Βιβλιοκριτική για το μυθιστόρημα "Η αγάπη μπορεί" της Στέλλας Πετρίδου | Γράφει ο Κώστας Τραχανάς

Συγγραφέας: Στέλλα Πετρίδου

Έτος έκδοσης: 2019

Σελ.: 408

Γράφει ο Κώστας Τραχανάς

«Λευκές πεταλούδες τα άνθη της/ απλώσαν φτερά/ στης πλαγιάς το δασύ στέρνο/ Και ο έρωτας σε μέθη / έκθαμβος/ απορούσε που να στρέψει τα βέλη» Δ. Καϊτατζή-Χουλιούμη

Αιώνιος, μόνον ο θάνατος. Κραταιή ως θάνατος η αγάπη.

Το βιβλίο αυτό είναι μια ιστορία αγάπης, που δέχτηκε τα μεγαλύτερα εμπόδια στο πέρασμα του χρόνου κι, όμως, κατάφερε και πάλι να μείνει ζωντανή κι ανεπηρέαστη απ΄ όλους κι από όλα.

Η αληθινή αγάπη πάντα μένει ζωντανή και ποτέ, μα ποτέ δεν πεθαίνει.

Ο έρωτας είναι αιθέριος. Σχεδόν ίπταται πάνω από τις σελίδες.  Απαλλαγμένος από κάθε σαρκική διεκδίκηση, παραιτείται από τη γήινη υπόστασή του και ανυψώνεται στον ιδεατό κόσμο, εκεί όπου κατοικεί η αγάπη ως αράγιστη ένωση που αναβαπτίζει και νικά τον θάνατο. Ό,τι δεν ζει μέσα στο ζωοφόρο φως του έρωτα υπόκειται στους νόμους της φθοράς, είτε πρόκειται για αντικείμενα είτε για αισθήματα. Είμαστε όλου έκπτωτοι από τον παράδεισο. Γυμνοί από το αληθινό, βαδίζουμε προς έναν θάνατο προκαθορισμένο από την εγγενή αδυναμία μας να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε.

Η Κατερίνα αποφασίζει να βάλει τέλος στης ζωή της, γιατί οι συντηρητικοί γονείς της, δεν της επιτρέπουν να παντρευτεί αυτόν που αγαπάει. Στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύεται συναντάει μια ηλικιωμένη γυναίκα, τη Ζωή Καρτάλη ,την ηρωίδα αυτής της ιστορίας, η οποία αναλαμβάνει να διηγηθεί τη δική της ζωή, τον δικό της έρωτα, να  διδάξει και να εξηγήσει στη Κατερίνα πόσο μεγάλη είναι η δύναμη της αγάπης, αυτή, που όλα μπορεί να τα υπομείνει, όλα να τα ανατρέψει και εν τέλει όλα να τα νικήσει.

Όταν κλείνει μία πόρτα στη ζωή μας, ανοίγει αμέσως μία άλλη.

Τον άνθρωπο που αγάπησε η Ζωή, τον Μάνο, ήταν από χρόνια βιβλίο ανοιχτό και πολυδιαβασμένο, καμία έκπληξη. Όμως εκείνο που θα την συνταράξει ήταν η ξαφνική εξαφάνισή του.Όλος ο κόσμος της γκρεμίστηκε σε ένα λεπτό.

Ναι, η Ζωή το γεύτηκε μέχρι το τέλος. Σε αυτόν τον έρωτα, σε αυτή τη μάχη, στο «μικρό τους Τιτανικό», το δοκίμασε πολλές φορές.Το ΟΧΙ του Μάνου. Όμως η Ζωή τον αγάπησε όπως ήταν. Του δόθηκε ολόκληρη .Η γύμνια της άοπλη στα δυο του χέρια. Αυτός έφυγε Ταξίδεψε στο εξωτερικό. Αυτή έμεινε στην έξαψη, στην  αγωνία, στον πόνο και στο πάθος, στην αφοσίωση, στο φόβο, στην ελπίδα, στην έξαρση και την ταπείνωση, μέχρι τα άκρα. Γεύτηκε χωρίς αυτόν, τη μεγάλη περιπέτεια της ζωής της .

Στη μάχη τη δική τους, την νίκησε. Αλλά αυτός έχασε.

Το ΟΧΙ (της ακατανόητης φυγής του), ένα σκληρό δισύλλαβο, αιχμηρό. Κι όμως αδύναμο μπροστά στο ΝΑΙ, που αποδέχεται, που αγαπάει και ελπίζει.

Δεν μπόρεσε ποτέ η Ζωή να τον μισήσει τον Μάνο.

Από τότε η Ζωή δεν αγάπησε άλλον άντρα. Τον άντρα που ονειρεύτηκε να παντρευτεί ήθελε να τον αγαπήσει με πάθος. Να του δοθεί ψυχή τε και σώματι.

Τον Στέφανο, που τελικά παντρεύτηκε η Ζωή μετά από πίεση του αυταρχικού πατέρα της, δεν τον αγάπησε ποτέ. Έγινε απλώς  η Ζωή Καρτάλη-Καρρά. Απλώς συμβίωνε με τον Στέφανο. Και, μάλιστα, περνούσε άσχημα.

Χειμώνας στη φύση, χειμώνας και στην ψυχή της. Παγωνιά.

Η Ζωή, που κάποτε ονειρεύτηκε μια ζωή γεμάτη αγάπη κι ομορφιά, αυτή που θέλησε να ρουφήξει κάθε σταγόνα απ΄ αυτή, που λαχτάρησε να αγγίξει μια στάλα ευτυχίας, στο τέλος παραδόθηκε στα δίχτυα της δυστυχίας και του πόνου. Κατέστρεψε μια για πάντα το είναι της κι οδήγησε κι όλους τους ανθρώπους τριγύρω της στην ίδια καταιγίδα θλίψης και μαρασμού.

Η ζωή τις περισσότερες φορές είναι σκληρή, πολύ σκληρή. Κι απρόσμενη.

Πονάει η αγάπη! Πονάει πολύ!

Πολλά χρόνια αργότερα  η Ζωή  θα συναντήσει και πάλι τον εφηβικό της έρωτα.  Τον ανεκπλήρωτο έρωτα των είκοσί της χρόνων. Οι μνήμες την κατακλύζουν, σμάρι από μέλισσες που βουίζουν και τσιμπάνε γλυκά. Γνωρίζει ότι αυτό που της συμβαίνει είναι μια συνηθισμένη  ιστορία, τόσο κοινή, τόσο «πολυφορεμένη», τόσο πολυδιαβασμένη στα μυθιστορήματα. Μόνο που τώρα δεν είναι μυθιστόρημα, να σκεφτεί αν αξίζει να γραφτεί ή να διαβαστεί.  Τώρα είναι η ζωή της, η ουσία της ύπαρξής της. Πρέπει να αποφασίσει τι πρέπει να πετάξει και τι πρέπει να κρατήσει.

Πώς να αντιπαλέψει ένας άνθρωπος με σάρκα και οστά τον πρίγκιπα ή την πριγκίπισσα του παραμυθιού;

Πόση άραγε θλίψη μπορεί να αντέξει ο άνθρωπος και ποια αλήθεια μπορεί να ξεπεράσει τα όρια της αντοχής του;

Γιατί τελικά εγκατέλειψε ο Μάνος τη Ζωή;

Η γνώση της πραγματικής αγάπης της Ζωής ήταν αληθινή, γιατί πήγαζε από την καρδιά και όχι από τα βιβλία. Θα πρέπει ως αναγνώστες να αναζητήσουμε την τέλεια γνώση γύρω από  την πραγματική αγάπη ή ακόμα καλύτερα, τις ίδιες μας τις προσδοκίες, για την τελειότητα που ονειρευτήκαμε μικροί και ασήμαντοι, μπροστά στην αλήθεια ενός έρωτα.

«Επτά ζωές και αν μου΄ διναν/ επτά ζωές,/ θα΄ χα εφτά ζωές καρδιά/ για να αγαπώ εσένα…»

Πλεχτή και ποιητική  αφήγηση, προσιτή, αλλά υψηλής ακρίβειας .

Ένας ελεγειακός ύμνος στην ομορφιά, την αγάπη και τον έρωτα.

Ένα έξοχο  μυθιστόρημα βαθιά ποιητικό, ζωντανό και βαθύ, υφασμένο με τα υλικά μιας απλής ζωής.

Ένα τρυφερό, ερωτικό μυθιστόρημα, χτισμένο με τα «μπερδεμένα», πονεμένα, ανθρώπινα υλικά, θεμελιωμένο, ωστόσο, σε στέρεη γνώση και νηφάλια προσέγγιση της ανθρώπινης ερωτικής ψυχοσύνθεσης.

Σε έναν εκτροχιασμένο κόσμο, σε έναν πλανήτη μισοκατεστραμμένο, θα ξαναγεννηθεί πάλι η ζωή και η ρομαντική  αγάπη. Στο χέρι μας είναι . Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας και του κορωνοϊού..

Διαβάστε το.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Η Κατερίνα είναι μια νέα κι ερωτευμένη κοπέλα, που, όμως, λόγω του αυταρχικού της πατέρα, αποφασίζει να βάλει τέλος στη ζωή της. Η απόπειρά της αποτυγχάνει κι έτσι καταλήγει να αναρρώνει στο θάλαμο ενός νοσοκομείου. Εκεί συναντά τη Ζωή, την ηρωίδα αυτής της ιστορίας, που αναλαμβάνει να παίξει το ρόλο του εμψυχωτή και συμβουλάτορά της. Αναβιώνοντας στιγμές από το παρελθόν της, η Κατερίνα μαθαίνει για το Μάνο, τον ένα και μοναδικό έρωτα της Ζωής, καθώς και για το Θωμά, το μικρό της μαθητή, που έμελλε να σημαδέψει για πάντα το παρόν της και να διαγράψει ελπιδοφόρα το μέλλον της.

Ένας συγκλονιστικός μονόλογος της ηρωίδας που στόχο έχει να αναδείξει τη δύναμη της αγάπης, εκείνης, που μπορεί όλα να τα υπομείνει, όλα να τα ανατρέψει και εν τέλει όλα να τα νικήσει.

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα, Στέλλα Πετρίδου:

Η Στέλλα Πετρίδου κατάγεται από το Σκουτάρο της Λέσβου, όπου κι έζησε μέχρι την ενηλικίωσή της. Είναι απόφοιτος της σχολής Φ.Π.Ψ. του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και της σχολής Δ.Υ.Λ.Σ. Σήμερα είναι εν ενεργεία Αξιωματικός Λ.Σ. και μητέρα τριών παιδιών. Ασχολείται συστηματικά με την ποίηση, την οποία προσπαθεί να παντρέψει αρμονικά με τη μελωδία δημιουργώντας όμορφα τραγούδια. Για το σκοπό αυτό κι έχει συνεργαστεί με αξιόλογους μουσικούς έως τώρα, ενώ το αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας το παρουσιάζει στα μουσικά άλμπουμ, τα οποία και συνοδεύει ως ένθετα των ποιητικών συλλογών της.

Ποιήματά της συμπεριλαμβάνονται επίσης σε αρκετές ποιητικές ανθολογίες (είκοσι έξι στον αριθμό έως σήμερα), σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά, ενώ για το έργο της, μουσικό και ποιητικό, έχει κατά καιρούς βραβευθεί και διακριθεί σε πανελλήνιους και παγκόσμιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς (πάνω από πενήντα φορές). Τελευταία ασχολείται και με το μυθιστόρημα. Είναι τακτικό μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών και της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος.

Συγγραφικό Έργο: 

1. «Μίλα μου γι’ αγάπη», ποιητική συλλογή, εκδόσεις Άλφα πι, Χίος 2015

2. «Αποχωρισμός», ποιητική συλλογή και τραγούδι, εκδόσεις Άλφα πι, Χίος 2016 

3. «Προσφυγιά», ποιητική συλλογή και τραγούδι, εκδόσεις Άλφα πι, Χίος 2016 

4. «Θάλασσα κι Ουρανός», ποιητική συλλογή και μουσικό άλμπουμ με δέκα τραγούδια, εκδόσεις Άλφα πι, Χίος 2017 

5. «Ο Καιρός», ποιητική συλλογή και μουσικό άλμπουμ με πέντε τραγούδια, , εκδόσεις Άλφα πι, Χίος 2017 

6. «Έρωτας είναι», ποιητική συλλογή και μουσικό άλμπουμ με δώδεκα τραγούδια, , εκδόσεις Άλφα πι, Χίος 2018 

7. «Ανυπόταχτες σκέψεις», ποιητική συλλογή, εκδόσεις Άλφα πι, Χίος 2019 

8. «Η αγάπη μπορεί», μυθιστόρημα και τραγούδι, εκδόσεις Ελκυστής, Θεσσαλονίκη 2019

9. «Αύγουστος», ποιητική συλλογή, εκδόσεις Άλφα πι, Χίος 2020