Χάρης Γαντζούδης: "Γράφω πάντα με την καρδιά και το ένστικτο"


Ο συγγραφέας Χάρης Γαντζούδης έχει ασχοληθεί με πολλά είδη της λογοτεχνίας μέχρι τώρα, όπως το μυθιστόρημα, το διήγημα, την ποίηση, το θεατρικό έργο και το παραμύθι. Ωστόσο, όπως μας δηλώνει και ο ίδιος, η ποίηση ταιριάζει πιο πολύ στην ιδιοσυγκρασία του, αλλά και σε αυτά που θέλει να επικοινωνεί με τους αναγνώστες. Σήμερα φιλοξενείται στις Τέχνες με αφορμή το νέο του παραμύθι, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Γλαρόλυκοι» και φέρει τον τίτλο «Μια Κυριακή στην Τσαντούπολη».

Συνέντευξη στη Στέλλα Πετρίδου

Κύριε Γαντζούδη, παρότι νέος ηλικιακά, έχετε διαγράψει ήδη μια μεγάλη και αξιόλογη πορεία στο χώρο των γραμμάτων. Για ποιο λόγο αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή;

Δεν ξέρω αν έχω διαγράψει κάποια πορεία, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν πήρα ποτέ κάποια απόφαση. Η συγγραφή προέκυψε σαν ανάγκη φυσική, δεν ξέρω γιατί και πώς. 

Πέρα από τη συγγραφή ασχολείστε και με το ραδιόφωνο. Ποια ενασχόληση σας ελκύει περισσότερο και γιατί;

Το ραδιόφωνο ήταν μια μικρή παρένθεση, μια ιδέα που υλοποιήθηκε με τη βοήθεια των Ανεξάρτητων Εκδόσεων Γλαρόλυκοι και είμαι πολύ χαρούμενος που, έστω και για μικρό χρονικό διάστημα, έζησα αυτή την εμπειρία. 

Έχετε ασχοληθεί με πολλά είδη της λογοτεχνίας μέχρι τώρα, όπως το μυθιστόρημα, το διήγημα, την ποίηση, το θεατρικό έργο και το παραμύθι. Ποιο όμως αγαπάτε πιο πολύ;

Η αλήθεια είναι πως σε αυτή την πρώτη δεκαετία καταπιάστηκα με πολλά και διαφορετικά πράγματα. Όταν ξεκινάς, θες να τα γνωρίσεις όλα, να εξερευνήσεις όσο πιο πολλά μπορείς και, φυσικά, να δοκιμάσεις και τις ικανότητές σου. Τώρα, και μετά από αυτό το ταξίδι, νομίζω η ποίηση ταιριάζει πιο πολύ στην ιδιοσυγκρασία μου, αλλά και σε αυτά που θέλω να επικοινωνώ με τους αναγνώστες. 

Ποιοι είναι οι πιο απαιτητικοί αναγνώστες κατά τη γνώμη σας, τα παιδιά, οι έφηβοι ή οι ενήλικες;

Νομίζω όλοι οι αναγνώστες είναι απαιτητικοί κι εμείς έχουμε μεγάλη ευθύνη απέναντί τους. 

Από τη μέχρι τώρα λογοτεχνική σας πορεία, θεωρείτε ότι υπάρχει συνταγή για τη συγγραφή ενός καλού βιβλίου; Κι αν ναι, τι είναι αυτό που το χαρακτηρίζει ως καλό;

Δεν γνωρίζω καμιά συνταγή. Αλλά και να τη γνώριζα, κατά πάσα πιθανότητα δε θα την ακολουθούσα. Γράφω πάντα με την καρδιά και το ένστικτο. Όχι με συμβουλές και κανόνες. Σωστό ή λάθος, δεν ξέρω να σας πω. 

Ως έμπειρος δημιουργός, με ένα αρκετά πλούσιο συγγραφικό έργο στο βιογραφικό σας, εξακολουθείτε να δέχεστε επιρροές από άλλους αγαπημένους σας συγγραφείς στα έργα σας;

Φαντάζομαι ότι αυτό δε σταματά ποτέ. Μπορεί με τα χρόνια να συμβαίνει σε μικρότερο βαθμό, αλλά σίγουρα συμβαίνει. 

Τι μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για εσάς;

Τα πάντα, η ζωή, η καθημερινότητα, κάτι ασήμαντο, που όμως στο μυαλό μου παίρνει άλλες διαστάσεις. 

Ποιος θεωρείτε ότι, τελικά, είναι ο σκοπός της λογοτεχνίας; Τι έχει να προσφέρει στον σύγχρονο άνθρωπο;

Για τον συγγραφέα η λογοτεχνία είναι επούλωση, αποκωδικοποίηση, κίνητρο να προχωρήσει μπροστά. Για τον αναγνώστη είναι ταξίδι, χαρά, γνώση και φως. 

Ποιο βιβλίο κατά τη γνώμη σας, πρέπει οπωσδήποτε να διαβάσουν όλοι, μικροί και μεγάλοι;

Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι «Ο Μικρός Πρίγκιπας» του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ, γιατί είναι ένα βιβλίο που δεν έχει ηλικία και μοιάζει με μια ανεξάντλητη πηγή μηνυμάτων. 


Το βιβλίο που κρατώ στα χέρια μου κυκλοφόρησε το Μάιο του 2023 από τις εκδόσεις «Γλαρόλυκοι» και φέρει τον τίτλο «Μια Κυριακή στην Τσαντούπολη». Ποια όμως είναι η Τσαντούπολη;

Η «Τσαντούπολη» είναι η πόλη που ονειρεύομαι να υπάρξει. Μια πόλη, δηλαδή, στην οποία θα υπάρχει δικαιοσύνη, αγάπη, αλληλεγγύη, σεβασμός, πρόνοια. 

Πρόκειται για ένα διδακτικό παραμύθι που μαθαίνει στο παιδί τη σημαντικότητα της αρμονικής συνύπαρξης. Μιλήστε μας γι’ αυτό.

Μόνο το «ΜΑΖΙ» έχουμε και αυτό πρέπει να το καταλάβουμε όλοι, αν θέλουμε να αλλάξει κάτι σε αυτόν τον κόσμο. 

Πώς προέκυψε η συγγραφή του συγκεκριμένου παραμυθιού;

Η επικαιρότητα, όσα συμβαίνουν δίπλα μας, όσα ζούμε, ακούμε και διαβάζουμε καθημερινά. Όλα αυτά ήταν η αφορμή για να γράψω την «Τσαντούπολη». 

«Μόνο η αγάπη, η αλληλεγγύη και η συνεργασία μπορούν να κάνουν τον κόσμο πιο όμορφο». Αυτό είναι το μήνυμα που επιχειρείτε να περάσετε μέσα από την ιστορία του παραμυθιού σας;

Ναι. Όπως σας είπα και πιο πάνω, μόνο το «ΜΑΖΙ» έχουμε, ο ένας τον άλλον, αυτή είναι η δύναμή μας, κανείς άλλος δεν μπορεί να μας βοηθήσει. 

Το βιβλίο σας συνοδεύεται και από μια υπέροχη εικονογράφηση. Θεωρείτε πως ο συνδυασμός ιστορίας και εικόνας είναι απαραίτητος για την κατανόηση του παραμυθιού, αλλά και για τη διατήρηση του ενδιαφέροντός του από την αρχή ως το τέλος της αφήγησης;

Νομίζω η εικονογράφηση είναι αναπόσπαστο κομμάτι του παραμυθιού. Αναπόσπαστο και δύσκολο. Πρέπει ο εικονογράφος να αποτυπώσει την ψυχή και το συναίσθημα του συγγραφέα, έτσι ώστε να το μεταφέρει πιο εύκολα στο παιδί. Κι εγώ είμαι πολύ χαρούμενος που σε αυτό το παραμύθι είχα τη χαρά να συνεργαστώ με τον Παναγιώτη Τσαούση, ο οποίος έχει κάνει εξαιρετική δουλειά. 

Το βιβλίο σας σε ποιες ηλικίες απευθύνεται κυρίως;

Τυπικά 7+, αλλά για αν είμαι απόλυτα ειλικρινής, ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ένα βιβλίο απευθύνεται σε συγκεκριμένες ηλικίες. Σε όλα τα βιβλία κρύβονται συναισθήματα και μηνύματα. Ας διαβάζουμε, λοιπόν, χωρίς περιορισμούς. 


Είστε ευχαριστημένος από τη συνεργασία σας με το εκδοτικό σας σπίτι; Θεωρείτε πως ένας καλός εκδοτικός οίκος συμβάλει σημαντικά για την καλύτερη και επιτυχέστερη προώθηση ενός βιβλίου;

Η συνεργασία μου με τις Ανεξάρτητες Εκδόσεις Γλαρόλυκοι είναι άψογη. Με αφορμή την ερώτησή σας, θα ήθελα να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου τον εκδότη Χρήστο Κουλαξίζη για την εμπιστοσύνη και τη στήριξη. Τώρα, για να απαντήσω και στο δεύτερο σκέλος της ερώτησής σας, ναι, ένας εκδοτικός, όταν κάνει σωστή δουλειά, βοηθά και τα βιβλία να ταξιδέψουν σε περισσότερους αναγνώστες. 

Σχεδιάζετε κάποια παρουσίαση του βιβλίου σας το προσεχές διάστημα;

Υπάρχουν πολλές σκέψεις για την «Τσαντούπολη», ωστόσο δεν είναι κάτι ανακοινώσιμο. 

Μια ευχή σας για το μέλλον;

Να είμαστε καλά και ενωμένοι. 

Πριν κλείσουμε τη συζήτηση θα ήθελα να μας παραθέσετε ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο σας.

«Ο Μηχανούλης έσκυψε το κεφάλι από ντροπή. Η καλοσύνη του κυρίου Μολύβη, της Ξυστρούλας και της Σβηστρούλας τον βοήθησε να καταλάβει πως μόνο η αγάπη, η αλληλεγγύη και η συνεργασία μπορούν να κάνουν τον κόσμο πιο όμορφο…» 

Κύριε Γαντζούδη, σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη συζήτηση και σας εύχομαι κάθε επιτυχία προσωπική και συγγραφική.

Εγώ σας ευχαριστώ, να είστε πάντα καλά. 

Βιογραφικό:

Ο Χάρης Γανζούδης γεννήθηκε το Μάιο του 1985 στο Αγρίνιο και ζει στην Αθήνα. Έχει δηµοσιεύσει δεκάδες άρθρα, συνεντεύξεις, κριτικές βιβλίων σε διάφορα blogs και περιοδικά ενώ από τον Απρίλιο του 2018 αρθρογραφεί στην εφηµερίδα ο Πολίτης. Το 2012 ξεκίνησε να δημοσιεύει τα πρώτα του κείμενα σε διάφορα blogs και ηλεκτρονικά περιοδικά (deity.gr, onestory.gr, shortstory.gr, microstory.gr, Σοδειά odeia.net, Στάχτες, Συγγραφολόγιο, Τεύχος, Ποίηση και Λογοτεχνία, τοβιβλίο.net). Το 2013 δημιούργησε το ηλεκτρονικό περιοδικό Λογοτεχνικό Ταξίδι
[http://logotaxidi.blogspot.gr/] ενώ τον Ιανουάριο του 2014 εγκαινίασε τη στήλη "Χαρη...τολογώντας" στο διαδικτυακό τόπο τοβιβλίο.net
Το θεατρικό του έργο "Ας κάνουµε απόψε ένα... παιδί" ανέβηκε στο θέατρο Από Κοινού την περίοδο 2019-2020 σε σκηνοθεσία Μάνου Τσότρα. Μέχρι σήµερα έχει εκδώσει διηγήµατα, νουβέλες, ποιήµατα, παραµύθια και έχει συµµετάσχει σε πολλά συλλογικά έργα.

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια