Βιβλιοκριτική για το βιβλίο "Το πράσινο φτερό - Η συνωμοσία των Μελέκ" του Κωνσταντίνου Δ. Λαμπρόπουλου

Συγγραφέας: Κωνσταντίνος Δ. Λαμπρόπουλος

Έτος έκδοσης: 2022
Σελ.: 214
Εκδόσεις: Αρμός

Γράφει ο Κώστας Τραχανάς

Τον Οκτώβριο 1920 ο δευτερότοκος γιος του βασιλέως Κωνσταντίνου Α΄, ο Αλέξανδρος, έμπλεξε στον καβγά που ξέσπασε ανάμεσα στο λυκόσκυλό του, τον Φριτς και τους δυο μαμάκους (πιθήκους) στο βασιλικό κτήμα του Τατοΐου. Ο ένας από αυτούς τον δάγκωσε και ο Αλέξανδρος πέθανε.

Πόσο διαφορετική θα ήταν σήμερα η Ελλάδα αν ζούσε ο Αλέξανδρος;

Πολλοί υποστηρίζουν ότι δε θα είχαμε φτάσει στη μικρασιατική καταστροφή ,καθώς οι Σύμμαχοι μας στην Αντάντ θα όφειλαν να μας στηρίξουν μέχρι τέλους στην εφόρμησή μας στα βάθη της Ανατολής και δε θα έβρισκαν πρόσχημα να μας εγκαταλείψουν ξαφνικά στη μοίρα μας εξαιτίας της παλινόρθωσης του…γερμανόφιλοιυ Κωνσταντίνου.

Τι θα γινόταν αν δεν είχε πεθάνει ο Αλέξανδρος λίγους μόλις μήνες μετά την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών, τη συνθήκη που δημιουργούσε την Ελλάδα των δυο ηπείρων και των πέντε θαλασσών;

Τι θα γινόταν αν δεν είχε προηγηθεί η διαφωνία Κωνσταντίνου και Βενιζέλου;

Αν δεν είχε ξεσπάσει ο αυτοκαταστροφικός Εθνικός Διχασμός, που τόσα δεινά προκάλεσε στην πατρίδα μας;

Τι θα γινόταν αν πολιτειακή, πολιτική και στρατιωτική ηγεσία προχωρούσαν ενωμένες, όπως είχε συμβεί και μερικά χρόνια πριν, κατά την εποποιία των Βαλκανικών Πολέμων, όταν διπλασιάστηκε το τότε ελληνικό βασίλειο;

Μέσα σε όλον αυτόν τον κυκλώνα με τα «Αν…» είναι δομημένη και η ιστορία αυτού του βιβλίου.

Ο Αλέξανδρος είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής ,μεταφέροντας, ο συγγραφέας, τον Έλληνα πρίγκηπα σε έναν διαφορετικό χωροχρόνο.

Σε μια φανταστική ιστορική πραγματικότητα κατά την οποία η γαλανόλευκη κυμάτιζε στην Κωνσταντινούπολη, όπου ο πατέρας του είχε στεφθεί Αυτοκράτορας της Νέας Ρώμης, ο 12^ος με το όνομά του, όπου η Αγιά Σοφιά δεν ήταν μουσείο ή ακόμα χειρότερα τζαμί και όπου ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την Ελλάδα δεν προερχόταν από την Τουρκία ή από κάποια άλλη ξένη δύναμη, αλλά ήταν εσωτερικός.

Σε αυτόν τον χωροχρόνο ο ίδιος ο Αλέξανδρος μετατρέπεται σε μασκοφόρο εκδικητή που ερευνά στα σκοτάδια για να εντοπίσει τους εγκεφάλους μιας σατανικής συνομωσίας, η οποία απειλεί να τινάξει και πάλι στον αέρα την παγκόσμια ειρήνη…

Πρίγκηπας την ημέρα, φρουρός της πατρίδας τη νύχτα, ερευνά, καταδιώκει και παρεμβαίνει όπου χρειαστεί, πέφτοντας, όμως, στην πορεία επάνω σε σκοτεινά και καλά κρυμμένα μυστικά μέσα στον ίδιο του τον Οίκο.

Ο Αλέξανδρος βρίσκεται σε διπλωματική αποστολή στη Δαμασκό, όταν ένας Άραβας τον πλησιάζει στον σιδηροδρομικό σταθμό και του λέει: «Αμίρ μου, πρόσεχε… Υπάρχει ένας προδότης στο Παλάτι…». Αυτό ήταν το μόνο που πρόλαβε να ψελλίσει ο Άραβας πριν πέσει καταγής. Ένα βελάκι είχε έρθει από το πουθενά για να τρυπήσει το σβέρκο του, γεμίζοντας τον λαιμό του με μια κιτρινοπράσινη κολλώδη ουσία. «Αμίρ, αμίρ, προσοχή στους Μελέκ…», ήταν τα τελευταία λόγια του Άραβα πριν ξεψυχήσει. Με το χέρι του είχε προλάβει να αφήσει στο χέρι του Αλέξανδρου ένα χαρτί.

Μια δολοφονία.

Μια συνωμοσία;

Σίγουρα ήταν μια προειδοποίηση… Αλλά γιατί;

Ποιοι ήταν οι Μελέκ;

Εκείνο το χαρτί με το μυστηριώδες μονόγραμμα “A”, τις μπορντούρες και τη λατινική επιγραφή «Libens-Volens-Potens», δηλαδή «Έτοιμος-Πρόθυμος - Ικανός»…

Όλα αυτά συμβαίνουν λίγες μόλις μέρες πριν από την επίσκεψη του Τσάρου της Ρωσίας στην Κωνσταντινούπολη, για την υπογραφή συμφωνίας ανάμεσα στα δύο κράτη.

Να συνδέονται όλα αυτά με την επίσκεψη του Τσάρου Νικόλαου;

Τι σχέση μπορεί να έχει ένα καράβι η Μέδουσα, που ξεφόρτωνε δεκάδες κομμάτια σαπουνιού;

Τι ήταν αυτό το σαπούνι;

Ποιο είναι το διαβολικό σχέδιο;

Ποια ήταν η συμμορία των «Χαμινιών» και ο Φυστίκης;

Ποια είναι τα όρνεα και τα τρωκτικά;

Γιατί τόσο μίσος και κακία;

Τι σχέση έχει το ρωσικό θωρηκτό «Ιοάν Ζλατούστ»;

Ποιο ήταν το «δώρο του Αγίου Όρους» στον Τσάρο;

Ποιος θα ξαναφορέσει τη μάσκα με το πράσινο φτερό;

Ποιον θα βοηθήσει ο πιστός φύλακας Μήτσος Φουγαλάς;

Ποιος θα είναι ο ρόλος της Ασπασίας Μάνου;

Οι ειδοί του… Σεπτεμβρίου θα επιβεβαιωθούν;

Θα σώσει ο μασκοφόρος Έλληνας πρίγκηπας τον πατέρα του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο IB, τον Τσάρο Νικόλαο Β΄, τον ναύαρχο Ευγένιο Ορλώφ και θα αποτρέψει μια μεγάλη έκρηξη που όμοιά της δεν θα είχε ξαναδεί μέχρι τότε η Ιστορία και η οποία θα τίναζε στον αέρα τη μισή Κωνσταντινούπολη;

«Το πράσινο φτερό» θα σώσει το Βυζάντιο;

Θα αποκαλυφθεί η συνομωσία των Μελέκ;

Οι αετοί θα νικήσουν τα όρνεα;

«Ου τοις αθύμοις η τύχη ξυλλαμβάνει», δηλαδή η τύχη δεν αναλαμβάνει αυτούς που δεν έχουν ψυχή…

Διαβάστε το.

Ο Κωνσταντίνος Δ. Λαμπρόπουλος είναι δημοσιογράφος, καθηγητής δημοσιογραφίας και συγγραφέας. Γεννήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 1979 στην Πάτρα και σπούδασε Οικονομία και Διοίκηση Επιχειρήσεων. Η δημοσιογραφία τον έκλεψε από τα Οικονομικά, με αποτέλεσμα τον Ιανουάριο του 2000 να ξεκινήσει την καριέρα του από την εφημερίδα «Η Γνώμη», κάνοντας το χόμπι του επάγγελμα όπως αναφέρει χαρακτηριστικά και ο ίδιος. Από το καλοκαίρι του 2005 μέχρι σήμερα ανήκει στο δημοσιογραφικό δυναμικό της ιστορικής εφημερίδας «Πελοπόννησος» (έτος ίδρυσης 1886), όντας παράλληλα μέλος της ιστοσελίδας της εφημερίδας, pelop.gr. Είναι μέλος της Ενωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Πελοποννήσου-Ηπείρου-Νήσου (ΕΣΗΕΠΗΝ) και του Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης Συντακτών (ΤΕΑΣ), μέλος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων (I.F.J.), μέλος του Πανελληνίου Συνδέσμου Αθλητικών Συντακτών (ΠΣΑΤ) και μέλος του Συνδέσμου Ιστορικών Συγγραφέων Ελλάδας, ενώ διδάσκει δημοσιογραφία και αθλητική δημοσιογραφία σε ΙΕΚ της Πάτρας. Είναι παντρεμένος με την φιλόλογο Μαρία Τζόλα.