Σήμερα στις Τέχνες φιλοξενούμε τη συγγραφέα παραμυθιών και ποιήτρια Ευαγγελία Πανούση με αφορμή το βιβλίο της που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Αττικός» και φέρει τον τίτλο «Το βερίκοκο Μπεμπέκου».
Συνέντευξη στην Ευφροσύνη Λούζη
Τι πιστεύετε πως είναι αυτό που κάνει το βιβλίο σας ιδιαίτερο;
To βιβλίο με τον τίτλο “Το βερίκοκο Μπεμπέκου”, το κάνει ιδιαίτερο,
α. Η αποτίμηση φόρου τιμής στον Αείμνηστο παππούμου, Κωνσταντίνο Πανούση-Μπεμπέκο, που τιμήθηκε για το βερίκοκο Μπεμπέκου, από τον Βασιλέα Γεώργιο το Β΄ το 1962 με το μετάλλιο Γεωργικής αξίας και απονομή διπλώματος και οικονομικών προνομίων (τα οποία ουδέποτε έκανε χρήση θεωρώντας ότι έπραξε απλά το καθήκον του).
Ένας άνθρωπος απλός, που αγαπούσε τη γη του και αυτό που αντιπροσώπευε και διέπρεψε με την ευρεσιτεχνία του για το βερίκοκο Μπεμπέκου, αφού έγινε γνωστός σε Ελλάδα και Εξωτερικό και βελτίωσε την ποιότητα ζωής των κατοίκων της βόχας με τη συνέπεια της εξοικονόμησης αρκετών χρημάτων για τους αγρότες. Ηταν μια χρυσή εποχή!
β. Η συνεργασία με τα παιδιά της γ΄ δημοτικού στο εξατάξιο δημοτικό σχολείο του Βοχαϊκού (που αυτή τη στιγμή φοιτούν στην πρώτη γυμνασίου στο Βραχάτι Κορινθίας) και τη δασκάλα τους κα Αναστασία Μαντζίκα που βίωσαν το έμμετρο κείμενο, ζωγραφίζοντας και παίζοντας. Αλλά πάνω απ΄ όλα ότι βρέθηκα και πάλι στο δημοτικό σχολείο που αποφοίτησα στα θρανία μαζί με τα παιδιά που συγκινήθηκαν πολύ γι’ αυτή μας τη συνάντηση.
γ. Δε θα ήθελα να παραλείψω φυσικά τη χρηματική χορηγία του Πολιτιστικού συλλόγου “Ανέλιξης” Δήμου Βέλου Βόχας, που προσφέρθηκε για την εκτύπωση του βιβλίου “Το βερίκοκο Μπεμπέκου” με την πρωτοβουλία της Προέδρου κας Μαρίας Καλλίρη.
Συνεπώς εκείνο που κάνει ιδιαίτερα σημαντικό το βιβλίο “Το βερίκοκο Μπεμπέκου” είναι η αποτίμηση φόρου τιμής στο παππού μου Κωνσταντίνο Πανούση - Μπεμπέκο, η συνεργασία των παιδιών, της εκπαιδευτικού και της δημοτικής περιφέρειας Δήμου Βέλου Βόχας “Η Ανέλιξη”. Γι’ αυτό το λόγο να πιστεύουμε πάντα ΕΝ ΤΗ ΕΝΩΣΕΙ Η ΙΣΧΥΣ!
Θα θέλατε να μας εξηγήσετε τους παραπάνω στίχους του βιβλίου σας;
«Υπομόνευε , καλέ μου, και βαθιά να το πιστεύεις και θα βγει αληθινό.
Έλεγε η καλή γιαγιά και τα μάτια της γελούσαν όλο ελπίδα και χαρά.»
"Κάνε υπομονή, καλέ μου, και η βαθιά σου πίστη σαυτό που επιθυμείς θα το πραγματοποιήσει..."
Με την προϋπόθεση της αδιάλειπτης προσπάθειας βέβαια, αφού ο παππούς νυχθημερόν προσπαθούσε να επιτύχει το σκοπό του. Πίστη λοιπόν και πράξη, αλλά και συντροφικότητα αγάπης και υποστήριξης στο όνειρο που γίνεται σκοπός ζωής είτε για τον έναν σύντροφο είτε για τον άλλον.
Προγενέστερη θετική εμπειρία μου σε συνεργασία με ομάδα εικονογράφησης με τα παιδιά της Ομηρούπολης Χιου, στο πρώτο μου παραμύθι, που το εικονογράφησαν εξ ολοκλήρου με τον τίτλο “ Το ταξίδι της Πεταλίδας” (παραμύθι και θεατρικό) με πρωτοβουλία της δασκάλας τους κας Μαρίας Σαρρή, αλλά και της θεατρικής ομάδας με τον δάσκαλο Γιώργο Γαλάντη που παίχτηκε στην Ομηρούπολη της Χίου και από την οποία έχω αποκομίσει υπέροχες στιγμές, τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και σε κοινωνικό ευγνωμονώντας για την ευκαιρία, που μου προσφέρθηκε χαρίζοντάς μας ανεπανάληπτες στιγμές και σκέφτηκα, γιατί όχι και εδώ στο Βοχαϊκό, στον τόπο που μεγάλωσα!
Ιδιαίτερα με συγκινεί και με υποκινεί ότι μπορεί να πάει ένα βήμα πάρα πέρα στον πολιτισμό μας τα παιδιά μας, που χτίζουν τον αυριανό μας κόσμο με όσο το δυνατόν περισσότερα εφόδια συναισθηματικά και νοητικά!
Στα παραμύθια σας αντιλαμβανόμαστε την ιδιαίτερη ευαισθησία σας για τη «Φύση». Ποια νομίζετε πως αξίζει να είναι θέση της τόσο στη ζωή μας , όσο και στη ζωή των παιδιών μας;
Σας το έχω ήδη απαντήσει πάρα πάνω. Πρώτιστο καθήκον. Για μια ζωή γεμάτη υγεία συναίσθημα φαντασία νοητική πρόοδο και ψυχική ισορροπία. ΝΟΥΣ ΥΓΙΗΣ ΕΝ ΣΩΜΑΤΙ ΥΓΙΕΣ.
Τι θα θέλατε να κρατήσουν οι μικροί σας φίλοι από το βιβλίο σας;
Την θέληση και την επιμονή στο όνειρό καθενός που γίνεται σκοπός ζωής με βαθιά πίστη για να προοδεύσει η κοινωνία μας και ο πολιτισμός της.
Τι σας κεντρίζει και ασχολείστε με τη συγγραφή παραμυθιών;
Πρωτίστως είναι η αγάπη στο παραμύθι. (Έχουμε φυσικά και το ελληνικό γονίδιο στο να γράφουμε). Ο δεύτερος λόγος είναι η έμπνευση σε παράλληλη πορεία με τη μελέτη και αγάπη στο παραμύθι από την παράδοση μέχρι τη σύγχρονη γραφή. Διαβάζω και αφηγούμαι παραμύθια από τη λαϊκή μας παράδοση επειδή τα αγαπώ.
Συνέπεια να ενισχύεται και η έμπνευση για τη συγγραφή των παραμυθιών.
Είναι πάνω απ’ όλα ανάγκη έκφρασης και θέληση μεταφοράς μηνυμάτων, αφού ο Αίσωπος μας έλεγε “Κι αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές είναι γιατί τ’ ακούς γλυκύτερα” Και φυσικά η μοναδική και εξαίρετη απάντηση του Αϊνστάιν στους γονείς όταν το ρώτησαν… "Τι πρέπει να κάνουμε δάσκαλέ για να προοδεύσουν τα παιδιά μας;”... κι εκείνος απάντησε, ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΠΑΡΑΜΎΘΙΑ! Οι γονείς δεν πείστηκαν και ρώτησαν και πάλι...ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΔΑΣΚΑΛΕ; κι εκείνος αυτή τη φορά απάντησε αυστηρά. ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ!
Γιατί τα παραμύθια είναι το πλουσιότερο είδος της λογοτεχνίας μας σε φαντασία και συναίσθημα που δίχως αυτά δεν προοδεύει ο άνθρωπος. Σήμερα έχουμε φτάσει μέσα από την ψυχολογία και τις επιστήμες να μιλάμε για συναισθηματική νοημοσύνη. Αυτό ακριβώς εννοούσε!
Θεωρείτε ότι η έμπνευση, ευρεσιτεχνία και το μεράκι πάνε πάππου προς πάππου ή μπορεί να συμβεί και ανεξαρτήτως;
Παίζουν σημαντικό ρόλο τόσο το περιβάλλον και το γονίδιο αλλά περισσότερο απ’ όλα η γνώση που προσκτάται μέσα από τη μελέτη και τη θέληση της εξέλιξης σε όποιο είδος της λογοτεχνίας κι αν υπηρετείς. Ωστόσο, ναι θα έλεγα ότι η αγάπη και η μελέτη της λογοτεχνίας, από την ελληνική μας γραμματολογία είναι δυνατόν να δημιουργήσει το πεδίο της έμπνευσης και το μεράκι της συγγραφής ανεξαρτήτως γονιδίου και περιβάλλοντος. Πάνω απ’ όλα όμως πρέπει να διαβάζουμε και να μελετάμε ελληνική και ξένη γραμματολογία.
Το βιβλίο σας «σαν έργο τέχνης» σε ποιο μουσείο θα θέλατε να φιλοξενηθεί;
Ω , νομίζω ότι θα ήθελα πρωτίστως να φιλοξενηθεί σε όσο το δυνατόν περισσότερα σχολεία, ώστε να αποτελέσει αφετηρία και αφορμή έμπνευσης, τόσο για τους εκπαιδευτικούς όσο και για τους μαθητές, να τολμούν να γράφουν μέσα στην τάξη τους τα δικά τους παραμύθια. Φιλοξενείται ήδη στη βιβλιοθήκη των φίλων του Μουσείου Γ. Δροσινη, όπου είμαι μέλος του Δ.Σ και αυτό με τιμά ιδιαίτερα. Και εφόσον είναι εφικτό, στο πειραματικό μουσείο λογοτεχνίας του δημιουργού και αξιόλογου ποιητή Αντώνη Σαμιωτάκη στη Νίκαια. Εκεί που βρίσκεται όλη η Ελλάδα μας και η διαδοχή της ιστορίας μας!
Ποια είναι τα μελλοντικά σχέδια σας;
Οι σοφοί λένε...Όταν κάνεις σχέδια, ο Θεός γελάει!...
Όμως, επιμένω να ονειρεύομαι και να πιστεύω στα όνειρά μου. Αφού, δίχως το όνειρο και την πίστη δεν θα είχα κάνει τίποτα απ’ όλα αυτά!...
Ως προς το παραμύθι λοιπόν , έχω προς επεξεργασία τουλάχιστον πλέον των δέκα παραμυθιών. Πολλά ξενύχτια λοιπόν και πολλή δουλειά. Ακόμα κυοφορούνται!... Ποίηση και παραμύθι και φυσικά όταν ολοκληρώσω την επεξεργασία τους (τόσο στην έκτη (6η) ποιητική μου συλλογή όσο και στα παραμύθια μου) και νιώσω ότι είναι έτοιμα να βγουν στο φως της έκδοσης, να τα κρατήσω στα χέρια μου, ως τα επόμενα πνευματικά μου παιδιά και να τα χαρώ σύντομα.
Και πάνω απ’ όλα να συνεχίσω να προσφέρω στα παιδιά μας την αγάπη μου μέσα από τα παραμύθια και την ποίηση σε αδιάλειπτη συνεργασία με παιδιά εκπαιδευτικούς γονείς και εκδότες.
Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας!
Βιογραφικό:
Η Ευαγγελία Πανούση γεννήθηκε στο Βοχαϊκό Κορινθίας. Εργάστηκε ως ειδικός γραμματέας στο Κέντρο Αστρονομίας και στο Κέντρο Έρευνας Ελληνικής φιλοσοφίας, της Ακαδημίας Αθηνών, απ’ όπου και συνταξιοδοτήθηκε. Παρακολούθησε μαθήματα παιδαγωγικού ενδιαφέροντος στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθήνας. Την τέχνη της αφήγησης παραδοσιακών παραμυθιών σε ολοκληρωμένο σεμινάριο με την Αγνή Στρουμπούλη. Μαθήματα ορθοφωνίας και εκφοράς θεατρικού λόγου με τον δάσκαλο και γνωστό σκηνοθέτη και ηθοποιό Περικλή Μοσχολιδάκη. Μαθήματα δημιουργικής γραφής με την καθηγήτρια Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου της Αθήνας, Έλη Σακελλίου. Αφηγείται παραδοσιακά- λαϊκά παραμύθια και διαβάζει σύγχρονα παραμύθια απ’ όλο τον κόσμο σε μικρούς και μεγάλους φίλους των παραμυθιών. Σπούδασε εικονογραφία και σκίτσο στα τμήματα ενηλίκων της Σχολής Ορνεράκη αλλά και σε τμήματα δημιουργικής απασχόλησης του Δήμου Γαλατσίου, χαρακτική με τη χαράκτρια Ελισάβετ Διονυσοπούλου και ελεύθερο σχέδιο με τον ζωγράφο Αλέξανδρο Μαρτίνο. Διετέλεσε ειδικός γραμματέας και έφορος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Είναι μέλος της εταιρείας Κορινθίων συγγραφέων, του λογοτεχνικού σωματείου Αλκυονίδες Κορίνθου, της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, του ελληνικού κύκλου του παιδικού βιβλίου και πολλών άλλων λογοτεχνικών και πολιτιστικών συλλογών. Έχει τιμηθεί και βραβευτεί για την προσφορά της στον πολιτισμό και τα γράμματα του τόπου μας!
0 Σχόλια