Βιβλιοκριτική: "Η χιονονιφάδα" της Μαρίας Καρβεντούζη

Η χιονονιφάδα

Συγγραφέας: Μαρία Καρβεντούζη
Εικονογράφηση: Σπύρος Ζαχαρόπουλος
Εκδόσεις: Διάνοια
Ημ. Εκδοσης: 09/2025
ISBN: 978-618-239-162-4
Σελιδες: 40

Γράφει η Στέλλα Πετρίδου

Κάθε πράξη αγάπης δημιουργεί μια έντονη συναισθηματική φόρτιση στους ανθρώπους, αρκετά ευχάριστη και ειλικρινής, πόσο μάλλον όταν αυτή συνοδεύεται από χαμόγελα και αγκαλιές, από λόγια ευχαριστίας και ευγνωμοσύνης που εξωτερικεύονται αυθόρμητα κι αβίαστα κατευθείαν από τα βάθη της καρδιάς εκείνων που την έλαβαν. Είναι για το λόγο αυτό δώρο πολύτιμο για όλους, μα περισσότερο για εκείνους που καρπώνονται μια τέτοιου είδους ευλογία ανεξάρτητα από την οικονομική του αξία, η οποία ενδέχεται να είναι ελάχιστη έως και μηδαμινή. Ίσως γιατί η αξία του δώρου αυτού στηρίζεται κυρίως στη δύναμη της ανθρωπιάς και την καλή πρόθεση, στην ανάγκη προσφοράς και μοιράσματος, στην τρυφερότητα της ψυχής, στην ίδια την παρουσία της αγάπης.

Πώς όμως αναγνωρίζει κανείς μια πράξη αγάπης; Ποιοι είναι οι πρωταγωνιστές της και ποια τα αποτελέσματά της; Η συγγραφέας Μαρία Καρβεντούζη δίνει τις δικές της απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά μέσα από την ιστορία του νέου της παραμυθιού με τίτλο «Η χιονονιφάδα», που κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 2025 από τις εκδόσεις «Διάνοια».

Κεντρική ηρωίδα του παραμυθιού της είναι η μικρή Ζοφούλα, η μεγαλύτερη από τα τέσσερα αδέρφια μιας αγαπημένης και ενωμένης συναισθηματικά οικογένειας, ιδανικής, θα λέγαμε, και πολύ ευτυχισμένης. Η διάθεσή της να προσφέρει χαρά στα αδέρφια της, που τα αγαπάει πολύ και την αγαπούν εξίσου πολύ, την ανταμείβει αρκετά γενναιόδωρα με έναν μαγικό τρόπο που οπωσδήποτε θα μείνει αξέχαστος τόσο στη μνήμη της ίδιας όσο και του αναγνώστη αυτού του βιβλίου, ο οποίος μέσω της ανάγνωσης μεταφέρεται νοητά στον δικό της παραμυθένιο κόσμο, στη χώρα της ουτοπίας, όπως τη χαρακτηρίζει η συγγραφέας, και καρπώνεται ταυτόχρονα με εκείνη όλη την απροσδόκητη εμπειρία του ξαφνικού και εντυπωσιακού ονειρικού της ταξιδιού.

Τα μηνύματα του παραμυθιού είναι πολλά. Μια ευτυχισμένη οικογένεια δημιουργεί ευτυχισμένους γονείς αλλά και ευτυχισμένα παιδιά, που νοιάζονται το ένα για το άλλο, μοιράζονται όμορφες στιγμές μεταξύ τους, ξέρουν να αγαπούν με την ψυχή τους και να το αποδεικνύουν με τον πιο γλυκό και τον πιο τρυφερό τρόπο. Η οποιαδήποτε πράξη αγάπης αποτελεί πάντα ένα χρήσιμο και πολύτιμο δώρο για όλους, θα φανερώσει η πένα της συγγραφέα, που ναι μεν δεν μπορεί να εκτιμηθεί υλικά σύμφωνα με την αξία του χρήματος, μπορεί όμως να εκτιμηθεί ουσιαστικά ανάλογα με το είδος και την ποιότητα της σχέσης που αναπτύσσεται και καλλιεργείται μέσα στις καρδιές των ανθρώπων. Από την ίδια τη σχέση αυτή καθαυτή, απορρέει το συμπέρασμα επίσης, εξαρτάται το μέγεθος της αξίας της και φυσικά το μέγεθος της ευτυχίας που γεννιέται και φωλιάζει για πάντα εντός τους.

Η καλή πρόθεση, φαίνεται μέσα από την ιστορία του παραμυθιού, πάντα βρίσκει αντίκρισμα και πάντα επιβραβεύεται. Η αγάπη πάντα επιστρέφει σε εκείνον που την προσφέρει για να δυναμώσει ακόμα περισσότερο και να πολλαπλασιαστεί. Αυτό επιχειρεί να κάνει κατανοητό η συγγραφέας και πράγματι τα καταφέρνει περίφημα. Ο αναγνώστης θα αισθανθεί τη δύναμη της αγάπης που περιγράφει μέσα από την τρυφερή της ιστορία ήδη από την αρχή της ανάγνωσης. Θα συνειδητοποιήσει ότι η ανοιχτή και διαθέσιμη αγκαλιά είναι πιο σημαντική από οποιοδήποτε υλικό δώρο, το νοιάξιμο αποδιώχνει τον φόβο της μοναξιάς, ενώ το μοίρασμα δημιουργεί συναισθηματική ασφάλεια, το θεμέλιο δηλαδή πάνω στο οποίο χτίζονται προσεκτικά και πάντα με γνώμονα την αγάπη οι σταθεροί και δυνατοί χαρακτήρες, οι ωραίοι, ευγενικοί και καλοσυνάτοι άνθρωποι. Η εμπιστοσύνη, τέλος, ως απόρροια όλων των παραπάνω ενισχύει την καλή πρόθεση για προσφορά και για μοίρασμα που είναι, όπως πολύ εύστοχα θα αντιληφθεί και πάλι ο αναγνώστης, και η προϋπόθεση για την απόκτηση της αληθινής ευτυχίας, της ουσιαστικής, της μη διαπραγματεύσιμης και παντοτινής, αυτής που εξασφαλίζει με δυο λόγια στον άνθρωπο την εσωτερική του γαλήνη και ισορροπία.

Η γλώσσα του παραμυθιού είναι απλή και κατανοητή, προσεγμένη κατάλληλα στο ηλικιακό πλαίσιο των αναγνωστών στους οποίους και απευθύνεται, περιεκτική και όχι πολύ φλύαρη, γεμάτη εικόνες και συναισθήματα, καθώς ανταποκρίνεται πλήρως στον πρωταρχικό της ρόλο που είναι, αν μη τι άλλο, η έξαψη του αναγνωστικού ενδιαφέροντος, η καθήλωση και η διατήρησή του στα ύψη από την αρχή μέχρι και το τέλος της αφήγησης. Η εικονογράφηση του Σπύρου Ζαχαράτου, που λειτουργεί βοηθητικά στο κείμενο και επεξηγηματικά σε πολλά σημεία που κρίνεται απαραίτητο καθώς οι λέξεις από μόνες τους αδυνατούν, ανταποκρίνεται πλήρως στον ρόλο της προκαλώντας ακόμα περισσότερο τον εντυπωσιασμό του αναγνώστη. Η δυνατότητα που του δίνεται στο τέλος να δώσει τα δικά του χρώματα στις εικόνες των ηρώων της ιστορίας λειτουργούν υπέρ της ιστορίας της συγγραφέα, αφού καθιστούν το βιβλίο της ακόμα πιο προσιτό και ενδιαφέρον σ’ εκείνον.

Αναμφισβήτητα, πρόκειται για ένα παραμύθι που αξίζει οπωσδήποτε να διαβαστεί, γι' αυτό και συστήνεται ανεπιφύλακτα.

Περισσότερα για το βιβλίο και τη συγγραφέα εδώ