Βιβλιοκριτική: "Τα εν οίκω και εν Δήμω" του Αριστείδη Γ. Ζαννίκου

Συγγραφέας: Αριστείδης Γ. Ζαννίκος
Εκδόσεις: Σύλλογος Αποφοίτων & Φίλων Ανδρεαδείου Γυμνασίου και Λυκείων Βροντάδου

Έτος έκδοσης: 2025
Σελίδες: 220

Γράφει ο Γιώργος Φωτ. Παπαδόπουλος

Κάθε φορά που, στον τοπικό Τύπο, διαβάζω κάποιο κείμενο του Αριστείδη Γ. Ζαννίκου, ομολογουμένως ευφραίνεται η καρδιά μου, διότι συμπεραίνω ότι αγγίζει όπως πρέπει τα γεγονότα της επικαιρότητας και τα στοχάζεται με νηφάλια σκέψη και γλαφυρό λόγο, που δεν σου αφήνει και πολλά περιθώρια διαφοροποίησης από τις απόψεις του. Η επιχειρηματολογία που χρησιμοποιεί, είτε μέσα από τη σάτιρα είτε την λεπτομερή περιγραφή των γεγονότων, διαλύει κάθε πιθανότητα αμφισβήτησης.

Ο κ. Αριστείδης, όπως από μικρός τον αποκαλούσα, όταν τον γνώρισα για πρώτη φορά στον τοπική του ΠΑΣΟΚ Βροντάδου (που πήγαινε ο πατέρας μου και ενίοτε τον ακολουθούσα…Αρχικά στεγαζόταν κοντά στου Πούλου, μετά στο Νησί-Δασκαλόπετρα και πριν το κλείσιμο των τοπικών οργανώσεων στους Τρεις Μύλους), πάντα ήταν σεμνός και μετρημένος σε κάθε του ενέργεια και κίνηση. Τον θυμάμαι και στο ταχυδρομικό ταμιευτήριο, όταν πήγα με την γιαγιά μου πρώτη φορά ως νηπιόπαις, συνοδεύοντάς την στο κτίριο του παλιού ταχυδρομείου, που συστεγάζονταν τότε (στην οδό Ομήρου), με προϊστάμενο τον αείμνηστο Κώστα Νίκαρη (πατέρα του Νίκου, συμμαθητή και επιστήθιου φίλου του αδελφού μου). Τον θυμάμαι ακόμη και ως Δήμαρχο Ομηρούπολης (1990-1998), που πάσχιζε κι εκείνος με κάθε δυνατό τρόπο για το καλό του τόπου του.

Ο Αριστείδης Ζαννίκος, λοιπόν, εκτός από έμπειρος αυτοδιοικητικός, κοινωνικός σκαπανέας (μέλος στο ΔΣ της ΠΕΚΕΒ επί σειρά ετών, αλλά και αλλού), έντιμος τραπεζικός υπάλληλος και εξαίρετος οικογενειάρχης, προικίστηκε από τον Θεό και με το τάλαντο της συγγραφής. Της σύνταξης του γραπτού λόγου, άλλοτε με αφηγηματική παράθεση, άλλοτε με σάτιρα και ομοιοκατάληκτο στίχο, ενίοτε δε και με την παρουσίαση γεγονότων και προσώπων μέσα από την επιμέλεια όμορφων βιβλίων που κοσμούν τη Χιακή βιβλιογραφία και αποτελούν πολύτιμο υλικό λαογραφικού, ιστορικού και πολιτικού (κυρίως αυτοδιοικητικού) περιεχομένου για τις επόμενες γενιές. Μέχρι σήμερα έχει επιμεληθεί τέσσερις εκδόσεις (για τις τρεις εξ αυτών αξιώθηκα να γράψω δυο λόγια στον Τύπο κατά την πρώτη κυκλοφορία τους).

Στα χέρια μου έφτασε η νέα έκδοσή του υπό τον τίτλο «Τα εν οίκω και εν Δήμω». Πρόκειται για την αυτοβιογραφία του συγγραφέα, με κάθε λεπτομέρεια, από τη γέννησή του μέχρι και σήμερα. Η έκδοση ανήκει στο «Σύλλογο Αποφοίτων και Φίλων του Ανδρεάδειου Γυμνασίου και Λυκείων Βροντάδου» στον οποίο ο συγγραφέας παραχώρησε τα πνευματικά δικαιώματά της, ενώ την τυπογραφική παραγωγή είχε το καλλιτεχνικό τυπογραφείο «Τυπογραφή» του Αυγουστίνου (Ντίνου) Ν. Συρρή και των συνεργατών του. Το βιβλίο, που αποτελείται από 220 σελίδες και απαρτίζεται από δεκαέξι (16) επιμέρους τμήματα και φέρει πλούσιο φωτογραφικό υλικό και ικανή βιβλιογραφία, ο συγγραφέας αφιερώνει «στους γονείς του, στην οικογένειά του, στους δασκάλους και καθηγητές του και στους ανιδιοτελείς υπηρέτες του κοινού καλού».

Την έκδοση προλογίζει ο Πρόεδρος του Δ.Σ. του Συλλόγου Αποφοίτων και Φίλων Ανδρεάδειου Γυμνασίου και Λυκείων Βροντάδου κ. Παντελής Ι. Σαλλιάρης.

Ο συγγραφέας του βιβλίου, μετά τα προλεγόμενά του, καταχωρίζει σε δώδεκα (12) κεφάλαια το όλο έργο. Αυτά έχουν επιγραμματικά ως εξής: 1). Βιογραφικά στοιχεία- Γέννηση και νηπιακά χρόνια, 2). Παιδικά και μαθητικά χρόνια- Σπουδές, 3). Θητεία στον Ελληνικό Στρατό, 4). Επαγγελματική αποκατάσταση, 5). Πρώτη ανάμειξη με τα κοινά – ΠΕΚΕΒ, 6). Δημιουργία οικογένειας- Υγεία, 7).-8).-9).-10). Τέσσερα κεφάλαια περί του Δήμου Βροντάδου και (μετέπειτα) Δήμου Ομηρούπολης- Εκλογικές αναμετρήσεις- Γεγονότα- Συσχετισμοί- Απολογισμός έργου- Συμπεράσματα, 11). Εκλογικά αποτελέσματα 1975-2002, 12). Ονομαστικοί κατάλογοι συμμαθητών, ταχυδρομικών υπαλλήλων, υπαλλήλων Δήμου Ομηρούπολης.

Πραγματικά, έμεινα άναυδος από την λεπτομερή καταγραφή όσων διαδραματίστηκαν στο Βροντάδο, κυρίως από την περίοδο της μεταπολίτευσης και μέχρι τη συγχώνευση του Δήμου Ομηρούπολης με τον ενιαίο Δήμο Χίου, με την περιγραφή όλων όσων έλαβαν χώρα καθόλες τις προεκλογικές και μετεκλογικές περιόδους στον Δήμο (πρώτα Βροντάδου και κατόπιν Ομηρούπολης). Κατά κοινή ομολογία, μια τέτοια έκδοση ήταν, τόσο απαραίτητη όσο και πολύτιμη, για να διαφωτίσει και καταγράψει τα πραγματικά γεγονότα μιας ολόκληρης εποχής.

Για την ιστορία και μόνο να σημειώσω ότι, επειδή, λόγω της ενασχόλησής μου με τα κοινά από μικρός, ακολουθώντας τον πατέρα μου, που ασχολείτο επί πολλά χρόνια με τα κοινά {ως Κοινοτικός Σύμβουλος Πυργίου (1978-1994), Δημοτικός Σύμβουλος Χίου (1995-1998), Πρόεδρος του ΚΑΠΗ Χίου (1995-1997), μέλος στο ΔΣ των Παιδικών Σταθμών Βροντάδου (2003-2005), εκλεγμένο μέλος στο ΔΣ της Ένωσης Μαστιχοπαραγωγών (επί δεκαπενταετία), Δημοτικός Σύμβουλος Μαστιχοχωρίων (1999-2000), ως στέλεχος του ΠΑΣΟΚ Χίου, Δ/ντης του ΙΚΑ (1988-1990 και 1994-2003), ενεργός ιατρός ΩΡΛ έως το 2003} αλλά και ως κάτοικος Βροντάδου επί 20 και πλέον χρόνια (από τον Μάιο έως τον Οκτώβριο), είχα την ευκαιρία να γνωρίζω προσωπικά και να θυμάμαι πολλούς από τους αυτοδιοικητικούς (και μη) που αναφέρει ο Αριστείδης Ζαννίκος στο βιβλίο του και που αρκετοί εξ αυτών μας επισκέπτονταν στο σπίτι μας, πάνω από «του Πασά τη Βρύση» (Δασκαλόπετρα). Άλλοι βρίσκονται εν ζωή και άλλοι έχουν αποδημήσει εις Κύριον. Τους αναφέρω, ανεξαρτήτως πολιτικής ιδεολογίας ενός εκάστου ή σε ποια παράταξη ανήκαν. Ειδικότερα θυμάμαι πολύ καλά τους: Μάρκο Μεννή, Μάρκο Ψώρα (άριστος εργολάβος και γείτονας μας), Δέσποινα Βλυσίδου, Νίκος Δαν. Γεωργούλης, Αντώνης Καλαγκιάς, Κώστας Παπασταματίου, Πολύδωρος Σαρρής (σύζυγος της νονάς μου Δέσποινας Κούτη-Σαρρή), Κώστας Μπαχάς, Γιώργης Τσούρος, Βασίλης Τσακαλάκης, Γιώργης Καλαγκιάς, Μιχάλης Μπουλάς, Τάσος Λεμάνης, Νικολής Σαρρής, Αργύρης Ψαρέλης, Ανθή Λω- Καλούδη, Αντώνης Παντελόγλου, Ματθαίος Φαφαλιός, Νίκος Νύκτας, Ιωάννης Καρασταμάτης, Αγαπητός π. Μάρκου Βασιλάκης (πατέρας του Σεβ. Μητροπολίτου μας), Αντώνης Τελλής, Κώστας Ραπίτης, Λεωνίδας Σταμούλης, Δημήτρης Παπαληός. Ασφαλώς υπήρξαν και άλλοι, αλλά εδώ επεσήμανα όσους αναφέρει ο Αριστ. Ζαννίκος στο βιβλίο και θυμάμαι την εποχή εκείνη στο Βροντάδο.

Αυτό που εδώ και πολλά χρόνια φρονώ και έχω καταλήξει μέσα μου ως πεποίθηση είναι ότι, εάν στο Βροντάδο γινόταν οι Μάρκος Μεννής και Αριστείδης Ζαννίκος να βρίσκονται στην ίδια παράταξη και να συνδιοικούν το Δήμο, ο Δήμος Ομηρούπολης θα ήταν ο πρώτος Δήμος στην Ελλάδα ως πρότυπο λειτουργίας και δράσης. Διότι ο μεν Μάρκος διακρίνεται για τα έργα του, ο δε Αριστείδης για τη νοικοκυροσύνη και τακτοποίηση των πραγμάτων. Ο μεν πρώτος δυναμικός και σβέλτος, ο δε δεύτερος συνετός, σώφρων και μειλίχιος. Και οι δύο αποτελεσματικοί, αλλά με τον δικό του τρόπο καθένας. Οι δύο αυτοί μαζί θα απογείωναν το Βροντάδο !

Τον κ. Αριστείδη Γ. Ζαννίκο, ρέκτη συγγραφέα, μελετητή της Βρονταδούσικης ιστορίας – δεινό καταγραφέα της και νέστορα της τοπικής Αυτοδιοίκησης, ευχαριστώ θερμά για την επίδοση ενός αντιτύπου του νέου του πονήματος (με ευγενική αφιέρωση), συγχαίροντάς τον θερμά, ευχόμενος συνάμα υγεία και καλή συνέχεια στις φιλότιμες και εμβριθείς εκδοτικές του προσπάθειες.