Η ποιήτρια Βίκυ Κέκη πρόσφατα κυκλοφόρησε την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «Ζωτικές αυταπάτες» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Φίλντισι». Θέματα που πηγάζουν από την ερωτική επιθυμία, το κοινωνικό γίγνεσθαι και το προσωπικό βίωμα είναι αυτά που κυρίως απασχολούν την ίδια κι αυτά που θα εντοπίσει κατά το πλείστον ο αναγνώστης διαβάζοντας τη συλλογή της αυτή. Με αφορμή λοιπόν την πρώτη της επίσημη συγγραφική προσπάθεια η ποιήτρια φιλοξενείται σήμερα στις Τέχνες σε μία άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση.
Ας δούμε τι έχει να μας πει...
Συνέντευξη στη Στέλλα Πετρίδου
Κυρία Κέκη, για ποιο λόγο αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή; Ποιο υπήρξε το βασικό ερέθισμα που καθόρισε την λογοτεχνική σας πορεία;
Πάντα έγραφα ήταν ένας τρόπος να αποφορτίζομαι και να σχηματοποιώ αυτό που είχα στο μυαλό μου και πολλές φορές αυτό δρούσε ψυχοθεραπευτικά.
Διάβαζα πολύ και θαύμαζα τους συγγραφείς που είχαν την ικανότητα αλλά και το ταλέντο να «πλάθουν» ήρωες, χαρακτήρες και ιστορίες σαν μικροί θεοί. Ο ελεύθερος χρόνος που προέκυψε (έφυγα από την δουλειά μου) τον χρησιμοποίησα για να κάνω αυτά που αγαπώ. Τα σεμινάρια δημιουργικής γραφής ήρθαν στη ζωή μου και με βοήθησαν να εκθέσω κείμενα μου και τις σκέψεις μου , και να καταλάβω ότι αυτά που έγραφα αφορούν και άλλους. Αυτό με οδήγησε από την γραφή στην συγγραφή.
Έχετε γράψει ποιήματα, αλλά και μονόπρακτα. Προς τα πού κλίνετε περισσότερο;
Αγαπώ πολύ την ποίηση και χαίρομαι που το πρώτο μου βιβλίο εκδόθηκε με αυτό το είδος γραφής. Μου ταιριάζει η μικρή φόρμα και με ιντριγκάρει ότι σε λίγες γραμμές με οικονομία στις λέξεις αλλά όχι στα νοήματα μπορείς να εκφράσεις και να μοιραστείς με τους αναγνώστες εικόνες , συναισθήματα, προβληματισμούς με λυρικότητα που επιτρέπει η ποίηση. Έτσι και με την παρότρυνση των δασκάλων μου, αποφάσισα να εκδώσω αυτό το βιβλίο. Το αποτέλεσμα και τα συγκινητικά λόγια των πρώτων μου αναγνωστών, μου έχει δώσει πολύ χαρά.
Η αγάπη για την υποκριτική που πρόκυψε όψιμα και εντελώς συγκυριακά μου εξάπτει την φαντασία και μου δημιουργεί την ανάγκη να γράφω ιστορίες που μπορούν να παιχτούν. Το θέατρο δεν είναι λογοτεχνία δεν διαβάζεται παίζεται και συμβαίνει την συγκεκριμένη στιγμή πάνω στην σκηνή. Αυτή είναι η ομορφιά του που κάνει ακόμη και κείμενα που έχουν γραφτεί παλιότερα να μοιάζουν φρέσκα και διαχρονικά.
Δέχεστε επιρροές από άλλους αγαπημένους σας συγγραφείς ή ποιητές στα έργα σας;
Φυσικά δεν διεκδικώ την παρθενογένεση και σίγουρα η ανάγνωση έχει γράψει μέσα μου ανεκτίμητες συγγραφικές τελειότητες. Είναι πολλοί οι ποιητές που αγαπώ και στοιχεία τους έχω και στα δικά μου ποιήματα. Διαβάζω κυρίως Έλληνες ποιητές γιατί κάπου «χάνομαι στην μετάφραση» των ξένων συγγραφέων, που μπορεί μεν να μας δώσει ένα ολοκληρωμένο ποιητικό αποτέλεσμα αλλά δεν αποδίδει με ακρίβεια τις λέξεις και τα νοήματα του ποιητή.
Τι μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για εσάς;
Τίποτα και τα πάντα. Η μυρωδιά του ψημένου κάστανου, ο ήχος ενός πουλιού όταν χτυπάει το τζάμι σου, ο ανεκπλήρωτος έρωτας η κραυγή για βοήθεια η απελπισία που συνοδεύει μιαν απώλεια, η βροχή, ο αέρας ενός κυκλαδίτικου νησιού, ένα ηλιοβασίλεμα , κάτοικος ου κάτω διαμερίσματος που κακοποιεί λεκτικά το παιδί της και τόσα όσα δεν φτάνει μια ζωή να γράψεις.
Τα καλά βιβλία δεν γράφονται με συνταγές γράφονται με την ευαισθησία στα ερεθίσματα και την ελπίδα ότι η δική σου αλήθεια μπορεί να προκαλέσει το ενδιαφέρον και την συγκίνηση του αναγνώστη. Εξάλλου όταν ένα βιβλίο τελειώνει παραδίδεται στο κοινό και χαράζει μέσα από τα μάτια των αναγνωστών την δική του αυτόνομη πορεία.
Το αναγνωστικό κοινό στην Ελλάδα στηρίζει τις προσπάθειες των συγγραφέων και ποιητών;
Ναι, αγοράζει βιβλία και διαβάζει κυρίως γνωστούς συγγραφείς πιο πολύ πεζογράφους και λιγότερο ποιητές. Είναι πιο δύσκολο να αγοράσει βιβλία νέων συγγραφέων. Ο καλός εκδοτικός οίκος συμβάλλει ιδιαίτερα στην προώθηση του βιβλίου, αλλά παίζει ρόλο και η τύχη να βρεθεί την κατάλληλη στιγμή στα κατάλληλα χέρια και να προκαλέσει το ενδιαφέρον.
Παρόλες τις δυσκολίες πήρατε την απόφαση να προχωρήσετε στην έκδοση της πρώτης σας ποιητικής συλλογής. Θεωρείτε πως είναι χρέος του κάθε δημιουργού να μοιράζεται το έργο του όταν το ολοκληρώνει;
Δεν θεωρώ πως είναι χρέος του δημιουργού να εκδώσει βιβλίο. Εξαρτάται από το πόσο μεγάλη είναι η ανάγκη του να μοιραστεί με τους αναγνώστες την δική του μοναδική έκφραση.
Η συλλογή σας φέρει τον τίτλο «Ζωτικές αυταπάτες» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Φίλντισι». Μιλήστε μας γι’ αυτό.
Θα χρησιμοποιήσω τα λόγια της δασκάλας μου της ποιήτριας Χριστίνας Οικονομίδου για το βιβλίο:
«Τρεις είναι κυρίως οι άξονες γύρω από τους οποίους περιστρέφονται τα ποιήματα μας: Η κοινωνική ευαισθησία/επαγρύπνηση, η ερωτική επιθυμία και το προσωπικό βίωμα, η ανατομή του εαυτού. Και όλ' αυτά μαζί ως εργαλεία αυτοκριτικής, αυτογνωσίας και αντίδοτου στην τελεσίδικη απόφαση εις βάρος όλων μας ανεξαιρέτως, αυτήν της φθαρτής και θνητής μας φύσης»
Πόσα ποιήματα απαρτίζουν τη συλλογή σας και γιατί δόθηκε ο συγκεκριμένος τίτλος για να κοσμήσει το εξώφυλλό της;
Η συλλογή μου απαρτίζεται από 41 ποιήματα. Στο βιβλίο μου υπάρχει ποίημα με τον τίτλο «Ζωτική αυταπάτη» που είχε γραφτεί πριν αποφασίσω την τιτλοφορία του βιβλίου μου. Δόθηκε γιατί εξέφραζε την δική μου εκδοχή ζωής που οι αυταπάτες όταν αναγνωρίζονται σε κάμουν να πας παρακάτω. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι ζωτικές.
Ποια τα μηνύματα που θέλετε να περάσετε μέσα από τα ποιήματά σας;
Να ακολουθούμε την καρδιά μας να αγαπάμε και να συμφιλιωνόμαστε με όλες τις πτυχές της ζωής μας ακόμη και τις πιο σκοτεινές
Θα εντοπίσει ο αναγνώστης στα ποιήματά σας στοιχεία της δικής σας προσωπικότητας;
Φυσικά, παρόλο που τα βιωματικά στοιχεία είναι κρυμμένα στην μυθοπλασία μου δίνονται κλειδιά στον αναγνώστη για να κατανοήσει την πρόθεση μου πίσω από τις λέξεις.
Πού ακριβώς στοχεύετε ως δημιουργός μέσω του βιβλίου σας, στην ψυχαγωγία, στον προβληματισμό, στη διαπαιδαγώγηση του αναγνώστη ή σε κάτι άλλο;
Στον προβληματισμό, αλλά και στην ψυχαγωγία γιατί πιστεύω ότι ένα βιβλίο είναι πετυχημένο αν υπάρχουν σημεία που αναγνώστης μπορεί να συγκινηθεί να προβληματιστεί και να ταυτιστεί. Αυτό σημαίνει ότι θα σε ακολουθήσει μέχρι την τελευταία σελίδα.
Το βιβλίο σας απευθύνεται αποκλειστικά σε ενήλικες ή μπορεί να αποτελέσει ανάγνωσμα και για το εφηβικό κοινό;
Σε όλους. Η ποίηση όπως και άλλες τέχνες π.χ η ζωγραφική είναι περισσότερο αίσθηση και μπορεί να συγκινήσει ακόμη και τους αμύητους σε αυτό το είδος γραφής. Η γραφή του βιβλίου είναι απλή και ακόμη αν δεν καταλάβει ο νεαρός αναγνώστης κάποια νοήματα νομίζω θα το απολαύσει.
Είστε ευχαριστημένη από τη συνεργασία σας με το εκδοτικό σας σπίτι; Θεωρείτε πως ένας καλός εκδοτικός οίκος συμβάλει σημαντικά για την καλύτερη και επιτυχέστερη προώθηση ενός βιβλίου;
Φυσικά διάλεξα αυτόν τον εκδοτικό οίκο για την προσωπική εμπλοκή του εκδότη της Σίσσυς Καπλάνη σε όλα τα στάδια για την έκδοση του βιβλίου.
Σχεδιάζετε κάποια παρουσίαση του βιβλίου σας το προσεχές μέλλον;
Ακόμη δεν έχει συζητηθεί κάτι τέτοιο. Μακάρι να συμβεί γιατί η βραδιά της πρώτης μου παρουσίασης ήταν πολύ όμορφη τα είχαμε όλα , δάκρυα συγκίνησης , πολλή αγάπη και ενέργεια που με βοήθησε να χαλαρώσω και να την χαρώ.
Πού μπορεί κάποιος να βρει το βιβλίο σας;
Σε όλα τα μεγάλα βιβλιοπωλεία και στα μικρότερα κατόπιν παραγγελίας.
Μια ευχή σας για το μέλλον;
Να έχουμε υγεία και να δημιουργούμε συνθήκες για να γινόμαστε καλύτεροι
Πριν κλείσουμε τη συζήτηση θα ήθελα να μας διαβάσετε ένα μικρό ποίημα από το βιβλίο σας.
«ΣΤΑΓΟΝΕΣ»
Έβρεξε πάλι σήμερα, λασπώθηκε ο δρόμος
Μα πρόλαβα και κράτησα δυο καθαρές σταγόνες.
Ο ήλιος βγήκε γρήγορα και στέγνωσε τις λάσπες,
Παραφυλάω την επόμενη βροχή,
Θέλω να είμαι πάλι εκεί,
Να μαζέψω το νερό
Να το κρεμάσω δίπλα στα κρεμμύδια
να το ‘χω εύκολο για δάκρυα.
Κυρία Κέκη, σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη συζήτηση και σας εύχομαι κάθε επιτυχία προσωπική και συγγραφική.
Και εγώ σας ευχαριστώ πολύ που μου δώσατε την ευκαιρία να μιλήσω για το βιβλίο μου και να μοιραστώ με τους αναγνώστες σας αυτή την μοναδική εμπειρία που βίωσα.
Βιογραφικό:
Η Βίκυ Κέκη γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε στο Πολιτικό τμήμα της Νομικής Σχολής Αθηνών. Δούλεψε στον τραπεζικό τομέα. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια δημιουργικής γραφής, θεάτρου, κινηματογράφου.
Μονόπρακτο της έχει παρουσιαστεί στην παράσταση «Ο δάσκαλός μας ο Σοπενχάουερ» του Μικρού Πολυτεχνείου στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης τον Ιούνιο του 2016.
Αγαπά και ασχολείται με το θέατρο. Συμμετείχε στην παράσταση «Έρως Θάνατος» με έργα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη (2019-2020), καθώς και σε πολλές ερασιτεχνικές παραστάσεις (θέατρο Εξαρχής).
Ποίημά της έχει δημοσιευτεί σε συλλογική έκδοση στο I travel poetry.
0 Σχόλια