Σήμερα στις Τέχνες φιλοξενούμε τον δημοσιογράφο Γιώργο Παπαδημητρακόπουλο. Αυτή τη φορά, όμως, με την ιδιότητα του ποιητή, καθώς πολύ πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Πηγή» την πρώτη του ποιητική συλλογή, που φέρει τον τίτλο «Ἡδονῆς Ὁμολογία».
Ας δούμε τι έχει να μας πει...
Συνέντευξη στη Στέλλα Πετρίδου
Κύριε Παπαδημητρακόπουλε, έχετε καταπιαστεί με πολλά πράγματα στη ζωή σας. Οι σπουδές σας επίσης είναι πολύ αξιόλογες κι αξιοθαύμαστες. Για ποιο λόγο αποφασίσατε να στρέψετε το ενδιαφέρον σας προς την ποίηση; Ποιο υπήρξε το βασικό ερέθισμα που σας ώθησε προς αυτή την κατεύθυνση;
Γράφω από πολύ νεαρή ηλικία στίχους και ποιήματα. Θυμάμαι να έχω πάντα χαρτάκια με στίχους. Εκατοντάδες. Η ποίηση με απελευθερώνει. Εκφράζω τις βαθύτερες σκέψεις μου και τις μοιράζομαι. Η δυνατότητα να μπορείς να λες αυτό που αισθάνεσαι χωρίς δεύτερη σκέψη, δίχως να προσποιείσαι και να υψώνεις αμυντικά τοίχοι είναι ο δικός μου τρόπος ζωής.
Από το βιογραφικό σας διαπιστώνουμε τη μεγάλη σας αγάπη για το θέατρο. Νιώθετε να απελευθερώνεται ο εαυτός σας όταν βρίσκεστε σ’ αυτό κατά τον ίδιο τρόπο που όπως ομολογείτε συμβαίνει τη στιγμή που καταπιάνεστε με την ποίηση;
Η αφορμή για να ασχοληθώ με την Ποίηση ήταν το θέατρο. Μέχρι και σήμερα το Θέατρο είναι μία φυσική μου ανάγκη. Όταν φοιτούσα στην Δραματική Σχολή διάβαζα πολύ, μελέτησα πολύ μαζί με τους υπέροχους δασκάλους μου Λογοτεχνία. Το θεάτρο όμως είναι ομαδικό και θα τολμούσα να πω ότι δεν είμαι εύκολος άνθρωπος. Οπότε με τράβηξε η ποίηση. Η ποίηση με βυθίζει σε βαθιές, ανομολόγητες σκέψεις και επιθυμίες μου. Όταν γράφω ποίηση ή διαβάζω, είμαι εγώ, εδώ και τώρα, χωρίς άμυνες και δεύτερες σκέψεις. Υπάρχει μία καθαρότητα, μία διαφάνεια στα όσα εκείνη την στιγμή βγαίνουν στην επιφάνεια και τα μεταφέρω στο χαρτί. Χωρίς να κρίνει κάποιος τα όσα γράφω ή ακόμα χωρίς να με κρίνω εγώ ο ίδιος.
Υπάρχουν επιρροές της μιας τέχνης στην άλλη ή έχετε την τάση να τις ξεχωρίζετε συνειδητά;
Δεν θα έλεγα ότι υπάρχουν επιρροές. Το Θέατρο το αγαπώ ως θεατής πλέον – όχι ότι δεν υπάρχει ενεργειακή επαφή – όμως δεν θα μπορούσα να το συγκρίνω με την Ποίηση.
Μιλήστε μας λίγο για το φιλανθρωπικό σας έργο. Πώς προέκυψε και γιατί; Η ευαισθησία της δωρεάς σχετίζεται τελικά με την ευαισθησία που δείχνει ένας δημιουργός ξεδιπλώνοντας στο χαρτί κομμάτια του εαυτού του;
Ο καθένας από εμάς μπορεί να προσφέρει με τον τρόπο του. Η Προσφορά για μένα είναι ένα κομμάτι μίας καθημερινότητας. Όπως το να πιούμε νερό, να φάμε ή να κοιμηθούμε. Αισθάνομαι όμορφα όταν μπορώ να βοηθήσω με τον οποιονδήποτε τρόπο έναν συνάνθρωπο μου. Ξεκίνησα ως Εθελοντής στην Ιερά Μητρόπολη της Πάτρας (μοιράζοντας τρόφιμα από πόρτα σε πόρτα με τους Ιερείς) και στην συνέχεια βρέθηκα στην πρώτη γραμμή κορυφαίων Οργανώσεων άνα την Ελλάδα και να είμαι ένας από τους κρίκους που καταφέραν να προσφέρουν Δωρεές «μαμούθ» σε Παιδιατρικά Νοσοκομεία της Χώρας.
Δεν αισθάνομαι καμία υποχρέωση για οτιδήποτε. Αισθάνομαι όμως την ανάγκη να μοιράστω τα συναισθήματα μου και με αυτόν τον μαγικό τρόπο που μας προσφέρει η Ποίηση οι αναγνώστες να γίνουν κομμάτι των στίχων μου και των σκέψεων μου. Όχι, δεν υπάρχει χρέος, μπορεί να υπάρξει μόνο ανάγκη όταν μιλάμε για Ποίηση.
Ας αναφερθούμε λίγο περισσότερο σ’ αυτό. Πρόκειται, λοιπόν, για μία ποιητική συλλογή που κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 2021 από τις εκδόσεις «Πηγή» και φέρει τον τίτλο «Ἡδονῆς Ὁμολογία». Πείτε μας δυο λόγια για το περιεχόμενό του. Τι θα διαβάσει ο αναγνώστης πιάνοντας το βιβλίο αυτό στα χέρια του;
Πυρηνικό μου θέμα είναι η Ηδονή της Ομολόγιας. Σκεφτείτε όταν είμαστε ελεύθεροι να εκφράσουμε και να ζήσουμε αυτό που μας ευχαριστεί πόσο μεγάλη ηδονή μπορεί να μας προσφέρει. Πόσοι από εμάς επιθυμούμε κάτι στον Έρωτα, όμως τα στερεότυπα, οι εποχές, εμείς οι ίδιοι, μας εγκλωβίζουμε και βρισκόμαστε «φυλακισμένοι». Η συλλογή μου αφορά καθαρά τον Αγνό Έρωτα σε όλες του τις εκδοχές.
Γιατί επιλέξατε τον συγκεκριμένο τίτλο για να κοσμήσει το εξώφυλλό του βιβλίου σας; Τελικά, η ηδονή του έρωτα είναι αυτή που απασχολεί κατά κόρον τον άνθρωπο; Αυτή είναι το ζητούμενο για να νιώσει απόλυτα ελεύθερος κι ευτυχισμένος;
Δεν χρησιμοποιώ την λέξη Ηδονή με την ευρεία της σεξουαλική έννοια. Αντιθέτως θα έλεγα η προσπάθεια μου είναι, οι άνθρωποι να αντιληφθούν την σημασία του έρωτα και της αγάπης χωρίς να υπάρχουν όρια και κόκκινες γραμμές.
Γιατί τα ποιήματά σας είναι άτιτλα;
Θέλω ο αναγνώστης να μπορεί να σκεφτεί, να ονειρευτεί με τα ποιήματα μου. Για μένα δεν υπάρχει ένας μόνο τίτλος στα ποιήματα. Ο καθένας από εμάς μπορεί και έχει το δικαίωμα κάθε φορά που το διαβάζει να δίνει και έναν διαφορετικό τίτλο. Γιατί ακόμα και στην Ποίηση να βάζουμε όρια ή πρέπει;
Η γραφή σας υπηρετεί τη σύγχρονη ελληνική ποίηση, η οποία είναι αδέσμευτη από οποιοδήποτε καλούπι μέτρου κι οποιαδήποτε ρίμα. Ωστόσο, ο αναγνώστης θα εντοπίσει και κάποια χαϊκού στο βιβλίο σας, τα οποία ακολουθούν την πειθαρχημένη μορφή της ιαπωνικής ποίησης, γεγονός το οποίο μας εκπλήσσει ευχάριστα. Η επιλογή των ποιημάτων αυτών έγινε συνειδητά ή προέκυψε κατά τύχη;
Στην Ποίηση πιστεύω ότι δεν χωράει ο όρος κατά τύχη. Τα χαϊκού – τα οποία και επέλεξα συνειδητά – μπορούν να μας προσφέρουν μέσα σε λίγες λέξεις μία τεράστια έκρηξη από χρώματα, αισθήσεις και εικόνες. Μπορούν να μας ταξιδέψουν.
Ποια είναι τα μηνύματα που θέλετε να περάσετε οπωσδήποτε μέσα από τα ποιήματά σας;
Θα ήθελα οι αναγνώστες των Ποιημάτων μου να αισθανθούν την ανάγκη της Ελευθερίας στην επιλογή στον Έρωτα.
Γιατί χρησιμοποιείτε το πολυτονικό σύστημα γραφής σε μια εποχή που έχει πλέον καταργηθεί;
Όταν φοιτούσα στην Δραματική Σχολή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Πάτρας ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με το Πολυτονικό Σύστημα και μάλιστα με κείμενα του Αλ. Παπαδιαμάντη. Είχα την ευκαιρία να αντιληφθώ πως με όλο αυτό το σύστημα μπορούμε να ζωντανέψουμε τον προφορικό μας λόγο σε σημείο να μιλάς και να δίνεις τέτοια μορφή στον λόγο σου σχεδόν... χορευτικό. Για όσους μπορούν να διαβάσουν το πολυτονικό σύστημα θεωρώ ότι η Ελληνική μας Γλώσσα ζωγραφίζεται με πανέμορφα χρώματα.
Ο τίτλος δεν πρέπει να αποπροσανατολίζει το νόημα. Δεν υπάρχουν περιορισμοί. Αρκεί να είσαι έτοιμος να αποδεχθείς ή έστω να ξεκινήσεις να αποδέχεσαι την φύση σου και τα θέλω σου.
Τι θα συμβουλεύατε τον αναγνώστη που τώρα ξεκινά να διαβάσει το βιβλίο σας;
Δεν μπορώ να δώσω συμβουλή σε κανέναν, όμως μπορώ να ζητήσω από όλους όσους επιλέξουν να διαβάσουν την Ποιητική μου Συλλογή να είναι ανοικτοί, να αισθανθούν όμορφα και ελεύθεροι.
Σχεδιάζετε κάποια παρουσίαση του βιβλίου σας το προσεχές μέλλον;
Ζούμε στην εποχή του Covid-19, υπάρχουν πολλές συζητήσεις για παρουσίαση του Βιβλίου μου σε διάφορες περιοχές της Ελλάδος, όμως θα ήθελα να βρεθώ με όλους εκείνους τους ανθρώπους που με τίμησαν χωρίς να υπάρχουν τα περιοριστικά μέτρα. Δεν μπορώ να μην σφίξω το χέρι ή να μην μπορώ να αγκαλιάσω κάποιον που θα με τιμήσει με την παρουσία του. Η πορεία των γεγονότων θα δείξει.
Πού μπορεί κάποιος να βρει το βιβλίο σας;
Αρχικά μπορεί να το προμηθευτεί από το παρακάτω link: https://www.iwrite.gr/bookstore/poiisi-idonis-omologia/, αλλά και από τα βιβλιοπωλεία σχεδόν όλης της Ελλάδας (Pubic, Ιανός κλπ).
Είστε ικανοποιημένος από το εκδοτικό σας σπίτι;
Εξ αρχής αναζητούσα τον Εκδοτικό Οίκο που θα με έκανε να αισθανθώ ότι ανήκω σε μία οικογένεια. Και αυτό βρήκα...
Μια ευχή σας για το μέλλον;
Ζούμε σε μία εποχή μεγάλων αλλαγών, θα ήθελα πολύ ο κόσμος να είναι και να αισθάνεται ελεύθερος για αυτό που είναι, για αυτό που επιθυμεί, για αυτό που λαχταρά χωρίς να λογαριάζει τα στερεότυπα. Η ζωή μας – και δεν είναι πεσιμιστικό – είναι πολύ σύντομη και είναι κρίμα να μην ζούμε την Ηδονή του Έρωτα.
Πριν κλείσουμε τη συζήτηση θα ήθελα να μας παραθέσετε ένα ποίημα από το βιβλίο σας.
Κύριε Παπαδημητρακόπουλε, σας ευχαριστούμε πολύ για την όμορφη συζήτηση και σας ευχόμαστε κάθε επιτυχία προσωπική, επαγγελματική και συγγραφική.
Βιογραφικό:
Γεννήθηκα τον Δεκέμβριο του 1987 στην Πάτρα από δύο γονείς που μου έδειξαν τι σημαίνει αγάπη και στοργή, σε μία μεγάλη, αληθινή, Ελληνική – ζεστή – οικογένεια. Σπούδασα δημοσιογραφία ενώ λίγα χρόνια αργότερα συνέχισα τις σπουδές μου στο Ηνωμένο Βασίλειο με Μεταπτυχιακό στις Διεθνείς Δημόσιες Σχέσεις και στην Διαχείριση Παγκόσμιων Επικοινωνιών. Στην συνέχεια ξεκίνησα να φοιτώ στην Ανωτέρα Δραματική Σχολή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Πάτρας με το όνειρο να αλλάξω τον κόσμο. Κάπου εκεί άρχισα τις «επαναστάσεις» και να ανακαλύπτω τον κόσμο των λέξεων, το χρώμα τους, την κίνηση τους, την δύναμη τους. Θυμάμαι τον εαυτό μου να γράφω από παιδί. Κρυφά, σχεδόν… ιεροτελετουργικά. Έχω διατελέσει Διευθυντής Γραφείου Τύπου σε Θέατρα, σε Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος, Διοργανωτής & Υπεύθυνος Φιλανθρωπικών Οργανώσεων με Μεγάλες Δωρεές σε Παιδιατρικά Νοσοκομεία της Ελλάδος. Η Ποίηση είναι εκείνη η στιγμή της απόλυτης Ελευθερίας μου. Είμαι εγώ. Εδώ και Τώρα. Τα τελευταία χρόνια ζω μόνιμα στην Μύκονο με θέα το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου και την αστείρευτη ενέργεια της Απολλώνιας Δήλου.
0 Σχόλια