Είδαμε την παράσταση «Πείραμα νούμερο 4» του Σταμάτη Πακάκη στο θέατρο Μικρό Γκλόρια

 

Γράφει η Πολυξένη Ζαρκαδούλα

Βρεθήκαμε στο θέατρο Μικρό Γκλόρια για να παρακολουθήσουμε την παράσταση «Πείραμα νούμερο 4» σε κείμενο και σκηνοθεσία Σταμάτη Πακάκη. 4 διαφορετικοί ήρωες (Σταμάτης Πακακής, Αλεξία Παπαθανασίου, Νάσος Φρίγγης και Κατερίνα Πεφτίτση) και ο παρουσιαστής (Κωνσταντίνος Τσιμούρης)συναντιούνται για ένα κοινωνικό πείραμα.

Μια drag queen, μια influencer, ένας ρεαλιστής και μια συνωμοσιολόγος ενώνονται και αναγκάζονται να συναναστραφούν ο ένας τον άλλον έστω και για λίγες ώρες μπροστά στην κάμερα. Άνθρωποι καθημερινοί, άνθρωποι της διπλανής πόρτας με τα δικά τους βιώματα και προβλήματα καλούνται να έρθουν αντιμέτωποι με το κοινό και τον ίδιο τους τον εαυτό. Μέσα από τις ερωτήσεις του παρουσιαστή έρχονται αντιμέτωποι με τον εαυτό τους, τους φόβους, τις ανάγκες και τις ελπίδες τους. Το κοινό γελάει και πονάει συγχρόνως, συμμετέχει και σκέφτεται.

Ο καθένας για τους δικούς του λόγους μπαίνει στο τηλεπαιχνίδι. Τα κίνητρα: χρήματα, δόξα, έρευνα, γνωριμίες. Το έπαθλο είναι 5.000 ευρώ. Είναι όμως επαρκές αυτό; Όχι, τα πραγματικά κίνητρα που σπρώχνουν τον καθένα να μπει στο τηλεπαιχνίδι είναι άλλοι. Πίσω απ’ όλα κρύβεται η μοναξιά, η ανάγκη για παρέα, να νιώσεις πως κάπου ανήκεις, πως είσαι αποδεκτός. Πρόκειται για μια κωμωδία με έντονο το στοιχείο της αλληλεπίδρασης. Σε αυτό το έργο οι πρωταγωνιστές μιλούν με το κοινό, το πειράζουν, το σηκώνουν στη σκηνή να χορέψει και να γίνει ένα μαζί τους.

Είναι έντονο το στοιχείο της αλληλεπίδρασης και της μουσικής. Οι πρωταγωνιστές μάς καλούν να γίνουμε μέρος της ζωής του καθενός μέσα από τη διάδραση αλλά και μάρτυρες του βαθύτερου εαυτού τους καθώς μέσα από την εξομολόγησή τους ενώπιον της κάμερας. Ένας άλλος είναι αυτός που τους ωθεί και παρακινεί να μιλήσουν ανοιχτά για τους λόγους που τους οδήγησαν στο παιχνίδι. Λόγοι που θα μπορούσαν να κάνουν τον καθένα να μπει στην ίδια διαδικασία. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια διαδικασία αναζήτησης των βαθύτερων θέλω και φόβων.

Οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών είναι ένας εκ των δύο λόγων που μας έκαναν να ενωθούμε, να γίνουμε μια παρέα, να περάσουμε όμορφα, το σκηνικό (Σταμάτης Πακάκης) μάς έβαλε στο κλίμα του έργου καθώς μέσα από τη μουσική, το τραγούδι και τον χορό θυμηθήκαμε τις παλιές εποχές των show που βλέπαμε στην τηλεόραση και διασκεδάζαμε. Το γέλιο λειτουργεί θεραπευτικά και μας ενώνει, αφού μπαίνουμε σε μια διαδικασία αλληλοκατανόησης μέσα από διαδικασίες συμπερίληψης και αποδοχής. Ο άλλος λόγος δεν είναι άλλος από το ότι μας έβαλε σε διαδικασία αναζήτησης του εαυτού μας, μάς έκανε να αναλογιστούμε αν είμαστε και πόσο κοντά σε κάποιον από τους ήρωες, να μοιραστούμε σκέψεις, ιδέες, φόβους και προσμονές.

Ο Σταμάτης Πακάκης στον ρόλο της drag queen, η Καταιγίδα Τραμουντάνα, μάς έκανε να γελάσουμε με την ερμηνεία και το υποκριτικό ταλέντο του, προκάλεσε θύελλες και καταιγίδες γέλιου με τον ενθουσιασμό και τη μεταδοτικότητά του. Η Αλεξία Παπαθανασίου στον ρόλο της influencer μάς χάρισε στιγμές γέλιου και σκεπτικισμού μέσα από τον ρόλο της, ένα ακόμα νέο κορίτσι που θέλει σώνει και ντε να μπει στη showbiz. Ένα μεγάλο μπράβο αξίζει και στον οικοδεσπότη της βραδιάς, Κωνσταντίνο Τσιμούρη, που ξεδιπλώνει τις φωνητικές του ικανότητες παράλληλα με τις υποκριτικές. Είναι ένας showman που τους παιδεύει και τους παγιδεύει, ως καλός παρουσιαστής τούς κάνει να βγάλουν τα εσώψυχά τους. Η Κατερίνα Πεφτίτση, σημεία των καιρών, πιστεύει πως μάς ψεκάζουν και ψάχνει μανιωδώς να βρει τον ένοχο. Στη διαρκή αναζήτηση ενόχων πέφτει σε σφάλματα, ή όχι; Υπάρχουν εξωγήινοι, μας ελέγχουν, μας ψεκάζουν; Ο Νάσος Φρίγγης είναι αυτό που δηλώνει, ή όχι, νοιάζεται μόνο για τα φράγκα, ένας νέος της εποχής που το μόνο που θέλει είναι λεφτά για να ζήσει. Και μας πείθει με τη λιτότητα του λόγου του αλλά και με τη σκηνική του παρουσία. Δεν λέει πολλά, τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, και εκείνος δεν τη θέλει. Η σκηνή έγινε το stage, το ορμητήριο αλλά και το εξομολογητήριο του καθενός.