Βιβλιοκριτική για τη συλλογή διηγημάτων "Ήμερες ημέρες" του Μουράτη Κοροσιάδη | Γράφει η Στέλλα Πετρίδου

 


Συγγραφέας: Μουράτης Κοροσιάδης
Έτος έκδοσης: 2021
Σελ.: 262
Εκδόσεις: Βακχικόν


Η ζωή του ανθρώπου κρύβει πολλές εκπλήξεις στο διάβα του, τόσες, ώστε να του υπενθυμίζει κάθε φορά που κρίνεται απαραίτητο εκείνο που, είτε από αφέλεια είτε από αλαζονεία, τις περισσότερες φορές επιχειρεί να ξεχάσει, ότι δηλαδή μόνος του γεννιέται στον κόσμο τούτο, μόνος του πορεύεται σ’ αυτόν και μόνος του πεθαίνει. Τα παραδείγματα πολλά. Αρκεί να ρίξει κανείς τη ματιά του σε όσα εν αγνοία του τον περιβάλλουν. Και τότε θα διαπιστώσει την ήττα των μεγάλων του προσδοκιών, την αυταπάτη της πολυπόθητης ευτυχίας του, την απογοήτευση της πλάνης που προηγήθηκε. Η μεγάλη αγκαλιά της μοναξιάς τυλίγει ακόμα κι εκείνον που θεωρεί πως έχει κατακτήσει τα πάντα στη ζωή του, εκείνον που παραβλέπει το κενό που ολοένα και μεγεθύνεται εντός του.

Ο συγγραφέας Μουράτης Κοροσιάδης στην πρόσφατη συλλογή διηγημάτων του με τίτλο «Ήμερες Ημέρες», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Βακχικόν», αναπτύσσει διεξοδικά το θέμα αυτό. Το συμπέρασμα ένα. Η μοναξιά είναι ανυπόφορη όταν δεν μοιράζεται.

Αναλυτικότερα, θα λέγαμε πως ο προβληματισμός του αγγίζει με απόλυτη επιτυχία τις ευαίσθητες χορδές της ανθρώπινης ψυχής, μιας και αυτός φαίνεται να είναι εν τέλει ο αρχικός του στόχος. Επιθυμεί να συγκινήσει, να ταράξει τα φαινομενικά ήρεμα νερά της συνείδησης, να προβληματίσει για την αναποτελεσματικότητα της απραξίας ή της συναισθηματικής παραίτησης, να δώσει αφορμές για δράση και γιατί όχι, να αφυπνίσει τον πόθο δίνοντας του το ερέθισμα να δράσει για να ανακαλύψει αυτό που στο διάβα της ζωής ο πρωταγωνιστής του έχει απωλέσει, το αληθινό, το ουσιαστικό νόημα της ύπαρξής του στον κόσμο, να ζει όπως θα ήθελε κι όπως πραγματικά του αξίζει.

Τα διηγήματα της συλλογής είναι δεκαπέντε στον αριθμό. Σ’ αυτά ο συγγραφέας αναπτύσσει διεξοδικότερα τη σκοτεινή του σκέψη. Γράφει, λοιπόν, για την αξία της προσδοκίας και της εγκαρτέρησης στον άνθρωπο και αποκρυπτογραφεί το ουσιαστικό νόημα της ζωής του, το οποίο, αν και πολλές φορές βρίσκεται μπροστά του, εκείνος αδυνατεί να το ανακαλύψει, καθώς θεωρεί ότι οφείλει να ακολουθήσει άλλη κατεύθυνση για να το βρει, πολύ πιο μακρινή, πολύ πιο δύσβατη. Επισημαίνει την ωφελιμότητα της τρυφερότητας, αλλά και της κατανόησης των ανθρώπων της διπλανής πόρτας και προβάλει τη σημαντικότητα της αγάπης απέναντι σε ζωντανούς και νεκρούς, αλλά και την ανάγκη να δει κανείς τον κόσμο κατάματα, χωρίς φοβίες και χωρίς υπεκφυγές.  Η μνήμη του θανάτου και το χρέος απέναντι σ’ αυτόν, η τιμή στους νεκρούς, η ψευδαίσθηση της ελευθερίας στον επίγειο κόσμο, αλλά και τα αόρατα δεσμά εκείνων που τον κατοικούν, η απώλεια της ιδιότητάς τους και το χάος ως φυσικό επακόλουθο είναι θέματα που επίσης απασχολούν τον συγγραφέα στην παρούσα συλλογή διηγημάτων. Όμως δεν είναι μόνο αυτά, καθώς ο προβληματισμός του επεκτείνεται κι άλλο.

Η συνειδητοποίηση της απόλυτης μοναξιάς τρομάζει τον άνθρωπο. Τα σημάδια του χρόνου και το αβάσταχτο βάρος της φθοράς, που έρχεται ως φυσικό επακόλουθο της ζωής που φεύγει, αποδυναμώνουν την αντοχή εκείνου που βρίσκεται σε αιώνια πάλη με τη μοναξιά του. Η επιβίωση ως πράξη αυτοθυσίας ή και υποταγής στη μοίρα που του ορίστηκε πριν ακόμα γεννηθεί, οι μνήμες που τρυπώνουν στο παρόν και ορίζουν σαφώς την πορεία του στο μέλλον, έρχονται να μεγεθύνουν ακόμα περισσότερο το συναίσθημα της μοναξιάς. Η ανάγκη της αγάπης γίνεται πια επιβλητική. Οι συνέπειες της έλλειψής της καθιστούν ακόμα τραγικότερο το τοπίο της θλίψης και της μελαγχολίας που απλώνεται παντού. Ο ζωντανός θάνατος είναι ακόμα χειρότερος κι από τον ίδιο το θάνατο.

Η αγωνία του ανθρώπου να δει τη ζωή με καθαρή ματιά, νικώντας μια για πάντα το σκοτάδι της θλίψης που τον εγκλωβίζει σταθερά στην αφάνειά του και στη στέρηση της αγάπης, αναπτύσσεται έντονα στα διηγήματα της συλλογής. Σ’ αυτά ο αναγνώστης θα συνειδητοποιήσει και τη θεραπευτική δύναμη της τέχνης που εισβάλει στον ψυχισμό εκείνου που την παρατηρεί και τον ξυπνάει από το λήθαργο της παραίτησης και της αδράνειας. Η απουσία της ευτυχίας και η απόγνωση που φέρνει η μοναξιά, η τρέλα που λανθασμένα συστήνεται ως φάρμακο καταπολέμησης της εγκατάλειψης, η αυτοαπομόνωση και οι αυτοκτονικές τάσεις μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο όταν εξασφαλιστεί η συντροφικότητα στον άνθρωπο. Είναι η μόνη ελπίδα σωτηρίας που μπορεί να υποσχεθεί την ψυχική ισορροπία και τη συναισθηματική γαλήνη.

Μεγάλη συναισθηματική ταραχή ο αναγνώστης θα νιώσει διαβάζοντας το ομότιτλο διήγημα της συλλογής, το διήγημα που βρίσκεται ένατο στη σειρά με τίτλο «Το συνεργείο», αλλά και το τελευταίο διήγημα με τίτλο «Πρόγνωση καιρών». Ειδικότερα το τελευταίο αφήνει ως αιωρούμενο δώρο στον αναγνώστη του ένα μήνυμα αισιοδοξίας, ότι όλα μπορούν να νικηθούν όταν υπάρξει και ανθίσει το «εμείς».

Γραφή μεστή και καλοδουλεμένη, αλλά ταυτόχρονα λιτή και κατανοητή, με ύφος συμβολικό και με διδαχτική διάθεση, προσφέρει σημαντική τροφή σκέψης στον παραλήπτη της. Σε συνδυασμό με τη γρήγορη ροή του λόγου, η οποία κρατά με τη σειρά της ζωντανό και αμείωτο το ενδιαφέρον του, αλλά και η γλαφυρή αφήγηση του συγγραφέα, η γεμάτη εικόνες, μνήμες και βαθύτερα νοήματα, οπωσδήποτε χρήζουν ουσιαστικής ανάλυσης και στοχασμού. Όλα αυτά καθιστούν το έργο δικαιολογημένα άξιο αποτύπωμα της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας.

Ένα βιβλίο που οπωσδήποτε αξίζει να διαβαστεί.


Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Παρακαλούνται οι υποψήφιοι να απαντήσουν στα κάτωθι θέματα σε παλίμψηστο. Η απάντηση στα δύο πρώτα θέματα είναι προαιρετική. Στο τρίτο υποχρεωτική. Και αναπόφευκτη.

ΘΕΜΑ Α
Σώμα κινείται με σταθερά επιταχυνόμενη κίνηση. Να υπολογίσετε την απόσταση που θα διανύσει σε ανύποπτο χρόνο.

ΘΕΜΑ Β
Σώμα κινείται με σταθερά επιβραδυνόμενη κίνηση. Να υπολογίσετε την απόσταση που δεν θα διανύσει σε μέλλοντα χρόνο.

ΘΕΜΑ Γ
Σώμα κινείται με σταθερά απελπισμένη κίνηση. Και αυξανόμενη συχνότητα καρδιακών παλμών.

Να βρείτε:
Τις αρχικές συνθήκες του σώματος, όταν γνωρίζετε την τελική μεταβολή.
Την απόσταση που θα διανύσει το σώμα, αν μεταφέρει το ίδιον βάρος μέσα σε νάιλον τσάντες.
Το ακριβές χρονικό σημείο ανάφλεξης του σώματος κατά την είσοδό του στην ατμόσφαιρα του ανθρώπινου πολιτισμού. Το σώμα βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση από τον δωδέκατο ουρανό πολυκατοικίας και κινείται με την επιτάχυνση της βαρύτητας. Του χρόνου.

Τέλος μηνύματος. Δεν θα υπάρξει άλλο μήνυμα. Καλή τύχη.


Λίγα λόγια για τη συγγραφέα Μουράτη Κοροσιάδη:

Ο Μουράτης Κοροσιάδης γεννήθηκε στη Δράμα και αποφοίτησε από το Τμήμα Γερμανικής Φιλολογίας και Γλώσσας του ΑΠΘ. Οι μεταπτυχιακές και διδακτορικές του σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ αναφέρονται στις απόψεις του Αυστριακού φιλοσόφου L. Wittgenstein σχετικά με τη γλώσσα, τα όριά της και τη σιωπή στην τέχνη, καθώς και με τα πολιτικά και εντροπικά χαρακτηριστικά της τέχνης του 19ου και 20ού αιώνα. Επίσης, έχει εκπονήσει μεταδιδακτορική έρευνα στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ σχετικά με τα ίχνη και τη γενεαλογία του λαϊκισμού στην αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία. Η πρώτη συλλογή διηγημάτων του, με τίτλο Το Σύνθημα, εκδόθηκε από τις εκδόσεις Γκοβόστη το 2019.

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια