Όση ώρα γίνεται ένα «Κέικ» ερχόμαστε
αντιμέτωποι με κοινωνικά ζητήματα
Παρακολουθήσαμε τη θεατρική παράσταση «Κέικ» στο θέατρο
Εμπορικόν στην οποία βλέπουμε μια πολυκατοικία με όλα της τα προβλήματα, άγχη,
φοβίες, η οποία αποτελεί τον καθρέφτη της κοινωνίας. Μέσα από αυτήν ερχόμαστε
αντιμέτωποι με τον εσωτερικό εαυτό μας. Η προβολή του δικού μας εαυτού στον
άλλον, είναι ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα της σύγχρονης εποχής. Η
συγκεκριμένη παράσταση διαπραγματεύεται σοβαρά ζητήματα και τα περνάει μέσα από
το χιούμορ στο κοινό, κάνοντάς μας να αναρωτηθούμε και να σκεφτούμε μέσα από το
χιούμορ. Μυστικά, ανομολόγητα πάθη, φοβίες είναι το χαλί που ξεδιπλώνεται με
μαεστρία μπροστά στον θεατή. Ο φυλετικός ρατσισμός, οι σεξουαλικές προτιμήσεις
και η μη αποδοχή, η μοναξιά είναι τα θέματα που με λεπτότητα και ευστροφία ο
Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης θίγει στην παράσταση «Κέικ».
Ένας διαχειριστής έρχεται αντιμέτωπος να δώσει λύση σε ένα
πρόβλημα: κάποιος από τους ενοίκους πετάει τα σκουπίδια στον δρόμο. Αιτία για
να συγκαλέσει τη συνέλευση είναι μία από τους ενοίκους, μια υστερική
συγγραφέας, που παραπονείται και ζητά να ψέξει τον ένοχο. Στη συνέλευση αυτή
παίρνουν μέρος και δύο ύποπτοι: ένας Αλβανός και ένας μπρουτάλ άνδρας, και οι
δύο ένοικοι στην ίδια πολυκατοικία. Στη διάρκεια της συνέλευσης βγαίνουν πολλά
στην επιφάνεια μέσα από τη συζήτηση. Κι όλα αυτά ενόσω ο διαχειριστής ψήνει ένα
κέικ για την κόρη του, που έρχεται από το εξωτερικό για να τον δει στις
γιορτές.
4 διαφορετικοί άνθρωποι ενώνονται για να λύσουν το πρόβλημα
την ίδια ώρα που διάφορα άλλα αποκαλύπτονται για τον καθένα. Καθένας από τους
πρωταγωνιστές έχει τον δικό του ρόλο, ο οποίος κρύβει κι έναν δικό του
συμβολισμό: ο διαχειριστής, που τον ερμηνεύει ο Ερρίκος Λίτσης, είναι η ήρεμη
δύναμη, ένας φιλήσυχος άνθρωπος, μοναχικός, που καλείται να δώσει τη λύση. Στον
ρόλο του ο Ερρίκος Λίτσης μάς πείθει με την ήρεμη έκφρασή του και τον ήπιο τόνο
στη φωνή του. Έπειτα μία εκκολαπτόμενη συγγραφέας, που την υποδύεται η Φαίδρα
Δρούγκα, και αυτή είναι που ξεσηκώνει την πολυκατοικία και «αναγκάζει» τον
διαχειριστή να δώσει λύση στο πρόβλημα. Η Φαίδρα Δρούγκα ερμηνεύει εξαιρετικά
τον ρόλο της δίνοντας χρώμα στην παράσταση, είναι αυτή η εύθυμη νότα που
αναδύεται μέσα από το υποκριτικό της ταλέντο που βγαίνει αβίαστα. Κωμική στον
ρόλο της άλλοτε φωνάζει άλλοτε προσπαθεί να κατευνάσει τα πάθη που η ίδια
άναψε. Ο Γιάννης Λεάκος είναι ο μπρουτάλ, αυτός ο τύπος που στην παρέα λόγω του
άκομψου του χαρακτήρα του νιώθεις πως θα σε κάνει ρεζίλι, ο τύπος που δεν
μασάει τα λόγια του και θα σε προσβάλλει ωστόσο κι αυτός ο τύπος ακόμα έχει
μέσα του κρυμμένες ευαισθησίες. Πολύ καλός στον ρόλο του, νιώθεις πως όντως
έτσι είναι, παίζει με τις εκφράσεις και τη στάση του σώματός του πολύ καλά.
Τέλος στον ρόλο του μετανάστη ο Προμηθέας Νεραττίνι Δοκιμάκης, ένας ρόλος
κωμικός, που μέσα από τον κοινωνικό αποκλεισμό και γενικότερα μέσα από τις
ρατσιστικές επιθέσεις που δέχεται, σε συγκινεί. Ο Προμηθέας Νεραττίνι Δοκιμάκης
παίρνει επάξια τα εύσημα του κωμικού ρόλου καθώς μέσα από τον ρόλο του βγάζει
αστείρευτο γέλιο. «Ντύνει» τον ήρωά του με χιούμορ κι αξιοπρέπεια κι
αναδεικνύει τις παθογένειες της κοινωνίας μας.
Όλοι αυτοί οι χαρακτήρες ξεδιπλώνονται στα μάτια μας όση ώρα
θέλει ένα κέικ για να ψηθεί. Η ιστορία διαδραματίζεται στο σαλόνι-κουζίνα του
διαχειριστή, που σου δίνει την εντύπωση πως τους παρακολουθείς από το δικό σου
απέναντι διαμέρισμα. Το σκηνικό φορτωμένο, τόσο όσο πρέπει, δίνει την εντύπωση
ενός σύγχρονου καθιστικού σε σκηνοθεσία του Θανάση Ζερίτη προσδένοντας ακόμα
περισσότερο ρεαλισμό και κάνοντας πιο ζεστή την ατμόσφαιρα του έργου. Μια
παράσταση με πολύ γέλιο που θα πρέπει όλοι να δούμε.
Πληροφορίες για την παράσταση: εδώ
0 Σχόλια