Βιβλιοκριτική: "Βλέπω τα κτίρια να πέφτουν σαν αστραπές" του Keiran Goddard

ISBN: 978-618-223-091-6
Τρέχουσα Έκδοση: 2025
Σελίδες: 256

Εκδόσεις: Αλεξάνδρεια

Γράφει ο Κώστας Τραχανάς

«Τελικά δε συνέβη τίποτα.

Όλες οι ζωές που ήμασταν σίγουροι πως θα ζήσουμε. Όλη η ελευθερία και το πάθος. Δε συνέβη τίποτα.

Κάπως έτσι βρεθήκαμε εδώ. Απόψε.

Οι βραδιές σαν τη σημερινή είναι συνήθως ίδιες. Μερικά ποτά στην Τράιντεντ μαζί με τα γερόντια, κι ύστερα ζητάμε να μας φέρουν μερικά γραμμάρια και την κάνουμε για κέντρο. Η ίδια ιστορία εδώ και μια δεκαετία. Η ίδια ιστορία από τότε που αποκτήσαμε αρκετά λεφτά ώστε να μπορούμε, τσοντάροντας όλοι μαζί, να πληρώνουμε για πράγματα όπως ταξί και αχρείαστους γύρους γλυκερά σφηνάκια που κολλάνε στα χέρια. Όχι πως το έχω βαρεθεί. Δε θέλει προσπάθεια. Δε θέλει σκέψη. Κάθε μήνα, κάθε μέρα, η ζωή μου δεν είναι έτσι. Η ζωή μου θέλει προσπάθεια. Η ζωή μου δεν είναι εύκολη. Η ζωή μου με βαραίνει .Ακόμα και τα όμορφά πράγματα στη ζωή μου με βαραίνουν. Τα εστιατόρια με βαραίνουν, τα ποτά με βαραίνουν, και το γαμωστυλό, ακόμα, με βαραίνει. Να είναι βαρύ το ρολόι, εντάξει. Το δέχομαι, μου αρέσει. Ένα βαρύ στυλό, όμως, τι να το κάνεις;»

Το βιβλίο αυτό είναι ένα πολυφωνικό αφήγημα επικεντρωμένο σε μια κοινότητα της εργατικής τάξης στο Μπέρμινχαμ…

Αυτό που προσφέρει ο Γκόνταρντ, καθώς εναλλάσσεται ανάμεσα στις φωνές των πέντε βασικών προσώπων του (Ράϊαν, Κόνορ, Όλι, Πάτρικ, Σιβ) , είναι μια σειρά από ταμπλό-βιβάν και μελέτες χαρακτήρων…

Μαζί μεγάλωσαν, μαζί έπαιξαν, μαζί κοπάνες, μαζί ονειρεύτηκαν τι θα γίνουν στη ζωή τους.

Τώρα πατάνε τα τριάντα, και μόνο οι Ράϊαν έχει καταφέρει να ξεφύγει από το συγκρότημα εργατικών κατοικιών και να μετακομίσει σε άλλη πόλη, όμως, παρά τα λεφτά που έβγαλε τζογάροντας στο ίντερνετ , είναι κολλημένος σε μια εικόνα του παρελθόντος που ξεθωριάζει γοργά. Απ΄ την άλλη, ο Όλι είναι ντίλερ, με κάποια αδυναμία στο ίδιο του το εμπόρευμα, ο Κόνορ έχει ένα μωρό στα σκαριά και μια επιχειρηματική ιδέα (να κάνει μια οικοδομή) με την οποία ελπίζει να αλλάξει ρότα και ο Πάτρικ (διανέμει φαγητά με το ποδήλατο) κι η Σιβ είναι ερωτευμένοι όσο ποτέ, αλλά ακόμα κι αυτοί ταρακουνιούνται όταν ένα παλιό μυστικό έρχεται ν΄ ανοίξει καινούργιες πληγές.

Ώσπου να τελειώσει το βιβλίο, ένα απ΄ αυτά τα πρόσωπα θα είναι νεκρό. Οι άλλοι θα μείνουν ν΄ αναμετρηθούν με τα αισθήματα και τις πικρίες τους, και ίσως μ΄ ένα νέο ξεκίνημα-αφού η τραγωδία που χτύπησε την κοινότητά τούς έχει αποκόψει οριστικά από το παρελθόν τους.

Ο Γκόνταρντ γράφει θαυμάσια για αδιέξοδες δουλειές, ξέφρενες βραδινές εξόδους και διαβρωτικές τύψεις ,αλλά αποδίδει πειστικά τις μεγάλες χαρές του να έχεις φίλους, να είσαι γονιός και να κρατάς κοντά σου αυτούς που αγαπάς. Εξερευνά τις συνέπειες της φτώχειας, του εθισμού, της κακοποίησης και της αφοσίωσης από διάφορες οπτικές γωνίες.

Τι συμβαίνει όταν όλα όσα περιμένουμε από τη ζωή απλώς… δεν συμβαίνουν;

Ένα ωραίο μυθιστόρημα γεμάτο σπάνια χάρη, θλίψη, ευστροφία και ζεστασιά.

Ένα σπαρακτικό μυθιστόρημα που σου ραγίζει την καρδιά.

Διαβάστε το.

Ο Keiran Goddard είναι συγγραφέας ενός ποιητικού φυλλαδίου (Strings) και δύο ποιητικών συλλογών, For the Chorus και Votive, η πρώτη εκ των οποίων ήταν υποψήφια για το βραβείο Melita Hume και επιλαχούσα για το βραβείο William Blake. Ασχολείται με θέματα που σχετίζονται με την κοινωνική αλλαγή, και επί του παρόντος κάνει έρευνα για τα δικαιώματα των εργαζομένων, το μέλλον της εργασίας, την αυτοματοποίηση και τον συνδικαλισμό. Το πρώτο του μυθιστόρημα, Hourglass (Europa, 2023), προτάθηκε ως επιλογή στην ABA Indie Next List του 2023 και συμπεριλήφθηκε στη μακρά λίστα για το Desmond Elliott Prize.