασίζει να δράσει άμεσα για να σώσει και την ερωτική ζωή της αλλά και την
επαγγελματική. Απαλλαγμένη από τις όποιες αναστολές της και θέτοντας ως πρωταρχικό
στόχο στη ζωή της να απαλλαγεί από το μάτι που την έχει δυναστεύσει οδηγώντας
την σε ψυχολογικό και ερωτικό αδιέξοδο, καταφεύγει στο Ινστιτούτο Οπτικής
Επήρειας και στη σύγχρονη ξεματιάστρα Ανουανέτα για έναν και μοναδικό σκοπό, την
ευτυχία. Να απαλλαγεί δηλαδή απ’ ό,τι την πνίγει ψυχολογικά, ώστε να ξαναβρεί
νόημα η μονότονη και ανιαρή ζωή της. Τι συμβαίνει όμως στη συνέχεια, όταν στον
δρόμο της κατάκτησης της εσωτερικής ηρεμίας και γαλήνης εισέλθει απρόσμενα ο
κολασμένος έρωτας και ό,τι αυτός συνεπάγεται; Πώς το μάτι ξεγλιστρά από τη ζωή της
με χίλιες δυο προσπάθειες και πόσο πληκτική τελικά εμφανίζεται μπροστά της η
ευτυχία όταν αυτή κατακτηθεί;
Η συγγραφέας πετυχαίνει για ακόμα μια φορά να χαρίσει στον αναγνώστη ένα βιβλίο αρκετά διαφορετικό από τα συνηθισμένα, ωστόσο ενδιαφέρον, ευκολοδιάβαστο, εθιστικό και ευχάριστο, που παρότι πολυσέλιδο διαβάζεται σχεδόν απνευστί. Με αρκετά ερωτικό και καυτό περιεχόμενο στις εσωτερικές του σελίδες, χωρίς όμως να εξελίσσεται σε χυδαίο και προσβλητικό, σε συνδυασμό με το έξυπνο χιούμορ, την ευαισθησία και την τρυφερότητα που χαρακτηρίζει την έμπειρη πένα της Κατερίνας Μανανεδάκη, το βιβλίο αυτό αδιαμφισβήτητα πέρα από συναρπαστικό, καθηλωτικό και πρωτότυπο σε θεματική και ταυτόχρονα τρυφερό και ευαίσθητο σε πολλά καίρια σημεία του, περνά άλλοτε έμμεσα κι άλλοτε άμεσα πολλά και όμορφα μηνύματα στον αναγνώστη, με κυριότερο όλων τη σημαντικότητα της φιλίας και του μοιράσματος στον άνθρωπο ως το μέσο για την αντιμετώπιση της μοναξιάς, της αυτοαπομόνωσης και της ψυχολογικής φθοράς και κατάρρευσης. Η συνειδητοποίηση δε ότι δεν υπάρχει απόλυτη ευτυχία και ότι το ταξίδι είναι περισσότερο σημαντικό από την ίδια την κατάκτησή της είναι η ανατροπή που θα έρθει στο τέλος και θα προκαλέσει την έκπληξη. Γιατί τελικά η ζωή του ανθρώπου είναι γλυκιά όταν δεν είναι και τόσο τέλεια.
Συστήνεται αυστηρά κι ανεπιφύλακτα μόνο για το ενήλικο κοινό!
0 Σχόλια