Βιβλιοκριτική: "Κουτί σε σχήμα καρδιάς" του Joe Hill

Κουτί σε σχήμα Καρδιάς,

Εκδόσεις Bell
Συγγραφέας: Joe Hill
Σελίδες: 400
Ημερομηνία έκδοσης: 31/12/2008
ISBN-13: 9789604509423

Γράφει η Αλεξάνδρα Τσότσου

Ακούς τον τίτλο και αναρωτιέσαι αν το έγραψε ο Joe Hill. Σχήμα καρδιάς και τα τοιαύτα. Γίνεται; Δεν μπορεί, δεν είναι συνυφασμένο με το ύφος και τις ιστορίες που ξέρεις ότι καταπιάνεται ο συγγραφέας. Σου κάνει σε κάτι ανάλαφρο, κάτι κοριτσίστικο αλλά η περιέργεια σε βάζει να ανακαλύψεις το βιβλίο που έχεις μπροστά σου. Όχι βέβαια, δεν έχει να κάνει με τίποτα από αυτά τα girlie stuff και άλλα συναφή είδη. Πιο τρόμος πεθαίνεις, πιο μεταφυσικό δεν έχει και το εννοούμε. Το μεταφυσικό στοιχείο στο καλύτερό του. Ένα από τα πιο εξαιρετικά είδη που έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό σε τρόμο, είναι το «Κουτί σε σχήμα καρδιάς».

Ένα κουτί που έχει μέσα του ένα κουστούμι ενός πεθαμένου και μαζί με αυτό, το πνεύμα του. Αυτή είναι η αγορά που έκανε ένας δοξασμένος αλλά ξεπεσμένος πλέον Rock star of Death Metal. Βέβαια το αγόρασε από πλειστηριασμό στο διαδίκτυο. Αυτό και μόνο, μου θύμισε στιγμές που το ebay έκανε κάτι παρόμοιο και κολλούσες νυχθημερόν στην οθόνη να δεις ποιος θα το πάρει τελικά. Αν ήσουν ο τυχερός, το συναίσθημα της ηθικής ικανοποίησης σε γέμιζε χαρά αλλά όταν έπαιρνες το αντικείμενο στο χέρι, κάτι σαν να μη σου άρεσε. Κάπως έτσι γίνεται και εδώ, ένα κουτί με ένα κουστούμι ενός πεθαμένου και το ίδιο το πνεύμα. Μόνο από την αγγελία και την διαδικασία να το αποκτήσει, τον δελέασε αρκετά και τον έβαλε σε μια επιθυμία να το κάνει δικό του. Αυτό, όμως, το σημείο που τον έκανε να απορεί, ήταν πως αποκτούσε και το πνεύμα.

Στην αρχή, μου φάνηκε κωμικοτραγικό και δεν ήταν λίγες οι φορές που έπιασα τον εαυτό μου να γελάει. Ναι, ένα πνεύμα προς πώληση. Σε εκείνο το σημείο, άρχιζα να αμφιβάλλω για την εξέλιξη της ιστορίας. Πίστευα, ότι θα χάλαγε παρακάτω και ότι η φαντασία θα με έκανε να το αφήσω. Τουναντίον, όχι μόνο δεν με άφησε να το αφήσω, αλλά το διάβασα απνευστί μέσα σε τρεις μέρες. Ναι, μόνο σε τρεις μέρες. Για τα δικά μου δεδομένα, θα το μετέφραζα αλλιώς την ίδια μέρα. Κάπως έτσι το αντιλήφθηκα, κάπως έτσι το κατάλαβα και με κέρδισε όσο δεν πάει. Με κέρδισε γιατί ήταν καθαρόαιμο μεταφυσικό βιβλίο, χωρίς άλλες διαστάσεις, κόσμους και ξένα πλάσματα. Με κέρδισε γιατί ό,τι γινόταν, γινόταν σε αυτό τον κόσμο που ζούμε, με κανονικά και απλά συναισθήματα. Μπήκα στον ρόλο του πρωταγωνιστή, μαζί του ταξίδεψα στο παρελθόν, σε προηγούμενες σχέσεις και καταστάσεις. Αφουγκράστηκα τον πόνο του, τις ανησυχίες του, την κάβλα του και για λίγο ένιωσα την δόξα που είχε ως διάσημος Rock Star.

Το μετέφερε εξαιρετικά το συναίσθημα του ήρωα και την περιπέτεια που είχε να διαχειριστεί. Εξαιρετικό μυθιστόρημα, με ένα κυνηγητό από ένα πνεύμα που πραγματικά το αγόρασε. Τελικά, το αστείο της υπόθεσης, ήταν ότι και ο συγγραφέας έπαιξε με το μυαλό μου. Ήξερε, πώς θα αντιδρούσα κατά αυτό τον τρόπο, και είχε προβλέψει πως στο σημείο εκείνο να κάνει την αποκάλυψή του μέσα από την αφήγηση της ιστορίας που μας ξεδιπλώνει.

Είναι πολύ καλό, να γνωρίζει ο συγγραφέας το συναίσθημα που προκαλεί και να μπορεί να προβλέψει που η ιστορία πρέπει να αλλάξει. Να μην κάνει κοιλιά, αλλά ούτε να προκαλέσει την εγκατάλειψή της. Είναι τέχνη, να ξέρεις να κρατάς το ενδιαφέρον του αναγνώστη αμείωτο μέχρι το τέλος και άπαξ αν το καταφέρεις τον έχεις κερδίσει. Όταν τον έχεις κερδίσει και στα βιβλία που θα είναι χλιαρή η ιστορία, θα σε διαβάσει γιατί είσαι εσύ. Αν ήσουν το πρώτο βιβλίο, και απέτυχες, η όποια συνέχεια είναι μια επανάληψη. Δηλαδή, δε θα σε επιλέγει ποτέ. Ίσως, κάποτε, όταν ξεθωριάσει από την μνήμη του να καταφέρει να τον πείσεις σε κάποιο άλλο ανάγνωσμα. Ίσως, όμως και ποτέ.

Πέρα, όμως από τις συγγραφικές ανησυχίες και την τέχνη του συγγραφέα για το έργο που παρουσιάζει, σας απόκρυψα – για λίγο – όχι πολύ, ότι ο Joe Hill είναι γιος του βασιλιά. Αν ακόμη δεν καταλάβατε για ποιον βασιλιά μιλάμε, δεν είναι άλλος πέρα από τον Stephen King. Επομένως το γονίδιο μιλάει και ο Joe Hill ακόμη περισσότερο. Το λάτρεψα και το συστήνω ανεπιφύλακτα για εκείνες τις νύχτες που η αϋπνία υφίσταται και τα νεύρα έχουν χτυπήσει κόκκινο. Τι άλλο, ένα «Κουτί σε σχήμα καρδιάς», που δεν έχει σοκολατάκια και άλλα τέτοια γλυκανάλατα πραγματάκια. Είναι κάτι που θα το θυμάσαι για χρόνια!

Τολμάς;