Μαριάννα Σεργάκη: "Το παιδικό παραμύθι ήρθε στη ζωή μου τελείως ξαφνικά"

Της αρέσει να εκφράζεται μέσω της γραφής και να επικοινωνεί τις σκέψεις της με το αναγνωστικό της κοινό. Γι' αυτό άλλωστε μόλις λίγους μήνες πριν απέκτησε και επίσημα την ιδιότητα της συγγραφέα κυκλοφορώντας το πρώτο ολοκληρωμένο συγγραφικό της πόνημα διεκδικώντας δικαιολογημένα μια θέση στον χώρο του ελληνικού βιβλίου. Μιλάμε για τη συγγραφέα Μαριάννα Σεργάκη, τη σημερινή φιλοξενούμενη των Τεχνών, και για το παραμύθι της με τίτλο «Ο παππούς Κώστας και το δέντρο της Αγάπης», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Φυλάτος». Πάμε να τη γνωρίσουμε καλύτερα.

Συνέντευξη στη Στέλλα Πετρίδου

Κυρία Σεργάκη, από μικρή ηλικία σας άρεσε να εκφράζεστε μέσω του γραπτού λόγου. Παρότι επαγγελματικά επιλέξατε να ακολουθήσετε μία άλλη μεγάλη σας αγάπη, τη ναυτιλία δηλαδή, δε σταματήσατε ποτέ να δημιουργείτε, μέχρι που αρκετά πρόσφατα αποφασίσατε να προβείτε σε ένα βήμα παραπάνω, την έκδοση του πρώτου σας βιβλίου. Τι είναι όμως αυτό που οξύνει μόνιμα το ενδιαφέρον και την αγάπη σας για τη συγγραφή;

Από μικρή ηλικία, και κυρίως από την εφηβεία και έπειτα, αισθάνθηκα την ανάγκη να εκφράζω τις απόψεις μου μέσω του γραπτού λόγου. Μου άρεσε —και ακόμη μου αρέσει— να μπορώ είτε να συμβουλεύω είτε να συζητώ με τους δικούς μου ανθρώπους, τους φίλους μου κ.ο.κ., και να περνώ τα δικά μου μηνύματα, που ίσως βοηθήσουν έστω κι ένα άτομο το οποίο μπορεί να βρίσκεται σε μια δύσκολη ή «περίεργη» φάση της ζωής του. Έτσι ξεκίνησα να γράφω την πρώτη μου βιωματική παιδική ιστορία. Μέσα από αυτό το βιβλίο θέλω να βοηθήσω τα παιδιά, μικρά και μεγάλα, που ασθενούν ή που βιώνουν την απώλεια ενός αγαπημένου τους προσώπου, καθώς και οικογένειες που επιθυμούν να βοηθήσουν μια άλλη οικογένεια, να σταθούν γερά στα πόδια τους, να πιστέψουν στον εαυτό τους και να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν —με γερό θεμέλιο την αγάπη— στις δύσκολες καταστάσεις που αντιμετωπίζουν.

Κινητήριος δύναμή μου ήταν, είναι και θα είναι η αγάπη. Για μένα είναι ένα δυνατό συναίσθημα που, όταν είναι αληθινό και συνάμα αθώο, υπερνικά τα πάντα. Αυτό, λοιπόν, που μου οξύνει μόνιμα το ενδιαφέρον και την αγάπη μου για τη συγγραφή είναι ότι μπορώ, μέσα από αυτή, να βοηθώ τον κόσμο —με τον δικό μου τρόπο— περνώντας τα μηνύματα που θέλω, ώστε να τους βοηθήσουν είτε να βρουν ένα μονοπάτι που τους ταιριάζει στα τυχόν ερωτήματά τους είτε να βοηθήσουν άλλους ανθρώπους που το έχουν ανάγκη. Η επιτυχία ενός συγγραφέα, για μένα προσωπικά, είναι να καταφέρει οι αναγνώστες που θα διαβάσουν το βιβλίο του να κατανοήσουν τα μηνύματα που θέλει να τους περάσει, να αποδειχθούν χρήσιμα για εκείνους και, ταυτόχρονα, να κατανοήσουν και τον ίδιο ως άνθρωπο.

Μιας και είστε πρωτοεμφανιζόμενη στον χώρο του βιβλίου, πείτε μας δυο λόγια για εσάς και τα συγγραφικά σας ενδιαφέροντα. Ποια είναι η συγγραφέας Μαριάννα Σεργάκη και τι πρέπει να γνωρίζουν οι αναγνώστες για εσάς;

Ξεκίνησα πριν από ενάμιση χρόνο να αρθρογραφώ για το site pillowfights. Είχα τη στήλη «Μικροί ήρωες» και μου άρεσε να γράφω για ποικίλα θέματα. Πριν από μερικούς μήνες σταμάτησε η συνεργασία μας, καθώς δεν προλάβαινα να αφοσιωθώ όσο θα ήθελα στη συγγραφή άρθρων λόγω της βασικής μου εργασίας. Όμως αυτή η πρώτη επαφή με τη συγγραφή και τον δημόσιο λόγο με βοήθησε πολύ: απελευθερώθηκα στον τρόπο που θέλω να εκφράζομαι και φρόντιζα πάντα όλα όσα έγραφα να είναι τεκμηριωμένα.

Μετέπειτα, όταν έγραψα την πρώτη παιδική βιωματική μου ιστορία, ναι μεν θεώρησα πως μπορώ μέσα από αυτήν να βοηθήσω και να δώσω δύναμη κι ελπίδα σε πολλά παιδιά, αλλά στην αρχή, όταν απευθύνθηκα σε διάφορους εκδοτικούς οίκους, πίστευα ότι ίσως δεν καταφέρω να μπω στον αγαπημένο κόσμο των βιβλίων. Κι όμως, ύστερα από μερικές ημέρες, ήρθαν αρκετές θετικές απαντήσεις από ποικίλους εκδοτικούς. Μέσα από τις απαντήσεις τους κατάλαβα ότι όντως αυτή η ιστορία μου έχει κάτι σημαντικό να δώσει στον κόσμο που θα θελήσει να τη διαβάσει. Έτσι επέλεξα τις Εκδόσεις Φυλάτος και είμαι ευγνώμων για αυτή την πρώτη επιλογή μου, γιατί είναι ένας εκδοτικός οίκος που —θεωρώ— καταλαβαίνει έναν συγγραφέα στο έπακρο.

Όσον αφορά τα συγγραφικά μου ενδιαφέροντα, κυρίως μου αρέσει κάθε ιστορία και κάθε πλοκή να έχει ως κύριο στοιχείο την αγάπη, αλλά και να δίνει τουλάχιστον κάποια ισχυρά και ηχηρά μηνύματα στον κάθε αναγνώστη που ίσως τον βοηθήσουν. Πρόσφατα τελείωσα τη συγγραφή ενός ακόμη παιδικού βιβλίου, που βρίσκεται υπό έκδοση και θα ολοκληρωθεί προς τον Σεπτέμβριο, με κύρια θέματα την υιοθεσία, τη μητρότητα και —κυρίως— την έννοια του «αγαπώ» ένα παιδί, ασχέτως εθνικότητας, φύλου, θρησκείας κ.ο.κ. Ταυτόχρονα, δοκίμασα τις δυνάμεις μου στη συγγραφή μιας όμορφης μικρής νουβέλας για ενήλικες, που κι αυτό το βιβλίο πρόκειται να εκδοθεί τον Σεπτέμβριο και έχει, και πάλι, κυρίαρχο στοιχείο την αγάπη. Αυτή τη φορά αναφέρομαι στην αγάπη της συντροφικότητας και της οικογένειας.

Γιατί επιλέξατε να κάνετε το λογοτεχνικό σας ντεμπούτο με παραμύθι; Συμφωνείτε με την άποψη ότι πρόκειται για ένα από τα πιο απαιτητικά είδη της λογοτεχνίας, καθώς απευθύνεται σε παιδιά, επομένως σε κοινό που δε διστάζει να πει ευθέως τη γνώμη του για το αν αυτό που διάβασε ή διαβάζει του αρέσει ή δεν του αρέσει, είναι ή δεν είναι αληθινό, ανεξάρτητα από την αναγνωσιμότητα του συγγραφέα του βιβλίου και το λογότυπο των εκδόσεων που το συνοδεύει;

Το παιδικό παραμύθι ήρθε στη ζωή μου τελείως ξαφνικά — και τι εννοώ με αυτό: ως κίνητρο είχα κι έχω να πω δημόσια την παιδική, προσωπική, βιωματική μου ιστορία. Το πρόβλημα υγείας που πέρασα σε αρκετά μικρή ηλικία, καθώς και το γεγονός ότι θεωρώ τις ηλικίες 2–5 ετών πολύ ευαίσθητες —καθώς τότε διαμορφώνονται ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα ενός παιδιού— με οδήγησαν να γράψω αυτό το παιδικό παραμύθι. Από την άλλη, λατρεύω τα παιδιά και θέλω, με όποιον τρόπο μπορώ, να τα βοηθώ.

Γνωρίζω ότι το παιδικό παραμύθι, ως είδος της λογοτεχνίας, είναι απαιτητικό, όπως λέτε, και ότι το κοινό του θα πει και θα δείξει την αλήθεια απευθείας. Μα ένα τέτοιο κοινό αναζητώ, ως επί το πλείστον, κι εγώ. Είτε πρόκειται για μικρό είτε για μεγάλο σε ηλικία αναγνώστη, θα ήθελα να πει την αλήθεια, κατά την άποψή του, αφότου διαβάσει το παιδικό μου βιβλίο — ανεξαρτήτως εκδοτικού οίκου ή αναγνωσιμότητας.

Πρώτα απ’ όλα, πιστεύω ακράδαντα ότι η αναγνωσιμότητα κάποιου δεν είναι αυτή που θα κάνει τους αναγνώστες να αγαπήσουν το βιβλίο του. Μπορεί να του ανοίξει πιο εύκολα πόρτες, αλλά μέχρι εκεί. Ο κόσμος —και ειδικά τα παιδιά— είναι δύσκολο κοινό, όμως οι αλήθειές τους βοηθούν έναν συγγραφέα να γίνει καλύτερος. Ακόμα κι αν τύχει να μην αρέσει ένα βιβλίο, κι αυτό είναι μια «βοήθεια» στον συγγραφέα, για να κατανοήσει τι έφταιξε. Δεν είναι ήττα, αλλά μια αρχή για κάτι καλύτερο.

Πώς συνδυάζεται η συγγραφή στην περίπτωσή σας με την επαγγελματική σας ενασχόληση;

Μπορώ να πω ότι κυρίως γράφω είτε βραδινές ώρες είτε τα Σαββατοκύριακα. Όμως το πότε θα σου «έρθει» η έμπνευση δεν μπορεί κανείς να το γνωρίζει. Γι’ αυτό, όταν κάτι μου έρχεται στο μυαλό ή όταν κάτι που διαβάζω ή παρακολουθώ μου κινεί αρκετά το ενδιαφέρον και μου οξύνει τον νου, παίρνω χαρτί και μολύβι —ή χρησιμοποιώ τις σημειώσεις στο κινητό— και καταγράφω αμέσως αυτές τις σκέψεις.

Ποια είναι η αξία του βιβλίου κατά τη γνώμη σας και πιο συγκεκριμένα του παιδικού βιβλίου; Θεωρείτε σημαντική την επίδρασή του στους μικρούς αναγνώστες της σύγχρονης εποχής που έχουν χάσει λίγο τον προσανατολισμό τους λόγω της μεγάλης επιρροής που έχει στη ζωή τους το διαδίκτυο και τα τεχνολογικά του μέσα;

Θα σας πω το εξής — και είναι κάτι που παρατηρώ πολύ τελευταία. Παρά την εξέλιξη της τεχνολογίας, παρατηρώ ότι αρκετοί γονείς εξακολουθούν να επιθυμούν να αγοράζουν παιδικά βιβλία σε έντυπη μορφή. Δεν λέω ότι το e-book είναι κακό — φυσικά και «λύνει τα χέρια». Απλώς ένα βιβλίο είναι διαφορετικό όταν το πάρει ένα παιδί στα χέρια του, το επεξεργαστεί, σημειώσει πάνω σε αυτό. Η ηλεκτρονική μορφή είναι πιο γρήγορη και πιο εύχρηστη, αλλά παραμένει πίσω από ένα «γυαλί».

Όταν ήμουν μικρή, γύρω στα έξι, ακόμη και η μυρωδιά του σχολικού βιβλίου μου άρεσε — και σε μετέφερε, με τον τρόπο της, μέσα στο ίδιο το παραμύθι. Σίγουρα, στα πιο μικρά παιδιά βοηθά και ο τρόπος αφήγησης· όμως η εικόνα, αυτή καθ’ αυτή, είναι που αλλάζει την οπτική γωνία του παραμυθιού.

Θεωρώ ότι η αξία του παιδικού βιβλίου είναι μεγάλη. Αν σκεφτούμε ότι από τα βιβλία τα παιδιά μπορούν να πάρουν ιδέες και να διαμορφώσουν κάποιες πτυχές του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς τους, καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικά είναι. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι στα περισσότερα σχολεία υπάρχει πλέον η «ώρα παραμυθιού».

Τι σας εμπνέει συνήθως ως δημιουργό ώστε να σας ωθήσει στην επιθυμία δημιουργίας και εν τέλει στη μυθοπλασία;

Οτιδήποτε μου κινεί το ενδιαφέρον και οξύνει τη φαντασία μου. Από ένα τοπίο μέχρι κάποια φωτογραφία ή μια είδηση, μέσα από την οποία μπορώ να περάσω τα μηνύματα που θέλω στον κόσμο.

Νιώσατε κάποιου είδους ενδοιασμό αλλά και φόβο όταν εκτεθήκατε για πρώτη φορά δημόσια στο αναγνωστικό κοινό; Δεδομένου ότι πολλές φορές η κριτική μπορεί να αποτελέσει ευεργετική για έναν συγγραφέα, ιδιαίτερα μάλιστα όταν είναι θετική και ενθαρρυντική ως προς τη συνέχιση της συγγραφικής του δραστηριότητας, μπορεί όμως κάποιες άλλες φορές να τον στενοχωρήσει κάπως, ίσως σε τόσο μεγάλο βαθμό ώστε να τον ακινητοποιήσει δημιουργικά, πόσο μεγάλη ή μικρή επιρροή προκάλεσε ή εξακολουθεί να προκαλεί η γνώμη των αναγνωστών ή των «ειδικών» στη δική σας περίπτωση;

Σαφέστατα είχα «άγχος» για το αν το παιδικό μου βιβλίο θα είναι αρεστό στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό — και αυτό όχι για να γίνω εγώ αναγνωρίσιμη ή για να έχω μέσω αυτού τα προς το ζην, αλλά για να καταφέρει ο κόσμος να κατανοήσει τα μηνύματα αυτής της βιωματικής ιστορίας και για να βοηθηθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι που μπορεί να βιώνουν δύσκολες καταστάσεις στους τομείς που διαχειρίζεται το βιβλίο αυτό. Όσον αφορά τις κριτικές που αφορούν το παιδικό μου βιβλίο, προς το παρόν μπορώ να πω ότι είναι πολύ θετικές· αλλά ακόμη κι αν υπάρξουν αρνητικές στο μέλλον, κι αυτές είναι αποδεκτές, γιατί, πρώτον, δεν γίνεται όλα τα βιβλία να αρέσουν σε όλους και, δεύτερον, ακόμη και η αρνητική κριτική έχει τα θετικά της, αφού βοηθά τον συγγραφέα —όπως προανέφερα— να γίνει καλύτερος.

Τι πρέπει να διαθέτει ένα παιδικό βιβλίο για να είναι καλό και κυρίως κατάλληλο, ποιοτικό και χρήσιμο; Ονοματίστε μας ένα τέτοιο βιβλίο το οποίο σας έρχεται στον νου και που θα θέλατε να είχατε γράψει η ίδια;

Ένα παιδικό βιβλίο, για να είναι κατάλληλο και χρήσιμο τόσο για κάθε παιδί όσο και για τους μεγάλους, θεωρώ ότι πρέπει τα θέματα που διαχειρίζεται να είναι ευκολονόητα και «εύπεπτα» για όλους. Να προσφέρει κάτι διδακτικό, χωρίς όμως να αφήνει δυσάρεστη χροιά στην ψυχή των μικρών μας φίλων. Για παράδειγμα, τα θέματα που διαχειρίζεται το δικό μου βιβλίο —η ασθένεια σε μικρή ηλικία και η απώλεια— είναι δύσκολα και είναι λογικό οι γονείς να φοβούνται να τα αγγίξουν. Όπως όμως συμβούλευσε και η παιδοψυχολόγος κυρία Μάγκυ Πούπλη, με την οποία συνεργάστηκα για αυτό το βιβλίο, μπορεί να είναι πολύ ευαίσθητα θέματα και τα δύο, αλλά κάθε γονιός οφείλει, σιγά σιγά από την ηλικία των 5 ετών και άνω, να μιλήσει σταδιακά στο παιδί του για τέτοιου είδους ζητήματα, ώστε να είναι προετοιμασμένο για καταστάσεις που —καλώς ή κακώς— φέρνει η ζωή στην πορεία της.

Θαυμάζω πολλά όμορφα παιδικά βιβλία που έχω διαβάσει κατά καιρούς και πολλούς συγγραφείς για τα έργα τους. Για παράδειγμα, ο Ευγένιος Τριβιζάς είναι ένας από αυτούς, και το παιδικό βιβλίο που ξεχωρίζω από εκείνον είναι «Η τελευταία μαύρη γάτα». Το βιβλίο αυτό διαπραγματεύεται την προκατάληψη, τον ρατσισμό και τη γενική αδιαφορία που υπάρχει γύρω μας — με πολύ δυνατή πλοκή και ισχυρά νοήματα.

Το πρώτο σας βιβλίο το οποίο έχω και τη χαρά να κρατώ στα χέρια μου φέρει τον τίτλο «Ο παππούς Κώστας και το δέντρο της Αγάπης» και κυκλοφορεί ήδη από τον Μάρτιο του 2025 από τις εκδόσεις «Φυλάτος». Πείτε μας δυο λόγια για το περιεχόμενό του; Ποια είναι η ιστορία με την οποία θα έρθει σε επαφή ο μικρός αναγνώστης διαβάζοντάς το;

Το βιβλίο αυτό διαπραγματεύεται μια παιδική βιωματική ιστορία, η οποία είναι πραγματική. Κάθε τι που έχει γραφτεί μέσα σε αυτό βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Η μικρή Μαριάννα είμαι εγώ, σε μικρότερη ηλικία. Η ιστορία μου αναφέρεται σε ένα πρόβλημα υγείας που είχα στο ουροποιητικό όταν γεννήθηκα και δείχνει την πορεία μου μέχρι τη στιγμή που έγινα τελείως καλά, με τη βοήθεια των γιατρών και της οικογένειάς μου. Παρουσιάζει τις συνθήκες που βίωσα, πώς το αντιμετώπισα ως παιδί, πώς πήρα κι άντλησα δύναμη και ανταπεξήλθα — πάντα με τη βοήθεια, φυσικά, του αγαπημένου μου παππού Κώστα και μέσω ενός, για μένα, υπέρτατου και πολύτιμου αγαθού: της αγάπης.

Σκοπός αυτού του παιδικού βιβλίου δεν είναι να φοβίσει τους μικρούς μας φίλους, αλλά να τους βοηθήσει να ανταπεξέλθουν σε συνθήκες ασθένειας ή απώλειας ενός αγαπημένου τους προσώπου· ή να μάθουν πώς μπορούν να βοηθήσουν μια άλλη οικογένεια που βιώνει τέτοιου είδους ζητήματα. Θα έλεγα πως είναι ένα βιβλίο που δεν προκαλεί θλίψη. Συγκίνηση και μετάδοση της έννοιας της αγάπης — ναι. Πίστη στον εαυτό μας και στις δυνάμεις μας — επίσης ναι.

Ακόμα και το σημείο με το δεντράκι που μαράθηκε αφότου «ταξίδεψε» στον ουρανό ο παππούς Κώστας είναι πέρα για πέρα αληθινό. Βλέπετε, δεν στενοχωριούνται μόνο οι άνθρωποι όταν «χάνουν» κάποιον δικό τους· πενθεί και η φύση. Κι αυτό, γιατί δεν έχουν ψυχή μόνο οι άνθρωποι — έχουν και τα ζωάκια, καθώς και τα δέντρα, τα δάση, η πλάση ολόκληρη.

Δύο πηγές γεμάτες καλοσύνη, δοτικότητα και αγάπη είναι αυτές που αναγράφει ο τίτλος του βιβλίου σας, ο παππούς Κώστας και το δέντρο που ονομάστηκε όχι τυχαία, όπως θα αντιληφθεί ο μικρός αναγνώστης, ως το δέντρο της Αγάπης. Αυτός ήταν και ο λόγος που συνέβαλε στο να αποτελέσουν οι δύο αναφερθείσες πηγές επιλογή για τον συγκεκριμένο σας τίτλο;

Ναι, ο τίτλος του βιβλίου μου έχει ως σκοπό το «μοίρασμα» της αγάπης. Δεν είναι τυχαία η αγαπημένη μου φράση —την οποία χρησιμοποιώ σε κάθε τι που αναρτώ—: «Να μοιραζόμαστε την αγάπη για να ανθίζουμε παρέα». Κάπου διάβασα το εξής: «Όπου υπάρχει αγάπη, υπάρχει και ζωή». Η αγάπη είναι δωρεάν — είναι ένα «αγαθό» της ζωής, ένα δώρο της ζωής καλύτερα, που αν δεν υπάρχει, τότε μαραζώνουμε· νιώθουμε κενοί. Η αγάπη είναι ο πλούτος μας, κι όποιος το αντιληφθεί αυτό γρήγορα, θα γίνει η περιουσία του. Θα αγγίξει την ευτυχία που όλοι αποζητούμε σε αυτόν εδώ τον κόσμο.

Η αγάπη όταν ανθίζει δε μαραίνεται ποτέ. Θα το αντιληφθεί αυτό ο μικρός αναγνώστης μέσα από την ιστορία που αφηγείστε; Θα λάβει το μήνυμα που ακτινοβολεί από την αρχή μέχρι και το τέλος της;

Γι’ αυτό και φτιάχτηκε τούτο εδώ το βιβλίο: για να μεταδώσει αυτά τα μηνύματα. Μέσα από αρκετά στιγμιότυπα και μέσω της όμορφης εικονογράφησής του, έχουμε δημιουργήσει —εγώ, ο εκδοτικός οίκος Φυλάτος και, φυσικά, η εικονογράφος που το ανέλαβε, η κυρία Χριστίνα Τουρλάκη— ένα παιδικό παραμύθι πλημμυρισμένο με το αίσθημα της αγάπης, με τρόπους και παρομοιώσεις που θα κάνουν ένα παιδί, μικρό ή μεγάλο, να κατανοήσει τα μηνύματα που διαχειρίζεται αυτό το βιβλίο από την αρχή μέχρι και το τέλος της ιστορίας.

Ποια άλλα μηνύματα περνάτε μέσα από το βιβλίο σας και με ποιον τρόπο;

Οι μικροί μας αναγνώστες, μέσα από αυτή τη βιωματική μου ιστορία, μαθαίνουν πώς να φροντίζουν τον εαυτό τους, να τον αγαπούν και να ακολουθούν μια σωστή, ισορροπημένη διατροφή. Επίσης, πώς η αγάπη των φίλων και των συμμαθητών τους μπορεί να συμβάλει ουσιαστικά στην πορεία της ζωής τους. Ο παππούς Κώστας, σε ένα σημείο της ιστορίας, λέει χαρακτηριστικά: «Η αληθινή γενναιότητα δεν είναι να πολεμάς τους κακούς, αλλά να δείχνεις αγάπη σε όλους γύρω σου, ακόμα και όταν η ζωή είναι δύσκολη». Αυτή η φράση έχει πολύ μεγάλο νόημα για μένα και θα σας πω ευθύς αμέσως το γιατί: δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι περνούν οι γύρω μας — ούτε είναι υποχρεωμένοι να μας το πουν. Δεν είναι εύκολο να μπεις στα «παπούτσια» κανενός. Φυσικά, παντού υπάρχουν όρια και οφείλουμε να τα θέτουμε, ανάλογα με κάθε συνθήκη. Όμως το να δώσεις ή να δείξεις —με όποιον τρόπο μπορείς— την αγάπη σου σε ένα άτομο δεν κοστίζει τίποτα. Δεν σου στερεί κάτι· αντιθέτως, γεμίζει εσένα και εκείνον που την εισπράττει με πληρότητα. Και δίνει δύναμη στην καρδιά και ελπίδα στην ψυχή. Κάτι που, θεωρώ, στις μέρες μας λείπει λίγο.

Η εικονογράφηση του βιβλίου σας είναι αρκετά πλούσια σε περιεχόμενο αλλά και σε χρώματα, όπως οφείλει να είναι άλλωστε ένα παιδικό βιβλίο και μάλιστα παραμύθι. Θεωρείτε ότι συμβάλλει κι αυτή σημαντικά στην καλύτερη κατανόηση του κειμένου αλλά και στη διατήρηση του ενδιαφέροντος καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης;

Ναι, το πιστεύω. Ειδικά ένα παιδικό παραμύθι χρειάζεται γεμάτη, πολύχρωμη και όμορφη εικονογράφηση, ώστε να αποδοθεί καλύτερα η ιστορία που διαπραγματεύεται. Άλλωστε, όσο μικρότερη είναι η ηλικία στην οποία απευθύνεται ένα βιβλίο —όπως το συγκεκριμένο, που απευθύνεται σε παιδιά 5–9 ετών— τόσο περισσότερο οφείλει η ιστορία να αποδίδεται παραστατικά, για να γίνεται κατανοητή από κάθε παιδί. Η εικονογράφος του βιβλίου μου, Χριστίνα Τουρλάκη, είναι μια εξαίρετη επαγγελματίας και θεωρώ πως απέδωσε τα μέγιστα στο βιβλίο αυτό. Την ευχαριστώ από καρδιάς, για άλλη μια φορά, για το εξαίσιο έργο της.

Στο βιβλίο σας η κεντρική ηρωίδα του βιβλίου αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο τη δική της ιστορία αγάπης προκειμένου να παραμείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στην καρδιά και στη μνήμη της. Παράλληλα, στόχο έχει να παραδειγματίσει τα παιδιά διδάσκοντάς τους το αληθινό νόημα της αγάπης και της φροντίδας που απορρέει μέσα από αυτήν. Μιας και η ηρωίδα αυτή τυγχάνει να έχει το ίδιο όνομα με τη συγγραφέα του βιβλίου, δηλαδή εσάς, θα ήταν υπερβολή η υιοθέτηση της άποψης ότι η ιστορία περιέχει αρκετά αυτοβιογραφικά σας στοιχεία; Ή μήπως όχι;

Όχι, δεν θα ήταν υπερβολή, γιατί γι’ αυτόν τον λόγο τη δημιούργησα. Για να μοιραστώ την προσωπική παιδική βιωματική μου ιστορία και να δουν τα παιδιά ότι υπήρξε κι ένα άλλο παιδάκι που βρέθηκε στη θέση τους —και τα κατάφερε. Αλλά και για να δουν πώς μπορούν να αντιμετωπίσουν μια απώλεια, καθώς είναι μια συγκυρία που, δυστυχώς, τη βιώνουμε όλοι. Έφτιαξα αυτό το παραμύθι σε πρώτο πρόσωπο για να είναι όσο πιο άμεσο γίνεται και να «μιλήσει» από μόνο του στις καρδιές των παιδιών.

Το βιβλίο σας απευθύνεται, όπως διαβάζουμε στο δελτίο τύπου, σε παιδιά ηλικίας πέντε έως επτά ετών. Μήπως όμως μπορεί να διαβαστεί και από μεγαλύτερα παιδιά; Ποια η γνώμη σας;

Φυσικά μπορεί να διαβαστεί και από μεγαλύτερα παιδιά. Θα έλεγα ότι μπορεί να διαβαστεί και να γίνει κατανοητό μέχρι περίπου την ηλικία των 9 ετών. Κι εδώ θα ήθελα να τονίσω, ως φιλική συμβουλή προς τους γονείς, το εξής: μπορεί να μην είμαι η ίδια γονιός, αλλά μη φοβηθείτε να πείτε —είτε μέσα από αυτό το βιβλίο είτε μέσα από κάποια άλλη επιλογή— αλήθειες της ζωής στα παιδιά. Αργά ή γρήγορα μια απώλεια θα χρειαστεί να τη διαχειριστούν, για παράδειγμα. Όσο πιο νωρίς τη διαχειριστείτε σωστά, τόσο πιο ομαλή θα είναι και η δική τους αντιμετώπιση σε ένα τέτοιο γεγονός.

Πριν κλείσουμε τη συζήτηση θα ήθελα να μας παραθέσετε ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο σας.

Κυρία Σεργάκη, σας ευχαριστώ από καρδιάς για την πολύ ενδιαφέρουσα συζήτησή μας. Καλοτάξιδο το βιβλίο σας και πάντα όμορφες και παραμυθένιες εμπνεύσεις για ακόμα περισσότερες δημιουργίες, αλλά και νέες εκδόσεις.

Εγώ σας ευχαριστώ θερμά για το βήμα που μου δώσατε να μιλήσω για το παιδικό μου βιβλίο, καθώς και για την αγάπη που μου δείξατε. Καλή συνέχεια!

Βιογραφικό:

Η Μαριάννα Σεργάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά. Από μικρή ηλικία της άρεσε να εκφράζεται μέσω της γραφής. Κρατούσε ημερολόγια, έγραφε ποιήματα καθώς και όμορφες ιστορίες με πολλά μηνύματα. Μέσα από τις ιστορίες αυτές ήθελε να προσφέρει την δική της βοήθεια στους ανθρώπους, μεγάλους και μικρούς, και να τους κάνει να πιστεύουν δυνατά στον εαυτό τους. Όταν πέρασε στο πανεπιστήμιο, ασχολήθηκε με την ναυτιλία, ένα κομμάτι που αγαπάει εξίσου πολύ με την γραφή, και μέχρι σήμερα εργάζεται στον τομέα αυτόν.

Παράλληλα για ένα χρόνο έγραφε άρθρα στο site Pillowfights.gr όπου και μπορείτε να βρείτε σχετικά άρθρα της.

Πριν ένα χρόνο ακριβώς δοκίμασε να γράψει την πρώτη της βιωματική προσωπική ιστορία και να την κάνει βιβλίο θέλοντας μέσα από αυτήν να βοηθήσει κάθε παιδί που ασθενεί ή που έχει χάσει κάποιο δικό του αγαπημένο πρόσωπο ή που ακόμα θα ήθελε να βοηθήσει κάποιο άλλο παιδί που ασθενεί. Μία ιστορία που η αγάπη παίζει καθοριστικό ρόλο και μας κάνει να ανθίζουμε μαζί.

Η βιβλιοκριτική μας για το βιβλίο: εδώ