Σοφία Ησυχίδου: "Τα βιβλία μου εκδίδονται με καθυστέρηση πενήντα χρόνων"

 

Η κυρία Σοφία Ησυχίδου είναι η σημερινή καλεσμένη στις Τέχνες. Με αφορμή την πρόσφατη κυκλοφορία του βιβλίου της, ένα παιδικό παραμύθι, είναι κοντά μας για να μας μιλήσει γι' αυτό, αλλά και για όλα τα μέχρι τώρα συγγραφικά της βήματα. Aγαπά τη λογοτεχνία και την ιστορία και από 16 χρονών γράφει διηγήματα, παραμύθια και μυθιστορήματα. Στόχος της είναι η με τρυφερότητα και γλυκύτητα, ρεαλισμό και αμεσότητα αφήγηση γεγονότων από την καθημερινή ζωή και την ιστορική πραγματικότητα. Ο αναγνώστης αντλεί τις ηθικές αξίες μέσα από τις παραδόσεις και παίρνει τις συμβουλές που έχει ανάγκη και τα μηνύματα που χρειάζεται για τη ζωή και τις δυσκολίες της.

Συνέντευξη στη Βάσω Κανιώτη

Για αρχή θα ήθελα να σας ρωτήσω για κάτι το οποίο βρήκα αρκετά ενδιαφέρον και μου έκανε φοβερά καλή εντύπωση. Επινοήσατε και οργανώσατε την δική σας μεθοδολογία για τη διδασκαλία γραμματέων στελεχών συντονισμού γραφειακής εργασίας (executive coordinators) και εκδώσατε με αποκλειστικότητα κάποια εκπαιδευτικά βιβλία. Θα ήθελα να μου πείτε λίγα παραπάνω πράγματα γι' αυτό σας το εγχείρημα.

Τα τμήματα ήταν ολιγομελή και κάθε σπουδαστής είχε τον δικό του Η/Υ. Τα μαθήματα γίνονταν καθημερινά, Δευτέρα έως Παρασκευή, 9π.μ. έως 2μ.μ. τα πρωϊνα τμήματα και 5 – 10 μ.μ. τα βραδυνά.

Η μεθοδολογία στηριζόταν σε τέσσερα (4) βασικά μαθήματα που το ένα συνδεόταν άμεσα με το άλλο και διδάσκοντο και τα τέσσερα (4) καθημερινά στο ίδιο 2ωρο διδασκαλίας. 

Είχα διαλέξει προσεκτικά τα συγκεκριμένα μαθήματα με το σκεπτικό ότι για να βρίσκουν οι απόφοιτοι αμέσως δουλειά, θα έπρεπε μέσα σε ένα χρόνο, να μάθουν πολύ καλή εμπορική και ναυτιλιακή αλληλογραφία, στενογραφία, γραμματική ελληνική/αγγλική και προγράμματα Η/Υ. Στο τέλος του χρόνου έδιναν εξετάσεις στο Βρετανικό Συμβούλιο για το επαγγελματικό δίπλωμα ΒΕC (Business English Certifice). Εκτός των πέντε (5) βασικών μαθημάτων διδάσκοντο, Λογιστική, Γενικό Λογιστικό Σχέδιο μέσω προγράμματος Η/Υ (singular), οργάνωση γραφείου, Στοιχεία Στατιστικής, Marketing, Δημόσιες Σχέσεις και συμπληρωματικά προγράμματα Η/Υ, απαραίτητα για τη δουλειά γραφείου. Τα μαθήματα, εκτός της Λογιστικής, της οργάνωσης γραφείου, των δημοσίων σχέσεων και των προγραμμάτων Η/Υ, διδάσκοντο στην αγγλική γλώσσα.

Στο πρώτο μάθημα τους έδινα ένα μεγάλο ντοσιέ χωρισμένο σε υποφακέλλους με τίτλο «Οδηγός Γραμματέως».

Η μεθοδολογία διδασκόταν σε δύο (επίπεδα).    

Επίπεδο 1^ο.  Οι σπουδαστές/στριες ξεκινούσαν με βασικές αρχές αλληλογραφίας, επιστολές, κείμενα, τυφλό σύστημα δακτυλογραφίας, πρώτα σε γραφομηχανή και στη συνέχεια σε Η/Υ. Ως εξής. Ξεκινούσαμε με μια επιστολή στην ελληνική γλώσσα. Ελέγχαμε προσεκτικά το κείμενο από γραμματική και συντακτικό και γράφαμε τις παρατηρήσεις μας. Στη συνέχεια μεταφράζαμε την ίδια επιστολή στην αγγλική γλώσσα, ελέγχοντας το κείμενο για γραμματικά, ορθογραφικά και συντακτικά λάθη. Ότι λάθος βρίσκαμε το διορθώναμε και σημειώναμε τον κανόνα για να μην επαναληφθεί το λάθος και γράφοντας παράδειγμα μέσα από το ίδιο το κείμενο. Δακτυλογραφούσαν την επιστολή στην αρχή στη γραφομηχανή και αργότερα, περίπου μετά τα πρώτα 15 μαθήματα, στον Η/Υ ελληνικά και αγγλικά στο Word. Κάτω από κάθε επιστολή ακολουθούσαν οι παρατηρήσεις. Κατόπιν αφού έλεγχα τα γραπτά τους, τα αρχειοθετούσαν στον σχετικό υποφάκελλο του ντοσιέ με τον τίτλο «Οδηγός Γραμματέως».  Με αυτό τον τρόπο στο 2ωρο κάναμε μια επιστολή στην Ελληνική γλώσσα, την ίδια στην Αγγλική, κάναμε παρατηρήσεις στην γραμματική και τέλος την ίδια επιστολή με τις παρατηρήσεις στην γραμματική την δακτυλογραφούσαν. Την επόμενη ημέρα το μάθημα ξεκινούσε με test. Εγώ τους διάβαζα την επιστολή στην ελληνική γλώσσα και οι σπουδαστές/στριες την δακτυλογραφούσαν κατευθείαν στην αγγλικη. Κάθε test έπρεπε να τελειώσει σε δέκα λεπτά. Αν κάποιος/α δεν έγραφε σωστά το test, περέμενε στη Σχολή μετά τις 2μ.μ. για να μελετήσει και να ξαναδώσει το test. Κάθε Δευτέρα κάναμε test εφ΄όλης της ύλης της προηγούμενης εβδομάδος. Παράλληλα ξεκινούσαν και όλα τα μαθήματα που είχαν σχέση με το τμήμα των executive coordinators.

Επίπεδο 2^ο. Case studieς. Δημιουργούσαμε το σενάριο μιας εταιρείας και δουλεύαμε πάνω σε αυτό. Π.χ. Η Εταιρεία Ιστός εισαγωγική, συνεργάζεται με την εξαγωγική εταιρεία Φαιστός και οι δύο συνεργάζονται με την ναυτιλιακή εταιρεία Αιγαίον. Η μία εισάγει τα προϊόντα της και η εξάγει τα προϊόντα της. Και οι δύο έχουν τον ίδιο αντιπρόσωπο. Αρχίζει λοιπόν η αληλλογραφία του αντιπροσώπου με θέματα που ζητούν απαντήσεις. Γίνονται επίσης πίνακες, κοινοποιήσεις και υπομνήματα (μέσα στις ίδιες τις εταιρείες). Στη συνέχεια τα κείμενα γράφονται σε στενογραφία, μεταφράζονται στα αγγλικά, ακολουθούν οι σχετικές γραμματικές παρατηρήσεις πάνω στα κείμενα και τέλος ότι έχει σχέση με το μάθημα της ημέρας, γράφεται στο word και αρχειοθετούνται στο σχετικό υποφάκελλο του «Οδηγού Γραμματέως». Στο καθημερινό test των δέκα λεπτών τώρα, εγώ υπαγορεύω στα αγγλικά το κάθε κείμενο και οι σπουδαστές/στριες το γράφουν σε ελληνική στενογραφία. Αμέσως μετά το δακτυλογραφούν στον Η/Υ στην ελληνική γλώσσα. Έτσι στο 2ωρο έχουμε τώρα ελληνική/αγγλική επαγγελματική μετάφραση, ελληνική στενογραφία και πρακτική στο word και στο exel.

Το 2018 εκδώσατε το πρώτο σας μυθιστόρημα. Κάπως έτσι ξεκίνησαν τα συγγραφικά σας λογοτεχνικά βήματα ή είχατε ασχοληθεί με τη συγγραφή και πριν από αυτό;

Έγραψα το πρώτο μου παραμύθι σε ηλικία 16 χρονών. Το ονόμασα «ΟΙ ΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ», μετά ακολούθησαν «ΤΑ ΚΟΧΛΙΔΙΑ» και μετά όλα τα άλλα.

Πως νιώσατε όταν είδατε τις σκέψεις σας τυπωμένες στο χαρτί; Ποια συναισθήματα σας γεννήθηκαν όταν πήρατε στα χέρια σας το πρώτο σας βιβλίο; Ποιοι μπορεί να ήταν οι λόγοι που αποφασίσατε να περάσετε στην έκδοση ενός βιβλίου;

Ένιωσα μεγάλη συγκίνηση όταν είδα τις σκέψεις μου τυπωμένες στο χαρτί και ακόμη μεγαλύτερη όταν πήρα στα χέρια μου το πρώτο μου βιβλίο. Τα βιβλία μου εκδίδονται με καθυστέρηση πενήντα (50) χρόνων και ο λόγος είναι πως πάντοτε υπήρχε κάτι ή κάποιος που χρειαζόταν την βοήθειά μου, είτε λεγόταν Σχολή, είτε σύζυγος, είτε παιδιά, είτε μητέρα, είτε εγγόνια. Δεν μετανιώνω όμως. Έχω ζήσει μια όμορφη, γεμάτη και χρήσιμη ζωή, που δεν θα μπορούσα να ζήσω αν ασχολιόμουν μόνο με τη συγγραφή των βιβλίων μου.

Εάν σας ρωτούσε κάποιος, ποιο ήταν εκείνο το έναυσμα που σας έκανε να θέλετε να εκφραστείτε μέσω της συγγραφής, τι θα του απαντούσατε;

Η αγάπη που είχα για τους ανθρώπους και τη φύση και η θλίψη που ένιωθα όταν έβλεπα να αντιμετωπίζονται με σκληρότητα άνθρωποι και άλαλα πλάσματα που δεν μπορούσαν να υποστηρίξουν τον εαυτό τους.

Και ερχόμαστε στο σήμερα όπου επιλέγεται να γράψετε και να εκδώσετε ένα παιδικό παραμύθι που φέρει τον τίτλο «Τα κοχλίδια» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Φίλντισι. Θα θέλατε να μας συστήσετε το εγχείρημά σας και να μας πείτε λίγα λόγια γι' αυτό;

Τα κοχλίδια είναι τα σαλιγκαράκια της θάλασσας. Μια παρέα από αυτά, το κύμα τα βγάζει σε μια παράλια που είναι γεμάτη βράχια και βαθουλώματα. Τα κοχλίδια μας πέφτουν όλα μαζί σε ένα βαθούλωμα που τα κρύβει από τα ανθρώπινα μάτια. Μεγαλώνουν, αλλά κάποια στιγμή τα ανακαλύπτουν οι άνθρωποι και αποφασίζουν να τα μαζέψουν για να τα κάνουν μεζέ σε γεύμα. Τα κοχλίδια θα σωθούν χάρις στο μικρό Δημητράκη.

Γνωρίζουμε ότι το συγκεκριμένο παραμύθι στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Θα ήθελα να μιλήσετε για τις πηγές έμπνευσής σας και τι αντιπροσωπεύει για σας αυτή η ιστορία.

Το παραμύθι γράφτηκε το 1978, όταν ο γιός μου ήταν πέντε χρονών. Εκείνο το καλοκαίρι είχαμε πάει για διακοπές στο εξοχικό της μητέρας μου. Κάθε φορά που πηγαίναμε για μπάνιο στη θάλασσα ο μικρούλης γιός μου γέμιζε το κουβαδάκι του με κοχλίδια που μάζευε από τα βαθουλώματα της παραλίας γιατί του είχαμε πει ότι αυτά ήταν πολύ νόστιμος μεζές για το ούζο του παππού. Μερικές φορές όμως, αν και τα βράζαμε, όταν έβγαιναν οι άλλοι μεζέδες τα ξεχνάγαμε και μετά τα πετούσαμε στα σκουπίδια. Μια μέρα ο μικρός έριξε πάνω του ένα φλιτζάνι καφέ και κάηκε. Αν και του βάλαμε μια αλοιφή, ο μικρούλης όλο το βράδυ πονούσε και έκλαιγε. Όταν πέρασε το κάψιμο και πήγαμε στη θάλασσα, κάποια στιγμή πήρε το κουβαδάκι του και το γέμισε με κοχλίδια. Όλοι περιμέναμε να το πάρει μαζί του. Αυτός όμως πλησίασε ένα βαθούλωμα που ήταν κρυμμένο μέσα στα βράχια και άδειασε το κουβαδάκι του. «Γιατί έκανες αυτό;» Τον ρώτησα. «Γιατί όταν καίγεσαι πονάς πολύ. Σκέψου πόσο πονούν αυτά που καίγονται μέχρι να πεθάνουν!» ήταν η απάντηση του. Ταράχτηκα. Ένα παιδάκι τεσσάρων χρονών επειδή κάηκε και πόνεσε πολύ θέλησε να προστατέψει κάποια άλλα πλάσματα να μην πονέσουν. Ένιωσα τόσο άσχημα που το απόγευμα της ίδιας μέρας κάθισα και έγραψα το παραμυθάκι αυτό σαν συγνώμη για την απανθρωπιά μας.

Ποιος ήταν ο λόγος που αποφασίσετε να γράψετε ένα παιδικό βιβλίο; Σας ενδιέφερε η άμεση επαφή με τα παιδιά ή είναι κάτι που βρίσκετε αρκετά ψυχαγωγικό για εσάς την ίδια;

Αγαπώ πολύ τα παιδιά, μικρά και μεγάλα. Γράφοντας ένα όμορφο παραμύθι ή ένα βιβλίο νιώθω σαν να τα βοηθώ να βρουν τον δρόμο τους προς την ωριμότητα την καλοσύνη, την αγάπη και τη συγνώμη.

Τι είναι αυτό που μπορεί να σας επηρεάσει γενικότερα και να σας προτρέψει να τρέξετε στο χαρτί;

Όταν θέλω να εκφραστώ και να κάνω γνωστή τη γνώμη μου στους άλλους. Επίσης όταν είμαι παρούσα σε μια άδικη συμπεριφορά εις βάρος κάποιου αδύναμου και εγώ δεν μπορώ να επέμβω για να βοηθήσω.

Είναι κάποια από τις ιστορίες σας που ξεχωρίζετε; Κάποια που σας σημάδεψε; Και αν ναι, γιατί;

Ναι. Είναι ένα μυθιστόρημα που το έγραψα το 1968. Είναι το πρώτο μου μυθιστόρημα με τίτλο «Άνθρωποι και Προστάτες». Την εποχή εκείνη με στενοχωρούσε που η χώρα μου είχε Δικτακτορία, επίσης με είχαν αναστατώσει οι σφαγές στο Μάι Λάι στο Βιετνάμ (16 Μαρτίου), οι σφαγές στη Μπιάφρα της Νιγηρίας, η δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ (4 Απριλίου) και η δολοφονία του Ρόμπερτ Κένεντι (5 Ιουνίου) που την μάθαμε ενώ βρισκόμασταν στην μεγάλη πενταήμερη εκδρομή των αποφοίτων Λυκείου. Ο κόσμος που θα ζούσα με ανησυχούσε πολύ.  Ήταν ένας κόσμος γεμάτος πεινασμένα και δυστυχισμένα παιδιά και τον διοικούσαν οι ισχυροί της γης, οι προστάτες τους, και οι άνθρωποι. Αναρωτιόμουν. «Ως πότε οι λαοί, όταν γίνονται δυνατοί θα προσπαθούν να διαλύσουν και να ισοπεδώσουν άλλους λαούς που δεν πρόλαβαν να γίνουν ισχυροί για να κάνουν και αυτοί τα ίδια;» και μετά σκεφτόμουν «Τι όμορφα που θα ήταν αλήθεια αν υπήρχε κάποια δύναμη που θα μπορούσε να προστατεύει την Ελλάδα μας!»  ΄Ετσι δημιουργήθηκε μια όμορφη ιστορία γεμάτη ανθρώπους και προστάτες.

Πέραν της συγγραφής φαντάζομαι ότι είστε και αναγνώστρια. Με ποιο είδος λογοτεχνίας αγαπάτε να γεμίζετε τις αναγνωστικές σας ώρες; Ποιον λογοτέχνη θαυμάζετε; Υπάρχει κάποιος που επηρέασε τα συγγραφικά σας βήματα;

Σαν παιδί λάτρευα τα παραμύθια των αδελφών Grim και τα παραμύθια και τις ιστορίες του Χανς Κρίστιαν Αντερσεν. Σαν ενήλικας μου αρέσουν κυρίως τα ιστορικά βιβλία. Αλλά διαβάζω και λογοτεχνικά βιβλία που αναφέρονται όμως σε ιστορικά γεγονότα. Π.χ. Οι παραπόταμοι της Έλλης Αλεξίου, τα ματωμένα χώματα της Διδώς Σωτηρίου, το κόκκινο βιβλίο του Στρατή Μυριβήλη, η γαλήνη του Ηλία Βενέζη. Αγαπώ όμως πολύ και τον Νίκο Καζατζάκη, την Αλκιώνη Παπαδάκη, τον Φρέντη Γερμανο, κ.α.    

Οι μέρες που διανύουμε είναι, ομολογουμένως, δύσκολες. Σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς, λοιπόν, πιστεύετε ότι οι άνθρωποι διαβάζουν βιβλία; Τα επιλέγουν σαν μέσο ενημέρωσης και ψυχαγωγίας;

Γνωρίζω παιδιά και ενήλικες που διαβάζουν πολύ βιβλία. Οι περισσότεροι όμως προτιμούν να κάθονται στον υπολογιστή και να ασχολούνται με οτιδήποτε άλλο εκτός από την ανάγνωση  ενός βιβλίου.

Τι θα συμβουλεύατε ένα νέο παιδί που θα ήθελε να ξεκινήσει να ασχολείται με την συγγραφή; Υπάρχουν για σας συνταγές επιτυχίας;

1.  Να αφήνει την καρδιά του να οδηγεί το χέρι του και να γράφει ότι πιο όμορφο υπάρχει στην ψυχή του. Είτε τον στενοχωρεί, είτε του δίνει χαρά. 
2.  Να βρει ένα καλό επιμελητή/επιμελήτρια που θα το βοηθήσει και θα του συμπαρασταθεί.
3. Ένα καλό εκδοτικό οίκο που θα τον βοηθήσει αποτελεσματικά στην προώθηση του βιβλίου του.

Υπάρχουν μελλοντικά σχέδια που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας; Υπάρχει κάτι στα σκαριά που ετοιμάζεται;

Αυτό που θα ’θελα πολύ να εκδοθεί, αλλά πιστεύω πως έχει πολλή δουλειά ακόμη είναι το «Ανθρωποι και Προστάτες». Υπάρχουν όμως έτοιμα δύο (2) ακόμη παραμύθια που ελπίζω να έχουν εκδοθεί έως το τέλος του χρόνου.

Πως θα θέλατε να σας βρει το μέλλον; Μια ευχή που θα δίνατε στον εαυτό σας και στους ανθρώπους γύρω σας;

Εύχομαι να είμαστε όλοι υγιείς και ευλογημένοι. Εύχομαι επίσης, στα χρόνια που θα ακολουθήσουν, να καταφέρω να εκδώσω όλα μου τα βιβλία.

Σας ευχαριστούμε θερμά και σας ευχόμαστε επιτυχημένα, τόσο επαγγελματικά όσο και προσωπικά βήματα.

 

Βιογραφικό: 

Η Σοφία Ησυχίδου γεννήθηκε στον Πειραιά. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά.

Εργάστηκε επί 18 χρόνια σε ναυτιλιακή εταιρεία και εταιρεία ελεγκτών λογιστών. Ακολούθως υπήρξε εκπαιδευτικός και διευθύντρια επί 17 χρόνια του Εργαστηρίου Ελευθέρων Σπουδών «Επιχειρησιακές Σπουδές Ησυχίδη», το οποίο ίδρυσε με τον σύζυγό της Αλέξανδρο Ησυχίδη σε συνεργασία με το Αγγλικό Ινστιτούτο «The Institute of Commercial Management (ICM)».

Επινόησε και οργάνωσε δική της μεθοδολογία για τη διδασκαλία γραμματέων στελεχών συντονισμού γραφειακής εργασίας (executive coordinators) και εξέδωσε με αποκλειστικότητα τα εκπαιδευτικά βιβλία «Οδηγός γραμματέως (ελληνική-αγγλική αλληλογραφία, οργάνωση γραφείου, η γραμματεύς στο ζωτικό της χώρο, εισαγωγές-εξαγωγές με case studies)», «Ελληνική στενογραφία», «Ελληνική-αγγλική δακτυλογραφία», «Shiping Notes» και «Ναυτιλιακή αλληλογραφία».

Aγαπά τη λογοτεχνία και την ιστορία και από 20 χρονών γράφει διηγήματα, παραμύθια και μυθιστορήματα. Στόχος της, με τρυφερότητα και γλυκύτητα, η αφήγηση γεγονότων από την καθημερινή ζωή και την ιστορική πραγματικότητα με ρεαλισμό και αμεσότητα. Ο αναγνώστης αντλεί τις ηθικές αξίες μέσα από τις παραδόσεις και παίρνει τις συμβουλές που έχει ανάγκη και τα μηνύματα που χρειάζεται για τη ζωή και τις δυσκολίες της.

Το 2018 εξέδωσε το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «Ψάχνοντας την Ιθάκη».

«Τα κοχλίδια» είναι το πρώτο παραμύθι, που επέλεξε για να δει το φως της δημοσιότητας, ανάμεσα σε πολλά που εμπνεύστηκε από το ρόλο της ως μητέρα και γιαγιά.