Ποιο βιβλίο είναι το πιο δημοφιλές απ’ όλα και το πιο εμπορικό παγκοσμίως; Μα φυσικά το παιδικό βιβλίο και πιο συγκεκριμένα το παραμύθι. Είναι το βιβλίο αυτό που, όσο κι αν στοιχίζει οικονομικά, δε θα χάσει ποτέ ούτε τη δημοφιλία του ούτε και την εμπορικότητά του. Γι’ αυτό άλλωστε δε δίνεται ποτέ ιδιαίτερη σημασία στην οικονομική του αξία, όσο στην αξία του περιεχομένου του και περισσότερο των εικόνων που συνοδεύουν το εξώφυλλό του, αλλά και το κείμενο που φιλοξενείται στις εσωτερικές του σελίδες. Η ζωηράδα των χρωμάτων, η σκιαγράφηση των ηρώων που απεικονίζονται με εμφανή λεπτομέρεια, ίσως και με μία μεγάλη δόση υπερβολής, είναι αρκετά για να προκαλέσουν τον θαυμασμό στον μικρό υποψήφιο αναγνώστη και κατά συνέπεια την επιθυμία του να το προμηθευτεί άμεσα και να το διαβάσει.
Το παιδικό βιβλίο είναι η πιο γλυκιά συντροφιά του, η πιο ζεστή, η πιο τρυφερή και η πιο χαλαρωτική. Δεν έχει καμία σημασία το όνομα του συγγραφέα ή του εικονογράφου που το δημιούργησε. Ποιο παιδί νοιάζεται στ’ αλήθεια γι’ αυτές τις λεπτομέρειες; Κανένα απολύτως και πολύ καλά κάνει. Όπως φυσικά δεν έχει καμία σημασία και το λογότυπο του εκδοτικού οίκου που συνοδεύει την εκάστοτε έκδοση. Άλλη μια ασήμαντη λεπτομέρεια που περνάει σχεδόν απαρατήρητη από τα μάτια του.
Αμέτρητοι συγγραφείς παιδικής λογοτεχνίας εστιάζουν στις πραγματικές ανάγκες του παιδιού. Γράφουν με σκοπό όχι μόνο την ευχάριστη και διασκεδαστική μεταφορά του σε κόσμους φανταστικούς και ονειρικούς, αλλά και για κάτι πολύ πιο σπουδαίο και πολύ πιο σημαντικό. Τη διαμόρφωση του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς του με τρόπο υγιή και ουσιαστικό. Ηθικά διδάγματα, σαφή μηνύματα και χρήσιμες συμβουλές καταγράφονται με υπευθυνότητα και προσοχή, ώστε να αποτελέσουν τροφή για βαθύτερη σκέψη και προβληματισμό. Η υιοθέτηση ενός νέου τρόπου αντίληψης επιτυγχάνεται ιδανικά με την κατάρριψη των στερεοτύπων που συνήθως προβάλουν τα κλασικά παραμύθια, σε συνδυασμό φυσικά και με τον τρόπο που βιώνουν την πραγματική ζωή και την επικοινωνία τους με τα αγαπημένα και οικεία τους πρόσωπα, γονείς, αδέρφια, παππούδες, γιαγιάδες, θείοι, θείες και ξαδέρφια, φίλοι κτλ.
Οι γονείς με τη σειρά τους συμβάλουν σημαντικά στη δημιουργία σχέσης εξάρτησης κι αγάπης του παιδιού με το βιβλίο. Γνωρίζοντας και οι ίδιοι τη μεγάλη αξία του στον άνθρωπο παραβλέπουν το κόστος του, που σε άλλη περίπτωση θα του έδιναν πολύ μεγάλη προσοχή, και επενδύουν σ’ αυτό για το καλό του παιδιού τους. Λαμβάνοντας υπόψη και τον μεγάλο κίνδυνο που προκαλεί σε όλους ανεξαιρέτως ο εθισμός στα τεχνολογικά μέσα και το διαδίκτυο, η επιλογή του βιβλίου στέκεται για ακόμα μια φορά μονόδρομος, προκειμένου να αποφευχθεί το χειρότερο για όλους σενάριο, η αγραμματοσύνη, η απάθεια και η απομόνωση του εαυτού από αμέλεια.
Οι εκπαιδευτικοί, ως δεύτεροι γονείς του παιδιού που ακόμα διαμορφώνει τον χαρακτήρα του και την προσωπικότητά του στον κόσμο, συμβάλλουν ακόμα περισσότερο στην επαφή του με το βιβλίο. Μόνο που εδώ το βιβλίο δεν το επιλέγει το παιδί για τον εαυτό του, αλλά κάποιοι άλλοι για εκείνο. Φροντίζουν παρόλ’ αυτά να εμπλουτίζουν τις σχολικές βιβλιοθήκες με βιβλία που θεωρούν διασκεδαστικά, αλλά ταυτόχρονα χρήσιμα και διδακτικά. Και σε αυτή την περίπτωση λοιπόν το παιδί πάλι κερδίζει, αφού και πάλι όποια επιλογή ανάγνωσης και να κάνει, θα μείνει ικανοποιημένο.
Τα όσα αναφέρθηκαν προηγουμένως γράφηκαν με αφορμή μια πρόσφατη έκθεση βιβλίου. Το ενδιαφέρον των παιδιών, η μεγάλη επισκεψιμότητά τους στα περίπτερα της έκθεσης και η επένδυσή τους στην αγορά βιβλίων είναι πραγματικά άξιο προσοχής και θαυμασμού. Σε αντιδιαστολή βέβαια με το ενδιαφέρον και την επένδυση των μεγάλων σ’ αυτά, που εξαρτώνται πάντα από την οικονομική τους ευχέρεια, αλλά και από τη διάθεσή τους να αφιερώσουν χρόνο στην ανάγνωση.
0 Σχόλια