Στο σκοτάδι τα πάντα βρίσκουν το φως τους. Η αύρα της σιωπής
απελευθερώνει τις προσδοκίες, ξυπνά τον πόθο, μεταμορφώνεται σε σάρκα και οστά
και πολεμά. Κανένας φόβος, καμιά απειλή, καμιά σκιά, δε μπορεί να σταματήσει την ορμή της διεκδίκησης, εκείνης που πάντα υπονομεύεται μπρος στο εκτυφλωτικό
φως της υποκρισίας, της αδιαντροπιάς και του συμφέροντος της φαινομενικής
επίγειας πραγματικότητας.
«Τα άυλα θηρία της ψυχής» τιτλοφορείται το πρώτο μυθιστόρημα της
συγγραφέως Ευαγγελίας Τσακίρογλου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ελκυστής». Πρόκειται
στην ουσία για τα αμόλυντα συναισθήματα του ανθρώπου, τα αγνά και άφθαρτα από
την ύλη και το σώμα, που πλημμυρίζουν από όνειρα και επιθυμούν διακαώς να γίνουν
πράξη. Διεκδικώντας με πάθος την ευτυχία τους, αισιοδοξούν πως με την πίστη,
την επιμονή και την υπομονή μπορούν να την κατακτήσουν.
Η υπόθεση της ιστορίας έχει ως εξής:
Η κεντρική ηρωίδα, η Εύα, είναι ένα κορίτσι με εσωτερική κι
εξωτερική ομορφιά, που αντανακλά την καθαρότητα των συναισθημάτων της σε κάθε της
κίνηση και σε κάθε της συμπεριφορά. Για το λόγο αυτό και είναι ιδιαίτερα
αγαπητή στο οικογενειακό και φιλικό της περιβάλλον. Το χαμόγελό της, η αύρα της
και η καλοσύνη της δεν περνούν απαρατήρητα, ούτε, βέβαια, στον ανδρικό πληθυσμό,
που με κάθε τρόπο πολιορκεί να διεκδικήσει μια θέση στην καρδιά της.
Έφηβη ακόμα ερωτεύεται τον Πέτρο, τον άντρα που διαλέγει να
αφιερώσει τη ζωή της. Η ζωή, όμως, έχει άλλα όνειρα για εκείνη. Έπειτα από μια
μακροχρόνια σχέση μαζί του ο Πέτρος την εγκαταλείπει χωρίς ιδιαίτερη εξήγηση και
την αμέσως επόμενη στιγμή δολοφονείται. Ανήμπορη να δεχτεί το ανελέητο χτύπημα της
μοίρα της η Εύα καταδικάζει τον εαυτό της σε ολοκληρωτική απομόνωση. Ο Δημήτρης
είναι εκείνος που καλείται να ηρεμήσει την ταραγμένη από τον πόνο ψυχική της διάθεση,
δείχνοντάς της ακριβώς τον τρόπο για να το καταφέρει. Απελευθερώνοντας την από
τα δεσμά της οδύνης της, της αποκαλύπτει μια νέα ζωή, γεμάτη χρώματα, ζωντάνια,
φως και αγάπη. Η Εύα ερωτεύεται και πάλι απ’ την αρχή. Το παρελθόν, όμως, επιστρέφει
στη ζωή της διεκδικητικό, καθώς η ίδια δεν έχει κλείσει ακόμα τους λογαριασμούς
της μαζί του.
Μια ασύλληπτη νεκρανάσταση ζωής, μια απόπειρα δολοφονίας, μια
αποτυχημένη εγκυμοσύνη, μια αδικαιολόγητη εξαφάνιση, ένα σκοτεινό και βρώμικο
παρελθόν, ένας φόνος και μια μακροσκελής έρευνα για την εξιχνίασή του, είναι η
συνέχεια που σχετίζεται με το παρόν της Εύας, η οποία με πόνο ψυχής καλείται να
αναμετρηθεί μαζί του, να παλέψει και να διεκδικήσει την ευτυχία που της αξίζει.
Ένα μυθιστόρημα που διαβάζεται εύκολα και γρήγορα, παρόλο που
είναι πολυσέλιδο, εξαιτίας της γρήγορης και έξυπνης πλοκής του, της αμεσότητας
του λόγου της συγγραφέως και της ευθύτητας των συναισθημάτων που αβίαστα
μεταφέρονται από τους ήρωες της ιστορίας στον αναγνώστη προκαλώντας του την
ανάλογη ψυχική διάθεση. Η σχεδόν κινηματογραφική ροή του έργου, η γεμάτη
εικόνες και ήχους δομή του λόγου, οι διαδοχικές ανατροπές της ιστορίας,
εξαιτίας των δολοπλοκιών και των δεινών της πρωταγωνίστριας, οξύνουν το
ενδιαφέρον του αναγνώστη, που αγωνιά, προβληματίζεται και συμπάσχει μαζί της, προσδοκώντας
ταυτόχρονα να λύσει το γρίφο του
μυστηρίου που αιωρείται στην ηλεκτρίζουσα ατμόσφαιρα και να γευτεί την πολυπόθητη
κάθαρση, απαραίτητη προϋπόθεση για να επέλθει το τέλος της ιστορίας.
Τα μηνύματα που άμεσα ή έμμεσα δέχεται ο αναγνώστης σε όλη τη
διάρκεια της ανάγνωσης είναι πολλά. Η ευτυχία δε χαρίζεται στον άνθρωπο, αν
εκείνος δεν είναι πρόθυμος να τη διεκδικήσει. Το κακό, αργά ή γρήγορα, όσο καλά
στημένο κι αν είναι, φανερώνεται
τιμωρώντας τους υπαίτιους. Η αλήθεια λάμπει και ανταμείβει τους διεκδικητές της.
Φυσικά, πάντα υπάρχει χώρος και χρόνος για μετάνοια. Άλλωστε, κανείς δεν είναι
αμόλυντος. Ακόμη και οι χειρότεροι εγκληματίες έχουν δικαίωμα στη συγχώρεση. Η γαλήνη
είναι δικαίωμα όλων και επέρχεται μόνο όταν η ψυχή κλείνει τις εκκρεμότητες με
το παρελθόν της και κοιτά με καθαρότητα βλέμματος το παρόν και το μέλλον της. Η
αγάπη είναι εκείνη που κινεί το νήμα της ζωής, που νικά τα εμπόδια που στήνει
στο διάβα της το κακό, που υπομένει την πάλη, που δεν εγκαταλείπει στις ανηφοριές
και που στο τέλος θριαμβεύει.
Ένα βιβλίο που κοιτά με αισιοδοξία τη ζωή και αφήνει μια
ευχάριστη γεύση αγνότητας, ψυχικής και συναισθηματικής, στον αναγνώστη.
Συνιστάται ανεπιφύλακτα.
0 Σχόλια