Βιβλιοκριτική: "Λευκές Μνήμες" της Αρετής Καμπίτση | Γράφει η Αλεξάνδρα Τσότσου

Λευκές Μνήμες

Συγγραφέας: Αρετή Καμπίτση
Σελίδες: 94
ISBN: 9789602951293
Ημερομηνία έκδοσης: 01/01/2024
Εκδόσεις: Φιλιππότη

Γράφει η Αλεξάνδρα Τσότσου

Λευκές μνήμες, το νέο μυθιστόρημα της συγγραφέως Αρετή Καμπίτση.

Τι είναι άραγε λευκή μνήμη; Είναι η στιγμή που το μυαλό ταξιδεύει σε περασμένα γεγονότα. Είναι η ανάμνηση που δεν έχει την καθαρότητα της στιγμής που γίνεται. Η αναπόληση, υστερεί από το καθαρό πλάνο της πραγματικότητας, έχει αυτό που βίωσες με το λευκό φόντο γεμάτο μνήμη. Εδώ, όμως είναι που αυτή η μνήμη μένει μέσα σου, μέχρι η επόμενη στιγμή, να αναζητήσει τα στοιχεία από το παρελθόν. Στοιχεία, που είναι οικεία και γνώριμα. Ο εγκέφαλος, θυμάται, το πρόσωπο θα συσπαστεί και καθετί θα δείξει, πως η σκέψη λειτουργεί. Η σιωπή και το θολωμένο βλέμμα, δείχνει πως το μυαλό αναζητάει να κάνει ταύτιση, να θυμηθεί, να επαναφέρει στην επιφάνεια αυτό που έζησες. Έτσι η ανάμνηση εμφανίζεται σε ένα φόντο, θολό λευκό που αρχίζεις και γνέφεις το κεφάλι σου αόριστα. Παράλληλα, όμως, συγχαίρεις την αναζήτηση που έγινε με απόλυτη επιτυχία. Είναι η στιγμή που θα κάτσεις σε μια γωνιά του καναπέ για να θυμηθείς το συναίσθημα, τη δική σου κατάσταση ζωής. Ένα στιγμιότυπο, που θα σε ταξιδέψει στο χρόνο. Σε χρόνο παρελθοντικό, θα βρεθείς εσύ με τις αναμνήσεις και εκείνο το περιβάλλον. Αυτό μας διηγείται η συγγραφέας μέσα από την ψυχογραφική ιστορία της ηρωίδας. Ένα ταξίδι στο χρόνο, που αν και η ιστορία είναι μικρή σε έκταση, είναι, όμως μεγάλη σε ένταση. Μια πολύ όμορφη ιστορία με έντονο συναίσθημα και άρωμα Κρήτης ήταν γεμάτη με αρκετά ερωτήματα άκρως αληθινά και επίκαιρα. Ταξίδεψα σε δικά μου στιγμιότυπα, που και εγώ μιμήθηκα την ηρωίδα να βρίσκομαι σε μια γωνιά του δικού μου καναπέ και να αναζητώ, αυτό που δεν είχα δει τότε. Τότε, που η ηρωίδα, με άλλη ιδιοσυγκρασία συμπεριφέρθηκε, σκέφτηκε, έπραξε και άλλοτε άφησε να χαθούν στον χρόνο, άνθρωποι, επιλογές και στιγμές. Όλα σε ένα λευκό φόντο, που οι μνήμες καταγράφονται στον σκληρό του εγκεφάλου. Εμπλουτίζονται συνεχώς, και το ένα διαδέχεται το άλλο, δίχως να ξέρεις πως υπάρχουν. Υπάρχουν λέξεις, σκέψεις στιγμές και αποφάσεις που θα έπρεπε να παρθούν, αλλά έμειναν εκεί για να τις βρει αργότερα η ηρωίδα. Ειρωνικό, και τραγικό όταν το ενδιαφέρον απουσιάζει. Όταν η εκτίμηση είναι προσπέραση και άγνοια, θα συνυπολογιστεί αργότερα. Τα δεδομένα είναι πάντα εκεί και αδιάσειστα. Ο χρόνος, φέρνει ότι δεν έφερε το τώρα και ότι παραλείφθηκε και έμεινε στη μέση, θα κάνει τον κύκλο του για να ολοκληρωθεί. Ένα ταξίδι στο χθες, μια αναπόφευκτη κατάσταση υπάρχει στην ιστορία που μας αφηγείται η συγγραφέα. Το τέλος γλυκό πικρό, όπως και τα συναισθήματα της νοσταλγίας έχουν την χαρά της μνήμης, αλλά και την λύπη του περασμένου. Όταν κάτι περάσει και φύγει, μένει μόνο το άρωμα της στιγμής και τίποτα άλλο. Όσοι και αν προσπάθησαν να επαναφέρουν μια κατάσταση στο τώρα, είχε ένα άδοξο τέλος.

Μια καταξιωμένη ψυχολόγος κάνει μια ανασκόπηση στο παρελθόν ενώ οι μνήμες έρχονται στο φως. Όλα αυτά που την φοβίζουν είναι εκεί. Αυτά που δεν επεξεργάστηκαν τι στιγμή που έπρεπε με την σωστή κρίση, είναι εδώ τώρα. Σε αυτό το τώρα, η ηρωίδα παραμένει και ταξιδεύει σε περασμένα στιγμιότυπα που θα την βάλουν να τα κλείσει. Να διαχειριστεί όποια εκκρεμότητα άφησε στη μέση και να πάρει τις αποφάσεις της για να προχωρήσει μπροστά. Με τις πληγές του χθες και με την αγάπη του αύριο.

Ένα σφηνάκι για βιβλίο, που θα σε βάλει σε σκέψεις για να συνδεθείς και να έρθεις αντιμέτωπος με πολλά διλήμματα και απορίες όπως η ηρωίδα. Τελικά οι μνήμες, έχουν ένα χρώμα, είναι θολές και πάντα λευκές. Τους λείπει η μαγεία του “τώρα” που όσο και αν θέλουμε να τις επαναφέρουμε, ανήκουν σαν ένα μπιμπελό στο χρόνο.

Αλήθεια, οι δικές σας μνήμες, έχουν το ίδιο χρώμα;