Βιβλιοκριτική για το βιβλίο "Το ναυάγιο των πολιτισμών" της Aμίν Mααλούφ | Γράφει ο Κώστας Τραχανάς

 


Συγγραφέας: Aμίν Mααλούφ
Έτος έκδοσης: 2020
Σελ.: 416
Εκδόσεις: Ενάλιος

                                                                             Γράφει ο Κώστας Τραχανάς


Ο διάσημος δημοσιογράφος και συγγραφέας Αμίν Μααλούφ ανέκαθεν ένιωθε μεγάλο δέσιμο με τον πολιτισμό των προγόνων του (Αραβικό) και ήλπιζε να τον δει να ξαναγεννιέται,  να ευημερεί , να εξαπλώνεται, να ξαναβρίσκει την ακτινοβολία του, το μεγαλείο, τη γενναιοδωρία και την εφευρετικότητά του, για να θαμπώσει ξανά ολόκληρη την ανθρωπότητα. Δεν πίστευε ποτέ ότι στο λυκόφως της ζωής του θα κατέληγε να περιγράφει την πορεία του με λόγια γεμάτα θλίψη, απογοήτευση, οπισθοχώρηση, και μια αίσθηση κατακλυσμού, ναυαγίου, απώλειας…

Η κεντρική ιδέα αυτού του βιβλίου είναι ότι αν είχαν επιτύχει οι λεβαντίνικες (Αλεξάνδρεια, Βηρυτός, Τρίπολη,  Χαλέπι, Βαγδάτη, Μοσούλη, Βαβυλώνα, Νινευή, Παλμύρα, Κυρηναϊκή) εμπειρίες, αν είχαν καταφέρει να εμφανίσουν βιώσιμα πρότυπα, οι αραβικές και μουσουλμανικές κοινωνίες θα είχαν ίσως εξελιχθεί διαφορετικά. Με λιγότερο σκοταδισμό, λιγότερο φανατισμό, λιγότερες θλίψεις, λιγότερη απελπισία.. Ίσως, μάλιστα, ολόκληρη η ανθρωπότητα να είχε ακολουθήσει έναν άλλο δρόμο από τον σημερινό, που μας οδηγεί κατευθείαν στο ναυάγιο…

Αν τα διαφορετικά έθνη και οι οπαδοί των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών είχαν εξακολουθήσει να ζουν μαζί στην περιοχή του Λεβάντε και είχαν καταφέρει να συνταιριάξουν τις μοίρες τους, η ανθρωπότητα ολόκληρη θα είχε μπροστά της για να την εμπνέει και να φωτίζει το δρόμο της, ένα ευφραδέστατο μοντέλο αρμονικής συμβίωσης και ευημερίας. Δυστυχώς συνέβη το αντίθετο, επικράτησαν τα μίση κι αποστροφή, κι η ανικανότητα συμβίωσης έγινε κανόνας.

Τα φώτα του Λεβάντε έσβησαν. Και το σκότος επικράτησε σε ολόκληρο τον πλανήτη.  Αυτό που έχει βουλιάξει είναι το πιλοτήριο του πλοίου μιας βουλιαγμένης ανθρωπότητας -η ανθρωπότητα ολόκληρη έχει ναυαγήσει...

Στο βιβλίο «Το ναυάγιο των πολιτισμών» ασχολείται ο Αμίν Μααλούφ, με το ζήτημα της αραβικής ενοποίησης, με τον ξεπεσμό του αραβικού κόσμου λόγω της αραβο-ισραηλινού πολέμου του Ιουνίου του 1967, το ότι οι Άραβες παρέμειναν 60 χρόνια προσκολλημένοι σε εκείνη την ήττα και δεν ξαναβρήκαν ποτέ την αυτοπεποίθησή τους, με την αραβική απελπισία που γεννήθηκε την Δευτέρα 5 Ιουνίου 1967, αναφέρει και αναλύει  δύο μεγάλες προσωπικότητες τον Νάσερ και τον Τσώρτσιλ, μας ενημερώνει ότι την κάθοδο στην κόλαση του αραβικού κόσμου που προηγήθηκε της ήττας του 1967 ήταν η γέννηση του κράτους του Ισραήλ το 1948, τονίζει την χρονιά της μεγάλης ανατροπής, την χρονιά της μεγάλης στροφής, το 1979, με την ισλαμική επανάσταση του Αγιοταλάχ Χομεϊνί στο Ιράν και την συντηρητική επανάσταση  της Μάργκαρετ Θάτσερ στο Ηνωμένο Βασίλειο, την οδυνηρή ήττα  των Ρώσων στο Αφγανιστάν, την πετρελαϊκή κρίση, που οδήγησε από τον αραβικό κόσμο σε ολόκληρο τον πλανήτη, ένα βαρύ σύννεφο σκοταδισμού και οπισθοδρόμησης, την δολοφονία του Άλντο Μόρο το 1978, τότε που μια πολλά υποσχόμενη ουτοπία πετάχτηκε στον κάλαθο των αχρήστων της Ιστορίας , τον εμφύλιο στον Λίβανο, την σφαγή στη Σάντρα και Σατήλα, την επιβολή της οικονομίας της αγοράς, που ξεκίνησε από το Λονδίνο και την Ουάσινγκτον και διαδόθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο, την δημιουργία της Αλ Κάιντα και του Ισλαμικού Κράτους, με την πρωτοφανή βία και τις δημόσιες σφαγές, που έφεραν τον αραβικό κόσμο στις πιο σκοτεινές εποχές του παρελθόντος του, την «Υπόθεση Ιράν-Κόντρα» ή «Ιρανγκέϊτ», την ανικανότητα των διαδοχικών ηγετών της Ευρώπης και της Αμερικής, την ευρωπαϊκή Ένωση με το έλλειμμα δημοκρατίας που έχει, με την επιλογή της ανάθεσης της εξουσίας των Βρυξελών σε επιτρόπους, αντί σε μια ευρωπαϊκή κυβέρνηση εκλεγμένη απευθείας από τους πολίτες της Ένωσης, την 11η Σεπτεμβρίου 2001 που παρέσυρε σε δίνη ολόκληρο τον πλανήτη, με αποτέλεσμα  την «οργουελιανή παρεκτροπή» των ΗΠΑ, με τον Μεγάλο Αδελφό, που γνωρίζει ο κόσμος στις ημέρες μας και  που βάζει σε κίνδυνο το μέλλον της Δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και το σύνολο των αξιών, που δίνουν κάποια έννοια στην περιπέτεια του ανθρώπου ,την κούρσα των εξοπλισμών των μεγάλων δυνάμεων, την κλιματική απειλή, τις «βρόμικες βόμβες», που είναι ικανές να διασπείρουν γύρω τους ραδιενεργές ουσίες και να μολύνουν για χρόνια επαρχίες και κράτη ολόκληρα, την αντικατάσταση των ανθρώπων από μηχανές, την ανεργία εκατοντάδων εκατομμυρίων εργαζομένων λόγω της προόδου της τεχνολογίας , την μετανάστευση και πολλούς άλλους κινδύνους, που θα αντιμετωπίσει ο κόσμος μας τον 21ος αιώνα.

Ο συγγραφές είναι πεπεισμένος ότι ο κόσμος οδηγείται σε ναυάγιο ,κι όχι μόνο ο δικός του κόσμος -η Αίγυπτος της μητέρας του, ο Λίβανος του πατέρα του, ο αραβικός πολιτισμός, η θετή του πατρίδα η Ευρώπη και τα οικουμενικά του ιδανικά. Αν το πολυποίκιλο Λεβάντε επιζούσε, ευημερούσε και άνθιζε, η ανθρωπότητα ολόκληρη, όλοι οι συνταρασσόμενοι πολιτισμοί, θα είχαν αποφύγει τις παρεκτροπές που βλέπουμε σήμερα. Από τον τόπο που γεννήθηκε (τον Λίβανο) ξεκίνησαν τα κύματα που κατακλύζουν σήμερα ολόκληρο τον κόσμο. Οι σπασμοί που συνταράζουν τον πλανήτη συνδέονται ευθέως με εκείνους που ταρακούνησαν τον αραβικό κόσμο κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Οι φλόγες που τύλιξαν το Κάϊρο τον Γενάρη του 1952 και εκείνες που τύλιξαν τους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης μισόν αιώνα μετά, ίσως οφείλονται στον ίδιο εμπρησμό, επίσης η αραβική απελπισία γεννήθηκε στις 5 Ιουνίου του 1967 και ότι η χρονιά που ο κόσμος πήρε τη μεγάλη στροφή ήταν το 1979. Υπάρχει ένας δεσμός αιτίας και αποτελέσματος ανάμεσα στο ναυάγιο του δικού «του» Λεβάντε και εκείνου των άλλων πολιτισμών.

Ο Αμιν Μααλούφ ελπίζει ότι η δυστυχία δεν θα χτυπήσει τον κόσμο κατακέφαλα και ότι θα ξαναβρούμε τον δρόμο μας πριν να είναι πολύ αργά.  Διότι θα είναι θλιβερό αν το σκάφος των ανθρώπων συνεχίσει να πλέει προς τον  χαμό, αναίσθητο προς τον κίνδυνο, με τη σιγουριά πως είναι άφθαρτο, σαν ένας καινούργιος «Τιτανικός», λίγο πριν πέσει πάνω στο μοιραίο παγόβουνο, με την ορχήστρα του να παίζει κεφάτα και την σαμπάνια να ρέει άφθονη...

Γραφή μεγάλης έντασης από ένα σπουδαίο συγγραφέα.

Ένα κείμενο ιδιοφυές, διαυγές, πλούσιο και πικρό, που φωτίζει με νηφαλιότητα και γνώση το πολιτικοκοινωνικό υπόβαθρο της εποχής μας.

Εκπληκτική ιστορική έρευνα, πολιτική ανάλυση και επινόηση. 

Καλή και… ευφορική ανάγνωση!!

Ο Aμίν Mααλούφ γεννήθηκε το 1949 στο Λίβανο. Είναι καθολικός και μαθήτευσε σε σχολή Iησουιτών, όπου διδάχτηκε τα γαλλικά, τα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά. Εγκαταστάθηκε στη Γαλλία και εργάστηκε δώδεκα χρόνια ως δημοσιογράφος (διετέλεσε διευθυντής του περιοδικού «Aλ-Nαχάρ» και αρχισυντάκτης του περιοδικού «Νέα Αφρική», στο οποίο εξακολουθεί να γράφει το κύριο άρθρο). Από το 1983, μετά τη μεγάλη επιτυχία του πρώτου του βιβλίου, «Oι Σταυροφορίες από τη μεριά των Αράβων», έχει αφοσιωθεί στο συγγραφικό του έργο. Όλα τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες.

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια