Από πολύ μικρός ασχολείται με τη Λογοτεχνία, την Τέχνη και τον Πολιτισμό. Γράφει γιατί η συγγραφή είναι η ζωή του, μας δηλώνει, γι' αυτό άλλωστε, παρότι νέος ηλικιακά, μετράει ήδη τρία εκδοθέντα βιβλία στην προσωπική του εργογραφία. Ο λόγος για τον συγγραφέα Μηνά Στραβοπόδη που σήμερα έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε στις Τέχνες και μαζί μ' αυτόν και το νέο του βιβλίο με τίτλο «Σύγχυσις», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Αρμός».
Συνέντευξη στη Στέλλα Πετρίδου
Κύριε Στραβοπόδη, καλώς ήρθατε για δεύτερη φορά στις Τέχνες. Μαζί σας φέρνετε φυσικά και το νέο σας βιβλίο, που κυκλοφόρησε μόλις τον προηγούμενο μήνα. Πώς νιώθετε γι’ αυτό;
Η έκδοση ενός βιβλίου γεννά πάντα πολύ όμορφα συναισθήματα. Οι πράξεις όλων μας παράγουν ένα κοινωνικό και πολιτικό αποτύπωμα. Είτε το αποτύπωμα είναι ανιχνεύσιμο από αυτόν που το παράγει είτε όχι, το αποτύπωμα υπάρχει. Με γεμίζει χαρά που η κυκλοφορία των βιβλίων μου είναι μια αποκρυστάλλωση του αποτυπώματός μου, το οποίο στην περίπτωσή μου είναι απολύτως συνειδητό.
Ωστόσο, δε θα μπορούσα να μην εντάξω το γεγονός αυτό στο ευρύτερο κοινωνικο-πολιτικό γίγνεσθαι. Έτσι, αυτό που επίσης νιώθω περισσότερο, πέρα από χαρά, είναι ελπίδα.
Όπως γνωρίζετε τα βιβλία μου θίγουν ζητήματα, που στον δημόσιο διάλογο πολλοί δεν αγγίζουν. Ζούμε, δυστυχώς, σε μια εποχή όπου πολλοί γράφουν γιατί θέλουν απλά να είναι αρεστοί, ακόμα και αν με αυτήν τη στάση τους βοηθούν στη διολίσθηση –που έτσι και αλλιώς συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια– της Ελλάδας σε δείκτες, όπως η ελευθερία του τύπου –που κατ’ εμέ πάει μαζί με την ελευθερία της έκφρασης– ή τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ότι δηλαδή τέτοια βιβλία κυκλοφορούν με γεμίζει ελπίδα. Και είναι, επίσης, μια νίκη απέναντι σε όλους αυτούς που στο όνομα της αλήθειας αποφάσισαν να πρεσβεύουν συμφέροντα πολιτικής ή οικονομικής φύσης.
Τελικά, η συγγραφή πρωταγωνιστεί στη ζωή σας; Είναι αυτό που λέμε αγάπη και έρωτας μαζί;
Η συγγραφή δεν πρωταγωνιστεί απλά στη ζωή μου, διότι η συγγραφή είναι η ζωή μου. Έχει σίγουρα τα στοιχεία της αγάπης και του έρωτα, δηλαδή από στοργή μέχρι ρίσκο, αλλά θέτοντάς τα σε ένα ευρύτερο, ίσως κοινωνικό, πλαίσιο. Δεν τα νιώθω με τρόπο που αφορούν μόνο εμένα, αλλά με έναν τρόπο που τα μοιράζομαι αυτά με το κοινωνικό σύνολο. Είναι μια διεργασία που ξεκινά ως αμιγώς προσωπική, αλλά στην πορεία καταλήγει να οδηγεί στο σμίξιμο των ανθρώπων –γνωστών και αγνώστων.
Τι επιδιώκετε μέσω της συγγραφής; Ποιος ο λόγος που, παρότι είστε αρκετά νέος ηλικιακά, είστε πολυγραφότατος και μάλιστα στα βιβλία σας αγγίζετε θέματα που πονούν και φθείρουν τη δομή της σύγχρονης πραγματικότητας;
Στην εποχή που ζούμε παρατηρείται μια ομερτά. Οι άνθρωποι φοβούνται να εκφραστούν ελεύθερα, μη τυχόν και αυτό που ειπωθεί θίξει κάποιον/α που ύστερα θα αποτελέσει τροχοπέδη στην προσωπική τους ανέλιξη –συνήθως επαγγελματική. Αυτό, λοιπόν, είναι μια στάση ζωής που θα με βρίσκει πάντα απέναντι. Δεν μπορούμε να έχουμε ως μόνο κριτήριο, για να λαμβάνουμε αποφάσεις, τον εαυτό μας, διότι και ο εαυτός μας είναι μέρος ενός ευρύτερου συνόλου.
Επιδιώκω την αφύπνιση. Επιδιώκω να ακουστεί μια εναλλακτική θεώρηση των πραγμάτων, η οποία συγκρούεται με την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων. Επιδιώκω μέσω της συγγραφής τη δημιουργία ατόμων που θα σκέφτονται ελεύθερα, θα αμφισβητούν και θα έχουν ισχυρή κριτική ικανότητα. Η αμφισβήτηση θα ξεκινά από το ίδιο το άτομο και ό,τι υπάρχει μέσα του και θα καταλήγει στα ευρύτερα κοινωνικά φαινόμενα. Επιδιώκω μια κοινωνία που θα είναι προσανατολισμένη στους ανθρώπους και όχι στο χρήμα και την ύλη.
Μέχρι τώρα, σαν κοινωνία, αρκούμαστε στο να προκαλούμε Τέμπη, να κλείνουμε τα μάτια στη γενοκτονία που συντελείται στη Γάζα, να μην διστάζουμε να βάζουμε το χέρι μας στο μέλι (βλ. ΟΠΕΚΕΠΕ) και πόσα άλλα που δεν γνωρίζουμε. Αυτή η νοοτροπία που το «εγώ» μπαίνει πάντα πρώτο και αδιαφορεί για το «εμείς» είναι αυτό που δολοφονεί ανθρώπους που πήραν ένα τρένο, δολοφονεί παιδιά γιατί δεν τους αρέσει η εθνικότητά τους και η θρησκεία τους ή κατακλέβει ανθρώπους του μόχθου που έχουν ανάγκη τις επιδοτήσεις για να τα βγάλουν πέρα, με σκοπό κάποιοι λίγοι «φίλοι και γνωστοί» να ζουν σε βάρος όλων μας. Μέσω της συγγραφής, λοιπόν, επιδιώκω να βάλω και εγώ ένα λιθαράκι στην αλλαγή αυτής της θανατηφόρας νοοτροπίας.
Θα ήθελα να ξυπνήσω μια μέρα και να βρεθώ σε μια κοινωνία για την οποία δεν θα ντρέπομαι που αποτελώ μέλος.
Ρομαντικός, απλός και παράλογος (με τον τρόπο που ο Καμύ ορίζει το παράλογο στον Μύθο του Σισύφου).
Κι αν σας ζητούσαν να χαρακτηρίσετε με τρεις λέξεις το έργο σας συνολικά, ποιες λέξεις θα χρησιμοποιούσατε;
Αφυπνιστικό, σκοτεινό, κυνικό.
Έχετε ιδιαίτερη αδυναμία σε κάποιο βιβλίο σας από τα τρία που κυκλοφορούν ήδη στην αγορά; Αν ναι, σε ποιο βιβλίο σας και γιατί;
Όχι, δε θα μπορούσα να πω πως έχω αδυναμία σε κάποιο. Ο τρόπος γραφής μου εξελίσσεται, όπως εξελίσσομαι και εγώ σαν άνθρωπος. Κάθε βιβλίο έχει μια ιδιαίτερη σημασία για εμένα, οπότε δε θα μπορούσα να τα βάλω στο ζύγι.
Έχει απήχηση το έργο σας στο αναγνωστικό κοινό; Είστε ικανοποιημένος απ’ αυτήν ή προσδοκάτε πάντα το κάτι παραπάνω ως ανήσυχο πνεύμα και ως δημιουργός που επιθυμεί πάντα να εξελίσσεται;
Υπάρχει μια σταδιακή άνοδος της απήχησης από το πρώτο μέχρι το τρίτο μου βιβλίο. Αυτό είναι κάτι που με χαροποιεί. Λαμβάνω πολλά περισσότερα μηνύματα από αναγνώστες απ’ ό,τι λάμβανα παλαιότερα.
Με ενδιαφέρει η απήχηση, αλλά ως μέσο, όχι ως αυτοσκοπός. Δε θα μπορούσα ποτέ να πω πως η απήχηση θα είναι παράγοντας της συγγραφικής μου εξέλιξης. Δε θα μπορούσα να ετεροπροσδιορίσω αυτό που γράφω με το αν έχει αξία ή όχι με βάση την απήχηση.
Η εξέλιξη είναι αναπόφευκτη είτε θετική είτε αρνητική. Η συγγραφή είναι σαν τη ζωή, μια δυναμική διαδικασία. Το μόνο σίγουρο είναι πως πάντα η απήχηση του έργου μου στην ψυχή μου θα είναι η ίδια την εκάστοτε στιγμή που γράφεται το κάθε βιβλίο. Αν θα αρέσει ή όχι είναι κάτι διαφορετικό.
Έχετε λάβει ήδη αρκετές κριτικές για το έργο σας, κυρίως για τα δύο προηγούμενα βιβλία σας, μιας και το τρίτο κυκλοφόρησε αρκετά πρόσφατα. Τις λαμβάνετε υπόψη τις κριτικές αυτές; Σας χαροποιούν, σας στενοχωρούν ή δεν επηρεάζουν καθόλου τον εσωτερικό σας κόσμο και τον τρόπο γραφής σας;
Παίζει πάντα ρόλο το ποιος γράφει μια κριτική. Δεν μπορώ να πω ούτε ότι χαίρομαι ούτε ότι στενοχωριέμαι με τις κριτικές. Γενικώς έχω μια αντιπάθεια στη λέξη «κριτική» αλλά με την ευρύτερη έννοια. Οι κριτικές είναι ίσως ένα καλό εργαλείο, για να δω το πόσο μεταδοτικός είμαι. Το πόσο πολύ κατάφερα να περάσω τα νοήματα που ήθελα στον άλλον και αν του γέννησα τα συναισθήματα που ένιωσα και εγώ, όταν το έγραφα.
Από εκεί και πέρα ας μην ξεχνάμε ότι ζούμε και στην εποχή του PR, όπου όλα εξωραΐζονται –ευτυχώς υπάρχουν όμορφες εξαιρέσεις από όμορφους ανθρώπους. Για παράδειγμα, έχει τύχει πολλές φορές να αγοράσω βιβλίο μετά από διθυράμβους ορισμένων μέσων για το νέο βιβλίο ενός γνωστού Έλληνα λογοτέχνη και εν τέλει κατά τη δική μου εκτίμηση και, αφού διάβασα το συγκεκριμένο βιβλίο, δεν κατάλαβα ποτέ γιατί όλοι αυτοί οι διθύραμβοι. Βέβαια, είναι και ανάλογα το γούστο. Αλλά συμβαίνει συχνά. Οι δημόσιες σχέσεις σκοτώνουν τη λογοτεχνία αρκετές φορές, δυστυχώς.
Το νέο σας βιβλίο κυκλοφόρησε, όπως είπαμε, τον Ιούνιο του 2025 από τις εκδόσεις «Αρμός» και φέρει τον χαρακτηριστικό τίτλο «Σύγχυσις». Πρόκειται για ένα αφήγημα στην ουσία που ολοκληρώνεται μέσα από δεκατρείς διαλόγους ή μονολόγους του κεντρικού ήρωα της ιστορίας σας Αλμπέρ. Ποιος όμως είναι στην πραγματικότητα ο Αλμπέρ και ποια τα θέματα που τον απασχολούν;
Η υποκρισία είναι ένα τεράστιο ζήτημα για τον Αλμπέρ. Το ψέμα που υπάρχει σε όλες τις συμβάσεις της ζωής μας και που, εν τέλει, αφομοιώνεται σε τέτοιο βαθμό ακόμα και από τον εαυτό μας που φτάνει σε σημείο να υποκρίνεται ακόμα και μπροστά στον καθρέφτη.
Οι μη ανιχνεύσιμες υποκριτικές συμπεριφορές, τα ενδόμυχα εγωιστικά κίνητρα, αλλά και η πλήρης απογύμνωση αυτών των κινήτρων είναι κάποια από τα θέματα που απασχολούν τον Αλμπέρ.
Τέλος, τον Αλμπέρ τον απασχολεί το κοινωνικό και πολιτικό αποτύπωμα που δημιουργούμε επιλέγοντας μια συγκεκριμένη καθημερινότητα. Το πώς το διαχειρίζεται, βέβαια, και ο ίδιος, τελικά, είναι ένα άλλο τεράστιο θέμα.
Πείτε μας δυο λόγια περιληπτικά για το περιεχόμενο του βιβλίου σας. Τι θα διαβάσει ο αναγνώστης που θα το επιλέξει ως ανάγνωσμα;
Θα διαβάσει ένα κείμενο ζωντανό, άμεσο, σκληρό, αφιλτράριστο, καυστικό, αστείο και σκοτεινό.
Μέσα στο βιβλίο επεξεργάζομαι σε βάθος ιδέες σχετικά με το πώς η υποκρισία έχει διεισδύσει σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας σε σημείο να μην μπορεί να γίνει ανιχνεύσιμη. Εξετάζονται, όμως, και τα ανθρώπινα κίνητρα, τα οποία μονίμως περιστρέφονται γύρω από το χρήμα και την εξουσία.
Τέλος, ο αναγνώστης θα έρθει αντιμέτωπος με τον εαυτό του. Πώς νιώθεις εκείνο το οριακό σημείο όπου κάποιος απογυμνώνει τα κίνητρά σου και στέκεσαι γυμνός ενώπιον του εαυτού σου και της ανθρωπότητας;
Γιατί δώσατε αυτόν τον τίτλο στο βιβλίο σας; Αναφέρεται στην κατάσταση που βιώνει ο κεντρικός ήρωάς του αποκλειστικά ή αποτελεί μια γενικότερη ψυχική κατάσταση που χαρακτηρίζει την κοινωνία μας γενικότερα;
Νομίζω πως δε θα μπορούσε να υπάρξει πιο κατάλληλος τίτλος για αυτό το βιβλίο. Η «Σύγχυσις» διαπερνά τον Αλμπέρ, τους συνομιλητές του, μια ολόκληρη κοινωνία και μια εποχή. Διαπερνά εμένα και εσάς.
Επίσης, υπάρχει μια αισθητή σύγχυση σε ποιον απευθύνεται ο Αλμπέρ. Είναι, όντως, ο συνομιλητής του; Υπάρχει συνομιλητής ή μονολογεί; Μήπως απευθύνεται στον αναγνώστη; Ή μήπως, τελικά, απλά απευθύνεται στην ανεξερεύνητη και πιο σκοτεινή πλευρά του εαυτού του; Είμαι σίγουρος πως όλοι μας έχουμε μια τέτοια πλευρά που σπάνια της μιλάμε.
Ποια υπήρξε η αφορμή για τη συγγραφή του συγκεκριμένου βιβλίου σας;
Γενικά, είμαι καλός παρατηρητής της ανθρώπινης και της κοινωνικής συμπεριφοράς. Αυτό φτάνει, για να γράψει κάποιος τόμους βιβλίων.
Πόσος χρόνος χρειάστηκε για τη συγγραφή του βιβλίου σας αυτού;
Η αλήθεια είναι πως αρχικά είχα μια διαφορετική ιδέα για το επόμενο βιβλίο μου. Αλλά τελικά η «Σύγχυσις» ξεπήδησε από μέσα μου μόνη της, διότι, μάλλον, ήθελε να βγει. Δύο εβδομάδες μου πήρε, για να το γράψω.
Ποια μηνύματα περνάτε στον αναγνώστη μέσα από την ιστορία που αφηγείστε; Οπωσδήποτε αποσκοπείτε στον προβληματισμό του. Όμως ποια είναι τα σημεία στα οποία επιδιώκετε να εστιάσει περισσότερο και γιατί;
Με ενδιαφέρει πολύ να αναδείξω την υποκρισία κάθε μορφής σύμβασης που υιοθετούμε στις ζωές μας και πως, όταν αυτές οι συμβάσεις κανονικοποιούνται, εν τέλει, αφομοιώνεται η υποκρισία στη συμπεριφορά μας.
Με ενδιαφέρει, επίσης, να οδηγήσω τον αναγνώστη και στη δική του απογύμνωση των κινήτρων. Το πρώτο βήμα για έναν καλύτερο κόσμο ξεκινά από το να μην λέμε ψέματα στους εαυτούς μας.
Σε ποιες ηλικίες απευθύνεται το βιβλίο σας; Μπορεί να αποτελέσει ανάγνωσμα και για το εφηβικό κοινό ή απευθύνεται αποκλειστικά στο ενήλικο;
Νομίζω απευθύνεται σε όλους ανεξαιρέτως, αρκεί ο αναγνώστης να το διαβάσει με ανοιχτό μυαλό και μακριά από αγκυλώσεις.
Εκδόσεις «Αρμός» και αυτή τη φορά, όπως άλλωστε και στα προηγούμενα δύο βιβλία σας. Να υποθέσουμε ότι είστε αρκετά ικανοποιημένος από τη μέχρι τώρα συνεργασία σας;
Σε μια εποχή, όπου πολλοί εκδοτικοί κάνουν business, καθώς βάζουν συγγραφείς να πληρώσουν για να εκδοθεί το βιβλίο τους, οι εκδόσεις Αρμός επιλέγουν προσεκτικά ποια βιβλία θα εκδώσουν με δικά τους έξοδα. Μου αρέσει να βρίσκομαι σε έναν εκδοτικό οίκο που συμπεριφέρεται στο Βιβλίο και τη Λογοτεχνία με την προσοχή που χρειάζεται και όχι με την προσέγγιση του κέρδους και μόνο.
Άλλωστε αυτή η προσέγγιση των περισσότερων εκδοτικών έχει οδηγήσει στη στρέβλωση του χώρου της Λογοτεχνίας, ιδίως της ελληνικής. Δυστυχώς, είναι πιο εύκολο να βγάλεις βιβλίο αν έχεις χρήματα, παρά αν έχεις ταλέντο στη συγγραφή. Αυτό οδηγεί στην κατάρρευση του ποιοτικού βιβλίου και της ελληνικής λογοτεχνίας συλλήβδην. Ελπίζω περισσότεροι εκδοτικοί να αλλάξουν την προσέγγισή τους.
Επόμενα συγγραφικά βήματα κάνετε ή είναι πολύ νωρίς ακόμα, δεδομένου ότι η «Σύγχυσις» είναι αρκετά πρόσφατη στην αγορά;
Πάντα κάνω. Υπάρχει ένα σημειωματάριο που έχει άπειρες ιδέες για επόμενα βιβλία. Είναι τόσα πολλά τα θέματα.
Αυτή τη στιγμή γράφω το επόμενο βιβλίο. Θα σας αποκαλύψω και κάτι: Η «Σύγχυσις» αποτελεί το πρώτο μέρος μιας τριλογίας. Ωστόσο, με όποια σειρά και αν διαβαστούν ο αναγνώστης δεν θα αντιμετωπίσει κανένα θέμα κατανόησης. Όπως, επίσης, θα είναι δυνατόν να διαβαστούν και αυτοτελώς.
Το αν το επόμενο βιβλίο που γράφω θα είναι το δεύτερο μέρος ή κάποια άλλη ανεξάρτητη ιστορία, δεν θα σας το αποκαλύψω ακόμα.
Μια ευχή σας για το μέλλον που θα θέλατε να πραγματοποιηθεί, ποια θα μπορούσε να είναι αυτή;
Να μην κλείνουμε τα μάτια στο έγκλημα. Να βάζουμε τις προτεραιότητες στη ζωή μας λαμβάνοντας υπόψιν και τον άλλον, όχι μόνο τον εαυτό μας.
Πριν κλείσουμε τη συζήτηση θα ήθελα να μας παραθέσετε ένα μικρό απόσπασμα από κάθε βιβλίο σας.
Απόσπασμα από «Σύγχυσις»:
Ας σταματήσουμε όλοι να ασχολούμαστε και ας τους αφήσουμε να κάνουν ό,τι θέλουν… Τι; Όχι; Δεν συμφωνείς; Μα είναι τόσο βολικό… Εμείς θα βγάλουμε το μεροκάματό μας, θα φάμε την μπριζόλα μας, θα πιούμε και το ποτάκι μας και ύστερα θα πέσουμε με γεμάτη κοιλιά και άδειο μυαλό για τον καθημερινό μας υπνάκο… Τι; Την ίδια ώρα δολοφονούνται παιδιά, επειδή κάποιος πατάει ένα κουμπί χιλιόμετρα μακριά; Τι; Άστεγοι πεθαίνουν από την πείνα στις μεγάλες μητροπόλεις; Γυναίκες και παιδιά πέφτουν θύματα βιασμού; Το εμπόριο ναρκωτικών ανθίζει παίρνοντας στον λαιμό του ευαίσθητες ψυχές; Ε, και τι μου τα λέτε εμένα αυτά, αγαπητέ Νίκο; Σε αυτόν τον κόσμο ανεχθήκατε να ζείτε… Τι σας φαίνεται περίεργο;…
Εδώ, εδώ! Ναι, σταματήστε όπου μπορείτε δεξιά. Αυτή είναι η είσοδος της πολυκατοικίας μου… Δεν μιλάτε, κύριε Νίκο; Δεν έχετε κάτι να πείτε τώρα;… Θα το ξεχάσετε κι αυτό μην ανησυχείτε, όπως ξεχνάτε τόσα άλλα… Κρατήστε τα ρέστα… Καλό βράδυ –μόνο αυτό μετράει τελικά, τι όχι;…
Au revoir…
Απόσπασμα από «Συμπληγάδες Αξιών»:
Στο χέρι μου κρατώ πάντα το κατακόκκινο γαρύφαλλο. Είναι η συντροφιά μου, η παρέα μου. Το μυρίζω. Μοσχοβολάει! Συνεχίζει να λειτουργεί σαν να μην έχει καταλάβει τι έχει μόλις γίνει ή μπορεί απλά και αυτό να αδιαφορεί. Με συγκλονίζει το χρώμα του, η πορφύρα του. Το χέρι μου δεν τρέμει. Τα πόδια μου τα νιώθω δυνατά. Ένα ευτυχισμένο χαμόγελο ζωγραφίζεται στο πρόσωπό μου σε τέτοιο σημείο που ο αστυνομικός παραξενεύεται. Δεν με νοιάζει τι σκέφτεται και αν με κρίνει. Εγώ θα συνεχίζω να λειτουργώ έχοντας στο μυαλό μου τον κόσμο όπως θα μπορούσε να είναι. Για αυτό και χαμογελώ. Η ζωή έχει φτιαχτεί για να τη ζεις, να την απολαμβάνεις. Νιώθω γεμάτος, γαλήνιος, ευτυχισμένος για ό,τι έχω κάνει, για ό,τι έχω πει. Έχω κάνει ό,τι καλύτερο μπορούσα. Ό,τι είχα να δώσω το έχω δώσει. Δεν κράτησα τίποτα για μένα. Η σημερινή δίκη με βοήθησε σε αυτό. Αν η ζωή μου ήταν πίνακας ζωγραφικής, η δίκη αυτή είναι η τελευταία πινελιά. Για αυτό χαμογελώ, για αυτό είμαι ευτυχισμένος. Έχω ολοκληρώσει και έχω ολοκληρωθεί. Μένει μόνο να υπογράψω.
Απόσπασμα από «Επαναστάτη της Αβύσσου»:
Οι άνθρωποι, αν και είχαν φωνή δεν τολμούσαν να πουν αυτό που τα κτήρια πάσχιζαν να πουν για αυτούς. Έτσι και εγώ, ένας άνθρωπος σαν όλους τους άλλους που φοβόταν. Τι φοβόμουν άραγε; Φοβόμουν να ζήσω; Λες και θα μου δινόταν ποτέ δεύτερη ευκαιρία για να ζήσω. Είναι βέβαια και αυτοί που πιστεύουν στους θεούς τους και δεν ζουν σε αυτήν τη ζωή για να ζήσουν σε μια επόμενη. Έτσι γεμίζει ο κόσμος σκιές ανθρώπων και όχι πραγματικούς ανθρώπους, τολμηρούς, οι οποίοι αξιοποιούν κάθε ανάσα οξυγόνου που φουσκώνει τα πνευμόνια τους. Πάθος. Αυτό λείπει από τις καρδιές μας. Οι άνθρωποι του 21ου αιώνα πέτυχαν στο να αποτύχουν τελικά. Έχασαν το βασικότερο και πιο ανθρώπινο στοιχείο του ανθρώπου, για να εστιάσουν σε όλα τα υλικά, τα εφήμερα, τα τετελεσμένα. Μα αυτό είναι το μεγαλύτερό μας σφάλμα σήμερα, αντί να αγαπάμε τους ανθρώπους και να χρησιμοποιούμε τα υλικά αγαθά, λειτουργούμε αντίστροφα, δηλαδή αγαπάμε τα υλικά αγαθά και χρησιμοποιούμε τους ανθρώπους.
Κύριε Στραβοπόδη, σας ευχαριστώ θερμά για την κουβέντα μας και σας εύχομαι καλή και δημιουργική συνέχεια σε ό,τι κι αν κάνετε. Καλοτάξιδο το νέο σας βιβλίο και καλοδιάβαστο!
Σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη και επί της ουσίας συζήτησή μας. Καλή συνέχεια και σε εσάς.
Βιογραφικό:
Γεννήθηκε το 1997 στη Ζάκυνθο. Από πολύ μικρός ασχολείται με τη Λογοτεχνία, την Τέχνη και τον Πολιτισμό, ενώ παράλληλα του κίνησαν το ενδιαφέρον οι κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και το King’s College London, ενώ εκπονεί τη Διδακτορική του Διατριβή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Πέρα από την έντονη δραστηριότητά του στον ακαδημαϊκό χώρο, είναι ιδρυτής του CultArt Zone, που έχει ως σκοπό την ανάδειξη κοινωνικών και πολιτικών φαινομένων αντλώντας έμπνευση από την Τέχνη και τον Πολιτισμό, καθώς αντιλήφθηκε πως ήθελε να εκφράσει με έναν δικό του μοναδικό τρόπο όλα όσα συμβαίνουν μέσα μας και γύρω μας. Όπως συνήθως αναφέρει: «Ό,τι έχουμε είναι η Τέχνη και ο Πολιτισμός. Αυτά αποτελούν το καταφύγιό μας σε έναν κόσμο σκληρό και δύσκολο. Εκεί η ψυχή του ανθρώπου γαληνεύει και τα πράγματα βρίσκουν ξανά το νόημά τους». Η Σύγχυσις είναι το τρίτο του βιβλίο, ενώ από τις εκδόσεις Αρμός κυκλοφορούν επίσης οι Συμπληγάδες Αξιών (2024) και Ο Επαναστάτης της Αβύσσου (2021).
0 Σχόλια