Ο σημερινός μας καλεσμένος στις Τέχνες είναι ο πολυβραβευμένος λογοτέχνης, αρθρογράφος, και στρατιωτικός αναλυτής Σπύρος Κίκερης. Αφορμή για τη συνέντευξη που ακολουθεί στάθηκε το νέο του βιβλίο με τίτλο «Ονειροδρόμια» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Συμπαντικές Διαδρομές».
Συνέντευξη στη Στέλλα Πετρίδου
Κύριε Κίκερη, από το βιογραφικό σας καταλαβαίνει κανείς ότι είστε ένας ανήσυχος και ταυτόχρονα πολυπράγμων άνθρωπος. Εσείς ο ίδιος πώς θα συστήνατε τον εαυτό σας στο αναγνωστικό κοινό;
Από μικρό παιδί αντιλήφθηκα ότι ήμουν ένας πείσμων της σκέψης παιδευτής και ταξιδευτής, παράλληλα ένα σκληρός και επίπονος του σώματος Αθλητής, που αποτολμούσα πρωτόγνωρα πράγματα για την εποχή μου στην ενόργανη γυμναστική – Μονόζυγο, Δίζυγο, Κρίκους -! Τα δύο σε συνδυασμό βρήκαν διέξοδο σ’αυτό που από πολύ μικρός ονειρεύτηκα να γίνω, Πιλότος δηλαδή στην Ελληνική Πολεμική μας Αεροπορία (ΠΑ).
Γιατί γράφετε; Τι ήταν αυτό που σας παρακίνησε, ώστε να κάνετε αυτό το βήμα προς τη λογοτεχνία;
Μα φυσικά ο χαρακτήρας μου και η ιδιοσυστασία μου, που σφυρηλατήθηκαν απ’ αυτά που στη δύσκολη δουλειά μου βίωσα μέσα σ’ένα άγριο και συγχρόνως ελκτικό χορό συναισθημάτων, διευρύνοντας εν τέλει την γκάμα των ψυχικών μου χαρισμάτων, από την απόλυτη ευαισθησία μέχρι την ακαταπόνητη αντοχή μου σε δύσκολες στο χειρισμό καταστάσεις!
Ποιο είναι το αγαπημένο σας λογοτεχνικό είδος και γιατί;
Δεν θα το διατύπωνα, γιατί απόλυτα δεν το γνωρίζω! Έχω ένα ιδιαίτερο τρόπο γραφής, όπως οι αναγνώστες μου λένε! Γράφω σχεδόν πάντα σε μία ιδιαίτερη μίξη πεζού και ποιητικού λόγου, που απορρέει απ’τη ψυχή μου! Πολλοί μου λένε ότι και στον πεζό μου λόγο είμαι ποιητικός! Πάντως οι γνωρίζοντες από Λογοτεχνία λένε ότι ο τρόπος γραφής μου είναι ο δεκαπεντασύλλαβος Ιαμβικός!
Έχετε πρότυπα ως συγγραφέας; Στα γραπτά σας θα διαπιστώσει ο αναγνώστης επιρροές από άλλους αγαπημένους σας συγγραφείς; Τι μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για εσάς;
Δεν έχω πρότυπα συγγραφικά, όσο κι’αν φαίνεται παράξενο! Είμαι άνθρωπος του βιβλίου, όμως επειδή κατάλαβα αρκετά νωρίς ότι έχω συγγραφικά χαρίσματα, δεν θέλησα να διαβάσω λογοτέχνες γιατί η επιρροή είναι αναπόφευκτη! Θέλησα να κρατήσω το δικό μου στιλ γραφής, χωρίς να θεωρείται εγωιστικό! Ένα σχετικό παράδειγμα, κάποτε στην Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών μου ζήτησαν να μιλήσω για έναν πολύ μεγάλο Έλληνα Συγγραφέα το Σικελιανό! Δυστυχώς δεν είπα τόσο καλά λόγια, όπως όλοι προφανώς περίμεναν! Κάθε άλλο τον έβγαλα όχι τόσο φιλαλήθη και ανιδιοτελή! Επίσης παρέθεσα ποιήματα διαφόρων μεγάλων που ήταν σχεδόν πανομοιότυπα, δηλαδή έργα περιγραφικής παραλλαγής!
Η επαγγελματική σας ενασχόληση έχει επηρεάσει, θεωρείτε, τον τρόπο σκέψης και γραφής σας;
Σε μεγάλο βαθμό, αν όχι αποκλειστικό. Όταν από τη μια στιγμή στην άλλη από πυρωμένο σίδερο μπαίνεις σε πάγο της Ανταρκτικής, σπάζοντας όλα τα όρια της Ανθρώπινης αντοχής, δεν είναι δυνατόν να μην επηρεασθείς!
Το δικό σας έργο τι το διαφορετικό προσφέρει στα γράμματα; Εξασφαλίζει μια ξεχωριστή ταυτότητα ανάμεσα στα τόσα άλλα που κυκλοφορούν στην αγορά; Τι πιστεύετε;
Το πιστεύω απόλυτα, γιατί είναι τόσο σύμφωνες πάνω σ’αυτό όλες οι επιστροφές που από τους αναγνώστες μου έχω, είτε για τις εκδόσεις μου, είτε για τις αναρτήσεις μου εν γένει στο διαδίκτυο! Επί του προκειμένου υπογραμμίζω ότι τις αναρτήσεις μου στο Blog μου – spyrkikeris.blogspot.gr, παρακολουθούν αναγνώστες από 55 και πλέον χώρες!
Υπήρξε κάποιο γεγονός στη ζωή σας που νιώσατε την ανάγκη να το μεταφέρετε αυτούσιο στο χαρτί;
Είναι αρκετά, είναι πολλά, πάρα πολλά θα έλεγα! Είμαι ένας ώριμος Άνθρωπος στην τελευταία φάση της ζωής μου! Επί πενήντα χρόνια βρέθηκα στον Αέρα, είδα πολλά, βίωσα πολλά! Ενθουσιάστηκα από εικόνες, που σπάνια οι άνθρωποι βλέπουν, σκίρτησα από θετικά συναισθήματα, υπήρξαν όμως και στιγμές που κυριολεκτικά συνθλίφτηκα, συγκλονίστηκα και συντρίφτηκα σε μια τραγική πραγματικότητα, που μόνο από υπερβολική αγάπη, λατρεία θα έλεγα από αυτό που έκανα την ξεπέρναγα!
Έχετε ιδιαίτερη αδυναμία σε κάποιο από τα βιβλία σας; Υπάρχει κάποιο, το οποίο θα προτείνατε οπωσδήποτε να διαβάσουν οι αναγνώστες;
Κάθε βιβλίο μου το θεωρώ παιδί μου, όμως τούτο το τελευταίο το θεωρώ πεμπτουσία των συγγραφών μου, γιατί συνιστά κυριολεκτικά τη ψυχή μου!
Ποια η γνώμη σας για την εμπορική κίνηση του βιβλίου στις μέρες μας; Είναι ενθαρρυντική για τους Έλληνες δημιουργούς;
Νομίζω ότι ο Έλληνας δε διαβάζει όσο θα έπρεπε, για τον Ελληνικό Πολιτισμό, την κουλτούρα μας εν γένει και την Ιστορία μας! Ίσως φταίει το διαδίκτυο με το κάκιστο επίπεδό του και προπαντός το κινητό τηλέφωνο που ενθαρρύνει την φλυαρία, την επιπολαιότητα και την ελαφρότητα!
Τι ήταν αυτό που σας ενέπνευσε συγκεκριμένα ώστε να γράψετε το βιβλίο σας με τίτλο «Ονειροδρόμια»;
Ακριβώς αυτό που το όνομα λέει, ο δρόμος του Ονείρου στον πληθυντικό βέβαια, γιατί ισχύει για τους συντριπτικά περισσότερους από μας! Εμάς που ποτέ την επιλογή μας δεν θ’αλλάζαμε, όσες ζωές και να’χαμε έστω κι’αν ξέραμε πως σε κάποια στο τέλος δεν θα φτάναμε! Εμάς που τ’όνειρο του καθενός άρχιζε κάπως έτσι: “Ήμουν παιδί, μικρό παιδί σε όνειρο μεγάλο, που’βλεπα Θεέ μου πως πετώ και ζω σε κόσμο άλλο κι’ένιωθα Θεέ μου ηδονή κα σ’οργασμό πως φτάνω, δίχως να ξέρω να πετώ και έρωτα να κάνω …..!”
Ας αναφερθούμε περισσότερο σ’ αυτό. Πρόκειται για ένα βιβλίο που υπηρετεί ταυτόχρονα το δοκίμιο, τη βιογραφία, την ποίηση, την αεροπορία και τη γεωπολιτική. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Συμπαντικές Διαδρομές». Πώς συνδυάζονται όλα αυτά τα είδη του λόγου μεταξύ τους;
Φαίνεται πράγματι δύσκολο, όμως ο αρμονικός συνδυασμός όλων των ειδών λογοτεχνίας που αναφέρατε είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός, που κατά κόρον συμβαίνει, σύμφωνα με τις επιστροφές των αναγνωστών του βιβλίου.
Μιλήστε μας περισσότερο για το περιεχόμενο του βιβλίου σας.
Το βιβλίο ξεκινά από μία ομιλία μου στο πνευματικό κέντρο του Δήμου της γενέτειράς μου – Πρέβεζα – που είχα προσκληθεί για την παρουσίαση των λογοτεχνικών μου βραβεύσεων! Ανάμεσα στα βραβευμένα υπήρχε και το ποίημα με τίτλο “Το Μόνο που Ονειρεύτηκα” το οποίο και απέσπασε το πρώτο Πανελλήνιο Βραβείο της Αεροπορικής Ακαδημίας Ελλάδος! Το ποίημα αυτό ήταν στην ουσία και η εισαγωγή στα “Ονειροδρόμια”, όπου η Αεροπορική Ιδέα θίγεται σε όλους τους τομείς και τις προοπτικές της από καταβολής με απίστευτα εκπαιδευτικά δρώμενα στους χώρους ανατροφής για τη Χώρα μας – Σχολή Ικάρων - !
Το βιβλίο αυτό των 678 σελίδων είναι χωρισμένο σε 11 ενότητες, που η κάθε μια έχει το δικό της ενδιαφέρον! Ενότητες όπως η Ιεραποστολή των Σταυραϊτών μας, με τη συνδρομή των διάφορων ειδικοτήτων του όπλου, η αναφορά στα τεκταινόμενα του Αιγαίου και όχι μόνο. Και για να μη μακρηγορούμε την Αεροπορική Ιδέα φτάνουμε μέχρι τη σάρκωση των απόμακρων Ονείρων και Ελπίδων των Γήινων για την κατάκτηση του διαστήματος προς οριστική κατοχύρωση επιβίωσης αυτών, έναντι των αναπόφευκτων κινδύνων που απειλούν τον Πλανήτη μας! Φυσικά δεν παραλείπεται το υπέρτατο χρέος προς απόδοση τιμών στους πεσόντες μας, αυτούς που μας κληροδότησαν τούτη τη βαριά κληρονομιά υπερηφάνειας!
Πού στοχεύετε περισσότερο, στην ψυχαγωγία, στην ενημέρωση ή στη γνώση;
Φυσικά και στα τρία. Από τη στιγμή που η συγκίνηση σπάει κόκκαλα και η τιμή καθώς και η υπερηφάνεια υπερβαίνουν τα συνήθη όρια συνιστούν αναπόφευκτα αγωγή και αρωγή της ψυχής! Η ενημέρωση σε φαινόμενα άγνωστα – Νόσος Πιλότων, Υποξυγοναιμία, Vertigo, Black Out, G’s (Επιταχύνσεις) κτλ - στον μη ειδικό Αναγνώστη συνιστούν εξαιρετική ευκαιρία μάθησης και εμβάθυνσης σ’ένα κόσμο που ούτως ή άλλως θαυμάζει, χωρίς να ξέρει και απόλυτα το γιατί! Προσωπικά πιστεύω ότι ο τρόπος γραφής εύκολα θα επιβοηθήσει την ενημέρωση να καταστεί γνώση!
Το βιβλίο σας απευθύνεται αποκλειστικά σε ενήλικες ή μπορεί να αποτελέσει ανάγνωσμα και για μικρότερες ηλικίες;
Απευθύνεται σε όλα τα στάδια βιολογικής εξέλιξης του Ανθρώπου αρχομένης από την εφηβεία.
Μιλήστε μας για το εκδοτικό σπίτι. Είστε ευχαριστημένος από τη συνεργασία σας με τις εκδόσεις «Συμπαντικές Διαδρομές»;
Είμαι απόλυτα ικανοποιημένος από τη μέχρι τώρα συνεργασία και σας διαβεβαιώνω ότι η ικανοποίησή μου από την μέχρι τώρα εμπειρία μου, είναι πρωτόγνωρη στο χώρο!
Σχεδιάζετε κάποια παρουσίαση του βιβλίου σας το προσεχές διάστημα;
Μου έχει ζητηθεί από Συναδέλφους να κάνω Ενημέρωση – παρουσίαση - στη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα και την Καλαμάτα! Ελπίζω με την αρχή του Νέου Έτους να ανταποκριθώ στα αιτήματα επειδή οι φιλοδοξίες μου γι’αυτό το βιβλίο είναι μεγάλες κι’αυτό κυρίως από το χρέος που νιώθω για τους αναληφθέντες συναδέλφους!
Επόμενα συγγραφικά βήματα κάνετε ή είναι πολύ νωρίς ακόμα;
Προσωπικά γράφω αδιάλειπτα και θα αισθάνομαι ενοχές, ν’ακούω τις γραφές μου να στενάζουν στοιβαγμένες στα συρτάρια του Γραφείου μου.
Μια ευχή σας για το μέλλον;
Εύχομαι ένα καλύτερο αύριο και ένα πιο ελπιδοφόρο μέλλον για τον Άνθρωπο σε διεθνές επίπεδο, κάτι που βλέπω όμως πολύ δύσκολο αν όχι αδύνατο!
Πριν κλείσουμε τη συζήτηση θα ήθελα να μας παραθέσετε ένα απόσπασμα από το βιβλίο σας.
Ευχαρίστως.
*Στιγμές Γενναίων, Νέων, Παλαιών κι’αναληφθέντων Ιπταμένων!
*Απόσπασμα από την Ενότητα 6η (Ανεξόφλητα Χρέη) του Βιβλίου μου με τίτλο “Ονειροδρόμια!”
Ότι εδώ μεταφέρεται είναι από εκδήλωση, που έγινε στη Λάρισα 110 ΠΜ στις 28 και 29/5/2016 με πρωτοβουλία των τότε υπευθύνων της 348 ΜΤΑ, απόστρατων μεγαλόβαθμων Συναδέλφων και όχι μόνο!
Το ότι έγραψα οφείλεται σε σχετικό αίτημα μίας των υπεύθυνων οργάνωσης της Κυρίας Βίκυς Παπανικολάου, κόρης του τέως Αρχηγού μας Αλέξανδρου Παπανικολάου!
Παραλείπω πολλά, όχι όμως και τις νωπές εντυπώσεις μου από τη στιγμή που πέρασα την πύλη της Πτέρυγας, που ξύπνησαν και μου θύμισαν το πρώτο μου πέρασμα απ’αυτή πριν από κοντά 50 χρόνια, για να’ρθω στην πρώτη Μονάδα Μάχης και την πρώτη Πολεμική Μοίρα της καριέρας μου ……!
"…Σ’ελάχιστη απόσταση μετά το Μνημείο Πεσόντων της Μονάδας, που ατυχώς ήταν κλειστό! Όμως παρατύπησα, το χρέος ακατανίκητο στην επιτακτικότητά του, πάντα για μένα!
Στάθηκα με κατάνυξη και σκεπτικισμό μπροστά στις τρεις Μαρμάρινες πλάκες, που έχουν μόνον αρχή και τέλος ποτέ, ακούγοντας όλα τα είδη των φωνών στις σπαρακτικές σιωπές!
Έφυγα από κει αφού κατέθεσα κάποια δάκρυα, σε όλους τους συναδέλφους, που χάθηκαν ιδιαίτερα εκείνους που καλά ήξερα κι’αναλήφθηκαν – έντεκα (11) στον αριθμό, στα εννιά συναπτά έτη, που εκεί υπηρέτησα!
Στη συνέχεια μετέβηκα στη Μοίρα, ο Διοικητής της Αντισμήναρχος Ιπτάμενος (Ι) Δημήτρης Παπαδημητρίου μόλις με είδε μου ζήτησε να πάμε στο γραφείο του! Εκεί διαδραματίσθηκαν φοβερές σκηνές μεταξύ ενός Απόστρατου Ανωτάτου Ιπταμένου Αξιωματικού και ενός εν ενεργεία Ανωτέρου Ιπταμένου Αξιωματικού Διοικητού Πολεμικής Μοίρας!
Καθίσαμε σε δύο πολυθρόνες, η μία απέναντι της άλλης, μπροστά από το γραφείο του, άρχισα να του εξηγώ, την ποιητική μου γραφή, που είχε τίτλο «Αϊτοί και Σταυραϊτοί» με υπότιτλο «Νεκροί ή Ζωντανοί» …..
Πάμε, Δημήτρη μου:
Αϊτοί και Σταυραϊτοί το ίδιο κάνει περήφανοι αυτοί, όπως και να’χει! Νεκροί ή Ζωντανοί, δεν τους πειράζει ο Θάνατος αυτούς δεν τους τρομάζει!
Κύριε Κίκερη, εκείνος με διέκοψε, δείτε τα χέρια μου! Οι τρίχες του ήταν σε θέση προσοχής, τα μάτια του γυάλιζαν!
Δημήτρη του είπα, αν στο πρώτο τετράστιχο, έτσι αντέδρασες δεν θα πρέπει να συνεχίσω, εκείνος επέμενε, όχι σας παρακαλώ συνεχίστε!
Ενώ ήμασταν στη μέση, η πόρτα χτύπησε και ένας σεβάσμιος Ιερωμένος φάνηκε στο άνοιγμά της! «Παπαθανάση, περίμενε σε παρακαλώ στο Γραφείο του Υποδιοικητού, σε λίγο τελειώνω». του είπε!
Τελειώνοντας σε απόλυτη συγκινησιακή φόρτιση μου είπε, «Κύριε Κίκερη, το ξέρω ότι θα’πρεπε να το πω εγώ, όμως δε μπορώ, θα συγκινηθώ και δεν πρέπει …..»
ξέρω ποιος θα το πει, μου είπε! Φώναξε τον Υποδιοικητή της Μοίρας (ΑΕ) και του είπε: «Σταύρο κάθισε με τον Κο Κίκερη να σου εξηγήσει πως πρέπει να γίνει η απαγγελία, γιατί αυτό, μόνο εσύ μπορείς και πρέπει να το πεις ….»
Καθίσαμε το διαβάσαμε τρεις, τέσσερες φορές, στο τέλος της πρώτης, μου είπε «δεν μπορώ Κύριε Κίκερη να το πω, θα συγκινηθώ!» Θα το πεις Σταύρο μου, του είπα, θα τα καταφέρεις! Να, μετά τον Ιερωμένο θα πω εγώ δυο λόγια, θ’ακολουθήσεις μετά και όλα θα πάνε μια χαρά, πάμε μια ακόμα δοκιμή …..»
Όχι, όχι έτσι, εδώ χαμηλώνουμε, χαμηλώνουμε … όταν μιλάμε για «νεκρούς» πάντα χαμηλώνουμε, πάντα χαμηλώνουμε! Στοπ, όχι, όχι έτσι, όταν μιλάμε για ζωντανούς δυναμώνουμε, δυναμώνουμε! Εδώ γκαζώνουμε, γκαζώνουμε Σταύρο, η ώρα πέρασε πάμε!
Ο Παπαθανάσης πριν αρχίσει τη λειτουργία μου ζήτησε να πάω πλάι του! Του είπα δεν πειράζει και κάθισα εκεί που η συνείδησή μου επιθυμούσε στο πλάι των χειριστών της Μοίρας!
Η λειτουργία άρχισε εκεί στο μικρό κι’απέριττο εκκλησάκι της Μοίρας με κυρίαρχο φόντο από τη μία πλευρά το σύγχρονο και περιποιημένο οίκημα της Μοίρας, από την άλλη την άγρια, ελαφρώς υπερυψωμένη και επιχωματωμένη υπόγεια κατασκευή μετεγκατάστασης της Μοίρας σε περίπτωση πολέμου!
Την τελετουργία του Παπαθανάση, ακολούθησε μία υψηλού επιπέδου ομιλία – Κήρυγμα - του ιδίου, που ομολογώ ότι με εξέπληξε … Ο Παπαθανάσης είναι στρατιωτικός ιερεύς και λάτρης της πτήσης απ’ότι έμαθα, πετά τακτικά και όχι περιστασιακά! Ανήκει στο Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορίας (ΑΤΑ).
Ίσως η επαφή του με τους πιλότους και τον αέρα διεύρυνε το πνεύμα του! Γιατί είναι υπέρ βέβαιο ότι από ψηλά βλέπεις τον Κόσμο καλύτερα και το Θεό κοντύτερα!
Μετά τον Ιερωμένο, έλαβα το λόγο, έχοντας εκείνον πλάι και δεξιά μου: «Θα είμαι σύντομος, δυο λόγια, θα ήθελα να πω! Δυο λόγια ανυπέρβλητης οφειλής! Οφείλουμε πολλά σ’αυτά τα παιδιά, οφείλουμε πάρα πολλά!
Το πόσα τους οφείλουμε, φαίνονται αδιαμφισβήτητα, στην απήχηση των λόγων ενός Ουράνιου Μαχητή! Δεν ήταν λόγος διαγγέλματος Προέδρου Δημοκρατίας, ούτε λόγος επετειακός Πρωθυπουργού, ή άλλου Ταγού!
Ήταν λόγος δεκαπέντε (15΄΄) είκοσι (20΄΄) δευτερολέπτων ενός «Γητευτή του Ουρανού!» Τον είδαμε και με κατάνυξη τον ακούσαμε στην Παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη!
Τί τον ακούσαμε να λέει, κατά βάση; ‘‘Κουράγιο Έλληνες, εμείς είμαστε δω φυλώντας Θερμοπύλες!’’ Και τότε ω του θαύματος, ένα τεράστιο ποσοστό τον Ελλήνων Δάκρυσε κι’ένα μεγαλύτερο ποσοστό ρίγησε και ράγισε ..
Ρώτησε μήπως κανείς το γιατί; Να σας το πω. Σε τούτη τη συρρίκνωση αρχών και αξιών, αδιαμφισβήτητα αυτοί και είναι από τους λίγους, που στέκουν ψηλά δίνοντας το παράδειγμα στους Έλληνες για διακρίσεις, με τις συνεχόμενες και αδιάλειπτες πρωτεύσεις τους ….
Η επιθυμία μου να συνεχίσω ακατανίκητη, όμως Θα σταματήσω αφού πω, ότι δεν υπάρχει άλλη ομάδα στη σύγχρονη Ελλάδα, που να γεύεται τόσο πολύ την Τιμή, το θαυμασμό και την Υπερηφάνεια!
Όμως οφείλω να διευκρινίσω ότι αυτή η Τιμή, αυτός ο θαυμασμός και αυτή η υπερηφάνεια έχουν μεν πηγή ετούτα τα παιδιά, που με τον ιδρώτα τους και τα φοβερά άγχη τους αστείρευτα την ποτίζουν!
Όμως, όμως η βασική τους και κύρια πηγή αναντίρρητα και αδιαμφισβήτητα ανήκει σ’αυτούς, που με το αίμα τους την πότισαν και μας κληροδότησαν τούτη τη βαριά κληρονομιά!
Σ’αυτούς οφείλουμε τα πολλά, ας κλίνουμε, λοιπόν, το γόνυ μας νοερά και ταπεινά κι’ας κάνουμε μια ευχή ψιθυριστά κι’ειλικρινά, ετούτη την ιδιαίτερα, Ιερή Στιγμή!
Προσέξτε λοιπόν τα βαθύτερα Νοήματα από αυτή την Ιερή και με δάκρυα γραμμένη συγγραφή, που από τον Αξιωματικό Επιχειρήσεων της Μοίρας Αντισμήναρχο Ιπτάμενο (Ι) Σταύρο Αντωνόπουλο θα απαγγελθεί:
*Αϊτοί και Σταυραϊτοί!
«Νεκροί ή Ζωντανοί!»
Αϊτοί και Σταυραϊτοί το ίδιο κάνει
περήφανοι κι’οι δυο όπως και να’χει!
Νεκροί ή Ζωντανοί δεν τους πειράζει
ο θάνατος αυτούς δεν τους τρομάζει!
Η Δόξα απ’τις Μοίρες τους πηγάζει
κι’ο Χάρος για χατίρι τους αλλάζει!
Νωρίς, πολύ νωρίς, κάποιους Θα πάρει
Ουράνιους για πάντα να τους κάνει!
Αϊτοί και Σταυραϊτοί αεί standby
και κάθε που τηλέφωνο χτυπάει
σαν πει πως ο εχθρός παραβιάζει
σειρήνα και χαμός ακολουθάει!
Στροφές ο κινητήρας ανεβάζει
φωτιές από την πίπα τώρα βγάζει!
Σε λίγο στα Ουράνια θ’αστράφτει
το δίκιο σαν ηφαίστειο θα σκάει!
Ορμούν οι Αετοί, Τούρκος βιάζει
λυκόφως, λυκαυγές, ημέρα, βράδυ!
Τα νεύρα τους ατσάλι που δε σπάει
το αίμα τους πια λάβα, που κοχλάζει!
Εκείνος, «πίσω Τούρκε» πια ουρλιάζει
εκεί που κι’ο Θεός δεν τον νικάει!
Σε έργο που’χεις δει μωρέ «Τουρκάκι»
τί θέλεις, τί ζητάς, τα «ρέστα» πάλι;
Σε λίγο θα το δεις, που θα στα βάλει
στην «πίπα» της ουράς, που θα σου πάρει
και μάθε στο μετά θα έχει πάρτι
στο έργο, που τη μάχη θα προβάλει!
Αϊτοί και Σταυραϊτοί μαζί στην πάλη
η Μοίρα τους κοντά, όπως και να’χει!
Εκείνη επιλέγει ποιους θα πάρει
κι’ εδώ η διαφορά είναι μεγάλη!
Αθάνατοι οι μεν, Θνητοί οι άλλοι!
Αρχάγγελοι οι μεν, κοινοί οι άλλοι!
Ουράνιοι οι μεν, στη Γη οι άλλοι
που χάθηκαν νωρίς,, ναι πες «χαλάλι!»
Αϊτοί και Σταυραϊτοί, Μοίρας καμάρι!
Μεγάλη η Τιμή μεγάλ’ η Χάρη!
Με αίμα το καντήλι τους ανάβει
και’κει θαρρείς πως σβήνει, ξανανάβει!"
Κύριε Κίκερη, σας ευχαριστώ πολύ για τη συζήτησή μας. Να είστε καλά και πάντα δημιουργικός.
Και ’γω σας ευχαριστώ!
Βιογραφικό:
Σπύρος Κίκερης, Πιλότος Πολεμικής Αεροπορίας, Ανώτατος απόστρατος Αξιωματικός με πενήντα χρόνια πτητικής δραστηριότητας.
Διετέλεσε Χειριστής Πολεμικών Μοιρών, Εκπαιδευτής Πτήσεων, προσωπικός πιλότος του Κωνσταντίνου Καραμανλή, Διοικητής Μονάδων Αιγαίου, Αξιολογητής ΝΑΤΟ και Διοικητής Ακαδημίας Σχολής Ικάρων, όπου δίδαξε τα μαθήματα: Ψυχολογία Ηγεσίας, Εθνικής Πολιτικής και Αεροπορικού Δόγματος!
Πολυβραβευμένος Λογοτέχνης, αρθρογράφος, στρατιωτικός αναλυτής.
0 Σχόλια