Βιβλιοκριτική: "Ο παππούς Κώστας και το δέντρο της Αγάπης" της Μαριάννας Σεργάκη

ISBN: 978-960-658-343-8
Έτος έκδοσης: 2025
Αριθμός σελίδων: 40
Εικονογράφηση: Χριστίνα Τουρλάκη
Προτεινόμενη ηλικία:* Βιβλία για παιδιά πρώτων σχολικών ετών (5-7 ετών)

Γράφει η Στέλλα Πετρίδου

Είναι υπέροχο να γίνεται λόγος για την αγάπη, να υπολογίζεται ως δώρο υπαρκτό, θείο μα και χειροπιαστό, ως το πιο πολύτιμο και ευεργετικό αγαθό της ζωής. Γιατί αυτό είναι στην πραγματικότητα η αγάπη. Το πιο πολυπόθητο αγαθό, το αγαθό που όλοι οι άνθρωποι προσδοκούν να κατακτήσουν, μα ελάχιστοι τελικά τα καταφέρνουν, καθώς ελάχιστοι είναι αυτοί που πασχίζουν με όλες τους τις δυνάμεις για το χατίρι της, ευελπιστώντας να βιώσουν μια μέρα στο έπακρο τα πλούσια οφέλη της. Ίσως γιατί ελάχιστοι στις μέρες μας έχουν καταλάβει την αληθινή αξία της στον κόσμο, το πόσο μεγάλη ευλογία αποτελεί το διαρκές κυνήγι για την κατάκτησή της. Ίσως γιατί ο ορισμός της δεν είναι ποτέ συγκεκριμένος και σαφής, ίσως γιατί συγχέεται συχνά με έννοιες διαφορετικές ή παραπλήσιες που ναι μεν προσεγγίζουν την ουσία της αρκετά, ωστόσο ποτέ δεν τα καταφέρνουν απόλυτα, μιας και τις περισσότερες φορές εμπεριέχουν στο περιεχόμενό τους έντονα το στοιχείο της ιδιοτέλειας. Κι έτσι απομακρύνονται σιγά σιγά από το ουσιαστικό νόημα της ύπαρξής της, αφού παραποιούν είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα το μεγαλείο της προσφοράς και της μεγαλοσύνης της.

Η αγάπη είναι τρόπος ζωής. Είναι προσφορά και καλοσύνη. Είναι φροντίδα, αφοσίωση και κατανόηση μαζί. Είναι μοίρασμα, νοιάξιμο και διαρκής επαγρύπνηση. Είναι δόσιμο ψυχής ολοκληρωτικό. Είναι θυσία χωρίς αντάλλαγμα και προσδοκίες, χωρίς ιδιοτέλεια, εγωισμό και εφησυχασμό. Είναι αγώνας.

Η αγάπη πλάθεται πάντα απ’ την αγάπη. Δυναμώνει μέσα απ’ τη φροντίδα της, βγάζει ανθούς, καρποφορεί. Κι όταν πια γιγαντώσει με τη βοήθειά της, θεριέψει με την ευλογία της και ευωδιάσει παντού το άρωμά της, όταν απλώσει γερά τις ρίζες της στο ίδιο χώμα της αγάπης που την έθρεψε, είναι πια έτοιμη να ανταποδώσει το καλό με το καλό της και να επιδιώξει τη συνέχισή της προσφέροντας απλόχερα τη χάρη της εκεί που γνωρίζει καλά ότι θα πιάσει τόπο. Σκοπός της φυσικά η διαιώνισή της, η διαρκής καρποφορία της σ’ έναν κόσμο που τείνει προς τον σκοταδισμό, την απομόνωση και τη φθορά.

Γι’ αυτή την άσπιλη αγάπη, την αγνή κι αμόλυντη κάνει λόγο στο πρώτο της βιβλίο η συγγραφέας Μαριάννα Σεργάκη, το παραμύθι της με τίτλο «Ο παππούς Κώστας και το Δέντρο της Αγάπης» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Φυλάτος» σε εικονογράφηση Χριστίνας Τουρλάκη. Αρκετά συγκινητική η ιστορία που αφηγείται, μελαγχολική για την ακρίβεια, σκληρή ως προς το περιεχόμενό της, ωστόσο αρκετά ρεαλιστική, σύγχρονη και αληθινή, δε θα μπορούσε να μην είναι ταυτόχρονα και άκρως ενδιαφέρουσα, συναρπαστική και καθηλωτική. Η συγγραφέας καταφέρνει να αγγίξει τις πιο ευαίσθητες χορδές της ανθρώπινης ύπαρξης, να επηρεάσει νου και ψυχή, να παραδειγματίσει και να εμπνεύσει. Σκοπός της, όπως ξεκάθαρα θα φανεί σε όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης, είναι να περάσει τα δικά της ξεχωριστά μηνύματα στον αναγνώστη, που, όπως θα διαπιστώσει και ο ίδιος διαβάζοντάς τα, είναι πολλά και πολύτιμα. Όμως ας πάρουμε την ιστορία του παραμυθιού απ’ την αρχή.

Η κεντρική ηρωίδα του βιβλίου είναι ένα μικρό και χαριτωμένο κοριτσάκι, η Μαριάννα. Στην τρυφερή ηλικία των πρώτων χρόνων της ζωής της έρχεται αντιμέτωπη με μια ύπουλη ασθένεια στα νεφρά που την καθιστά αρκετά εύθραυστη και προβληματισμένη. Τίποτα δε φαίνεται οδυνηρό ωστόσο, ακόμα κι αν προκαλεί στο μικροκαμωμένο σωματάκι της αφόρητη ταλαιπωρία και πόνο. Κι αυτό γιατί το αντίδοτο της αγάπης που της προσφέρεται καθημερινά σε μεγάλες και τακτικές δόσεις είναι αρκετά ισχυρό για να αντιμετωπίσει κάθε υπαρκτή ταλαιπωρία και κάθε ανεπιθύμητο πόνο. Και το αντίδοτό της ακούει στο όνομα παππούς. Η διαρκή του παρουσία, η σοφία των λόγων του, η αφοσίωσή του και η αστείρευτη αγάπη που της προσφέρει πάντα με χαμόγελο και ευδιαθεσία αρκούν για να διοχετεύσουν στις φλέβες της ψυχής της δύναμη, κουράγιο, ελπίδα και πίστη ότι στο τέλος θα τα καταφέρει. Η ισχυρή προσωπικότητα που διαμορφώνεται για λογαριασμό της είναι ικανή πλέον να αντιμετωπίσει κάθε υπαρκτό εμπόδιο και να στρώσει με λουλούδια το μονοπάτι της ζωής της που παύει πια να φαίνεται σκοτεινό, τρομακτικό και επικίνδυνο, καθώς φωτίζεται διάπλατα με τα φώτα της μιας και μοναδικής λυτρωτικής κι ακούραστης αγάπης. Η προσωπικότητα αυτή πλέον της ηρωίδας Μαριάνας μόνο νικήτρια αποτελεί της ζωής και μόνο αγάπη έχει διάθεση να προσφέρει τριγύρω της ως αντίδωρο της μέγιστης αγάπης που έχει λάβει.

Είναι αποδεδειγμένο πλέον ότι το καλό επιστρέφει πάντα σ’ εκείνον που έπραξε καλό, όπως και η αγάπη επιστρέφει πάντα σ’ εκείνον που την πρόσφερε. Η φροντίδα και η στήριξη του παππού προς την εγγονή του δεν περνάει απαρατήρητη από την ίδια, ακόμα κι αν είναι ένα μικρό και ταλαιπωρημένο σωματικά παιδί. Η εγγονή επιστρέφει το καλό που έχει λάβει όταν πλέον ο παππούς το έχει και ο ίδιος ανάγκη. Η αγάπη θυμίζει και σ’ αυτή την περίπτωση ότι ποτέ δε χάνει την αξία της, ποτέ δεν παύει να είναι ανταποδοτική. Γιατί ποτέ δεν έχει μόνο έναν και μοναδικό παραλήπτη. Όποιος τρέφει μέσα του την αγάπη, την προσφέρει παντού χωρίς κανέναν δισταγμό. Η Μαριάννα καθώς έχει πια αφομοιώσει κάθε λόγο που της χαρίζεται για το καλό της, συνειδητοποιεί στο τέλος πως όλα στον κόσμο που μας περιβάλει έχουν ανάγκη την αγάπη μας, ακόμα και η φύση. Γιατί και η φύση, όπως θα διαπιστώσει ο αναγνώστης στο βιβλίο, έχει τον τρόπο να ανταποδίδει κάθε καλό που της προσφέρει ο άνθρωπος και μάλιστα στον μέγιστο βαθμό.

Το βιβλίο αποτελεί ύμνος στην αγάπη, μα δεν είναι μόνο αυτό. Η συγγραφέας αναφέρεται και σε άλλα θέματα κοινωνικού κυρίως περιεχομένου, όπως η σωστή διαχείριση της ασθένειας και του πόνου σωματικού και ψυχικού, η σωστή αντιμετώπιση της απώλειας και του κενού που άθελά της προκαλεί, η σωστή χρήση της επικοινωνίας και η ωφελιμότητα αυτής, η αξία της οικογενειακής θαλπωρής και η σημαντικότητά της. Η στενή οικογενειακή σχέση, η ουσιαστική παρουσία, η φροντίδα και η αφοσίωση αποτελούν μερικά από τα βασικά συστατικά της αγάπης που βοηθούν στη διαμόρφωση μιας άρτιας και υγιούς προσωπικότητας, αρκετά δυναμικής και άξιας να βαδίσει τον δρόμο της ανθρωπιάς, της ανιδιοτέλειας και της γενναιοδωρίας.

Εν κατακλείδι, το βιβλίο τούτο αποτελεί μια όμορφη, πρωτότυπη και καλογραμμένη ιστορία, με εξαιρετική πλοκή και πλούσιο περιεχόμενο, με όμορφα σκιαγραφημένους τους κεντρικούς ήρωές του, ώστε να ανταποκρίνονται με ακρίβεια και αποτελεσματικότητα στον ρόλο τον οποίο καλούνται εξαρχής να αναπτύξουν. Με γλώσσα απλή και κατανοητή, πλούσια ωστόσο και αρκετά παραστατική, με ύφος οικείο και προσιτό, προσαρμοσμένο κατάλληλα ώστε να απευθύνεται σε μικρά παιδιά ηλικίας πέντε έως επτά ετών, αλλά και σε ακόμα μεγαλύτερα, η συγγραφέας καταφέρνει να καλλιεργήσει τη φαντασία του αναγνώστη, ενώ παράλληλα τον φορτίζει συναισθηματικά, ώστε να συμβάλει άμεσα στην αφύπνιση και τον προβληματισμό του, μέσω του επαναπροσδιορισμού των προτεραιοτήτων του.

«Ο παππούς Κώστας και το Δέντρο της Αγάπης» είναι ένα παραμύθι αρκετά επίκαιρο αλλά και διαχρονικό ταυτόχρονα, με πληθώρα μηνυμάτων και διδαχών, που προορίζεται όχι μόνο για ψυχαγωγία αλλά και για βαθύτερη σκέψη και στοχασμό.

Αξίζει να σημειωθεί η υπέροχη εικονογράφηση που συνοδεύει το κείμενο της ιστορίας. Οι έντονες και ζωηρές εικόνες ανταποκρίνονται άψογα στον ρόλο τους, ο οποίος δε λειτουργεί απλά βοηθητικά, αλλά ταυτόχρονα συμβάλει σημαντικά στην κατανόηση και στην περαιτέρω ανάλυση των όσων περίτεχνα αφήνει η συγγραφέας να εννοηθούν, καθιστώντας τα ακόμα πιο ενδιαφέροντα, συναρπαστικά και άξια προσοχής και παρατήρησης.

Συστήνεται ανεπιφύλακτα για ανάγνωση!

Περισσότερα για το βιβλίο εδώ