Η Nicky Andrews ασχολείται με τη συγγραφή από μικρή ηλικία. Κι όπως φαίνεται πεζογραφία και ποίηση αποτελούν τις δυο μεγάλες της αγάπες που δεν τις αποχωρίζεται ποτέ. Το 2021 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Γλαρόλυκοι» η ποιητική της συλλογή με τίτλο «Τα χέρια μου», για την οποία θα μας μιλήσει σήμερα στις Τέχνες η ίδια.
Συνέντευξη στη Στέλλα Πετρίδου
Κυρία Andrews, η ανάγκη απογύμνωσης του εαυτού επιτυγχάνεται καλύτερα μέσω της συγγραφής; Τι πιστεύετε;
Δεν θα το έλεγα ανάγκη, πιο πολύ επιθυμία. Για ‘μένα τουλάχιστον. Δεν είμαι μονοδιάστατο άτομο, και μου αρέσει να δείχνω τις διάφορες πλευρές μου με διαφορετικό τρόπο την κάθε μία. Νιώθω το σώμα μου γεμάτο λουλούδια, και με την συγγραφή είναι σαν τα προσφέρω. Η πιο αναγνωρίσιμη μορφή ρομαντισμού.
Πώς θα συστήνατε η ίδια τον εαυτό σας στο αναγνωστικό κοινό;
Είμαι ο άνθρωπος με τα πολλά ονόματα. Συνήθως λέω “Γεια, είμαι η Φαίδρα.”
Η ποίηση στις μέρες μας διαφέρει αρκετά από την ποίηση παλαιότερων εποχών. Ο έμμετρος λόγος τείνει να εκλείψει, ενώ δίνεται μεγαλύτερη έμφαση στην ελεύθερη αποτύπωση της στιγμής. Ανεμπόδιστη πλέον από κανόνες και συγκεκριμένα καλούπια έχει την ευχέρεια να περιγράψει καλύτερα την αλήθεια της. Τι είναι όμως αυτό που την κάνει να διαφέρει από το πεζογράφημα;
Δεν είμαι ειδική σ’ αυτά, ποτέ δεν είπα ότι είμαι. Χαρακτηρίζω τον εαυτό μου συγγραφέα γιατί, πολύ απλά, πιάνω το μολύβι και γράφω. Δεν ξέρω τι διαχωρίζει την ελεύθερη ποίηση από το πεζό, ξέρω μόνο πως με κάνει να νιώθω. Η ποίηση με κάνει να νιώθω αθάνατη και η πεζογραφία μου θυμίζει την εύθραυστη φύση μου. Χρειαζόμαστε και τα δύο, θεωρώ.
Διατηρείται η λυρικότητα στα νέα ποιητικά κείμενα; Τι πιστεύετε; Η σύγχρονη ελληνική ποίηση μπορεί να χαρακτηριστεί λυρική;
Ναι, φυσικά. Πέρα από πολύ συγκεκριμένα πράγματα, νομίζω έχουμε ξεπεράσει την ανάγκη, οι νέοι αναγνώστες, για ταμπέλες όπως “λυρισμός”, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν τις σέβομαι.
Έχοντας ήδη αρκετές ποιητικές συλλογές στο βιογραφικό σας, τελικά τι σημαίνει για εσάς ποίηση;
Είναι ο λόγος που είμαι εδώ και τα λέμε.
Πέρα από την ποίηση, ασχολείστε και με την πεζογραφία. Τι ήταν εκείνο που σας ώθησε και προς αυτή την κατεύθυνση;
Η ανάγκη να πω μεγαλύτερες ιστορίες, με πιο συγκεκριμένες θεματικές.
Θεωρείτε πως στην Ελλάδα της σημερινής εποχής, υπάρχει αναγνωστικό κοινό που στηρίζει τις προσπάθειες των υπηρετών της λογοτεχνίας;
Ένα μικρό ποσοστό. Εξακολουθούμε να κοιτάμε στραβά τους καλλιτέχνες, να μην τους στηρίζουμε, παρόλο που τους χρειαζόμαστε. Κανένας μας δεν μπορεί χωρίς την τέχνη, κι όμως δεν βγάζεις το ψωμί σου απ’ την τέχνη σου στην Ελλάδα, ειδικά από την συγγραφή βιβλίων. Αν δεν είσαι μεγάλο όνομα, να γράφεις για τον μέσο αναγνώστη που θέλει κάτι εύκολο να περάσει η ώρα και να πει πως διάβασε 5 βιβλία μέσα στον μήνα, λεφτά δεν βλέπεις. Καλό είναι κι αυτό, το εύκολο, μα όταν το μειώνουμε μόνο εκεί, είναι σαν να μειώνουμε την έννοια της τέχνης σαν σύνολο. Όχι πως το κάνουμε για τα λεφτά, όχι όλοι τουλάχιστον. Όμως το να σου λένε καλά λόγια και να σε αναφέρουν στα προφίλ τους, δεν πληρώνει τους λογαριασμούς.
Έντυπη έκδοση ή e-book; Δεδομένου ότι βιβλία σας κυκλοφορούν και με τις δύο μορφές, εσείς ποια προτιμάτε περισσότερο;
Πάντα θα προτιμώ το έντυπο, αγαπώ να τα έχω, να τα κοιτάω, με ηρεμεί να είμαι περιτριγυρισμένη από βιβλία. Όμως καταλαβαίνω τους λόγους για τους οποίους κάποιοι επιλέγουν ηλεκτρονικά βιβλία.
Έχετε αδυναμία σε κάποιο βιβλίο σας; Κι αν ναι, ποιο και γιατί;
Μια μάνα δεν ξεχωρίζει απ’ τα παιδιά της!
Κρατώ στα χέρια μου το βιβλίο σας, που κυκλοφόρησε το 2021 από τις εκδόσεις «Γλαρόλυκοι» και έχει τον τίτλο «Τα χέρια μου». Μιλήστε μας γι’ αυτό.
Είναι μια συλλογή που γράφτηκε σε βάθος χρόνου, και όταν αποφάσισα πως θέλω να εκδώσω διάλεξα 20 ποιήματα από την δουλειά μου. Γράφω από μικρή, όποτε η διαλογή ήταν πολυήμερη και δύσκολη. Είμαι όμως ευχαριστημένη με το αποτέλεσμα. Είναι το πρώτο μου βιβλίο, το πρώτο που αποφάσισα να δει ο κόσμος και ελπίζω να σας αρέσει όσο μου άρεσε εμένα η δημιουργία του, από την συγγραφή μέχρι και την ημέρα που πήρα το πρώτο δείγμα στα χέρια μου.
Πώς προέκυψε ο τίτλος του βιβλίου σας και πώς το εξώφυλλό του;
Τα χέρια μου είναι πολύ ιδιαίτερο σημείο του σώματός μου για ‘μένα. Όταν έγραψα το ομότιτλο ποίημα ήταν μια περίοδος που η αγχώδη διαταραχή μου ήταν σε πολύ κακό σημείο και την πλήρωσαν τα άκρα μου. Οπότε, όταν άρχισα να ζωγραφίζω το εξώφυλλο, αποφάσισα να δείξω τα χέρια μου γεμάτα αίματα και τα πόδια μου γυμνά να πατούν πάνω σε σπασμένα γυαλιά. Είμαι εγώ στο εξώφυλλο, νομίζω είναι ξεκάθαρο, και ήθελα να είμαι γυμνή για να αποτυπώσω την έκθεση που βιώνει ένας καλλιτέχνης όταν δημοσιεύεται η πρώτη του δουλειά. Ο τίτλος φαινόταν αναπόφευκτος μετά από αυτή την σκέψη.
Τι σας ενέπνευσε ώστε να γράψετε τα ποιήματα της συγκεκριμένης συλλογής;
Πιο πολύ απ’ όλα με εμπνέουν οι άνθρωποι και τα χρώματα του απογευματινού ουρανού.
Η γραφή σας υπηρετεί στο σύνολό της τη σύγχρονη ελληνική ποίηση, η οποία είναι αδέσμευτη από οποιοδήποτε καλούπι μέτρου κι οποιαδήποτε ρίμα. Η επιλογή των ποιημάτων αυτών έγινε συνειδητά ή προέκυψε κατά τύχη;
Κατά τύχη. Ίσως συνέβαλε και το γεγονός ότι δεν ξέρω να κάνω ρίμες.
Υπάρχουν μηνύματα που θέλετε να περάσετε οπωσδήποτε μέσα από τα ποιήματά σας και ποια είναι αυτά;
Όχι. Η γραφή μου είναι βιωματική, θέλω να βγάλω από μέσα μου πράγματα. Αν θελήσω να περάσω κάποιο μήνυμα, δεν νομίζω ότι είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για να το κάνω στο χαρτί, πιο πολύ στο κανάλι μου μιλάω για κοινωνικοπολιτικά.
Το βιβλίο σας απευθύνεται αποκλειστικά σε ενήλικες ή θεωρείτε πως μπορεί να αποτελέσει ανάγνωσμα και για το εφηβικό κοινό;
Η τέχνη μου είναι για όλους, χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα την περιορίσω για να συνεχίσει να είναι για όλους.
Είστε ευχαριστημένη από τη συνεργασία σας με το εκδοτικό σας σπίτι;
Παραπάνω από ευχαριστημένη. Βρήκα μια οικογένεια με τους “Γλαρόλυκους” που υπερβαίνει τις προσδοκίες μου.
Επόμενα συγγραφικά βήματα κάνετε ή είναι πολύ νωρίς ακόμα;
Έχω πολλά στα σκαριά, όλα στην ώρα τους.
Μια ευχή σας για το μέλλον;
Να αρχίσουμε να εκτιμάμε περισσότερο και έμπρακτα τους νέους καλλιτέχνες.
Πριν κλείσουμε τη συζήτηση θα ήθελα να μας παραθέσετε ένα ποίημα από το βιβλίο σας.
Κυρία Andrews, σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη συζήτηση και σας εύχομαι κάθε επιτυχία προσωπική και συγγραφική.
Εγώ ευχαριστώ!
Βιογραφικό:
Η Nicky Andrews γεννήθηκε το 1996 στην Αθήνα. Σπούδασε σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και γράφει από μικρή.
Διατηρεί κανάλι στο YouTube, γράφει πεζό και ποίηση, και αυτά εδώ είναι μερικά από τα ποιήματα που έχει στις πέντε ποιητικές συλλογές που έχει αναρτημένες στο blog της με τίτλο "Nicky Andrews Papers & Co".
0 Σχόλια