Είναι κινηματογραφιστής, σεναριογράφος και μεταδιδακτορικός ερευνητής κινηματογραφικών σπουδών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Παράλληλα διδάσκει κινηματογράφο σε διάφορες δημόσιες και ιδιωτικές σχολές. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο «Αιματηρές Απόκριες» από τις εκδόσεις «Υδροπλάνο». Μιλάμε για τον συγγραφέα Σωτήρη Πετρίδη που σήμερα έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε στις Τέχνες.
Ας δούμε τι έχει να μας πει...
Συνέντευξη στη Στέλλα Πετρίδου
Αν έπρεπε να περιγράψω τον εαυτό μου με μία λέξη, θα ήταν storyteller. Στόχος μου είναι να αφηγούμαι ιστορίες στο κοινό. Μέχρι στιγμής, το κύριο μέσο έκφρασης μου ήταν οι οπτικοακουστικές αφηγήσεις, καθώς είμαι κινηματογραφιστής και σεναριογράφος. Το Αιματηρές Απόκριες είναι η πρώτη μου ενασχόληση με τη λογοτεχνία.
Γιατί γράφετε;
Το γράψιμο για εμένα, είτε μιλάμε για σενάριο είτε για λογοτεχνία, είναι ζωτικής σημασίας. Είναι ένα μέσο έκφρασης συναισθημάτων και καταστάσεων, που το κάνω από ανάγκη και όχι από επιλογή.
Πώς συνδυάζεται η συγγραφική σας δραστηριότητα με τις πολύ αξιόλογες σπουδές σας, αλλά και την επαγγελματική σας ενασχόληση;
Οι σπουδές μου, καθώς και η επαγγελματική μου ενασχόληση είναι γύρω από τον κινηματογράφο. Έχω διδακτορικό στις κινηματογραφικές σπουδές, είναι μεταδιδακτορικός ερευνητής κινηματογραφικών σπουδών στο Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ενώ παράλληλα είμαι τακτικό μέλος της Ελληνικής και της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Έχω γράψει αρκετά σενάρια μικρού και μεγάλου μήκους, οπότε η μετάβαση στη συγγραφή λογοτεχνίας ήταν ένα λογικό βήμα επέκτασης της συγγραφικής μου δραστηριότητας.
Έχετε πρότυπα ως συγγραφέας; Στα γραπτά σας θα διαπιστώσει ο αναγνώστης επιρροές από άλλους αγαπημένους σας συγγραφείς;
Πιστεύω ότι ο αναγνώστης θα εντοπίσει συνδέσεις με κινηματογραφικές αφηγήσεις, παρά με άλλους συγγραφείς. Έχοντας ένα τέτοιο background ήταν φυσικό επόμενο να περάσει ο τρόπος γραφής του σεναριογράφου και στην λογοτεχνική απόπειρα μου.
Στις Αιματηρές Απόκριες προσπάθησα να συνδυάσω τις συμβάσεις του αστυνομικού μυθιστορήματος, που τόσο αγαπώ, με οπτικοακουστικές συμβάσεις του είδους του τρόμου και του θρίλερ. Ήθελα να δημιουργήσω ένα υβρίδιο αφήγησης που να έχει ως βάση την whodunit δομή, όμως να μη μένει μόνο σε αυτή και να έχει άμεσες αναφορές σε κινηματογραφικές και οπτικοακουστικές νόρμες.
Θεωρείτε ότι το βιβλίο σας ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των αναγνωστών που θα θελήσουν να το διαβάσουν;
Σίγουρα ο κάθε αναγνώστης θα έχει διαφορετικές απατήσεις από το βιβλίο που πιάνει στα χέρια του. Αυτό που ελπίζω είναι ο κάθε αναγνώστης του βιβλίου μου να νιώσει ότι άξιζε ο χρόνος που αφιέρωσε στην ανάγνωσή του.
Ποια είναι η κυριότερη πηγή έμπνευσής σας και ποιο το ερέθισμά σας για να ξεκινήσετε τη συγκεκριμένη ιστορία;
Η συγγραφή του βιβλίου ξεκίνησε από μία ιδέα που είχα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα και την προόριζα για κινηματογραφικό σενάριο. Βέβαια, μετά ήρθε η πανδημία και τα απανωτά lockdowns, οπότε αποφάσισα να επενδύσω τον ελεύθερο χρόνο που είχα στα χέρια μου στην απόπειρα συγγραφής του πρώτου μου μυθιστορήματος.
Ας μείνουμε λίγο ακόμα στο βιβλίο σας, καθώς θα ήθελα εσείς ο ίδιος, ως συγγραφέας, να μας πείτε λίγα λόγια γι’ αυτό.
Το εν λόγω μυθιστόρημα ανήκει στο είδος της αστυνομικής λογοτεχνίας με αρκετά στοιχεία τρόμου. Το βιβλίο αφορά τον Πέτρο Αντωνίου, έναν μάχιμο διοικητή αστυνομικού τμήματος με αστείρευτο ένστικτο αλλά και ένα ενοχικό παρελθόν, ο οποίος, μαζί με τον σύντροφο της ζωής του, τον Δημήτρη, έχουν μετακομίσει σε ένα ορεινό χωριό, στους πρόποδες του Ολύμπου, για να απομακρυνθούν από τη φασαρία της πόλης. Όμως, η φήμη του χωριού, ως ένας από τους πιο διάσημους αποκριάτικους προορισμούς της χώρας, θα αποτελέσει τον πυρήνα αναταραχής τόσο της συντηρητικής κοινότητας όσο και του ίδιου του ζευγαριού. Ένας κατά συρροή δολοφόνος εμφανίζεται στο χωριό και σπείρει τον τρόμο, καθώς οι τουρίστες εξαφανίζονται μυστηριωδώς. Τελικά, η Τσικνοπέμπτη που πλησίαζε θα ήταν τελείως διαφορετική από ό,τι περίμεναν…
Η υπόθεση, όπως είπατε, διαδραματίζεται σε ένα ορεινό χωριό, στους πρόποδες του Ολύμπου, στο οποίο μετακόμισαν ο κεντρικός ήρωας αυτής της ιστορίας, ο Πέτρος Αντωνίου, διοικητής ενός συνοικιακού Αστυνομικού Τμήματος, μαζί με τον σύντροφο της ζωής του, τον Δημήτρη. Γιατί στον Όλυμπο και όχι στην Αθήνα για παράδειγμα; Σας συνδέει κάτι με τη συγκεκριμένη περιοχή προσωπικά ή η επιλογή του τόπου υπήρξε εντελώς τυχαία για την εξέλιξη της ιστορίας σας;
Ήθελα να επιλέξω μία τοποθεσία που να είναι γνώριμη στο μέσο αναγνώστη, όμως να μην είναι μεγαλούπολη. Το γεγονός ότι η ιστορία διαδραματίζεται σε μία μικρή και συντηρητική κοινωνία παίζει σημαντικό ρόλο στην αφήγηση. Όμως, από την άλλη δεν ήθελα να είναι υπαρκτό μέρος. Έτσι, «εφηύρα» το Αγγελοχώρι του νομού Πιερίας, το οποίο δεν υπάρχει.
Προς το παρόν, δεν έχω τέτοια σχέδια και θα τον αφήσω λίγο να ξεκουραστεί. Βέβαια, δεν αποκλείω τίποτα για το μέλλον.
Υπάρχει κάποιο από τα πρόσωπα του βιβλίου σας στο οποίο καθρεφτίζονται στοιχεία του εαυτού και της προσωπικότητας σας;
Ένας κανόνας που ακολουθώ για να βγαίνουν πιο ρεαλιστικοί οι χαρακτήρες που γράφω (είτε οπτικοακουστικά είτε και λογοτεχνικά) είναι να βάζω πράγματα από τον εαυτό μου και το περιβάλλον μου ώστε να βγαίνουν τρισδιάστατοι και όχι στερεοτυπικοί. Έτσι, μέσα στο βιβλίο υπάρχουν και εκφράζονται τα πιστεύω μου και διάφορα κομμάτια της προσωπικότητάς μου.
Έχετε σκεφτεί οι ιστορίες σας να γίνουν κάποτε σενάριο; Συνηθίζεται άλλωστε στις μέρες μας πολύ. Εξάλλου, ως κινηματογραφιστής και σεναριογράφος που είστε, εύλογο είναι η σκέψη αυτή να υπάρχει ήδη στο μυαλό σας. Σωστά;
Όπως σας ανέφερα και πριν, το εν λόγω μυθιστόρημα ξεκίνησε στο μυαλό μου ως πιθανό σενάριο. Οπότε, είναι μία ιστορία που θα μπορούσε να ειπωθεί στην οθόνη, όμως δεν νομίζω ότι θα ήθελα να κάνω αυτή τη μεταφορά. Θέλω οι Αιματηρές Απόκριες να έχουν μία αυτόνομη πορεία στο χώρο της λογοτεχνίας – τουλάχιστον για το πρώτο διάστημα.
Έχετε σκεφτεί να ασχοληθείτε και με άλλα λογοτεχνικά είδη ή θα παραμείνετε αφοσιωμένος στο αστυνομικό μυθιστόρημα;
Η επιλογή του αστυνομικού μυθιστορήματος ήταν εξαιτίας της αγάπης μου προς αυτές της δομές αφήγησης, όμως δεν νομίζω ότι θα ασχοληθώ αποκλειστικά με αυτό το είδος. Γενικά, πιστεύω ότι η τυποποίηση λειτουργεί κατασταλτικά στη δημιουργική διαδικασία.
Επιλέξατε τις εκδόσεις «Υδροπλάνο» στο ξεκίνημά σας. Θεωρείτε ότι παίζει ρόλο ένας καλός εκδοτικός οίκος για την προώθηση ενός βιβλίου;
Σίγουρα, ο εκδοτικός παίζει μεγάλο ρόλο, καθώς είναι αυτός που θα πάρει από τα χέρια σου το πόνημα σου και θα του δώσει ζωή. Νιώθω ότι οι εκδόσεις Υδροπλάνο ήταν η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσα να κάνω και αισθάνομαι ιδιαίτερα χαρούμενος που τους εμπιστεύθηκα το κείμενό μου.
Θέλετε να στείλετε κάποιο συγκεκριμένο μήνυμα στους αναγνώστες σας μέσω του βιβλίου σας αυτού ή ο λόγος που το γράψατε είναι καθαρά και μόνο ψυχαγωγικός;
Κάθε μορφή τέχνης πρέπει να υπάρχει με βασικό στόχο να αφήνει κάτι στον αναγνώστη/θεατή της. Μέσα στο βιβλίο προσπάθησα να ενσωματώσω διάφορα μηνύματα, όμως η ομορφιά της τέχνης είναι ότι μετά τη δημιουργία της, αποκτά αυτονομία. Οπότε, ο κάθε αναγνώστης θα λάβει διαφορετικά πράγματα, αναλόγως των εμπειριών και της προσωπικότητας που κατέχει ο καθένας.
Πού μπορεί κανείς να βρει το βιβλίο σας;
Μπορεί κανείς να βρει το βιβλίο σε όλα τα ενημερωμένα βιβλιοπωλεία της χώρας ή να το ζητήσει και από το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς του. Παράλληλα, μπορεί να το παραγγείλει και απευθείας από την ιστοσελίδα του εκδοτικού (https://ydroplanobooks.gr/product/aimatires-apokries/)
Σχεδιάζετε κάποια παρουσίαση του βιβλίου σας το προσεχές μέλλον;
Δεν υπάρχει κάποια παρουσίαση στο προσεχές μέλλον, καθώς οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις το καθιστούν δύσκολο.
Μια ευχή σας για το μέλλον;
Υγεία και δημιουργικότητα. Με αυτά τα δύο, μπορούμε να κάνουμε τα πάντα.
Πριν κλείσουμε τη συζήτηση θα ήθελα να μας παραθέσετε ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο σας.
Θα ήθελα να παραθέσω την αρχή του μυθιστορήματος:
«Καθώς ο Φεβρουάριος πλησίαζε, όλη η χώρα άρχισε να μπαίνει σε ρυθμούς Αποκριάς. Σε κάθε άκρη της Ελλάδας, διάφορες στολές άρχισαν να πωλούνται στους φανατικούς της γιορτής. Λανθασμένα, οι περισσότεροι πιστεύουν ότι στις Αποκριές οι άνθρωποι ντύνονται, για να κρύψουν τον πραγματικό τους εαυτό, να ξεφύγουν από την ρουτίνα της καθημερινότητας και να ζήσουν μία φαντασίωση που θα κρατήσει ελάχιστες στιγμές μέχρι την επόμενη χρονιά. Βέβαια, κάποιος που πραγματικά ξέρει την ουσία της γιορτής, κατανοεί ότι οι άνθρωποι δεν ντύνονται, για να κρύψουν τον πραγματικό τους εαυτό, αλλά για να τον βγάλουν στην επιφάνεια με πιο δημιουργικούς τρόπους. Από ασυνείδητες σκέψεις μέχρι μη εκφρασμένα και καταπιεσμένα συναισθήματα, όλα βρίσκουν διέξοδο στην επιφάνεια με το κατάλληλο κοστούμι. Οι Αποκριές είναι η περίοδος του χρόνου που οι μάσκες πέφτουν, καθώς τις φοράμε χορεύοντας σε ξέφρενους ρυθμούς.»
Κύριε Πετρίδη, σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη συζήτηση και σας εύχομαι κάθε επιτυχία προσωπική και συγγραφική.
Και εγώ σας ευχαριστώ για την όμορφη συζήτηση!
Ο Σωτήρης Πετρίδης είναι κινηματογραφιστής, σεναριογράφος και έχει στο ενεργητικό του αρκετές ταινίες μικρού μήκους, μία ταινία μεγάλου μήκους και επιλεγμένα οπτικοακουστικά σποτ. Είναι τακτικό μέλος της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου και μέλος της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος. Είναι μεταδιδακτορικός ερευνητής κινηματογραφικών σπουδών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ενώ παράλληλα διδάσκει κινηματογράφο σε διάφορες δημόσιες και ιδιωτικές σχολές. Έχει εκδόσει πληθώρα ακαδημαϊκών βιβλίων και άρθρων σχετικά με τα οπτικοακουστικά μέσα. Οι «Αιματηρές Απόκριες» είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.
0 Σχόλια