Για δεύτερη φορά φιλοξενείται στις Τέχνες η πολυγραφότατη νεαρή συγγραφέας Ισαβέλλα Πρίτσα και όχι άδικα. Αυτή τη φορά αφορμή στέκεται το νέο της βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ελκυστής» και φέρει τον τίτλο «Αποσπειρίτης».
Συνέντευξη στη Στέλλα Πετρίδου
Από μικρή διάβαζα πολλά βιβλία και κυκλοφορούσα παντού με ένα σημειωματάριο που κατέγραφα τις σκέψεις μου και ιδέες για ιστορίες. Κι ακόμα και τώρα διαρκώς κουβαλάω μαζί μου ένα τετράδιο που γράφω διηγήματα ή ιδέες για κάτι μεγαλύτερο.
Θεωρώ πως το να γράφω ήταν ανάγκη που είχα ανέκαθεν. Έτσι μπορούσα να πλάσω ιστορίες και να ζήσω περιπέτειες, να δημιουργήσω φίλους και ενδιαφέροντες χαρακτήρες, να ταξιδέψω σε μέρη που ποτέ δεν είχα πάει. Ωστόσο το ερέθισμα για τις ιστορίες μου δεν είναι ένα αλλά χιλιάδες. Όσο παρατηρώ τον κόσμο παρατηρώ και ανθρώπους, καταστάσεις, μέρη που τα εντάσσω στις ιστορίες μου με τη μορφή που έχουν στη φαντασία μου.
Ωστόσο αυτό που καθόρισε την αγάπη μου για τη λογοτεχνία και τη γραφή θα μπορούσα να πω πως ήταν το πρώτο λογοτεχνικό βιβλίο που διάβασα, όταν ήμουν οχτώ χρονών, και δεν είναι άλλο από το «Χάρι Πότερ και τη φιλοσοφική λίθο».
Αφότου το διάβασα γεννήθηκε μέσα μου η ανάγκη να διαβάσω κι άλλα βιβλία, να εξερευνήσω κι άλλους φανταστικούς κόσμους κι έπειτα να γράψω τις δικές μου ιστορίες. Κι αυτή η ανάγκη έμεινε ισχυρή μέχρι σήμερα.
Η λογοτεχνία ανθεί στις μέρες μας; Ποια είναι η προσωπική σας γνώμη; Προσφέρει το δικό της λιθαράκι στα γράμματα και τον πολιτισμό μας;
Αρχικά δεν θεωρώ πως η λογοτεχνία ανθεί. Σίγουρα κυκλοφορούν πολύ περισσότερα βιβλία και δίνεται η ευκαιρία σε νέους συγγραφείς να εκδώσουν τις ιστορίες τους, ωστόσο το αναγνωστικό κοινό έχει μειωθεί αρκετά. Οι σύγχρονοι ρυθμοί ζωής παθητικοποιούν το άτομο, που αναζητά τέρψη σε κοινωνικές εφαρμογές, βίντεο στο youtube και σειρές του netflix. H ανάγνωση βιβλίων χρειάζεται πνευματική διαύγεια, ηρεμία και φαντασία και δυστυχώς δεν είναι εύκολο να βρεθεί αυτή η στιγμή ηρεμίας για όλους.
Η λογοτεχνία ωστόσο είναι θεμέλιος λίθος του πολιτισμού κι όχι απλώς ένα λιθαράκι. Άλλωστε τα γράμματα και οι τέχνες είναι ο πολιτισμός.
Μυθιστόρημα, νουβέλα ή διήγημα; Προς τα πού κλίνετε περισσότερο;
Είναι θέμα έμπνευσης και της στιγμής. Άλλοτε επιθυμώ να αφοσιωθώ σε μία ιστορία για καιρό και να γράψω σε μεγαλύτερη φόρμα κι άλλοτε αυτό που θέλω να πω το λέω με λίγες μόνο λέξεις.
Δέχεστε επιρροές από άλλους αγαπημένους συγγραφείς στα έργα σας ή δεν το θεωρείτε απαραίτητο;
Ποιος δεν δέχεται επιρροές από τους αγαπημένους του συγγραφείς; Άλλωστε θεωρώ πως δεν γίνεται κανείς να γράψει κάτι αν δεν είναι κι ο ίδιος αναγνώστης βιβλίων.
Τα πάντα και τίποτα. Ο κόσμος, μία ταινία, ένα βιβλίο, μία συζήτηση που είχα ή τίποτα όταν δε μπορώ να γράψω ούτε λέξη.
Έχετε ιδιαίτερη αδυναμία σε κάποιο βιβλίο σας και γιατί;
Για μένα το κάθε βιβλίο μου είναι σημαντικό για διαφορετικό λόγο. Η « Ανατομία ενός καλλιτέχνη» είναι σημαντική γιατί είναι το πρώτο βιβλίο μου που έχει εκδοθεί ποτέ, « Το χρυσό κρεμμύδι είναι καλύτερο» είναι σημαντικό γιατί ήταν η τελευταία ιστορία που έγραψα πριν πεθάνει ο πατέρας μου και την έγραφα όσο εκείνος ήταν στο νοσοκομείο, οπότε μου θυμίζει εκείνο τον καιρό της ζωής μου. Η «Μικρή Άρκτος » είναι σημαντική γιατί είναι η ιστορία που έγραψα με 2 φίλους μου και η πιο αστεία στη δημιουργία της.
Το παραμύθι « Carpe Noctem» είναι σημαντικό γιατί είναι η πρώτη μου ιστορία που εικονογράφησα κιόλας. Αλλά τα τελευταία 2 βιβλία μου τα« 2 μικρά νομίσματα» κι ο « Αποσπερίτης» είναι για μένα από τις πιο ευχάριστες ιστορίες που έγραψα γιατί έκαναν κι εμένα να νοιώθω όμορφα καθώς τις αποτύπωνα στο χαρτί. Τα αναφέρω μαζί γιατί εκτυλίσσονται στο ίδιο σύμπαν, το οποίο θα ήθελα πραγματικά να εξερευνήσω και σε άλλες ιστορίες μου.
Έχετε λάβει κριτικές για τα έργα σας; Τις λαμβάνετε υπόψη;
Υπάρχουν κριτικές και κριτικές. Όταν αναφέρεται σε ένα έργο σου ένα συγγενικό σου πρόσωπο ή φιλικό, περιμένεις να ακούσεις καλά λόγια. Όταν αναφέρεται ένας κριτικός βιβλίων περιμένεις μια αυστηρότερη κριτική. Φυσικά σε όλους τους τομείς, έτσι και στη λογοτεχνική ανάγνωση υπάρχουν και κριτικές οι οποίες είναι απλώς άτοπες και κακεντρεχείς.
Αν ωστόσο μία ιστορία που έχω γράψει μου αρέσει, ο,τι κι αν πουν οι άλλοι περισσεύει. Σίγουρα δεν θα χαρώ που αυτό που έγραψα δεν ήταν της αρεσκείας τους, ωστόσο από τη στιγμή που με ικανοποίησε κατά τη διαδικασία παραγωγής του όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα δεν έχω τύψεις, αν αυτό δεν άρεσε και προχωρώ στην επόμενη ιστορία, που ελπίζω να ικανοποιήσει περισσότερο.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο σας βιβλίο από τις εκδόσεις «Ελκυστής», η νουβέλα σας, που φέρει τον τίτλο «Αποσπειρίτης». Πρόκειται στην ουσία για ένα ακόμα βιβλίο σας που εντάσσεται στη σφαίρα του φανταστικού. Αυτή ήταν η επιδίωξή σας από την αρχή; Να ταξιδέψετε ονειρικά τον αναγνώστη σε έναν κόσμο που δεν υπάρχει;
Το ότι ένας κόσμος υπάρχει μόνο μέσα στο μυαλό μας δε σημαίνει πως δεν υπάρχει, γιατί για τη φαντασία μας είναι απολύτως αληθινός.
Πάντοτε γράφω ιστορίες που εντάσσονται στη σφαίτα του φανταστικού και νομίζω φαίνεται εξαρχής, καθώς τα φαντασιακά στοιχεία εισάγονται από τις πρώτες σελίδες της κάθε ιστορίας.
Τι ήταν αυτό που σας ενέπνευσε ώστε να γράψετε την ιστορία του συγκεκριμένου βιβλίου;
Ένας χωρισμός.
Πείτε μας λίγα λόγια για το περιεχόμενο της ιστορίας σας.
Ουσιαστικά η ιστορία μου αναφέρεται στο πώς μία κοπέλα ψάχνει τρόπους να λύσει μια κατάρα, αναζητώντας μια μυθική πόλη στον ουρανό.
Ο πρόλογος της ιστορίας σας είναι αρκετά μελαγχολικός και στενάχωρος. Φαίνεται ξεκάθαρα πως η καταγραφή της συνέχειας αυτής αποτελεί επιτακτική ανάγκη του γράφοντος για τη λύτρωση της ψυχής του. Μήπως όμως και η ίδια η συγγραφή δεν εξυπηρετεί τον σκοπό αυτό; Να λυτρώσει την ψυχή, αφού πρώτα την ελευθερώσει;
Δε νομίζω πως ο πρόλογος είναι ιδιαίτερα μελαγχολικός, ίσως λιγάκι αλλά δεν θεωρώ πως αποτελεί επιτακτική ανάγκη για τη λύτρωση της ψυχής μου. Τουλάχιστον εγώ δεν αντιλαμβάνομαι κάτι τέτοιο.
Η συγγραφή αποτελεί τρόπο έκφρασης, τρόπο να πούμε τις ιστορίες που κρύβουμε μέσα μας, όμως δεν είναι πανάκεια και σαφώς δεν ξέρω αν θα μπορούσα να πω ότι λυτρώνει και ελευθερώνει την ψυχή. Ίσως είναι ένας τρόπος να εκφραστούμε, να εξωτερικεύσουμε στους άλλους το τι κρύβει η καρδιά μας και ο νους μας, ωστόσο δεν ξέρω αν πραγματικά μπορεί να μας λυτρώσει από κάτι.
Τελικά η πόλη πέρα από τα σύννεφα υπάρχει έστω και νοητά στον άνθρωπο; Είναι αισιόδοξο το μήνυμα που θέλετε να στείλετε στο τέλος της ανάγνωσης;
Δε μπορώ να μιλήσω για τους άλλους ανθρώπους παρά μόνο για μένα. Το τι υπάρχει μέσα μας το γνωρίζουμε εμείς και μόνο εμείς.
Πέραν τούτου δεν κάνω spoiler για το τέλος του βιβλίου, καλύτερα ο αναγνώστης να το διαβάσει μόνος του και να κρίνει αν το τέλος είναι αισιόδοξο ή απαισιόδοξο ο ίδιος.
Νομίζω πως όλοι γράφουμε για καταστάσεις και πρόσωπα που έστω και λίγο έχουμε ζήσει, για να είναι και πιο ρεαλιστικά. Αν οι ήρωές μου δεν είναι αντανακλάσεις του εαυτού μου και των ανθρώπων που έχω γνωρίσει τότε τι άλλο θα μπορούσαν να είναι;
Σε ποιες ηλικίες απευθύνεται κυρίως το βιβλίο σας;
Θεωρώ πως τα βιβλία φαντασίας δεν έχουν ηλικία. Σαφώς μία παραμυθιακή ιστορία θα μπορούσε να τη διαβάσει πολύ πιο εύκολα ένα παιδί ή ένας έφηβος, ωστόσο θεωρώ πως απευθύνεται σε όλους όσους κάνουν όνειρα, τους αρέσουν βιβλία της λογοτεχνίας του φανταστικού και βιβλία του Τέρι Πράτσετ.
Είστε ευχαριστημένη από τη συνεργασία σας με τις εκδόσεις «Ελκυστής»;
Είμαι ευχαριστημένη από όλους τους εκδοτικούς οίκους που έχω συνεργαστεί.
Σχεδιάζετε κάποια παρουσίαση του βιβλίου σας το προσεχές διάστημα;
Όχι, απ’ όσο γνωρίζω.
Επόμενα συγγραφικά βήματα κάνετε ή είναι πολύ νωρίς ακόμα;
Αυτά τα πράγματα είναι ρευστά. Μπορώ να απαντήσω πως δεν γράφω κάτι και σε λίγους μήνες πάλι να έχει εκδοθεί κάποια ιστορία μου, ή μπορώ να πω πως γράφω και να πάθω κάποιο συγγραφικό μπλοκ που να κρατήσει χρόνια.
Μια ευχή σας για το μέλλον;
Υγεία και ευτυχία σε όλους. Είναι η ευχή που κάνω μετά από κάθε συνέντευξη και την εννοώ. Είναι πολύ σημαντικό να είμαστε υγιείς και είναι κάτι που εκτιμούμε αφού το χάσουμε. Γι’ αυτό αγάπη για όλους, υγεία και ευτυχία και φυσικά καλές αναγνώσεις.
Πριν κλείσουμε τη συζήτηση θα ήθελα να μας παραθέσετε ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο σας.
Είναι φριχτό να είσαι η μικρότερη κόρη. Εκείνη που δε χάρηκε τα χάδια και την αγάπη των γονιών της, που όταν γεννήθηκε ήταν πολύ μεγάλοι και πολύ κουρασμένοι για ν’ ασχοληθούν μαζί της. Είναι φριχτό να φοράς τα ρούχα που δεν κάνουν πια στις μεγάλες σου αδερφές. Φουστάνια γεμάτα δαντέλα και βελούδο που δεν είναι στη μόδα για τουλάχιστον δέκα χρόνια. Κι ίσως η κατάσταση να είναι διαχειρίσιμη όταν είσαι δεύτερη, τρίτη ή τέταρτη κόρη, όταν όμως είσαι η όγδοη τι γίνεται;
Όταν είσαι η όγδοη κόρη, τότε είσαι αόρατη αληθινά. Για τους γονείς σου, τις αδερφές σου, για όλους τους άλλους. Βαδίζεις στον δρόμο φορτωμένη με ψώνια για το σπίτι και σε περνάνε γι’ αποπαίδι. Τα ρούχα σου είναι γεμάτα μπαλώματα και μανταρίσματα κι η μητέρα σου σου λέει πως δεν πειράζει, πως είναι καθαρά και βολικά, ενώ βλέπεις πως ούτε εκείνης της αρέσουν. Αλλά χρήματα δεν υπάρχουν πια για σένα. Ούτε πικνίκ, ούτε διακοπές, ούτε δώρα.
Δεν έχεις προίκα για να παντρευτείς έναν όμορφο νέο. Δεν έχεις γνώσεις γαλλικών και πιάνου για να σαγηνεύσεις την κοινωνία. Ξέρεις απλώς να ράβεις και να επιδιορθώνεις, να μαγειρεύεις και να φροντίζεις τις κότες. Ονειρεύεσαι να δουλεύεις στο ζαχαροπλαστείο όπως η μεγάλη σου αδερφή ή να έχεις μια όμορφη οικογένεια με στρουμπουλά παιδιά. Αλλά δε γίνονται αυτά για σένα.
Κυρία Πρίτσα, σας ευχαριστώ θερμά για την κουβέντα μας και σας εύχομαι ακόμα περισσότερες εμπνεύσεις και ξεχωριστές δημιουργίες.
Εγώ ευχαριστώ κι εύχομαι να τα ξαναπούμε σύντομα.
Βιογραφικό:
Η Ισαβέλλα Πρίτσα είναι πτυχιούχος του τμήματος Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας, με ειδίκευση Ψυχολογίας, του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και νυν φοιτήτρια στην κατεύθυνση ζωγραφικής, του Εικαστικού Τμήματος της ΑΣΚΤ Αθηνών. Έχει πτυχίο πιάνου και ανώτερων θεωρητικών, ειδικού αρμονίας και αντίστιξης. Φοιτά παράλληλα στο ΠΜΣ Δημιουργικής Γραφής του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, σε συνεργασία με το ΑΠΘ.
Έχει εκδοθεί το βιβλίο της «Η ανατομία ενός καλλιτέχνη» από τις εκδόσεις Ελκυστής το 2020, αλλά και το διήγημά της «Γαλάζιο Φως» στην ανθολογία διηγημάτων «Αναζητώντας μιαν άλλη Γη» από τις Εκδόσεις Πηγή το 2021. Έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο της «Το χρυσό κρεμμύδι είναι καλύτερο» και «Η μικρή Άρκτος» από τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές το 2021, καθώς και το βιβλίο της «Carpe Noctem» από τις Εκδόσεις Γλαρόλυκοι, το 2021. Διηγήματά της υπάρχουν στις ανθολογίες «Epic, θρύλοι της φαντασίας, Ανθολογία ηρωικής φαντασίας», «Lockdown Ανθολογία με ιστορίες τρόμου και φαντασίας» και «Η πτώση των Θεών ΙΙ, Ανθολογία διηγημάτων εμπνευσμένων από το έργο του Λάβκραφτ» που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές.
Τέλος, έχει βραβευτεί στον διαγωνισμό magic brush illustration contest 2020, στον διαγωνισμό φωτογραφίας του Ιανού 2020 και στον διαγωνισμό Larry Niven 2020, σε διάφορες κατηγορίες. Ιστορίες της υπάρχουν στη στήλη Your Nightmares του περιοδικού Nyctophilia, στο περιοδικό Γλαρόλυκοι και στο κανάλι Greg Audiobooks στο spotify.
0 Σχόλια