Βιβλιοκριτική: "Πώς να διαβάσεις ένα βιβλίο" της Μόνικα Γουντ

Συγγραφέας: Μόνικα Γουντ

Κοινωνικό μυθιστόρημα
Α' έκδοση: 19/02/2025

Μετάφραση: Βάσια Τζανακάρη
Σελίδες: 408
ISBN: 978-960-645-711-1

Εκδόσεις: Κλειδάριθμος

Γράφει ο Κώστας Τραχανάς

Μια φυλακή, ένα βιβλιοπωλείο, ένα εργαστήρι στο Πόρτλαντ του Μέιν.

Η εικοσιδιάχρονη Βάιολετ Πάουελ βρέθηκε στη φυλακή είκοσι δύο μήνες, γιατί οδηγώντας μεθυσμένη, σκότωσε στο δρόμο την Λορέιν Ντέιγκλ.

Η γυναίκα που σκότωσε ήταν νηπιαγωγός. Η κόρη της έκλαιγε ασταμάτητα στη δίκη. Ο άντρας της ήταν απίστευτα γλυκός άνθρωπος.

Όταν βγήκε η Βάιολετ από την φυλακή βρήκε, στο Πόρτλαντ του Μέιν, δουλειά ως υπάλληλος σε ένα εργαστήριο πουλιών με κοινωνικούς παπαγάλους και εκεί ερωτεύτηκε τρελά έναν παντρεμένο Ρώσο επιστήμονα, τον Μίσα Πετρόφ, που έκανε πειράματα και έρευνα για τη νοημοσύνη των παπαγάλων.

Εκεί στο εργαστήριο η Βάιολετ είδε ένα πουλί να καταλαβαίνει. Είχαν τόση εξυπνάδα και επιθυμία να μάθουν. Οι αφρικανικοί γκρίζοι παπαγάλοι επικοινωνούσαν. Σκέφτονταν. Μετρούσαν. Επίλυαν γρίφους. Αποφάσιζαν. Είχαν υψηλή γνωστική λειτουργία.

Συναντήθηκε τυχαία η Βάιολετ, όταν αποφυλακίστηκε, στο Πόρτλαντ, σε ένα βιβλιοπωλείο, με τον εξηνταοχτάχρονο συνταξιούχο μηχανικό Φρανκ Ντέιγκλ, που είχε σκοτώσει τη γυναίκα του στο δυστύχημα και την εξήντα τεσσάρων ετών Χάριετ Λάρσον, την γυναίκα, που έκανε σε δώδεκα κρατούμενες, μια Λέσχη Ανάγνωσης, μέσα στη φυλακή. Όταν οι τρεις τους συναντιούνται, οι ζωές τους περιπλέκονται µε έναν τρόπο που θα τους επηρεάσει βαθιά.

Η Χάριετ Λάρσον, συνταξιούχος φιλόλογος, διάβαζε και ξαναδιάβαζε, έψαχνε συγγραφείς και ετοίμαζε ερωτήσεις για να ζωντανεύει τις συναντήσεις τους. Ήταν αποφασισμένη να βγάλει αυτές τις γυναίκες στον φρέσκο αέρα της λογοτεχνίας, στον ήλιο των νέων ιδεών, αυτό το εγχείρημα έμοιαζε με την κηπουρική. Έσπερνες και θέριζες. Τα λάθη ήταν καρποφόρα. Η προσμονή είχε ένταση. Όταν ήταν μαζί σε μια αίθουσα και συζητούσαν ακόμα και το πιο απαράδεκτο βιβλίο, η φυλακή εξαφανιζόταν. Όταν μαζεύονταν οι φυλακισμένες να μιλήσουν για βιβλία ήταν αναγνώστριες. Όχι καταχράστριες. Όχι δολοφόνοι. Αναγνώστριες…

Κάνανε αρκετή παρέα και οι τρεις (η Βάιολετ, η Χάριετ και ο Φρανκ) και βγαίνανε και για φαγητό. Ο Φρανκ μάλιστα ερωτεύτηκε την Χάριετ.

Ο Φρανκ είχε πενθήσει την γυναίκα του την Λορέιν, παρά την προδοσία της. Η γυναίκα του τον απατούσε, ήθελε διαζύγιο και ήταν η χειρότερη ψεύτρα. Δεν την μίσησε απλώς την αντιπαθούσε.

Η Βάιολετ Πάουελ τον είχε ληστέψει τον Φρανκ. Ένα άτυχο κορίτσι που έκανε βόλτα με το αγόρι της, του είχε κλέψει κάτι ζωτικό και ανείπωτο: το φυσικό τέλος του γάμου του. Η Λορέιν είχε πεθάνει πριν από την «τελεία». Θα περνούσαν βέβαια μια περίοδο χάριτος μετά την οργή και το χάος του διαζυγίου, κάτι που θα το είχαν κατακτήσει με δυσκολία. Κάποια στιγμή. Τελικά όμως είχε καταλήξει σε ένα δικαστήριο, ένας κάλπης χήρος που έκρυβε την ανακούφισή του.

Η κοπέλα πλήρωσε για το έγκλημά της. Ήταν όμως καλός άνθρωπος. Ο Φρανκ Ντέιγκλ είχε καλοσυνάτο πρόσωπο και δεν την μισούσε. Κατάφερε ο Φρανκ να δείξει ευσπλαχνία στη Βάιολετ παρότι η γυναίκα του πέθανε εξαιτίας της. Την συγχώρησε για ότι είχε κάνει. Της ζήτησε μάλιστα και μια τριδιάστατη συγγνώμη. Της χάρισε μάλιστα και κάποιους χειροποίητους βιβλιοστάτες που είχαν σχήμα γάτας.

Η Βάιολετ ήταν γεννημένη αναγνώστρια και διάβαζε από μικρή όλα τα βιβλία στη Δημόσια Βιβλιοθήκη του Άμποτ Φολς και όλα τα βιβλία που έφερνε στην φυλακή η Χάριετ, για να τα αναλύσουν και να συζητήσουν οι φυλακισμένες. Η Χάριετ συμπαθούσε αρκετά την Βάιολετ για τις αναλύσεις των βιβλίων. Είχε όμορφη φωνή στη Λέσχη Ανάγνωσης, είχε ομορφιά όχι μόνο στη φωνή αλλά και στις απόψεις της. Μια κρυστάλλινη χροιά που ήταν ευχάριστη στο αυτί.

Στις κρατούμενες άρεσαν τα ποιήματα του Γέιτς και τα ποιήματα της Μάγια Αγγέλου.

Απ΄ όλα τα βιβλία που διαβάσανε τον ενάμιση χρόνο της Λέσχης Ανάγνωσης η Ανθολογία του Σπουν Ρίβερ, της Βάιολετ έμεινε στο μυαλό για περισσότερο καιρό. Της άρεσε που καθημερινοί άνθρωποι που είχαν πεθάνει μιλούσαν για τον εαυτό τους, ακόμα κι αν κάποιος είχε χαράξει άλλες λέξεις στις ταφόπλακές τους. Της άρεσε που έλεγαν ιστορίες ο ένας για τον άλλο. Και της άρεσε που τόσο πολλοί θυμούνταν όχι πώς πέθαναν, αλλά πώς έζησαν…

Η Βάιολετ συνεχίζει να διαβάζει στη νέα πόλη που εγκαταστάθηκε. Τα βιβλία δεν θα λύσουν τα προβλήματα της Βάιολετ τώρα που ελευθερώθηκε, αλλά τα βάζουν στη σωστή τους διάσταση. Τους επιτρέπουν να αναπνεύσουν….

Τρεις αλησµόνητοι χαρακτήρες αναµετρώνται µε τον θάνατο, τη λύτρωση, τη συγχώρεση και τις αποφάσεις που καθορίζουν τη ζωή τους.

Ένα µυθιστόρηµα που φωτίζει τη δύναµη της ποίησης και της λογοτεχνίας στη ζωή µας ενώ παράλληλα γεννά την ελπίδα, την αγάπη και τη συγχώρεση που λυτρώνει την καρδιά.

Ένα βαθιά ανθρώπινο και συγκινητικό μυθιστόρημα.

Διαβάστε το.

Η Μόνικα Γουντ είναι µυθιστοριογράφος, βιογράφος και συγγραφέας θεατρικών έργων. Έχει λάβει το Maine Humanities Council Carlson Prize για τη συνεισφορά της στις ανθρωπιστικές επιστήµες και το Maine Writers and Publishers Alliance Dis-tinguished Achievement Award για τη συνεισφορά της στη λογοτεχνία. Ζει στο Πόρτλαντ του Μέιν, µε τον άντρα της, τον Νταν Άµποτ, και τη γάτα τους, τη Σούζι. Έχει γράψει 4 μυθιστορήματα , με πιο πρόσφατο το «Ένα αγόρι στο εκατομμύριο» που κέρδισε το Nautilus Award(Gold) το 2017 και το βραβείο πεζογραφίας της New England Society in the City of New York .